Ανάμικτα τα "αισθήματα" της Αθήνας
Δόγμα του: "Κοινό έδαφος αντί σύγκρουσης"!
Αρκετοί διπλωμάτες είχαν από χρόνια εντοπίσει τον ανερχόμενο σύμβουλο του κυβερνητικού ΑΚΡ και τη στενή του σχέση με τους Γκιουλ και Ερντογάν.
Η σκέψη του δεν τους είναι άγνωστη (αν και σε αντίθεση με άλλους πανεπιστημιακούς του δεν τον έχουν καλέσει ούτε μία φορά στη χώρα μας) και προβλέπουν θετικό έδαφος για βελτίωση των διμερών σχέσεων, χωρίς απαραίτητα και επίλυση των προβλημάτων: «Είναι οπαδός της άποψης ότι οι ηγέτες πρέπει να τα βρίσκουν μεταξύ τους πάνω σε όποιο κοινό έδαφος έχουν, χωρίς να αγγίζουν τα καυτά ζητήματα που τους χωρίζουν», όπως λέει στην «Κ.Ε.» εμπειρογνώμων που παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου.
Ο τούρκος νέος ΥΠΕΞ υποστηρίζει ότι «αν γνωρίζεις ένα πρόβλημα, μπορείς και να το λύσεις». Αν είναι θέμα γνωριμίας, «τότε ας γνωριστούμε καλύτερα». Ομως, πόσο αυτό αποτελεί δική του προτεραιότητα; Ο Νταβούτογλου δεν ήρθε στην Αθήνα στην πρόσφατη επίσκεψη Μπαμπατζάν, αν και τον συνόδευε σχεδόν σε όλα του τα ταξίδια στο εξωτερικό. Και αφιέρωσε στην Ελλάδα μόλις δύο από τις 600 σελίδες του βιβλίου του, όμως το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό έγινε, παραδοσιακά, στην κατεχόμενη Κύπρο.
Ορισμένοι διπλωμάτες πιστεύουν ότι το άνοιγμα της Τουρκίας, ως χώρας γέφυρας μεταξύ Δύσης - Ανατολής, γίνεται για να εξαργυρωθεί αυτό αργότερα με καλύτερο «αντίτιμο» από τη Δύση. Οσο για την πλήρη ένταξη στην Ευρώπη, αυτό το επιζητεί πλέον μόνο η Ουάσιγκτον. Μια προνομιακή και όχι ειδική σχέση με την Ε.Ε. θα άρμοζε καλύτερα στο μοντέλο Νταβούτογλου.
Αλλοι, πάλι, θεωρούν ότι ο Νταβούτογλου έχει «απλώσει πολύ τον τραχανά», δυσανάλογα με τις δυνατότητες της χώρας του και σύντομα θα βρεθεί μπροστά σε προβλήματα. Ηδη, το Αζερμπαϊτζάν είναι έξαλλο με το αρμενικό άνοιγμα της Αγκυρας, η Αίγυπτος νιώθει ανταγωνιστικά, το Ιράν είναι μεγαλύτερος παίκτης από την Αγκυρα. Για να μην πούμε για τους Ρώσους.
Μπορεί ο νεο-οθωμανισμός του Νταβούτογλου να προβάλλεται ως τουρκική αναγέννηση, όμως το οθωμανικό παρελθόν και η αυτοκρατορικού τύπου οίηση ξυπνούν αντανακλαστικά στα παλιά βιλαέτια. Και όχι μόνο...
Πάντως, εχθροί και φίλοι αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του νέου υπουργού έναν ισχυρό, φιλόδοξο παίκτη από τον οποίο «μπορούν να μάθουν, αλλά και να πάθουν».
http://kostasxan.blogspot.com/2009/05/blog-post_7229.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου