Αντιπατριωτισμός

Ποιούς οφελεί η δημιουργία ερειπίων;

Αγαπητό μου παιδί, Είχα πολύ καιρώ να διαβάσω σύνθημά σου άξιο προσοχής. Αυτό όμως που διάβασα πρόσφατα στον τοίχο της "αίθουσας τέχνης" μου προξένησε βαθειά εντύπωση. Σου το θυμίζω: "Μίσος ταξικό. Ξεφτίλες πατριώτες, στην εθνική ενότητα είμαστε προδότες"!
Σπεύδω να μετριάσω την εντύπωση που θα προκληθεί στον αναγνώστη. Δεν πολυπιστεύω ότι διακατέχεσαι από μίσος. Μάλλον αυτό το έγραψες για να τρομάξεις αυτούς που θα διαβάσουν το σύνθημά σου. Τώρα που το γράφω θυμούμαι και άλλη σου επίθεση κατά των πατριωτών, στους οποίους ευχόσουν "F-16 να είναι οι ώρες τους"!
Ας επιχειρήσουμε να αναλύσουμε λίγο το πρώτο σύνθημά σου...
Το μίσος σου, αν πράγματι κυριαρχείσαι απ΄ αυτό, το χαρακτηρίζεις ταξικό. Θεωρείς συνάμα την απέχθειά σου προς τους πατριώτες ως στάση συνεπή έναντι του διεθνισμού, τον οποίο διακηρύσσει ο ευρύς ιδεολογικός χώρος που αντιμάχεται την αστική εξουσία. Βέβαια σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας οι δογματικοί κομμουνιστές ανακάλυψαν την αξία της πατρίδας. Έτσι την αντίσταση κατά των Γερμανών εισβολέων και των συμμάχων τους οι Σοβιετικοί απεκάλεσαν “μεγάλο πατριωτικό πόλεμο” και έτσι αυτός έμεινε γνωστός στη Ρωσία. Αλλά εσύ έχεις κάνει την υπέρβαση και ίσως καυχάσαι, γιατί βρίσκεσαι στον ιδεολογικό χώρο της αναρχίας. Μπορεί να καμαρώνεις ότι διεξάγεις αγώνα χωρίς συμβιβασμούς, ότι ερμηνεύεις κατά τρόπο αλάθητο τα κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα, ότι ανήκεις στους ελάχιστους ελεύθερους, όταν όλοι οι άλλοι “φορούν κλουβί” (δικό σου σύνθημα). Ένα μόνο δεν διανοείσαι: Να θέσεις στον εαυτό σου το ερώτημα, μήπως και συ φοράς κλουβί.
Στρέφεσαι κατά των πατριωτών, δηλαδή εναντίον αυτών που δηλώνουν πως αγαπούν την πατρίδα. Συνήθως προβάλλεσαι ως πολέμιος των πολλών. Άραγε δεν συνειδητοποιείς ότι είσαι ενταγμένος στο μεγάλο στρατόπεδο αυτών που εχθρεύονται την πατρίδα και την πολεμούν; Ας δούμε ποιοί είναι αυτοί. Είναι κατ΄ αρχήν οι πλουτοκράτες. Μη μου πεις ότι δεν διάβασες το απόφθεγμα, όχι βέβαια γραμμένο σε τοίχο, “το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα”. Βλέπεις λοιπόν ότι συνοδοιπορείς με τους κατ’ εξοχήν αποδέκτες του ταξικού σου μίσους!
Είναι στη συνέχεια κάποιοι άλλοι που παραμένουν σταθερά προσανατολισμένοι στον κομμουνιστικό διεθνισμό, αν και έχουν αισθανθεί τις συνέπειες του εθνικισμού που αυτός ο διεθνισμός εξέθρεψε και αντιλαμβάνονται το πόσο αυτός ο νεοεθνικισμός υπηρετεί σήμερα τα νεοταξικά σχέδια μέσω της αμερικανικής πολιτικής. Είναι, τέλος, οι κατά πολύ περισσότεροι υπέρμαχοι του κοσμοπολίτικου διεθνισμού από την “ανανεωτική” ή “εκσυγχρονιστική” “Αριστερά” ώς την “φιλελεύθερη” Δεξιά, την αρκούντως καπηλευθείσα κατά το παρελθόν τη δύσμοιρη πατρίδα. Είναι οι υπέρμαχοι των πολυπολιτισμικών κοινωνιών της νέας τάξης, που επιχειρούν συστηματικά την άμβλυνση του πατριωτικού αισθήματος με την αποδόμηση της ιστορικής μνήμης και της εθνικής αυτοσυνειδησίας.
Τέλος είναι εκείνοι που “φορούν το κλουβί” εθελοντικά περιορίζοντας το βίο τους στον καναπέ συντροφιά με τη μικρή οθόνη του Συστήματος. Αλλά βέβαια εσύ όλους αυτούς τους συνοδοιπόρους σου στο έργο της κατεδάφισης της Πατρίδας τους αγνοείς. Αντιλαμβάνομαι πολύ καλά εναντίον ποιών στρέφεσαι. Πρόκειται για εκείνους που προβάλλουν την “αγάπη” τους για την πατρίδα παράλληλα προς την ολοκληρωτική ιδεολογία από την οποία εμφορούνται, ιδεολογία που έχει απήχηση στους ανθρώπους του λαού σε περιόδους οικονομικής ύφεσης και κοινωνικής κατάπτωσης.
Συνεπώς, αν το καλοσκεφθείς, ο υποτιθέμενος εχθρός σου δεν είναι ταξικός, αφού “στο ίδιο με σένα καζάνι βράζει”! Μ’ αυτούς θα συγκρούεσαι ολοένα και πιό συχνά στα σταυροδρόμια των μεγάλων αστικών κέντρων. Εκεί που εσύ θα φοράς την κουκούλα και θα κραδαίνεις το ρόπαλο της καταστροφής και αυτοί θα κραδαίνουν το ρόπαλο του “πατριωτισμού”. Εσύ με συνθήματα υπέρ της συναδέλφωσης των λαών (αφανισμού των λαών, κατά τη νέα τάξη πραγμάτων) και εκείνοι με ξενοφοβικά, στο όνομα της εθνικής καθαρότητας. Εσύ δήθεν ως εχθρός του κατεστημένου και εκείνοι, κατ΄ εσέ, ως βαθύ παρακράτος. Αλήθεια αναρωτήθηκες ποτέ πόσο το Σύστημα χρειάζεται και σένα και αυτούς; Οι συγκρούσεις σας είναι το καλύτερο άλλοθι για την ένταση της αστυνόμευσης. Οι πολλοί, που “φορούν κλουβιά”, καθισμένοι στον αναπαυτικό καναπέ δεν επιλέγουν ανάμεσα σε σας ή τους άλλους. Θέλουν απλώς την ησυχία τους. Και το Σύστημα φροντίζει να την εξασφαλίσει, όταν υπερβαίνετε τα εσκαμμένα.
Κατάλαβες ότι τελικά είμαστε όλοι κατεδαφιστές; Ο τρόπος και η μέθοδος εργασίας διαφέρει από τον ένα στον άλλο. Ασφαλώς όμως κάποιοι θα επωφεληθούν από τα ερείπια και αυτοί δεν θα είστε ούτε εσείς ούτε εκείνοι εναντίον των οποίων στρέφεται το υποτιθέμενο ταξικό μίσος σας. Μήπως τελικά φοράτε και σεις “κλουβιά”;

Απόστολος Παπαδημητρίου

http://kostasxan.blogspot.com/2009/05/blog-post_5404.html