Παρασκευή 31 Μαΐου 2013
Πρόβλημα εγκεφαλικής… συνοχής των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ;
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μάλλον πρόβλημα εγκεφαλικής… συνοχής. Διότι τόσες λεκτικές γκάφες δε μπορεί να τις κάνεις τυχαία. Είτε είσαι προβοκάτορας, είτε είσαι ανόητος είτε, το χειρότερο, τα πιστεύεις όλα αυτά.
Έχουμε κατά καιρούς αναφερθεί στις γκάφες των Συριζαίων, από τις μολότοφ που ήταν είδη οικιακής χρήσης μέχρι τις γιάφκες που ήταν πολιτιστικοί σύλλογοι.
Μια ακόμη, ας την πούμε γκάφα για να μην πούμε κάτι βαρύτερο, έκανε και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Βούτσης. Σε ερώτηση εάν θα ήταν θετικός σε μια συζήτηση να απαγορευθεί η οπλοφορία των βουλευτών, ο κ. Βούτσης απάντησε:
«Θα ήμουν θετικός στο να απαγορευθεί γενικώς η οπλοφορία στην κοινωνία. Το να λέμε μόνο για τους βουλευτές και να έχει όπλο ο τελευταίος… μπάτσος, μπράβος και οτιδήποτε κυκλοφορεί στη χώρα, την επικινδυνότητα για τον απλό πολίτη δυστυχώς τη μειώνουμε κατ΄ελάχιστο».
Η δήλωση αυτή φυσικά είναι τόσο βλακώδης που δεν χρήζει σχολιασμού αλλά εντύπωση κάνουν οι χαρακτηρισμοί για μπάτσους και η σύνδεση των κακοποιών στοιχείων με τους αστυνομικούς. Και φυσικά η σύγχυση που δημιουργείται για το αν η απαγόρευση οπλοφορίας αφορά και το χρόνο που βρίσκονται εν υπηρεσία οι αστυνομικοί.
Η ΝΔ δεν άφησε ασχολίαστο το γεγονός και σε ανακοίνωσή της αναφέρει: «Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να επιθυμεί τη χώρα ξέφραγο αμπέλι και τους πολίτες ανυπεράσπιστους σε κάθε εγκληματικό στοιχείο, όμως οι αστυνομικοί (“μπάτσοι” κατά το Γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ) ρισκάρουν ακόμα και τη ζωή τους για την ασφάλεια του κάθε Έλληνα». Συμφωνεί ο κ. Τσίπρας με τη φρασεολογία και τις θέσεις του κ. Βούτση; Αν όχι, οφείλει να τον “αδειάσει” άμεσα».
Άμεσα ανασκεύασε ο κ. Βούτσης της δήλωσή του καταλαβαίνοντας ότι τέτοιες γκάφες δεν περνάνε έτσι εύκολα. «Είναι αδιανόητο να δημιουργείται σύγχυση από την δήλωσή μου στην οποία με σαφήνεια αναφέρομαι στην ανάγκη γενικότερης απαγόρευσης οπλοφορίας όλων των πολιτών, εκτός των περιπτώσεων που αν κινδυνεύουν θα πρέπει να τυγχάνουν της φύλαξης από την αστυνομία. Από πουθενά δεν προκύπτει ότι εννοώ τη μη οπλοφορία εν ώρα υπηρεσίας αστυνομικών, άλλωστε η θέση μας είναι γνωστή για τη μη οπλοφορία στη διάρκεια των διαδηλώσεων», τόνισε.
Αποδεκτή η… έμμεση συγγνώμη του διότι σε άλλη περίπτωση θα έπρεπε ο ίδιος να ζητήσει απαγόρευση οπλοφορίας και από τον γιο του και τους συντρόφους του που έκαναν ληστείες για το «επαναστατικό» ταμείο. Ή για τη βόλεψή τους.
Ένας Βρετανός και μια Αμερικανίδα σκοτώθηκαν στη Συρία από τον στρατό
Δυνάμεις πιστές στον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ σκότωσαν μια 33χρονη γυναίκα από το Μίσιγκαν που είχε ασπαστεί το ισλάμ καθώς και έναν Βρετανό σε ενέδρα που είχαν στήσει σε μαχητές της αντιπολίτευσης, στα βόρεια της πόλης Ιντλίμπ.
Η θεία της Νικόλ Μάνσφιλντ, Μόνικα Μάνσφιλντ Σπίλμαν, αποκάλυψε ότι το FBI την ενημέρωσε το απόγευμα της Πέμπτης για το θάνατο της ανιψιάς της.
Σήμερα η συριακή κρατική τηλεόραση πρόβαλε ένα βίντεο όπου εικονίζεται νεκρή η γυναίκα, η οποία ήταν ντυμένη με ένα μαύρο χιτζάμπ. Στο βίντεο παρουσιάζεται και η αμερικανική ταυτότητά της.
Σύμφωνα με τα συριακά κρατικά μέσα, ένας Βρετανός, ο Άλι Μανασίφι, 23 ετών, σκοτώθηκε στην ίδια ενέδρα.
Εκπρόσωπος του Φόρεϊν Όφις επιβεβαίωσε το θάνατο ενός Βρετανού, χωρίς να αποκαλύψει την ταυτότητά του, και είπε ότι έχει ενημερωθεί η οικογένειά του.
Την Πέμπτη, το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχε ανακοινώσει ότι τρεις Δυτικοί, μεταξύ των οποίων ένας Αμερικανός και ένας Βρετανός, σκοτώθηκαν από τον συριακό στρατό στη βορειοδυτική Συρία. Τα θύματα κατά τα φαινόμενα βοηθούσαν τους Σύρους αντάρτες.
Ο Ράμι Αμπντέλ Ραχμάν, ο διευθυντής του Παρατηρητηρίου, είπε ότι οι τρεις τους φωτογράφιζαν θέσεις του στρατού στο δρόμο μεταξύ της κοινότητας Χάρεμ και της πόλης του Ιντλίμπ, όταν έπεσαν σε ενέδρα. Διευκρίνισε ότι δεν έχει πληροφορηθεί από ποια χώρα καταγόταν το τρίτο θύμα.
Σύμφωνα πάντα με συριακά μέσα ενημέρωσης, πάνω στα θύματα βρέθηκαν όπλα και διάφορα έγγραφα, μεταξύ των οποίων και το σχέδιο ενός κτιρίου των υπηρεσιών ασφαλείας.
Η Σπίλμαν είπε ότι δεν γνωρίζει λεπτομέρειες για το θάνατο της ανιψιάς της, η οποία "προφανώς πολεμούσε με την αντιπολίτευση".
Είπε ότι η Μάνσφιλντ ήταν ανύπαντρη μητέρα και είχε μια 18χρονη κόρη. Πριν από πέντε χρόνια ασπάστηκε το ισλάμ, αλλά είναι άγνωστο το πότε ακριβώς ταξίδεψε στη Συρία. "Δεν πίστευα ότι θα έπεφτε τόσο χαμηλά ώστε να πάει εκεί και να προσπαθήσει να βλάψει ανθρώπους", είπε η θεία.
http://www.protothema.gr/world/article/?aid=282864
Αιματηρά επεισόδια στην Κωνσταντινούπολη
Σοβαρά επεισόδια σημειώθηκαν στην πλατεία Ταξίμ στη Τουρκία, μετά τη βίαιη επέμβαση της αστυνομίας που έκανε εκτεταμένη χρήση χημικών εναντίον περίπου 1.000 πολιτών, οι οποίοι παραμένουν για τέταρτη συνεχόμενη μέρα συγκεντρωμένοι. Η επέμβαση προκάλεσε, όπως αναφέρουν τούρκικα μέσα ενημέρωσης, το θάνατο ενός φοιτητή που δεν άντεξε από τη συνεχή ρήψη δακρυγόνων και προδομένος από τη καρδιά του έχασε τη μάχη με τη ζωή, από ανακοπή καρδιάς.
Συνολικά δώδεκα άνθρωποι τραυματίστηκαν κατά τα σημερινά βίαια επεισόδια στην Κωνσταντινούπολη, ενώ εκατοντάδες μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία με αναπνευστικά προβλήματα. Ανάμεσα στους τραυματίες βρίσκεται επίσης μια τουρίστρια από την Αίγυπτο η οποία δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή έπειτα από ρίψη καπνογόνου που δέχτηκε στο κεφάλι.
Οι πολίτες, διαμαρτύρονται για το σχέδιο ισοπέδωσης του πάρκου της πλατείας με σκοπό την ανέγερση συγκροτήματος καταστημάτων και ενός ξενοδοχείου. Μεταξύ των τραυματιών και ο βουλευτής του φιλοκουρδικού Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας Σιρίν Σουρεγιά Οντέρ, που χτυπήθηκε από ένα δοχείο δακρυγόνου, στον ώμο. Αιμόφυρτος οδηγήθηκε στο νοσοκομείο και ο δημοσιογράφος Αχμέτ Σικ, με τραύμα στο κεφάλι.
ΣΟΒΑΡΟΛΟΓΕΙΤΕ ΤΩΡΑ; ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ Α’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΜΕ 25ΧΡΟΝΟΥΣ, Ο ΑΛΒΑΝΟΣ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ;
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΓΕΝΘΥΣΗ.
Βιβλίο της Ά γυμνασίου, παρουσιάζει δεσμό 15χρονης με 25χρονο ηλεκτρολόγο, ως “πρώτο έρωτα” με ρομαντική διάθεση!
Θυμίζουμε πως το κείμενο απευθύνεται σε 13χρονα παιδιά…
Η “ΑΡΠΑΓΗ” ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ.
Έκπληκτη δήθεν η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί την εξέλιξη της “αρπαγής” της 13χρονης Χριστίνας και ο καθένας απορεί για το που φτάσαμε και για το τι μας περιμένει ακόμη. Πήραν φωτιά τα blogs και το facebook λες και κάποιοι τώρα ξυπνήσανε και αντιλήφθηκαν πως μπορεί να τα φτιάχνει μια 13χρονη με έναν 23χρονο.
Η “ΑΡΠΑΓΗ” ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ.
Έκπληκτη δήθεν η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί την εξέλιξη της “αρπαγής” της 13χρονης Χριστίνας και ο καθένας απορεί για το που φτάσαμε και για το τι μας περιμένει ακόμη. Πήραν φωτιά τα blogs και το facebook λες και κάποιοι τώρα ξυπνήσανε και αντιλήφθηκαν πως μπορεί να τα φτιάχνει μια 13χρονη με έναν 23χρονο.
Ποιος όμως έχει ένα τεράστιο μερίδιο ευθύνης για αυτό το χάλι; Παραπέμπω σε ενότητα του τετραδίου εργασιών της Νεοελληνικής Γλώσσας της Ά Γυμνασίου (13 χρονών) (Ενότητα 2η, σελίδα 16, κείμενο 6 [Οσάκις] ) που οι μαθητές καλούνται μέσα από ένα κείμενο της Ρούλας Κακλαμανάκη να κάνουν κάποιες ασκήσεις χωρίς ακόμα να έχει επέμβει εισαγγελέας για το μήνυμα που περνάει στα 13χρονα το ίδιο το κείμενο που μιλάει για τον Σάκη τον ηλεκτρολόγο (20-25 χρονών) που τα έφτιαξε με μια 15χρονη μαθήτρια την Αλέκα και καταγράφηκε ως ο πρώτος έρωτας της τάξης της:
Και ρωτώ. Είναι ποινικό αδίκημα μια τέτοια σχέση; Είναι φυσιολογική; Γιατί τόσα χρόνια δεν άκουσα από καμία ένωση φιλολόγων κάποια διαμαρτυρία;
Γιατί εμείς οι μεγάλοι πρώτα από όλα σιωπούμε και ανεχόμαστε και διδάσκουμε στα 13χρονα ότι μπορούν να τα φτιάξουν και με κάποιον 10 χρόνια μεγαλύτερό τους χωρίς να τρέχει τίποτα. Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ!!!! ΜΗΝ ΤΑ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΑΛΒΑΝΟ!!! ΦΤΑΙΜΕ ΟΛΟΙ!!!
Ιωάννης Μπεϊνάς Εκπαιδευτικός
Να αναγνωρίσει τώρα η Κνεσέτ τη Γενοκτονία των Ποντίων!
Η Ελλάδα είναι από τις χώρες που πλήρωσαν βαρύ τίμημα κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, εξαιτίας της παραφροσύνης του εγκληματία Χίτλερ. Οι νεκροί Έλληνες ανέρχονται, από την κήρυξη του πολέμου στην Ελλάδα, μέχρι την απελευθέρωση, σε…
1.106.922 (αναλυτικά εδώ).
Σήμερα στην Ελλάδα, δεν υπάρχει κανείς που να επιδοκιμάζει τα εγκλήματα πολέμου των Ναζί.
Αντιθέτως, η Ελλάδα είναι από τις χώρες στις οποίες είναι αποτυπωμένος στο DNA ο αντιναζισμός.
Όμως, η ελληνική φυλή γνώρισε νωρίτερα μια ακόμη γενοκτονία: αυτή του άλλου μεγάλου φασίστα και ινδάλματος του Χίτλερ, του σφαγέα Μουσταφά Κεμάλ, (συμμάχου του Μουσολίνι) του “αιμοδιψούς δικτάτορα” όπως καταχωρήθηκε στην ιστορία των πολιτισμένων κρατών.
Πάνω από 1.500.000 Έλληνες θανατώθηκαν από τους Νεότουρκους στον Πόντο, την Κωνσταντινούπολη και τα παράλια της Μικράς Ασίας, από τη στιγμή που ο δάσκαλος των Ναζί, έλαβε την απόφαση για εθνοκάθαρση: από τα “αμελέ ταμπουρού”, μνημείο βαρβαρότητας, μέχρι τη σφαγή της Σμύρνης και αργότερα την ολοκλήρωση της ανταλλαγής πληθυσμών. Τρία εκατομμύρια Έλληνες ξεριζώθηκαν βίαια από τις πατρογονικές τους εστίες στις οποίες διέμεναν χιλιετίες.
Έτσι, κανείς στην Ελλάδα δεν αρνείται τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που διέπραξε ο Χίτλερ. Αντιθέτως, υπάρχουν -ελάχιστοι ευτυχώς- άνθρωποι, που επιμένουν να αρνούνται τα εγκλήματα του Κεμάλ, οι λεγόμενοι φιλοκεμαλιστές.
Είναι χρέος λοιπόν της φίλης χώρας Ισραήλ, την οποία η Ελλάδα αναγνώρισε αμέσως και έκτοτε διατηρεί δεσμούς φιλίας και συνεργασίας που επιβεβαιώνονται συνεχώς, να αναγνωρίσει το Κοινοβούλιό της (Κνεσέτ) τη Γενοκτονία των Ποντίων και των Ελλήνων της Μ.Ασίας και να καταχωρίσει τον σφαγέα Κεμάλ, στο Πάνθεον των εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας.
Και φυσικά να συνταχθούμε όλοι, στο ανηλεές κυνηγητό φιλοναζιστών και φιλοκεμαλιστών, μέχρι τα πέρατα του κόσμου, εις τον αιώνα τον άπαντα, όπως συμβαίνει με τους αρνητές του Ολοκαυτώματος.
Κανείς, πλην παρανοϊκών και εμμονικών σχιζοφρενών, δεν μπορεί να έχει αντίρρηση σε αυτό.
Πέμπτη 30 Μαΐου 2013
ΦΡΙΚΗ: ΑΦΗΝΑΝ ΠΑΙΔΙΑ – ΣΚΛΑΒΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΝΩΜΑΛΩΝ ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ ΛΟΓΩ ΤΗΣ “ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ” ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ! ΟΡΓΗ ΣΤΗΝ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ
Όλα αυτά μετά την δημόσια ομολογία Βρετανού υπουργού: “¨Εσπασε” Βρετανός υπουργός: Συμμορίες Πακιστανών βιάζουν και βασανίζουν ανήλικα κορίτσια!
Άφηναν μικρά κορίτσια έρμαιο στα χέρια συμμοριών ισλαμιστών για να μην προβάλλουν την “θρησκευτική προέλευση” των δραστών!
Πακιστανοί η συντριπτική πλειοψηφία, τους ονόμαζαν “Ασιάτες”
ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΓΙΑ 54 ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΔΡΟΥΣΑΝ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ ΣΤΗΝ ΒΡΕΤΑΝΙΑ – ΟΡΓΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ!
Εκατοντάδες μικρά κορίτσια, εθίζονταν στα ναρκωτικά, βιάζονταν ομαδικά, βασανίζονταν ανηλεώς ακόμα και δολοφονούνταν την ώρα που οι αρχές δεν μπορούσαν να εκδόσουν ειδοποιήσεις λόγω της αντιρατσιστικής νομοθεσίας!
“Εάν μιλούσαμε για μουσουλμάνους, θα χάναμε την δουλειά μας! Θα μας κολλούσαν την ταμπέλα του ρατσιστή!”
“Έπρεπε να ενημερώσουμε τον κόσμο”, “αυτοί δεν θεωρούν έγκλημα τον βιασμό παιδιού αφού το κοράνι λέει ότι από 9 ετών μπορεί ένα κορίτσι να έχει σεξουαλικές σχέσεις!”
Δείτε το συγκλονιστικό αφιέρωμα με τις αποκαλύψεις:
Διαβάστε τις λεπτομέρειες για τις υποθέσεις:
Εξαρθρώθηκε (και άλλη) συμμορία ισλαμοφασιστών που βίαζε, εκπόρνευε και βασάνιζε παιδιά στην Βρετανία.
Σοκ: Συμμορία παιδεραστών είχε μια 11χρονη για σκλάβα του σεξ
Διαβάστε και το μεγάλο θέμα που είχε αποκαλύψει το Ολυμπία για τα ταξί. Σημειώστε ότι ήδη κάνουν την εμφάνιση τους σε ταξί στην Αθήνα, οδηγοί από το Πακιστάν, πολλοί από τους οποίους δεν μιλούν καν Ελληνικά. Ας γίνει μια έρευνα για το πως παίρνουν άδεια εργασίας (αν έχουν): Η ανεξέλεγκτη απελευθέρωση των ΤΑΞΙ θα μετατρέψει τους Ελληνικούς δρόμους σε κόλαση.
ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ… ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Το γνωστό άγαλμα της Ελευθερίας, σύμβολο των Ηνωμένων Πολιτειών που δεσπόζει στην θαλάσσια περιοχή της Νέας Υόρκης και είναι το πρώτο μεγάλο δημιούργημα που αντικρίζουν όσοι φτάνουν με πλοία από την Ευρώπη, διεκδικούν… οι Τούρκοι σαν δικό τους δημιούργημα και μάλιστα έχουν και την απαίτηση να τους πληρώσουν τους… τόκους από τον σφετερισμό της τουρκικής αυτής δημιουργίας.
Σύμφωνα με ένα καταπληκτικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Sabah, ο Τούρκος ποιητής και συγγραφέας, Sunay Akın, σε συνέντευξη που έδωσε σε μια αμερικανική εφημερίδα υποστήριξε ότι το άγαλμα της Ελευθερίας ήταν μια τουρκική επίνευση την οποία σφετερίστηκε το 1874 ο γνωστός Γαλλος γλύπτης Φρεντερίκ Μπαρτολντί που άρχισε να εργάζεται στο Παρίσι για την κατασκευή του. Σύμφωνα όμως με τον Τούρκο διανοούμενο η ιδέα αυτή του αγάλματος ανήκει στους Τούρκους γλύπτες Abdülaziz και Abdülmecit που σκόπευαν να τοποθετήσουν το άγαλμα στο λιμάνι της Αλεξανδρέττας σαν τον γνωστό κολοσσό της Ρόδου ο οποίος ήταν και η αρχική έμπνευση για την κατασκευή του αγάλματος. Μάλιστα δεν είναι τυχαίο, όπως ισχυρίζονται οι Τούρκοι, ότι το άγαλμα έχει στραμμένη την πλάτη του προς την Δύση και το πρόσωπο του να κοιτάζει προς την Ανατολή. Αυτό σημαίνει ότι ο η ιδέα του αγάλματος έρχεται από την Ανατολή, (από την Τουρκία), ενώ η Δύση έκλεψε την ιδέα. Το εκπληκτικό σε όλα αυτά είναι ότι σύμφωνα με τον Sunay Akın η Τουρκία δικαιούται μια μεγάλη αποζημίωση για την εκμετάλλευση από τους Αμερικανούς ενός τουρκικού δημιουργήματος και καλεί τους Τούρκους της Αμερικής να ενωθούν και να προσφύγουν σε δικαστήρια για την διεκδίκηση αποζημίωσης για την κλοπή της πνευματικής τους δημιουργίας, ( εδώ πράγματι γελά ο κάθε πικραμένος).
Για την πραγματική ιστορία του αγάλματος διαβάζουμε στην ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ότι η ιδέα του αγάλματος ανήκει στον Γάλλο ιστορικό Εντουάρ ντε Λαμπουλέ, ο οποίος πρότεινε να κατασκευαστεί ένα μνημείο προς τιμήν της γαλλοαμερικανικής φιλίας. Την προτομή του αγάλματος την είχε δει από τη μορφή του Φωτοφόρου Απόλλωνος, η βάση του αγάλματος βασίζεται στον Κολοσσό της Ρόδου. Το 1874, ο Φρεντερίκ Μπαρτολντί, έμπειρος γλύπτης, άρχισε να εργάζεται στο Παρίσι για την κατασκευή του, ενώ τη στατική δομή του μελέτησε ο Γουστάβος Άιφελ. Όταν τελείωσε, το αμερικανικό Κογκρέσο αποφάσισε να τοποθετηθεί στη συγκεκριμένη νησίδα, από όπου είναι ορατό σε όποιον μπαίνει ή βγαίνει από το λιμάνι της Νέας Υόρκης. Εγκαινιάστηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1886. Το άγαλμα ζυγίζει 225 τόνους και καλύπτεται από περίβλημα χαλκού. Το ύψος του, χωρίς τη βάση, είναι 46,5 μέτρα, ενώ με τη βάση διπλασιάζεται. Στο εσωτερικό του, 168 σκαλιά επιτρέπουν την άνοδο στο κεφάλι και άλλα 58 στο χέρι, που κρατάει τον πυρσό.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
«Εθνικός μύθος» για τη Ρεπούση ο χορός του Ζαλόγγου!
«Ταράζει» και πάλι τα νερά η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, Μαρία Ρεπούση, με συνέντευξή της στο ραδιοφωνικό σταθμό Alpha 989.
Μεταξύ άλλων, η κυρία Ρεπούση ζητά να δοθεί το δικαίωμα υιοθεσίας και στους ομοφυλόφιλους, υπερασπίζεται τη θέση της για τις γενοκτονίες, επικαλούμενη τα σταλινικά εγκλήματα, χαρακτηρίζει, ουσιαστικά, «εθνικό μύθο« το χορό του Ζαλόγγου και, αναφερόμενη στο παλαιό βιβλίο της Ιστορίας, εξηγεί ότι δεν γράφτηκε ποτέ η λέξη «συνωστισμός», αλλά... το ρήμα!
Αναλυτικότερα:
«Εφόσον η Πολιτεία αναγνωρίζει το δικαίωμα της υιοθεσίας σε ετεροφυλόφιλους οφείλει να το αναγνωρίζει και σε ομοφυλόφιλους» δήλωσε αρχικά η Μαρία Ρεπούση.
«Υπάρχει μια πολύ μεγάλη συζήτηση σε ό,τι αφορά την ανάγκη του παιδιού να ταυτίζεται με ένα συγκεκριμένο φύλο. Δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχει στην Ελλάδα αυτή η ομοφοβία. Η διαφορετικότητα είναι δικαίωμα του καθενός. Η ταυτότητα του φύλου είναι δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Δεν με ενοχλεί καθόλου. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τα ίδια δικαιώματα» πρόσθεσε.
Με αφορμή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ τάχθηκε κατά της ποινικοποίησης της μνήμης: «Είμαι κατά της ποινικοποίησης της μνήμης. Το ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε τις γενοκτονίες των Ποντίων και των Αρμενίων. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ιστορική επιστήμη είναι υποχρεωμένη να δεχθεί τις πολιτικές αποφάσεις και μάλιστα να τιμωρούνται όσοι έχουν διαφορετική άποψη. Δεν έχω καμία επιφύλαξη με τη διάταξη που προτείνει το σχέδιο νόμου του Ρουπακιώτη» είπε χαρακτηριστικά.
Μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό Alpha 989, η κυρία Ρεπούση σχολίασε: «Χώρες της Βαλτικής έχουν χαρακτηρίσει γενοκτονίες τα σταλινικά εγκλήματα. Μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τα εγκλήματα της Βαλτικής γενοκτονίες; Δεν είναι ότι οι ιστορικοί αρνούνται αυτά τα εγκλήματα. Κορυφαίο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας είναι το Ολοκαύτωμα. Οι ιστορικοί, είμαστε πιο προσεκτικοί με τη χρήση των όρων. Δεν σημαίνει ότι δεν έγιναν εγκλήματα».
Η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ επισήμανε ακόμη: «Δεν θέλουμε να ποινικοποιείται η ελεύθερη έκφραση ή η έκφραση άλλης άποψης. Είμαστε κατά της ποινικοποίησης της μνήμης, η πλειοψηφία είναι κατά» και, αναφερόμενη στην επιστολή που έστειλε, δήλωσε ότι «η επιστολή μου ήταν ιδιωτική που απευθύνθηκε σε συναδέλφους μου. Έλεγα ότι ενδέχεται στο υπό κατάθεση νομοσχέδιο να υπάρχει διάταξη για ποινικοποίηση της μνήμης. Ήταν μια επιστολή που έλεγε ‘’στο βαθμό που υπάρχουν αντίστοιχες προβληματικές διατάξεις έχετέ το υπόψη σας’’. Αν υπερασπίζομαι ό, τι υπερασπίζομαι, είναι γιατί δεν θέλω να βγαίνουν νόμοι για το τι θα λένε και θα γράφουν οι ιστορικοί».
«Το πρόβλημα μ' αυτό το σχέδιο νόμου το έχουν αυτοί που ασκούν ρατσιστική βία και αυτοί που παρακινούν σε ρατσιστική βία. Η Πολιτεία οφείλει να περιφρουρήσει αν ο λόγος είναι ρατσιστικός και οδηγεί σε πράξη βίας. Υπάρχει αναγκαιότητα να θωρακίσουμε τη Δημοκρατία» πρόσθεσε.
Για τη Χρυσή Αυγή, η κυρία Ρεπούση δήλωσε πως «η ΧΑ υποσκάπτει τα θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος, χρησιμοποιώντας τα ίδια τα όπλα που της δίνει η Δημοκρατία».
Ερωτηθείσα αν νιώθει θύμα, η κυρία Ρεπούση απάντησε: «Ασκείται μια τρομοκρατία στη δική μου περίπτωση. Η Δημοκρατία μας έχει να χάσει από αυτή την άσκηση πίεσης και τρομοκρατίας. Δεν αισθάνομαι θύμα. Οι τακτικές ιεράς εξέτασης έχουν περάσει. Διεκδικώ το δικαίωμά μου να απαντώ με το δικό μου τρόπο, δεν πρόκειται κανείς να με βάλει στη λογική του μαύρου-άσπρου. Καμιά φορά κάνω το λάθος να μιλώ στην πολιτική με ιστορικούς όρους. Διεκδικώ μια ιστορική καθαρότητα».
Ερωτηθείσα δε, αν υπήρξε ο χορός του Ζαλόγγου, υποστήριξε ότι «κάθε λαός δημιουργεί εθνικούς μύθους».
Για το βιβλίο της Ιστορίας και τον ‘’συνωστισμό’’, είπε ότι «υπήρξε μεγάλη εκμετάλλευση. Ακόμα φέρνουν στην επιφάνεια βιβλίο που έγραψα και η λέξη συνωστίζονται διορθώθηκε αμέσως. Ήταν ένα πάρα πολύ καλό σχολικό βιβλίο, είχε μια ατυχή έκφραση, διορθώθηκε αμέσως. Δεν υπήρχε η λέξη ''συνωστισμός'' υπήρχε το ρήμα στην περιγραφή μιας αθρόας προσέλευσης. Εμείς αμέσως είπαμε πως δεν είναι σωστή η λέξη συνωστισμός επειδή προσβάλλει τις μνήμες ανθρώπων. Δεν θέλαμε να πούμε ότι στη Σμύρνη έγινε συνωστισμός».
Πρόσθεσε ότι «γενικότερη τάση της ιστορίας είναι να μαθαίνουμε από το παρελθόν για να προσπαθήσουμε να μην επαναλάβουμε τα λάθη μας. Πιο πάνω είναι το να μπορεί κανείς να διαβάζει ιστορικά τα πράγματα, να μη στέκεται σε μια αλήθεια αλλά να βλέπει και τις άλλες αλήθειες».
Ακούστε εδώ τη συνέντευξη Ρεπούση
http://www.protothema.gr/politics/article/?aid=282510
Αυτός είναι ο ισλαμιστής που μαχαίρωσε το Γάλλο στρατιώτη στο Παρίσι [φωτο]
Στη δημοσιότητα δόθηκαν οι φωτογραφίες του Αραβικής καταγωγής ισλαμιστή, ο οποίος επιτέθηκε σε Γάλλο…
στρατιώτη και τον μαχαίρωσε στο Παρίσι.
Ο 22χρονος δράστης συνελήφθη λίγες ημέρες μετά από τις Γαλλικές διωκτικές αρχές, οι οποίες εκτιμούν ότι η επίθεση σε βάρος του Γάλλου στρατιώτη είναι ένα “έγκλημα-καρμπόν” με τον αποκεφαλισμό του Άγγλου στρατιώτη στο Λονδίνο, καθώς και αυτή η πράξη έχει θρησκευτικά κίνητρα.
Οι κάμερες ασφαλείας του μετρό έχουν καταγράψει τον 22χρονο άνδρα, ο οποίος είναι ο νούμερο ένα ύποπτος για την αιματηρή επίθεση.
Ο νεαρός φέρεται να είπε στους αστυνομικούς, όταν έφθασαν στο σπίτι όπου κρυβόταν: «ξέρω γιατί ήρθατε».
Επίσης, συμφωνα με την εισαγγελέα που διερευνά την υπόθεση της επίθεσης, ο 22χρονος φέρεται να είπε μια μουσουλμανική προσευχή πριν μαχαιρώσει τον στρατιώτη.
Αν τα περί προσευχής επιβεβαιωθούν τότε θα ενισχυθεί η θεωρία ότι η επίθεση κατά του στρατιώτη στη Γαλλία συνδέεται άμεσα με ακραίες ισλαμιστικές ομάδες.
Ολυμπία
ΕΚΤΑΚΤΟ: ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΚΑΙ ΒΡΕΤΑΝΟΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΣΦΑΓΕΩΝ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΗΚΕ ΠΩΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΩΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΒΡΕΤΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ. Οι Σύριοι έδωσαν στην δημοσιότητα δύο διαβατήρια, ενώ την ίδια στιγμή κατέλαβαν και το τελευταίο προπύργιο των εισβολέων στο Qusair, χωρις να ανακοινώσουν τον αριθμό των νεκρών ανταρτών. Οι πληροφορίες πάντως κάνουν λόγο για συντριπτικό χτύπημα αφού στην πόλη είχαν εγκλωβιστεί πάνω από 2500 ισλαμοφασίστες.
Προφανώς η ανακοίνωση άρσης του εμπάργκο από την δολοφονική ΕΕ ήταν για να ισοσκελίσει τις απώλειες οπλισμού που κατασχέθηκαν από τον Συριακό στρατό.
http://olympia.gr/2013/05/30/
ΙΣΠΑΝΙΑ: Η σοσιαλίστρια υπουργός παιδείας της επαρχίας της Αστούριας έστειλε εγκύκλιο στα σχολεία να αφαιρεθεί κάθε αναφορά σε «Χριστούγεννα» και «Μεγάλη Εβδομάδα» για να μην «προσβάλλονται» οι μη χριστιανοί
Η περιφερειακή κυβέρνηση της Αστούριας έστειλε μια εγκύκλιο στα σχολεία ζητώντας να αφαιρεθεί κάθε αναφορά για τα Χριστούγεννα από τα ημερολόγια του σχολείου και να αντικατασταθεί με τον όρο "χειμερινές διακοπές"
* Η επαρχία των Αστουριών βρίσκεται στο βορρά της Ισπανίας και είναι μια από τις 17 αυτόνομες κοινότητες (περιφέρειες) της Ισπανίας. Οι πιο σημαντικές πόλεις είναι η πρωτεύουσα το Οβιέδο και η Χιχόν.
Η κυβέρνηση της Αστούριας έχει αποφασίσει να βάλει το χέρι της στην εξάλειψη των χριστιανικών πολιτιστικών ριζών της Ισπανίας. Η Υπουργός Παιδείας της περιφερειακής κυβέρνησης Dona Ana González Rodríguez, απέστειλε εγκύκλιο σε όλα τα σχολεία που υπάγονται στη δικαιοδοσία της, ζητώντας τους να αφαιρέσουν τους όρους "Χριστούγεννα" και "Μεγάλη Εβδομάδα" από το σχολικό ημερολόγιο.
Η κ. Gonzalez (φώτο) θέλει όλες οι αναφορές στον Χριστιανισμό να αντικατασταθούν με τα αντίστοιχα "χειμερινές διακοπές" και"τέλος της δεύτερης περιόδου των διακοπών" που είναι όροι αποδεκτοί από όλους, συμπεριλαμβανομένων των μη χριστιανών.
Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα όμως. Η απόφαση αυτή ελήφθη χωρίς καμία διαβούλευση με τα εν λόγω σχολεία και τους γονείς. Φυσικά, το Παρατηρητήριο για τη Θρησκευτική Ελευθερία και την Ελευθερία Συνείδησης (OLRC), ζήτησε από την κα Γκονζάλες να λάβει υπόψη το λαϊκό συναίσθημα και να σεβαστεί την παράδοση και την κάλεσε να εργαστεί για να εξασφαλιστεί ότι οι νέοι θα λάβουν μια ολοκληρωμένη εκπαίδευση που είναι τόσο αναγκαία . Η εκπρόσωπος του ORLC Maria Garcia επέκρινε τις άοκνες προσπάθειες της κα Γκονζάλες να κάνει τους ανθρώπους στην Ισπανία να ξεχάσουν τις χριστιανικές ρίζες της Ισπανίας.
Σύμφωνα με την σοσιαλιστική κυβέρνηση του Πριγκιπάτου της Αστούριας, η απόφαση αυτή ελήφθη έτσι ώστε «να μην πληγωθούν οι ευαισθησίες των ανθρώπων» (!)."Οι «γιορτές» πάντα ονομάζονται Χριστούγεννα και Μεγάλη Εβδομάδα / Πάσχα και κανείς δεν έχει προσβληθεί από αυτό", υποστήριξε η ORLC. "Η υπουργός της Αστούρια σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να επιτύχει αυτή την «εβδομάδα του τίποτα» χωρίς διαβούλευση με τις κορυφαίες προσωπικότητες της εκπαιδευτικής κοινότητας. Στο ORLC δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς ακριβώς οι ευαισθησίες των ανθρώπων προσβάλλονται και ζητάμε από την Dona Ana González να μας εξηγήσει τους λόγους".
«Η ORLC καλεί, συνεπώς, την υπουργό να παραιτηθεί από τις κοσμικές φιλοδοξίες της, και να δει ότι η Ισπανία είναι μια χώρα με χριστιανικές ρίζες, οι οποίες δεν μπορούν να ξεχαστούν από τη μια στιγμή στην άλλη», πρόσθεσε η Maria Garcia. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι η διαδικασία ανακατάληψης της χώρας από τους Βορειο-Αφρικανούς μουσουλμάνους εισβολείς πριν από πολλούς αιώνες άρχισε στην Αστούριας.
Η σοσιαλιστική κυβέρνηση της Αστούριας αντιγράφει αυτό που πολλές άλλες ευρωπαϊκές σοσιαλιστικές κυβερνήσεις φαίνεται να κάνουν. Υπήρξε μια έντονη αντιπαράθεση στο Βέλγιο τις τελευταίες εβδομάδες, σχετικά με μια υπουργική εγκύκλιο που απαγορεύει τους ανθρώπους να λένε για «Πάσχα», αντικαθιστώντας το με το "διακοπές της άνοιξης". Και εκεί η δικαιολογία ήταν η ανάγκη τα εκκοσμικευμένα δημόσια ιδρύματα να μην "προσβάλλουν" τους μη χριστιανούς μετανάστες.
Οι εθνικιστές της Φλάνδρας και οι Βαλόνοι εθνικιστές έχουν μιλήσει εναντίον των απανωτών προσπαθειών να καταστραφεί η χριστιανική κληρονομιά του Βελγίου.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
Τετάρτη 29 Μαΐου 2013
Να πως μιλούν άλλοι ηγέτες για τις μειονότητες! Διαβάστε την ομιλία Πούτιν στη Δούμα
Ο Vladimir Putin παρουσιάστηκε πριν από ένα μήνα στην Δούμα (το ρωσικό Κοινοβούλιο) και έκανε μια ομιλία για τις εντάσεις με τις μειονότητες στην Ρωσία.
Για να θυμηθούμε τι είπε, για να καταλάβουμε πως απαντούν άλλοι ηγέτες σε αυτά τα ζητήματα και ας σκεφτούμε τι γίνεται στην Ελλάδα με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο:
“Στην Ρωσία ζουν Ρώσοι. Οποιαδήποτε μειονότητα από οπουδήποτε ,αν θέλει να ζει στην Ρωσία, να εργάζεται και να τρώει στην Ρωσία, θα πρέπει να μιλάει ρωσικά και θα πρέπει να σέβεται τους ρωσικούς νόμους. Αν επιθυμούν το νόμο της Σαρίας, τους συμβουλεύουμε να πάνε σε εκείνα τα μέρη που είναι νόμος του κράτους τους (εννοεί τη Σαρία).
Η Ρωσία δεν χρειάζεται μειονότητες. Oι μειονότητες χρειάζονται την Ρωσία και δεν θα τους χορηγήσουμε ειδικά προνόμια ή να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τους νόμους μας έτσι ώστε να ταιριάζουν στις επιθυμίες τους ανεξάρτητα πόσο δυνατά θα φωνάζουν περί διακρίσεων. Εμείς μαθαίνουμε καλύτερα από τις αυτοκτονίες στην Αμερική, την Αγγλία, την Ολλανδία και την Γαλλία, αν πρόκειται να επιζήσουμε ως ένα έθνος.
Τα Ρωσικά έθιμα και παραδόσεις δεν είναι συμβατά με την έλλειψη της κουλτούρας ή του πρωτόγονου τρόπου ζωής των περισσοτέρων μειονοτήτων. Όταν αυτό το αξιότιμο Νομοθετικό Σώμα σκεφτεί να δημιουργήσει νέους νόμους (να νομοθετήσει), θα πρέπει να έχει υπόψη του το εθνικό συμφέρον πρώτα παρατηρώντας ότι οι μειονότητες δεν είναι Ρώσοι.
Οι πολιτικοί στη Δούμα επευφήμησαν όρθιοι τον Πούτιν για πέντε λεπτά.
http://olympia.gr/2013/05/29/
“My Home Town Fanatics” – Ένα ντοκιμαντέρ του BBC για το ισλαμοποιημένο Λούτον (video)
Παρακολουθείστε παρακάτω το ντοκιμαντέρ του (φιλο-πολυπολιτισμικού) BBC “My Home Town Fanatics” (‘Οι Φανατικοί της Γενέτειρας Πόλης μου’) με την νεαρή δημοσιογράφο Stacey Dooley. Το video είναι στα αγγλικά.
Το ντοκιμαντέρ γυρίζεται στο Λούτον (Luton) της Αγγλίας, μια πόλη 50 χλμ. από το Λονδίνο, με πληθυσμό 205.000 κατοίκους. Οι λευκοί Βρετανοί, πλέον, αποτελούν το περίπου μισό του συνολικού πληθυσμού (54%). Το 25% της πόλης είναι μουσουλμάνοι (50.000). Στο Λούτον υπάρχουν 30 τζαμιά!Φανταστείτε μία πόλη σαν την Πάτρα να έχει 30 τζαμιά!
Το Luton τα τελευταία χρόνια θεωρείται η έδρα ατόμων με ακραίες απόψεις. Ήταν η έδρα της τρομοκρατικής ισλαμιστικής ομάδας ‘Al-Muhajiroun’ πριν αυτή απαγορευτεί. Το Luton είναι και η έδρα της θεωρούμενης από τα media «ακροδεξιάς» αντι-ισλαμιστικής ομάδας ‘English Defence League’ (EDL) που δημιουργήθηκε σαν κίνηση αντίστασης στην ραγδαία ισλαμοποίηση της Αγγλίας.
Διάβασε και: Μία βόλτα στο μουσουλμανικό Λούτον...
Κριτική ΚΟ: Η Dooley στο ντοκιμαντέρ δεν εμφανίζεται ως δημοσιογράφος που ερευνά και προσπαθεί να βγάλει κάποιο συμπέρασμα, αλλά παρουσιάζεται σαν ένα (λίγο χαζοχαρούμενο) κοριτσάκι που επιστρέφει μετά από κάποια χρόνια στην πόλη που μεγάλωσε και στα παλιά της λημέρια και - Ω! τι έκπληξη - δεν την αναγνωρίζει. Όπως όλοι οι άνθρωποι αυτού του στυλ και αυτής της επιπόλαιας επιδερμικής προσέγγισης, η Dooley, βλέποντας την σκληρή πραγματικότητα της πολυπολιτισμικότητας, αρνείται να μπει «στα βαθιά», αναπολεί τις παλιές καλές ημέρες, στενοχωριέται πολύ που υπάρχει «φανατισμός», αρκείται σε μορφασμούς «θλίψης» ανακατωμένους με κοριτσίστικες «τσαχπινιές» και τελικά κλείνει τα μάτια μήπως και ψυχοπλακωθεί περισσότερο, καταλήγοντας σε ένα εύκολο και αφελές «αχ, τι καλά να ήμασταν όλοι οι άνθρωποι αγαπημένοι»...». «Η άγνοια» λέει στο τέλος, «είναι αυτή που φταίει». Ευτυχώς οι «φανατικοί» είναι «λίγοι», λέει με ανακούφιση. (Ένας ήταν αρκετός να σκορπίσει τον τρόμο, πρόσφατα).
Στην κατανομή του χρόνου, η Dooley είναι προκλητικά άδικη, καθώς σαφώς δίνει πολύ περισσότερο χρόνο σε μουσουλμάνους, είτε «φανατικούς», είτε «μοντέρνους» που προσπαθεί να τους «καταλάβει» - και ελάχιστο στους «από εκεί μεριά». Δεν αναρωτιέται για το πως κατάντησε έτσι το αγαπημένο της Λούτον (κάποια στιγμή, στην μουσουλμανική γειτονιά, αναφωνεί «άραγε βρίσκομαι σε αγγλική πόλη;»), δεν ρωτάει εάν στις χώρες τους όλοι αυτοί οι «φανατικοί» που διαμαρτύρονται, θα είχαν την ελευθερία να διαδηλώνουν βρίζοντας την κυβέρνηση και τον στρατό και στέλνοντας «στον διάολο» την αστυνομία – και όλα αυτά υπό την προστασία της αστυνομίας! Κάποια στιγμή δήθεν μαλώνει με μία φανατική μουσουλμάνα σε πορεία ισλαμιστών, που της λέει ότι είναι «γυμνή», επειδή δεν φοράει μπούρκα και ότι θέλει να ξελογιάσει τους άνδρες (!), ενώ σχεδόν βάζει τα κλάματα όταν ο φανατικός τζιχαντιστής Anjem Choudary της λέει ότι «θα πάει στη κόλαση» αφού δεν είναι μουσουλμάνα. Στο τέλος φοράει και μπούρκα για «να δει πως είναι».
Δείτε το πάντως και προβληματιστείτε, καθώς σε λίγο και μόλις ολοκληρωθεί το τζαμί, που υποσχέθηκε η τρικομματική, οΒοτανικός θα αρχίζει να μοιάζει με το Λούτον. Τα δε 30 τζαμιά της αγγλικής πόλης είναι η χαρά του κάθε Καμίνη...
Ακολουθεί κείμενο του BBC, - το οποίο ας ξανασημειωθεί ότι είναι ένα σφόδρα φιλο-πολυπολιτισμικό κανάλι - ένα κείμενο από την ίδια την Dooley και στο τέλος μετά το βίντεο, ένα κείμενο με κριτική του ντοκιμαντέρ, από το blog Vlad Tepes.
Σύμφωνα με το BBC: Η Stacey Dooley ερευνά τι συμβαίνει στην γενέτειρά της, το Luton και ανακαλύπτει γιατί αυτή η πόλη είναι γνωστή ως «η πρωτεύουσα του εξτρεμισμού» στη Βρετανία.
Η Stacey έχει περάσει ολόκληρη τη ζωή της στο Luton. Οι διάφοροι δημοσιογράφοι έχουν τις θεωρίες τους σχετικά με το τι συμβαίνει εκεί, αλλά η Stacey βρίσκεται στη μοναδική θέση να πει την ιστορία μέσα από τους ανθρώπους με τους οποίους μεγάλωσε, τους ανθρώπους που διαμορφώνουν πλέον μια από τις πιο αμφιλεγόμενες πόλεις στη Βρετανία.
Η Stacey συναντά τους φίλους και τις φίλες της - ορισμένες φορούν πέπλα και άλλοι είναι φανατικοί υποστηρικτές της EDL. Πηγαίνει στην καρδιά της μουσουλμανικής κοινότητας, που κυριαρχείται από μία από τις πιο ακραίες μουσουλμανικές ομάδες της χώρας και συναντά τόσο αυτοαποκαλούμενους ριζοσπαστικούς μουσουλμάνους όσο και εκείνους που προσπαθούν να τους αντιμετωπίσουν.
Η ίδια η Dooley λέει: Το να κάνω ένα ντοκιμαντέρ για την πατρίδα μου είναι το πιο δύσκολο θέμα που είχα ποτέ! Δεν τίθεται θέμα. Έχω κάνει ντοκιμαντέρ για την σωματεμπορία στην Καμπότζη και για τα παιδιά-στρατιώτες στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, αλλά μια εκπομπή για το Luton ήταν κάτι το διαφορετικό - ήταν κάτι προσωπικό.
Γεννήθηκα στο Luton, μεγάλωσα στο Luton και όλη η οικογένειά μου και οι φίλοι μου είναι ακόμα εκεί. Το Λούτον είναι η πατρίδα μου.
Έχουν ειπωθεί πολλά στον Τύπο. Η πόλη φημολογείται ότι έχει λίγους φανατικούς που είναι αποφασισμένοι να χρησιμοποιούν το Ισλάμ ως δικαιολογία για να δικαιολογήσουν ορισμένες από τις πιο ακραίες πεποιθήσεις και απόψεις τους.
Αυτή η μικρή μειοψηφία που είναι γνωστή σε εμάς, ως ‘Al-Muhajiroun’, ή οι AMs. Είχαν απαγορευτεί το 2010 στο πλαίσιο του Νόμου κατά της Τρομοκρατίας. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν αντιπροσωπεύουν ό, τι εγώ καταλαβαίνω ότι είναι το Ισλάμ - καθόλου.
Ποτέ δεν είχα πραγματικά μια γνώμη για το Al Muhajiroun, δεν ήξερα πραγματικά αρκετά γι 'αυτούς. Η μόνη φορά που άκουσα για αυτούς ήταν, όταν οι Βρετανοί στρατιώτες βάδιζαν μέσα από την πόλη και όλοι είχαν συγκεντρωθεί για να τους υποδεχτούν στο σπίτι.
Οι AMs εμφανίστηκαν με πανό, φωνάζοντας ότι οι στρατιώτες ήταν «βιαστές μωρών» και «δολοφόνοι». Έφτυσαν μερικούς από τους στρατιώτες. Πολλοί Λουτονοί ‘άναψαν’, πιστεύοντας ότι το παράκαναν και εκείνη την ημέρα όλα ξεκίνησαν. Η αστυνομία ήταν παντού. Δεν ήταν μια μεγάλη ημέρα για να είσαι από το Luton.
Ως αποτέλεσμα, το EDL, (English Defence League) σχηματίστηκε.
Και καταλήγει: Υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι πρόθυμοι να δουν την άλλη πλευρά, οι οποίοι πιστεύουν ότι οι φανατικές απόψεις τους είναι ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι υπάρχουν τόσοι, μα τόσοι, τόσοι πολλοί άλλοι στο Luton – λευκοί, Ασιάτες, μουσουλμάνοι, μη-μουσουλμάνοι - που θέλουν να ζήσουν ειρηνικά. Μαζί.
Δείτε το βίντεο:
Από το blog Vlad Tepes : Τον Φεβρουάριο είδα δύο ντοκιμαντέρ, για την English Defence League (EDL).
Το πρώτο ντοκιμαντέρ ήταν μια παιδιάστικη προσπάθεια από το BBC που φιλοδοξούσε να καλύψει το θέμα του εξτρεμισμού στη Βρετανία σε γενικές γραμμές, και στο Luton ιδίως, που είναι το φυτώριο του ισλαμικού ριζοσπαστισμού που γέννησε την EDL.
Η Dooley, μια νεαρή κοπέλα που - με τα μυαλά που έχει - προφανώς δεν κάνει για ντοκιμαντέρ, απέτυχε να βγάλει συμπεράσματα στην "εξέταση" τόσο του ισλαμισμού, όσο και της EDL, η οποία γεννήθηκε στην πόλη της.
Η αφελής Stacey προσπαθεί να καταπιαστεί με πολύ σοβαρά ζητήματα, τα οποία τα παρουσιάζει ρηχά με έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις. Αυτό είναι όλο. Απλά, δεν κάνει ντοκιμαντέρ για θέματα, αλλά χρησιμοποιεί τα θέματα για να κάνει ντοκιμαντέρ για τον εαυτό της.
Ωστόσο, όσο και να προσπάθησαν σκληρά οι ιθύνοντες του προγράμματος του BBC, να κρύψουν την αλήθεια: το μεγαλύτερο μέρος του βίντεο λέει πολλά για την πραγματικότητα της ζωής στο Luton. Και θα ανοίξει τα μάτια σε πολλούς θεατές εκτός της Βρετανίας, για το τι συμβαίνει σε πολλές εργατικές περιοχές στην Αγγλία.
Αλλά μερικές από τις πιο γελοίες σκηνές περιλαμβάνουν:
- Η Stacey φοράει μια νικάμπ για να "καταλάβει" πώς αισθάνονται οι μουσουλμάνες ... αγνοώντας το αν οι μουσουλμάνες κοπέλες το φοράνε από επιλογή τους ή από εξαναγκασμό. Πόσο μάλλον αγνοεί τα εγκλήματα «τιμής» και το διαχωρισμό των φύλων, που είναι στην καρδιά του Ισλάμ.
- Προσπαθεί σε όλη τη διάρκεια της εκπομπής να πάρει μια συνέντευξη με τον ηγέτη της EDL, Tommy Robinson. Στη συνέχεια, αφού τα έχει καταφέρει, ξοδεύει όλο τον χρόνο λέγοντας τις απόψεις της για ένα θέμα για το οποίο δεν ξέρει τίποτα (αντί να τον ρωτήσει και να ακούσει τις απαντήσεις του).
- Δεν καλύπτει το ζήτημα της δημογραφικής αντικατάστασης των ιθαγενών Βρετανών στο Λούτον από τους Ασιάτες, σαν να είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό, ή απολύτως θαυμάσιο!
- Παρουσιάζει άτομα να μιλήσουν σχετικά με το Ισλάμ τα οποία έχουν σαφώς πολύ ισχυρό συμφέρον να παρουσιάσουν μια ιδιαίτερη και παραμορφωμένη εικόνα. Και είναι η συνηθισμένη εικόνα μουσουλμάνων που δεν γνωρίζουν καν το περιεχόμενο της δικής τους θρησκείας. (Π.χ. ότι το Ισλάμ «καταδικάζει τη δολοφονία των αθώων». Ναι, έτσι είναι, μόνο που καθορίζει επίσης τον «άπιστο», ως κατ’ ανάγκην «ένοχο»).
- Δεν ασχολείται με παράλογες δηλώσεις και καταστάσεις. Μια ιδιαίτερα σκηνή είναι όταν ο ηγέτης της μουσουλμανικής κοινότητας, λέει ότι κανένας από τους υπόλοιπους κατοίκους δεν έχει διαμαρτυρηθεί για το κάλεσμα για προσευχή που μεταδίδεται μέσω μεγάλων ηχείων στις γειτονιές τους. Χμμμ ... αυτό συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους που παραπονιούνται για το Ισλάμ;
- Για να μην πούμε για το νεαρό μουσουλμάνο που μιλάει με την Stacey που παρουσιάζεται ως ενδεικτικό της «ομαλότητας» της κοινότητας. Αναρωτιέμαι πως θα ήταν ένας μη μουσουλμάνος παρουσιαστής να προσπαθούσε να συζητήσει με μια μουσουλμάνα;
- Η Dooley επιπλήττει επίσης τον Tommy Robinson ως παράλογο επειδή θέλει να σταματήσει οποιαδήποτε συζήτηση για την αποδοχή της επιβολής της Σαρία στη χώρα του (!): Αυτό ενώ ο ίδιος και η Dooley σωματικά εκφοβίζονται από «νέους», επειδή μιλάνε δημόσια και επικριτικά για το Ισλάμ. Και παρά το γεγονός αυτό, επαναλαμβάνει επίμονα τον ισχυρισμό ότι μόνο μια «μικρή, μικρή» μειονότητα είναι μουσουλμάνοι είναι εξτρεμιστές. (Για την ιστορία, επαναλαμβανόμενες έρευνες έχουν συνδέσει ότι το νόμο της Σαρία υποστηρίζει το 60% των μουσουλμάνων της Βρετανίας)...
Το τελικό συμπέρασμα της Dooley είναι ότι αυτό που ευθύνεται στο Λούτον, είναι η "άγνοια", καθώς η άγνοια προκαλεί ακραία συναισθήματα ...
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
Η Άλωση της Πόλης
Το απόγευμα της Δευτέρας, 28 Μαΐου, ήταν καθαρό και λαμπερό. Καθώς ο ήλιος άρχισε να δύει προς το δυτικό ορίζοντα, έλαμπε κατ’ ευθείαν επάνω στα πρόσωπα των υπερασπιστών στα τείχη, σχεδόν τυφλώνοντάς τους. Αυτή ήταν η ώρα που ξεκίνησε η δραστηριότητα στο τουρκικό στρατόπεδο. Άνδρες παρουσιάστηκαν κατά χιλιάδες για να ολοκληρώσουν το παραγέμισμα της τάφρου, ενώ άλλοι έφερναν κανόνια και πολεμικές μηχανές. Λίγο μετά τη δύση ο ουρανός συννέφιασε και έπεσε μια ραγδαία βροχή. Αλλά οι εργασίες συνεχίστηκαν χωρίς διακοπή, και οι Χριστιανοί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε για να τις σταματήσουν. Περίπου στις μιάμιση το πρωί ο σουλτάνος έκρινε ότι όλα ήταν έτοιμα και έδωσε τη διαταγή για την επίθεση.
Ο ξαφνικός θόρυβος ήταν τρομακτικός. Σε όλη την έκταση της γραμμής των τειχών οι Τούρκοι όρμησαν στην επίθεση, βγάζοντας τις πολεμικές κραυγές τους, ενώ τους παρότρυναν τύμπανα, σάλπιγγες και φλογέρες. Τα χριστιανικά στρατεύματα περίμεναν σιωπηλά, όταν όμως οι φρουροί στους πύργους έδωσαν το σύνθημα του συναγερμού, οι εκκλησίες κοντά στα τείχη άρχισαν να κτυπούν τις καμπάνες τους, και η μία εκκλησία μετά την άλλη στην πόλη μετέδιδε τον ήχο του συναγερμού, μέχρις ότου σήμαινε κάθε καμπαναριό. Τρία μίλια πιο μακριά, στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας, οι πιστοί ήξεραν ότι η μάχη είχε αρχίσει. Κάθε άνδρας σε μάχιμη ηλικία επέστρεψε στη θέση του, και οι γυναίκες, μεταξύ τους και μοναχές, έσπευσαν στα τείχη για να βοηθήσουν στη μεταφορά λίθων και δοκαριών για την ενίσχυση των αμυντικών έργων, καθώς και κουβάδων με νερό για να φρεσκαριστούν οι υπερασπιστές. Οι γέροι και τα παιδιά βγήκαν από τα σπίτια τους και συνωστίστηκαν μέσα στις εκκλησίες, πιστεύοντας ότι οι άγιοι και οι άγγελοι θα τους προστάτευαν. Μερικοί πήγαν στις ενοριακές τους εκκλησίες, άλλοι στην ψηλή εκκλησία της Αγίας Θεοδοσίας, κοντά στον Κεράτιο. Την Τρίτη ήταν η γιορτή της, και το κτίριο ήταν διακοσμημένο με τριαντάφυλλα που είχαν περισυλλεγεί από τους κήπους και τους φράχτες. Σίγουρα εκείνη δεν θα εγκατέλειπε τους πιστούς της. Άλλοι επέστρεψαν στη μεγάλη μητρόπολη, ενθυμούμενοι μια παλιά προφητεία που έλεγε ότι, μολονότι οι άπιστοι μπορεί να έμπαιναν μέσα στην πόλη μέχρι το ιερό κτίριο, εκεί θα εμφανιζόταν ένας Άγγελος Κυρίου και θα τους απωθούσε με την αστραφτερή ρομφαία του μέχρι τον όλεθρό τους. Σε όλη τη διάρκεια των σκοτεινών ωρών πριν από την αυγή τα εκκλησιάσματα περίμεναν και προσεύχονταν.
Στα τείχη δεν υπήρχε χρόνος για προσευχές. Ο σουλτάνος είχε προετοιμάσει τα σχέδιά του με προσοχή. Παρά τα αλαζονικά λόγια του προς το στρατό του, η εμπειρία του τού είχε δείξει να σέβεται τον εχθρό. Σ’ αυτή την περίπτωση θα τους καταπονούσε προτού διακινδυνεύσει τα καλύτερα στρατεύματά του στη μάχη. Πρώτους έστειλε στη μάχη τους άτακτούς του, τους βαζιβουζούκους. Υπήρχαν πολλές χιλιάδες από αυτούς, τυχοδιώκτες από κάθε χώρα και φυλή, πολλοί Τούρκοι, αλλά πολύ περισσότεροι από χριστιανικές χώρες, Σλάβοι, Ούγγροι, Γερμανοί, Ιταλοί, ακόμη και Έλληνες, όλοι τους έτοιμοι να πολεμήσουν εναντίον των ομοθρήσκων τους Χριστιανών έναντι της αμοιβής που τους έδινε ο σουλτάνος και των λαφύρων που τους υποσχόταν. Οι περισσότεροι από αυτούς έφερναν τα δικά τους όπλα, που ήταν ένα περίεργο μίγμα από γιαταγάνια και σφεντόνες, τόξα και μερικά 97 αρκεβούζια. Σ’ αυτούς είχε διανεμηθεί και ένας μεγάλος αριθμός από σκάλες. Ήταν αναξιόπιστα στρατεύματα, εξαιρετικά κατά την πρώτη τους έφοδο, αλλά τα οποία αποθαρρύνονταν εύκολα εάν δεν πετύχαιναν αμέσως. Γνωρίζοντας αυτή την αδυναμία ο Μωάμεθ τοποθέτησε πίσω τους μια γραμμή από άνδρες της στρατιωτικής αστυνομίας, οπλισμένους με μαστίγια και ρόπαλα, που είχαν διαταγές να τους παρακινούν και να κτυπούν και να δέρνουν οποιονδήποτε έδειχνε σημάδια ταλάντευσης. Πίσω από τη στρατονομία ήταν οι γενίτσαροι του σουλτάνου. Εάν κανείς φοβισμένος άτακτος άνοιγε δρόμο μέσα από την αστυνομία, έπρεπε να τον πετσοκόψουν με τα γιαταγάνια τους.
Η επίθεση των βαζιβουζούκων εκτοξεύθηκε σε όλο το μήκος της γραμμής, αλλά άσκησε έντονη πίεση μόνο στην κοιλάδα του Λύκου. Σε άλλα σημεία τα τείχη εξακολουθούσαν να είναι πολύ γερά, και οι επιθέσεις εναντίον τους απέβλεπαν κυρίως να απασχολήσουν τους αμυνόμενους από το να ενισχύσουν τους συντρόφους τους στο ζωτικό τομέα. Εκεί ο αγώνας ήταν σκληρός. Οι βαζιβουζούκοι αντιμετώπιζαν στρατιώτες πολύ καλύτερα εξοπλισμένους και πολύ καλύτερα εκπαιδευμένους από τους ίδιους, ενώ επιπλέον μειονεκτούσαν και λόγω των αριθμών τους. Ήταν συνεχώς ο ένας μέσα στα πόδια του άλλου. Οι πέτρες που εκτοξεύονταν εναντίον τους μπορούσαν να σκοτώσουν ή να τραυματίσουν πολλούς ταυτόχρονα. Αν και μερικοί δοκίμασαν να υποχωρήσουν, οι περισσότεροι συνέχιζαν, ακουμπώντας τις σκάλες τους στα τείχη και στο φράχτη και σκαρφαλώνοντας, για να σφαγιαστούν προτού φθάσουν στην κορυφή. Ο Τζουστινιάνι και όλοι οι Έλληνες και οι Ιταλοί του ήταν εξοπλισμένοι με όλα τα μουσκέτα και τις βομβάρδες που μπορούσαν να βρεθούν στην πόλη. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας έσπευσε να τους ενθαρρύνει. Μετά από περίπου δύο ώρες αγώνα ο Μωάμεθ διέταξε τους βαζιβουζούκους να αποσυρθούν. Είχαν συγκρατηθεί και αποκρουστεί, αλλά είχαν εκπληρώσει το σκοπό τους να καταπονήσουν τον εχθρό.
Μερικοί Χριστιανοί ήλπισαν ότι αυτή ενδεχομένως ήταν μια μεμονωμένη νυκτερινή επίθεση, με σκοπό να δοκιμάσει τη δύναμή τους, και όλοι τους ήλπιζαν για μια στιγμή ανάπαυσης. Δεν τους δόθηκε. Μόλις είχαν προλάβει να ανασυγκροτήσουν τις γραμμές τους και να αντικαταστήσουν τα δοκάρια και τα βαρέλια με χώμα στο φράχτη, όταν εκτοξεύθηκε μια δεύτερη επίθεση. Συντάγματα από Τούρκους της Ανατολίας από το στρατό του Ισάκ, που αναγνωρίζονταν εύκολα από ιδιαίτερες στολές και τους θώρακές τους, εξόρμησαν κατηφορίζοντας από το λόφο έξω από την πύλη του Αγίου Ρωμανού για το κοινό, προς την κοιλάδα, και στράφηκαν ώστε να βρεθούν αντιμέτωποι με το φράχτη. Για άλλη μια φορά οι καμπάνες των εκκλησιών κοντά στα τείχη κτύπησαν για να δώσουν το σημείο του συναγερμού. Αλλά ο ήχος πνίγηκε από το βρόντο του μεγάλου κανονιού του Ουρβανού και των ομοίων του, καθώς ξανάρχισαν να σφυροκοπούν τα τείχη. Μέσα σε λίγα λεπτά οι Ανατολίτες είχαν ριχτεί στην επίθεση. Αντίθετα με τους ατάκτους ήταν καλά εξοπλισμένοι και πειθαρχημένοι, όλοι τους ευσεβείς Μωαμεθανοί, διψασμένοι για τη δόξα να είναι οι πρώτοι που θα έμπαιναν στη χριστιανική πόλη. Με την άγρια μουσική των σαλπιγκτών και των φλαουτιστών να τους ενθαρρύνει, ρίχτηκαν στο φράχτη, σκαρφαλώνοντας ο ένας επάνω στους ώμους του άλλου στις προσπάθειές τους να ακουμπήσουν τις σκάλες τους επάνω στο φράχτη και να ανοίξουν το δρόμο τους προς την κορυφή. Στο αμυδρό φως των πυρσών, με τα σύννεφα να σκεπάζουν συνεχώς το φεγγάρι, ήταν δύσκολο να δει κανείς τι συνέβαινε. Οι Ανατολίτες, όπως και οι άτακτοι πριν από αυτούς, μειονεκτούσαν σε εκείνο 98 το στενό μέτωπο λόγω των αριθμών τους. Η πειθαρχία και η επιμονή τους απλά έκανε τις απώλειές τους βαρύτερες, καθώς οι αμυνόμενοι τους πετούσαν πέτρες και απωθούσαν τις σκάλες τους, ή πολεμούσαν εναντίον τους σώμα με σώμα. Περίπου μία ώρα πριν από την αυγή, όταν αυτή η δεύτερη επίθεση άρχιζε να παραπαίει, ένα βλήμα από το κανόνι του Ουρβανού προσγειώθηκε εντελώς επάνω στο φράχτη, γκρεμίζοντάς τον σε έκταση αρκετών μέτρων. Σηκώθηκε ένα σύννεφο σκόνης καθώς τα μπάζα και το χώμα τινάχθηκαν στον αέρα, και ο μαύρος καπνός της πυρίτιδας τύφλωσε τους αμυνόμενους. Μια ομάδα από τριακόσιους Ανατολίτες όρμησε προς το άνοιγμα που είχε δημιουργηθεί, κραυγάζοντας ότι η πόλη ήταν δική τους. Αλλά, με τον αυτοκράτορα επικεφαλής τους, οι Χριστιανοί τους περικύκλωσαν, σφαγιάζοντας το μεγαλύτερο μέρος και απωθώντας τους υπόλοιπους πίσω στην τάφρο. Η ανάσχεση προκάλεσε σύγχυση στους Ανατολίτες. Η επίθεση ανακλήθηκε, και αποσύρθηκαν στις γραμμές τους. Με θριαμβευτικές κραυγές οι αμυνόμενοι καταπιάστηκαν και πάλι με την επισκευή του φράχτη.
Οι Τούρκοι δεν είχαν μεγαλύτερη επιτυχία σε άλλους τομείς. Κατά μήκος του νοτίου τμήματος των χερσαίων τειχών ο Ισάκ κατόρθωσε να ασκήσει επαρκή πίεση ώστε να αποτρέψει τους υπερασπιστές να μετακινήσουν άνδρες στην κοιλάδα του Λύκου, αλλά, με τα καλύτερα στρατεύματά του να έχουν μετακινηθεί για να πολεμήσουν εκεί, δεν μπορούσε να κάνει σοβαρή επίθεση. Κατά μήκος της Προποντίδας ο Χαμζά μπέης δυσκολευόταν να φέρει τα πλοία του κοντά στην ακτή. Τα λίγα αποβατικά αγήματα που κατόρθωσε να στείλει αποκρούστηκαν εύκολα από τους μοναχούς στους οποίους είχαν αναθέσει την άμυνα, ή από τον πρίγκιπα Ορχάν και τους οπαδούς του. Σε όλο το μήκος του Κερατίου έγιναν προσποιήσεις, αλλά καμία πραγματική απόπειρα επίθεσης. Γύρω από τη συνοικία των Βλαχερνών ο αγώνας ήταν πιο σκληρός. Στο χαμηλότερο σημείο, κοντά στο λιμάνι, τα στρατεύματα που είχε μεταφέρει ο Ζαγανός επάνω από τη γέφυρα έκαναν συνεχείς επιθέσεις, όπως και οι άνδρες του Καρατζά πασά, ψηλότερα στην πλαγιά. Αλλά ο Μινόττο και οι Βενετοί του μπόρεσαν να κρατήσουν τον τομέα τους στα τείχη απέναντι στο Ζαγανός, και οι αδελφοί Μποκκιάρντι απέναντι στον Καρατζά.
Ο σουλτάνος λέγεται ότι αγανάκτησε για την αποτυχία των Ανατολιτών. Είναι όμως πιθανό ότι πρόθεσή του και με αυτούς, όπως και με τους ατάκτους πριν από εκείνους, ήταν να καταπονήσει τον εχθρό παρά να μπουν οι ίδιοι στην πόλη. Είχε υποσχεθεί ένα μεγάλο βραβείο για τον πρώτο στρατιώτη που θα περνούσε το φράχτη με επιτυχία, και επιθυμούσε αυτό το προνόμιο να καταλήξει σε κάποιο μέλος του δικού του ευνοούμενου συντάγματος, των γενιτσάρων του. Τώρα είχε έλθει η ώρα να μπουν και εκείνοι στη μάχη. Ήταν ανήσυχος, γιατί εάν αποτύγχαναν κι αυτοί θα ήταν δύσκολο να συνεχίσει την πολιορκία. Έδωσε τις διαταγές γρήγορα. Προτού οι Χριστιανοί βρουν χρόνο να φρεσκαριστούν και να κάνουν μερικές χονδρικές επισκευές στο φράχτη, έπεσε επάνω τους μια βροχή από βλήματα, βέλη, ακόντια, πέτρες και σφαίρες, ενώ πίσω από τη βροχή οι γενίτσαροι προέλαυναν βιαστικά, χωρίς να ορμούν παράτολμα, όπως είχαν κάνει οι βαζιβουζούκοι και οι Ανατολίτες, αλλά διατηρώντας τις γραμμές τους σε απόλυτη τάξη, αδιάσπαστες από τα βλήματα του εχθρού. Η πολεμική μουσική που τους παρότρυνε ήταν τόσο δυνατή ώστε ο ήχος μπορούσε να ακούγεται μέσα από τις βροντές των κανονιών από την άλλη πλευρά του Βοσπόρου. Τους οδήγησε ο ίδιος ο Μωάμεθ μέχρι 99 την τάφρο και στάθηκε εκεί φωνάζοντας ενθαρρυντικά καθώς τον προσπερνούσαν. Το ένα κύμα μετά το άλλο από αυτούς τους φρέσκους, υπέροχους και ισχυρά εξοπλισμένους άνδρες ορμούσε στο φράχτη, για να ξηλώσει τα βαρέλια με το χώμα που στέκονταν επάνω του, για να κόψει τα δοκάρια που τον στήριζαν και για να ακουμπήσει τις σκάλες του επάνω του στα σημεία όπου δεν ήταν δυνατό να γκρεμιστεί, κάθε κύμα παραμερίζοντας χωρίς πανικό για το επόμενο. Οι Χριστιανοί ήταν εξουθενωμένοι. Είχαν πολεμήσει για περισσότερες από τέσσερις ώρες με μόνο μερικές στιγμές ανάπαυσης, αλλά πολεμούσαν με απελπισία, γνωρίζοντας ότι εάν έκαναν πίσω, αυτό θα ήταν το τέλος. Πίσω τους στην πόλη οι καμπάνες των εκκλησιών σήμαιναν και πάλι, και στον ουρανό υψώθηκε ένα μεγάλο μουρμούρισμα προσευχών.
Τώρα ο αγώνας στο φράχτη γινόταν σώμα με σώμα. Επί περίπου μία ώρα οι γενίτσαροι δεν μπορούσαν να ανοίξουν δρόμο. Οι Χριστιανοί άρχισαν να πιστεύουν ότι η επίθεση εξασθενούσε κάπως. Αλλά η μοίρα ήταν εναντίον τους. Στη γωνία του τείχους των Βλαχερνών, ακριβώς προτού ενωθεί με το διπλό Θεοδοσιανό τείχος, υπήρχε, μισοκρυμμένη σε έναν πύργο, μια μικρή πύλη εξόδου γνωστή ως Κερκόπορτα. Είχε κλειστεί πριν από πολλά χρόνια, αλλά οι γέροι τη θυμούνταν. Ακριβώς πριν από την έναρξη της πολιορκίας την είχαν ξανανοίξει, για να διευκολύνει τις εξόδους στα πλευρά του εχθρού. Στη διάρκεια του αγώνα οι Μποκκιάρντι και οι άνδρες τους την είχαν χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά εναντίον των στρατευμάτων του Καρατζά πασά. Αλλά τώρα κάποιος, κατά την επιστροφή του από μια έξοδο, ξέχασε να αμπαρώσει τη μικρή πύλη πίσω του. Μερικοί Τούρκοι παρατήρησαν το άνοιγμα, όρμησαν μέσα από αυτό στην αυλή πίσω του και άρχισαν να ανεβαίνουν μια σκάλα που οδηγούσε στο ανώτερο σημείο του τείχους. Οι Χριστιανοί που βρίσκονταν ακριβώς έξω από την πύλη είδαν τι συνέβαινε και μαζεύτηκαν πίσω για να ξαναπάρουν τον έλεγχό της και να εμποδίσουν άλλους Τούρκους να τους ακολουθήσουν. Μέσα στη σύγχυση περίπου πενήντα Τούρκοι παρέμειναν μέσα από το τείχος, όπου θα μπορούσαν να είχαν περικυκλωθεί και εξοντωθεί, εάν εκείνη τη στιγμή δεν είχε συμβεί μια χειρότερη καταστροφή.
Ήταν ακριβώς πριν από την ανατολή όταν μια βολή βομβάρδας χτύπησε από μικρή απόσταση τον Τζουστινιάνι και διαπέρασε το θώρακά του. Εκείνος, αιμορραγώντας ασταμάτητα και προφανώς πονώντας πολύ, παρακάλεσε τους άνδρες του να τον απομακρύνουν από το πεδίο της μάχης. Ένας από αυτούς πήγε στον αυτοκράτορα που πολεμούσε εκεί κοντά για να ζητήσει το κλειδί μιας μικρής πύλης που οδηγούσε μέσα από το εσωτερικό τείχος. Ο Κωνσταντίνος έσπευσε στο πλευρό του για να τον παρακαλέσει να μην εγκαταλείψει τη θέση του. Αλλά το κουράγιο του Τζουστινιάνι τον είχε εγκαταλείψει, και επέμενε να φύγει. Η πύλη άνοιξε και ο σωματοφύλακάς του τον μετέφερε στην πόλη, μέσα από τους δρόμους, κάτω στο λιμάνι. Τα στρατεύματά του παρατήρησαν την αναχώρησή του. Μερικοί ίσως πίστεψαν ότι είχε υποχωρήσει προκειμένου να υπερασπιστεί το εσωτερικό τείχος, αλλά οι περισσότεροι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η μάχη είχε χαθεί. Κάποιος φώναξε με τρόμο ότι οι Τούρκοι είχαν διαβεί το τείχος. Προτού προλάβουν να ξανακλείσουν τη μικρή πύλη οι Γενοβέζοι πέρασαν σύσσωμοι από αυτήν. Ο αυτοκράτορας και οι Έλληνες παρέμειναν μόνοι στο πεδίο της μάχης.
Από το άλλο σημείο της τάφρου ο σουλτάνος αντιλήφθηκε τον πανικό. Φωνάζοντας: ≪η πόλη είναι δική μας≫, διέταξε τους γενιτσάρους να ξαναεπιτεθούν και έκανε σινιάλο σε ένα λόχο με100 επικεφαλής ένα γίγαντα που τον έλεγαν Χασάν. Ο Χασάν άνοιξε δρόμο με το σπαθί του επάνω από το ψηλότερο σημείο του σπασμένου φράχτη και θεωρήθηκε ότι είχε κερδίσει το βραβείο. Τον ακολούθησαν περίπου τριάντα γενίτσαροι. Οι Έλληνες αντεπιτέθηκαν. Ο ίδιος ο Χασάν έπεσε στα γόνατα από ένα χτύπημα από πέτρα και σφαγιάστηκε, ενώ δεκαεπτά σύντροφοί του χάθηκαν μαζί του. Αλλά οι υπόλοιποι κράτησαν τις θέσεις τους επάνω στο φράχτη. Οι Έλληνες αντιστέκονταν πεισματικά, αλλά το βάρος των αριθμών τους έσπρωξε πίσω προς το εσωτερικό τείχος. Μπροστά από αυτό βρισκόταν ένα άλλο χαντάκι που είχε εκβαθυνθεί σε ορισμένα σημεία για να πάρουν χώμα προκειμένου να ενισχύσουν το φράχτη. Πολλοί Έλληνες σπρώχτηκαν πίσω, μέσα σε αυτές τις τρύπες και δεν μπορούσαν να βγουν εύκολα έξω, με το μεγάλο εσωτερικό τείχος να υψώνεται πίσω τους. Οι Τούρκοι, που τώρα ήταν στην κορυφή του φράχτη, τους πυροβολούσαν από ψηλά και τους έσφαξαν. Σύντομα πολλοί γενίτσαροι έφθασαν στο εσωτερικό τείχος και σκαρφάλωσαν χωρίς αντίσταση. Ξαφνικά κάποιος κοίταξε ψηλά και είδε τουρκικές σημαίες να κυματίζουν στον πύργο επάνω από την Κερκόπορτα. Ακούστηκε η κραυγή: «η πόλις εάλω».
Ενόσω παρακαλούσε τον Τζουστινιάνι, ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε την είσοδο των Τούρκων μέσα από την Κερκόπορτα. Έσπευσε αμέσως εκεί, αλλά έφθασε πολύ αργά. Μερικοί από τους Γενοβέζους εκεί είχαν καταληφθεί από πανικό. Μέσα στη σύγχυση ήταν αδύνατο να κλείσουν την πόρτα. Οι Τούρκοι ξεχύθηκαν μέσα από αυτήν, και τώρα οι άνδρες των Μποκκιάρντι ήταν πολύ λίγοι για να τους απωθήσουν. Ο Κωνσταντίνος έστρεψε το άλογό του και κάλπασε πίσω στην κοιλάδα του Λύκου και στα ανοίγματα στο φράχτη. Μαζί του βρισκόταν ο γενναίος Ισπανός που ισχυριζόταν ότι ήταν εξάδελφός του, ο δον Φρανσίσκο από το Τολέδο, ο πραγματικός του εξάδελφος, Θεόφιλος Παλαιολόγος, και ένας πιστός συμπολεμιστής, ο Ιωάννης Δαλμάτης. Μαζί προσπάθησαν, αλλά μάταια, να συσπειρώσουν τους Έλληνες. Η σφαγή ήταν πολύ μεγάλη. Κατέβηκαν από τα άλογά τους και για μερικά λεπτά οι τέσσερις τους κράτησαν την πρόσβαση προς την πύλη από την οποία είχε μεταφερθεί ο Τζουστινιάνι. Η πύλη είχε φρακάρει από χριστιανούς στρατιώτες που προσπαθούσαν να διαφύγουν, καθώς έπεφταν επάνω τους όλο και περισσότεροι γενίτσαροι. Ο Θεόφιλος φώναξε ότι προτιμούσε να πεθάνει παρά να ζει και εξαφανίστηκε μέσα στις ορδές που κατέφθαναν. Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος γνώριζε τώρα ότι η αυτοκρατορία ήταν χαμένη, και δεν επιθυμούσε να ζήσει περισσότερο από αυτήν. Πέταξε από πάνω του τα αυτοκρατορικά του εμβλήματα και με το δον Φρανσίσκο και τον Ιωάννη Δαλμάτη στο πλευρό του ακολούθησε το Θεόφιλο. Δεν τον ξαναείδαν πια…
Steven Runciman, Η Άλωση της Πόλης -1453, εκδόσεις Παπαδήμα, 2005
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)