Η έκρηξη του Χρηματιστηρίου, η πτώση των spreads και τα χαμόγελα που επανήλθαν σε οικονομικό επίπεδο, είναι αποτέλεσμα μιας σειράς ευνοϊκών για την Ελλάδα συγκυριών. Και φυσικά δε σημαίνει ότι γλιτώσαμε τη χρεοκοπία, την αναδιάρθρωση, ή το νέο Μνημόνιο. Αυτά πιθανότατα είναι προαποφασισμένα, απλά απομένει το σερβίρισμα της καλύτερης (για την τρόϊκα και τους δανειστές μας) επιλογής.
Αυτό που φαίνεται, πάντως, στον ορίζοντα είναι μια συμφωνία – πακέτο για όλες τις προβληματικές χώρες, μεταξύ αυτών και η Ισπανία και η Ιταλία. Γι’ αυτές γίνεται ότι γίνεται και συμφωνείται ότι συμφωνείται. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στην επόμενη σύνοδο κορυφής, στις 4 Φεβρουαρίου, θα γίνει μια προκαταρκτική συζήτηση που θα αποκρυσταλλωθεί και θα πάρει τη μορφή μέτρων πιθανότατα το Μάρτιο. Όλες οι δηλώσεις και παρεμβάσεις αξιωματούχων συγκλίνουν στο ευρω-ομόλογο και στην ενίσχυση του Μηχανισμού Στήριξης με ρευστότητα ώστε να παρεμβαίνει στις αγορές ομολόγων.
Το σχέδιο επιβεβαίωσε και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Β Σόϊμπλε ο οποίος δήλωσε αργά το βράδυ ότι οι χώρες της ΕΕ επεξεργάζονται συνολικό πακέτο μέτρων για την αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης στην ευρωζώνη. Φυσικά δεν ξεκαθάρισε εάν το πακέτο θα αφορά αύξηση του ποσού του ευρωπαϊκού ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, κάτι για το οποίο ασκεί ισχυρές πιέσεις η Ευρωπαική Επιτροπή. Όμως, οι δηλώσεις Ρεν και άλλων αξιωματούχων και οι συνεχείς παρεμβάσεις της ΕΚΤ με αγορές ομολόγων, δείχνουν το δρόμο.
Βεβαίως, Γερμανοί και Γάλλοι δεν τρελάθηκαν ξαφνικά και από σκληροί μαλάκωσαν. Ούτε φοβήθηκαν φυσικά τον Γ. Παπανδρέου και τις διεκδικήσεις για το Δίστομο. Βλέποντας ότι η Πορτογαλία είναι χαμένη από χέρι και η Ισπανία με την Ιταλία ακολουθούν, αντιλήφθηκαν ότι η κρίση είναι συστημική και αποφάσισαν να αντιδράσουν. Κυρίως να βάλουν φρένο στις κερδοσκοπικές αγορές οι οποίες μόλις είδαν ότι «μαζεύεται» στην Ευρώπη η κατάσταση έσπευσαν να χτυπήσουν προς Αμερική. Φήμες για πιθανή κατάρρευση της FED (η οποία είναι φορέας που ελέγχεται από 8 μεγάλες τράπεζες) λόγω των τοξικών που έχει μαζέψει προκάλεσαν ανησυχία.
Εν πάση περιπτώσει, η λύση – πακέτο, αν και όποτε αυτή συμφωνηθεί, δεν είναι θείο δώρο για την Ελλάδα. Απλά πιθανότατα να κάνει λιγότερο επώδυνη την προσαρμογή της χώρας στη νέα πραγματικότητα. Εξακολουθούμε να είμαστε μια χρεοκοπημένη χώρα, με χρέος πάνω από 150%, με τεράστιο έλλειμμα και με λίγα έσοδα. Και μια χώρα που δεν παράγει τίποτε αλλά και που δεν έχει άλλα έτοιμα για να φάει.
Θα συνεχίσουμε να είμαστε λοιπόν υποχείρια των δανειστών μας, απλά ίσως δε θα φτάσουμε στον πάτο του γκρεμού που ονομάζεται έξοδος από την Ευρωζώνη και επιστροφή στη δραχμή.
Ακόμη και το πακέτο μέτρων θα έχει ορισμένες πολύ σκληρές προϋποθέσεις. Θα είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Μέρκελ και θα προβλέπει λιτότητα για πάντα. Θα προβλέπει αναμόρφωση των συνταξιοδοτικών συστημάτων, κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση των ορίων εξόδου από την εργασία. Θα προβλέπει πανευρωπαϊκή ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, ψαλίδι σε δαπάνες για υγεία και παιδεία και άλλα επώδυνα μέτρα που θα μπορεί να λαμβάνονται και κατά περίπτωση. Όταν δηλαδή μια χώρα χαλαρώνει θα έρχεται ο πέλεκυς της ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης. Όταν δεν υπάρχει συμμόρφωση θα προβλέπεται περιορισμός των δικαιωμάτων στη λήψη κεντρικών αποφάσεων.
Θα είναι εν πολλοίς το μη χείρον βέλτιστον. Ας μη χαίρονται λοιπόν κάποιοι που κέρδισαν ορισμένα χρήματα στο Χρηματιστήριο. Αλλωστε, Fitch και Moody’s καραδοκούν και με μια υποβάθμιση μπορούν να ξαναφέρουν το σκοτάδι στη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου