Σεβασμός: Λέξη άγνωστη στις διεθνείς σχέσεις
ΣΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ σχέσεις είναι αποδεδειγμένο διαχρονικό αξίωμα: Κανένας δεν σέβεται εκείνον, που δεν σέβεται τον εαυτό του.
Κανένας δεν ανέχεται εκείνον, που αναμένει από τρίτους να υπερασπίσουν τα συμφέροντά του. Και όλοι οικτίρουν και χλευάζουν εκείνον, που δεν έχει αξιοπρέπεια, σοβαρότητα, αποφασιστικότητα, δύναμη και αταλάντευτη σταθερότητα στους στόχους του. Η εξωτερική πολιτική δεν ασκείται με παρακάλια, κλαψουρίσματα, γαλιφιές και γλειψίματα αλλά με αξιοπρέπεια, καθαρούς στόχους, αταλάντευτη διεκδίκηση και σταθερή και απαραμείωτη αποφασιστικότητα στην υπεράσπιση των συμφερόντων του κράτους.
Η κύρια αποστολή κάθε σοβαρής κυβέρνησης είναι η ασφάλεια και η επιβίωση του κράτους και του Λαού. Άρα, εξ αυτών ανάλογα πρέπει να είναι τα μέσα στην προαγωγή και διεκδίκηση αυτών των συμφερόντων: Πολιτικά, διπλωματικά, οικονομικά και, πρώτιστα, στρατιωτικά.
Όταν εκδηλώνεται κρίση, η ουδετερότητα δεν είναι πάντα σοφή και αποδοτική επιλογή. Ιδιαίτερα όταν είσαι μικρός και αδύνατος. Οι μικροί και αδύναμοι δεν μπορούν να παίζουν παιγνίδια με τους μεγάλους. Όταν συγκρούονται οι ελέφαντες, υποφέρει το χορτάρι. Μόνον ένας επιτήδειος ουδέτερος υπάρχει και έγραψε ιστορία με την αχρεία συμπεριφορά του και αυτός είναι η κατοχική Τουρκία. Και η μεν Τουρκία, ως μεγάλη χώρα και ήδη περιφερειακή δύναμη, είναι σε θέση να παίζει παιγνίδια, να εκβιάζει και να απαιτεί με αλαζονεία και προπέτεια. Η Κύπρος, αν και μικρή, έχει άλλα όπλα που, αν τα χρησιμοποιήσει με την ανάλογη πολιτική συνέπεια και επιμονή, μπορεί να κερδίσει. Είναι προτιμότερο, χρησιμότερο και αποδοτικότερο να είσαι ομοτράπεζος των ισχυρών, φίλος και συνεργάτης, σύμμαχος ή εταίρος τους παρά να είσαι στο περιθώριο, παρίας, απόκληρος και γραφικός.
Γράφουμε αυτά με αφορμή μία πρωτοφανή δήλωση του Προέδρου Χριστόφια, κατά την πρόσφατη υποδοχή του πρωθυπουργού της Ελλάδας, Κ. Καραμανλή. Απαντώντας σε ερώτηση Έλληνα συναδέλφου, ποια στάση θα τηρήσουν η Ελλάδα και η Κύπρος έναντι των δύο τάσεων, που ήδη μορφοποιούνται στην Ευρώπη, ο Δ. Χριστόφιας είπε τα εξής: «Εμείς έχουμε κάνει την επιλογή μας και ο στόχος ο δικός μας είναι να πείσουμε και εκείνους της ειδικής σχέσης και εκείνους που είναι οπαδοί της πλήρους ένταξης της Τουρκίας, όπως η Τουρκία εφαρμόσει τις υποχρεώσεις της, και δίνουμε το μήνυμα ότι αν δεν εφαρμόσει τις υποχρεώσεις της, έχει καθήκον η Ένωση να τη βάλει στη θέση της».
Ποιος λέγει αυτά τα απίστευτα; Τα λέγει και τα εννοεί ο Πρόεδρος της, κατεχόμενης από την Τουρκία, Κύπρου, ενός κράτους που εδώ και 35 χρόνια απειλείται από μια χώρα, που με αναίδεια απαιτεί να ενταχθεί στη δημοκρατική Ευρώπη. Τα λέγει και τα εννοεί ο Πρόεδρος της Κύπρου, που υφίσταται το διεθνές έγκλημα του εποικισμού, την εθνοκάθαρση, την καταστροφή της πολιτιστικής της κληρονομιάς και την απειλή πλήρους κατάληψής της.
Απορούμε με την απίστευτη αφέλεια του Δ. Χριστόφια: Γιατί η Ένωση να βάλει την Τουρκία στη θέση της; Γιατί αναμένουμε από τους εταίρους μας να κάνουν εκείνα, που η εκλεγμένη κυβέρνηση Χριστόφια οφείλει καθηκόντως να πράξει; Γιατί η Ευρώπη να ασκήσει βέτο εναντίον της Τουρκίας και όχι η Ελλάδα και η Κύπρος; Οι άλλοι εταίροι μας θα βάλουν την αυθάδη και αλαζονική Τουρκία στη θέση της και όχι η Ελλάδα και η Κύπρος; Περίεργη, πρωτοφανής και ανεκδιήγητη, μα την αλήθεια, αντίληψη περί των διεθνών σχέσεων και των διακρατικών συνεργασιών. Με απλά λόγια, ο Δ. Χριστόφιας εννοεί όπως οι 26 εταίροι μας κατεβούν στην αρένα, συγκρουστούν με την κατοχική Τουρκία, και η Ελλάδα και η Κύπρος, ως απαθείς, ουδέτεροι και παθητικοί θεατές, να παρακολουθούν!
Καραμανλής και Χριστόφιας, να συνέλθουν! Ας προσγειωθούν, επιτέλους! Αθήνα και Λευκωσία έχουν το δικαίωμα βέτο. Γιατί δεν το αξιοποιούν, όπως έπραξε πρόσφατα η Σλοβενία; Γιατί δεν διαμηνύουν -ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΝ- ότι αν η κατοχική Τουρκία δεν συμμορφωθεί, μετά από πέντε χρόνια εμπαιγμού μας, θα εμποδίσουν την παραπέρα πορεία της στην Ευρώπη; Ναι, αλλά, για να πουν αυτά ή να μην τα πουν, έπρεπε να είχαν πολιτική, σοβαρότητα, αξιοπιστία, να είναι σεβαστοί στους ξένους και επίφοβοι για τους Τούρκους, και να είχαν κτίσει έγκαιρα συμμαχίες συμφερόντων με εταίρους μας, ώστε σε κάθε περίπτωση να αντιμετωπίσουν με το λιγότερο κόστος οποιεσδήποτε αρνητικές συνέπειες.
Τέτοια πολιτική, δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο παχυλές κουβέντες, που ούτε ο εν πολλαίς δυσκολίαις ευρισκόμενος Καραμανλής ούτε ο πελαγοδρομών Χριστόφιας μπορούν να μεταφράσουν σε αποφάσεις και πράξεις. Ο μεν Χριστόφιας έχει προσδεθεί ασφυκτικά, σε βαθμό πνιγμού, στους σχεδιασμούς των Βρετανών, που τον παρασύρουν προς τις τουρκικές αξιώσεις. Τον έχουν παγιδεύσει στα γρανάζια απρόσοδων συνομιλιών, που οδηγούν τον τόπο κατά τουρκικών κρημνών. Η απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) στην υπόθεση Αποστολίδη εναντίον Όραμς τού προσφέρει ένα ανέλπιστο, πανίσχυρο και ευρωπαϊκό όπλο, στην υπεράσπιση του ατομικού και αναφαίρετου δικαιώματος ιδιοκτησίας και άλλων κρίσιμων πτυχών του Κυπριακού. Αμφιβάλλουμε σφόδρα ότι θα το αξιοποιήσει. Δεν θέλει να ζορίζει το σύντροφό του Ταλάτ, ή να εκνευρίζει την Τουρκία.
Η φιλοσοφία και η ηλίθια νοοτροπία του «καλού παιδιού» γι’ ακόμα μια φορά θα χαντακώσει τον κυπριακό Ελληνισμό. Και πότε; Όταν η Τουρκία και ο υποτελής Ταλάτ δεν χάνουν ευκαιρία για να υπονομεύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία και να τεχνουργήσουν νέα δεσμά για τους Έλληνες.
Από την άλλη, η Ελλάδα εξευτελίζεται και βιάζεται από την Τουρκία στο Αιγαίο, καθημερινά. Και το άθλιο κράτος των Αθηνών κοιμάται ή διαπληκτίζεται ακκιζόμενο, ανοητολογώντας και χυδαιολογώντας στα τηλεοπτικά παράθυρα. Μέχρι που μια μέρα θα ξυπνήσει, για να διαπιστώσει ότι έχασε το μισό Αιγαίο. Ακόμα και τα κωμικά Σκόπια γελοιοποιούν τη δύστηχη Ελλάδα. Και στη Δυτ. Θράκη ετοιμάζεται νέα τουρκανταρσία. Αθήνα και Λευκωσία ούτε το παράδειγμα της Σλοβενίας δεν είναι σε θέση να μιμηθούν. Δεν θέλουν! Δεν μπορούν! Δεν διανοούνται να αναμετρηθούν με το τουρκικό θηρίο. Αναμένουν από τρίτους σωτηρία και αχρηστεύουν ανεύθυνα τα ευρωπαϊκά και άλλα όπλα, που έχουν ή μπορούν να έχουν στα χέρια τους.
Οι ξένοι γελούν και χλευάζουν το κατάντημα των ηγετών του Ελληνισμού. Και, βεβαίως, τιμούν και ανταμείβουν τον σφαγέα μας, που ξέρει να διεκδικεί με τη δύναμη της γεωπολιτικής, στρατηγικής και στρατιωτικής σημασίας και χρησιμότητάς του.
http://kostasxan.blogspot.com/2009/05/blog-post_6511.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου