Σάλος δημιουργήθηκε στην Γαλλία με μια έκθεση, που εκπονήθηκε από μια «ομάδα εμπειρογνωμόνων», που συνιστά μια σειρά από αλλαγές για την καλύτερη «ενσωμάτωση» (ή «ένταξη») των μεταναστών στη χώρα. Μία έκθεση, που στην πραγματικότητα, αναιρεί κάθε προσπάθεια «ένταξης» των μεταναστών στη γαλλική κοινωνία, αφού στην ουσία, τους καλεί να μείνουν όπως είναι και είναι οι Γάλλοι αυτοί που πρέπει να.. ενταχθούν στη κουλτούρα τους! Μεταξύ των προτάσεων είναι: τα γαλλικά σχολεία να επιτρέψουν στις μουσουλμάνες μαθήτριες να φορούν ισλαμικές μαντίλες, κάτι που έχει τεθεί εκτός νόμου από το 2004, καθώς και να προωθήσουν τη διδασκαλία της αραβικής γλώσσας και των αφρικανικών γλωσσών οι οποίες έτσι θα αναγνωριστούν ως «ισότιμες» με την γαλλική γλώσσα, να απαγορευτεί να αναφέρεται από τα ΜΜΕ η εθνικότητα και η θρησκεία των ανθρώπων που εμπλέκονται σε εγκληματικές πράξεις, να αλλάξουν οι ονομασίες οδών και τοπωνύμια, να αναμορφωθεί η διδακτέα ύλη της ιστορίας που διδάσκεται στα σχολεία, να δημιουργηθεί μια ειδική ημέρα όπου θα τιμάται η συμβολή των πολιτισμών των μεταναστών, και γενικότερα να γίνουν αλλαγές ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη αναγνώριση στην«αραβική ανατολίτικη διάσταση» της ταυτότητας της Γαλλίας.
Η έκθεση ανέβηκε στην επίσημη σελίδα του Γάλλου πρωθυπουργού Ζαν-Μαρκ Αιρώ (Jean - Marc Ayrault Ayrault).
Το «συντηρητικό» κόμμα UMP, χαρακτήρισε τις προτάσεις «εκρηκτικές και ανεύθυνες», ενώ ο αρχηγός του κόμματος Ζαν-Φρανσουά Κοπέ, χαρακτήρισε την έκθεση «μια προσπάθεια να κάνουν την πολυπολιτισμικότητα, το νέο μοντέλο για τη Γαλλία», κατηγόρησε δε την κυβέρνηση ότι με την έκθεση οδηγεί συνειδητά τους ψηφοφόρους προς το «ακροδεξιό» Εθνικό Μέτωπο. Η ηγέτης Εθνικού Μετώπου Marine Le Pen, δήλωσε ότι η εφαρμογή των συστάσεων της έκθεσης ισοδυναμεί με «κήρυξη πολέμου στον γαλλικό λαό». Ο σοσιαλιστής πρόεδρος Ολάντ ερωτώμενος από τους δημοσιογράφους, απλά είπε ότι η έκθεση «δεν αποτελεί επίσημη θέση της κυβέρνησης».
Ο Henri, Κόμης των Παρισίων, Δούκας της Γαλλίας και διεκδικητής του θρόνου της Γαλλίας από τη γραμμή της Ορλεάνης της δυναστείας Bourbon, κατήγγειλε την έκθεση αυτή με ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ‘Le Figaro’, αλλά αποκλειστικά για τους συνδρομητές. Ο Henri είναι ένας από τους δύο διεκδικητές του θρόνου, ο άλλος είναι ο Louis de Bourbon. Μέχρι στιγμής, κανένα δικαστήριο δεν είναι πρόθυμο να αποφασίσει ποιος από τους δύο είναι η καλύτερη περίπτωση.
Λέει το άρθρο του :
Είναι απαραίτητο να θυμηθούμε αυτό που ξέρει ο καθένας : τις αξιοσημείωτες προφητείες του George Orwell. Είναι αλήθεια ότι θα είναι πάντα ευκολότερο και πιο συναρπαστικό να καταστρέψεις έναν κόσμο πλούσιο από τον πολιτισμό του, τις προσπάθειές του και να διαγράψεις για πάντα τη μνήμη του αρχικών ριζών του λαού, όποιος κι αν είναι αυτός. Και με το πρόσχημα της παροχής μιας ψευδούς νέας “καλής ζωής” για τους μελλοντικούς σκλάβους,αναγκάζονται να επιλέξουν μεταξύ της υποταγής στη δικτατορία της πολιτικής ορθότητας και του απόλυτου αποκλεισμού.
Αν η Γαλλία δεν υπέκυψε ποτέ στα χτυπήματα που δέχτηκε, συχνά θανατηφόρα, είναι επειδή εξακολουθεί να έχει μια ψυχή. Σε καιρούς, που τόσο σκοτεινή και βαθιά ήταν η νύχτα της Ιστορίας, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι η Γαλλία είχε χάσει αυτή την ψυχή, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ακόμα εκεί, καρφωμένη στο σώμα της αυτής της παλιάς γης, όπου τόσοι πολλοί από τους νεκρούς μας κείτονται. Οι νεκροί που έπεσαν στο Bouvines, στο Rocroi, στο Denain, στο Jemmapes, στο Βατερλώ, στο Sedan, στο Marne και στο Βερντέν, για τη Γαλλία.
Όμως τον τελευταίο καιρό υπάρχουν και εκείνοι που προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία της χώρας μας, χωρίς όλους αυτούς τους νεκρούς τους οποίους βρίσκουν ενοχλητικούς, χωρίς τον Χριστιανισμό, που έφερε τη χώρα μας στα βαπτιστήρια και ακόμη διαμόρφωσε την φυσιογνωμία της, χωρίς εκείνους τους βασιλιάδες και τους αυτοκράτορες, μόλις «Δημοκρατικούς», που έκαναν την Γαλλία αυτό που είναι.
Ναι, κάποιοι θα ήθελαν η χώρα μας να είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που είναι, ή πιο συγκεκριμένα, θα θέλανε να μην είναι πλέον Γαλλία. Η Γαλλία πρέπει να ζητήσει συγγνώμη για το γεγονός ότι ήταν η Γαλλία, για το ότι δεν γεννήθηκε με τη μορφή μιας κοσμικής σοσιαλιστικής δημοκρατίας τον 5ο αιώνα μετά Χριστόν, για το ότι είχε την δύναμη να εξαπλωθεί πέρα από την θάλασσα, για το ότι διεξήγε πόλεμο και ειρήνη σε ολόκληρη την ήπειρο, για το γεγονός ότι έχτισε καθεδρικούς ναούς και κάστρα. Τέλος, ο γαλλικός λαός θα πρέπει να κοκκινίζει γιατί το πεπρωμένο του ανατέθηκε για αιώνες σε «λευκούς ετεροφυλόφιλους άντρες», που - όπως φαίνεται – έφερε αναστάτωση στο Πάνθεον των Παρισίων και στα βιβλία της ιστορίας μας και οι οποίοι αξίζουν τώρα να εκδιωχθούν. Και όμως ήταν ουσιαστικά "ξένο", "ακάθαρτο" αίμα, όπως λέει η Μασσαλιώτιδα, που κυλούσε στις φλέβες των βασιλέων που έκαναν τη Γαλλία, αλλά για τίποτα στον κόσμο δεν θα άγγιζαν αυτή τη χώρα της οποίας ήταν οι θεματοφύλακες μέσω της στέψης.
Σήμερα, για να διευκολυνθεί η «ένταξη» εκατομμυρίων αλλοδαπών που ζουν στη Γαλλία, "ειδικοί" μας λένε ότι μια άλλη Γαλλία συντίθεται, περισσότερο σύμφωνη με τα ιδεολογικά δόγματα των οποίων αυτοί είναι επικίνδυνες προπαγανδιστές.
Συμβαίνει να είμαι επικεφαλής μιας οικογένειας που, για περισσότερο από μία χιλιετία, ενσάρκωσε αυτή την Γαλλία που επιδιώκουν να καταργήσουν και για αυτό δεν μπορώ να παραμείνω σιωπηλός. Ακόμη και αν, για προφανείς ιστορικούς λόγους, δεν είμαι δημοκρατικός, ποτέ, μετά την επιστροφή μας από την εξορία, δεν σταθήκαμε αντίθετοι στη βούληση του λαού. Αλλά αυτός ο σεβασμός για την δημοκρατική νομιμότητα δεν με απαλλάσσει από τα καθήκοντά μου ως επικεφαλής του βασιλικού οίκου της Γαλλίας, από τα καθήκοντά μου ως Γάλλος. Η αγάπη που έχω για τη Γαλλία με ωθεί να φωνάξω εδώ δημοσίως την αγανάκτησή μου ενάντια του τερατώδους σχεδίου που σφυρηλατείται στη μυστικότητα των υπουργικών προθαλάμων.
Σημείωση: Από το 1886 έως το 1950 η βασιλική οικογένεια της Γαλλίας ήταν αναγκασμένη να ζει στην εξορία. Μετακόμισαν στην Αγγλία, στο Βέλγιο, στη Βραζιλία και στο Μαρόκο.
Έχω σημειώσει τις παρατηρήσεις του προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος δήλωσε ότι οι προτάσεις αυτές σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τη θέση της κυβέρνησης, αλλά περιμένω, πάνω από όλα, από τον πρόεδρο, μια αδιαμφισβήτητη καταδίκη της παρούσας έκθεσης και του περιεχομένου της, που στοχεύει όχι να αλλάξει τη Γαλλία, αλλά να την πνίξει σαν άλλη Ατλαντίδα. Δεν ξέρω τι σημαίνει «να κάνουμε τη Γαλλία μια “εμείς” που είναι χωρίς αποκλεισμούς και ενωμένη» (sic), αλλά αυτό που καταλαβαίνω - και δεν είμαι ο μόνος - είναι ότι οι συντάκτες αυτής της έκθεσης προσπαθούν να αναιρέσουν την Γαλλία.
Ως εκ τούτου, είμαι σε μια κατάσταση βαθιάς θλίψης και μια κατάσταση συναγερμού που συμμερίζεται η πλειοψηφία των Γάλλων που συναντώ εδώ σε όλη τη Γαλλία, όλοι εκείνοι που αγαπούν τη χώρα της οποίας είναι οι κληρονόμοι, αλλά και οιθεματοφύλακες. Πάνω και πέρα από την πολιτική, πέρα από οτιδήποτε το πρόσωπο μου θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει στους ειλικρινείς δημοκρατικούς, ακόμη και πέρα από τις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις που χτίζουν την ταυτότητά μου, αλλά δεν συμμερίζονται όλοι, υπάρχει η Γαλλία και δεν μπορούμε να της επιτρέψουμε να αναιρεθεί.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου