Προς τα πού μας πάνε;

• Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Σωτηρία για τα εισοδήματα και το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων δεν υπάρχει μέσω της πειθήνιας εφαρμογής των επαχθέστατων όρων του Μνημονίου υποταγής στο ΔΝΤ και στην ΕΕ. Αυτό που εξασφαλίζει, άλλωστε, το Μνημόνιο είναι το να γίνονται διαρκώς φτωχότεροι οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι νέοι και το μεγαλύτερο τμήμα των μεσαίων. Αυτός ο θεμελιώδης στόχος του στέφεται όντως από επιτυχία. Σε καμιά περίπτωση, όμως, το Μνημόνιο δεν διασώζει την Ελλάδα από τη χρεοκοπία. Λόγω του νέου «δανείου σωτηρίας» των 110 δισ. ευρώ, η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους θα είναι τραγικά δυσκολότερη το 2014 από όσο ήταν το 2009 - ουσιαστικά αδύνατη!

Δεν συνιστά λύση του προβλήματος η αναμενόμενη επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ που πήρε η κυβέρνηση Παπανδρέου από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Η επιμήκυνση θα γίνει οπωσδήποτε, γιατί μόνο έτσι μπορούν να αρχίσουν να παίρνουν τα λεφτά τους οι τράπεζες που δάνεισαν την κυβέρνηση. Διαφορετικά, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η Ελλάδα θα κηρύξει πτώχευση και στάση πληρωμών το 2013!

Προσωρινή ανακούφιση και μόνο αποτελεί η επιμήκυνση. Οχι, όμως, λύση. Ανάλογα με τη χρονική διάρκεια της επιμήκυνσης, θα μειωθεί το ύψος των δόσεων για τοκοχρεολύσια, αλλά φυσικά θα επιβαρυνθεί το συνολικό χρέος που θα πληρώσει η χώρα, αφού θα έχει δανειστεί για περισσότερα χρόνια. Δεν χρειάζονται πτυχία Οικονομίας για να αντιληφθεί κανείς ότι αυτός ο δρόμος είναι αδιέξοδος. Γι' αυτό και όλοι οι ξένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι αποκλείεται η Ελλάδα να αποπληρώσει το χρέος της, όσο φτωχότερος και αν γίνει ο ελληνικός λαός μέσω του Μνημονίου εξαθλίωσης.

Αναπότρεπτη η χρεοκοπία επομένως, αν παραμείνει η Ελλάδα υπό καθεστώς Μνημονίου και δεν γίνει κάτι άλλο. Επειδή, όμως, στο ίδιο περίπου καζάνι με την Ελλάδα βράζουν και η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, ακόμη και η Ιταλία και το Βέλγιο, υπάρχουν ελπίδες ότι στο σημερινό πλαίσιο ενδέχεται να δοθεί λύση από την ΕΕ - δηλαδή από τη Γερμανία, για να είμαστε ακριβέστεροι. Λύση που να απορρέει από την πολιτική βούληση του Βερολίνου να διατηρήσει στη σημερινή της μορφή την Ευρωζώνη, αφού ούτως ή άλλως η Γερμανία είναι η μεγάλη κερδισμένη από το ευρώ.

Οι γερμανικές τράπεζες κερδίζουν κολοσσιαία ποσά δανείζοντας αυτήν την εποχή με υψηλά επιτόκια τα αδύναμα κράτη της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Οι γερμανικές επιχειρήσεις έχουν αυξήσει κατά περίπου 75% τις εξαγωγές τους προς τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης από τότε που εισήχθη το ευρώ. Οταν η κυβέρνηση του Βερολίνου χαράζει την πολιτική της, συνυπολογίζει φυσικά όλα αυτά τα στοιχεία. Τα προπαγανδιστικά παραμύθια ότι δήθεν «οι εργατικοί Γερμανοί πληρώνουν για τους τεμπέληδες Νοτιοευρωπαίους» είναι για εσωτερική κατανάλωση στη Γερμανία.

Χρειάζονται την Ευρωζώνη οι Γερμανοί στην παρούσα φάση. Κερδίζουν πάρα πολλά από αυτήν. Ανέκαθεν οι κρίσεις στην ΕΟΚ παλαιότερα και στην ΕΕ την τελευταία εικοσαετία λύνονταν όταν ο εκάστοτε Γερμανός καγκελάριος έβγαζε το μπλοκ επιταγών και πλήρωνε! Τώρα το Βερολίνο «γδέρνει» οικονομικά τους εταίρους του. Μελετάει, όμως, τα όρια και τις αντοχές τους. Αν κάποια στιγμή διαπιστώσει ότι το πράγμα φτάνει στο απροχώρητο, θα πληρώσει και πάλι.

Εγκατάλειψη του ευρώ ή διάσωσή του είναι ασύμβατη με τους σημερινούς στόχους πολιτικής ηγεμονίας της Γερμανίας στην Ευρώπη. Μόνο τεχνοκράτες οικονομολόγοι χωρίς πολιτική αντίληψη κάνουν λόγο για τέτοια σενάρια. Το ευρώ είναι το αποτελεσματικότερο όπλο που έχει στη διάθεσή του το Βερολίνο για να επιβάλλει τη θέλησή του στις κυβερνήσεις της Γηραιάς Ηπείρου. Μέσω του ευρώ οι Γερμανοί συγκροτούν συμμαχίες με τις ελίτ των ευρωπαϊκών χωρών.

Η υποταγή στη Γερμανία είναι φυσικά το βαρύ αντίτιμο που πληρώνουν οι λαοί και τα κράτη της Ευρώπης για να έχουν το ευρώ. Η εθνική τους κυριαρχία εξανεμίζεται. Το Βερολίνο απαιτεί και επιβάλλει διαρκώς σκληρότερους όρους δημοσιονομικής πειθαρχίας - συμπεριλαμβανομένων και των κανόνων «συντεταγμένης χρεοκοπίας» που φιλοδοξεί να εφαρμόσει πρώτα πρώτα στην Ελλάδα!