Κάτι δεν μου κάθεται καλά τον τελευταίο καιρό με την Μέση Ανατολή. Δεν νομίζω ότι οι μουσουλμάνοι βρήκαν τον Mahdi τους και πήραν τ’ άρματα, ο τελευταίος που πήγε να το παίξει αυτό ήταν ο Νάσσερ, και μάλλον με Σοβιετικές πλάτες. Τους Σύριους, και αυτούς, φιλοσοβιετικούς τους θυμάμαι. Από τον καιρό του Λώρενς της Αραβίας οι Άραβες είναι λίγο ριγμένοι και καθόλου ενωμένοι.
Οι Ιρανοί είναι πάλι άλλο. Οι πιο παλιοί, θα θυμούνται την κρίση με τους ομήρους στην Τεχεράνη, που τέλειωσε το 1981. Τέλειωσε; Το 1983, δύο χρόνια αργότερα η (φιλοιρανική) Χεζμπολά βομβάρδισε μία βάση Πεζοναυτών (Αμερικάνων και Γάλλων) στον Λίβανο. Τότε θεωρούσα ότι το Ιράν και οι Σιίτες πάνε να ανακτήσουν κομμάτια της παλιάς τους αυτοκρατορίας…
Ο Ψυχρός Πόλεμος υποτίθεται τέλειωσε το 1990. Θεωρώ απίθανη σύμπτωση που, μόλις το 1993, έγινε η πρώτη βομβιστική επίθεση στο World Trade Center, το 2000 κτυπήθηκε το Cole στην Υεμένη, και στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, τα γνωστά.
Από το 2001 και μετά, με τον Bush να αναφέρει το Άξονα του Κακού, θεώρησα, εγώ ο ασήμαντος ότι κάτι δεν κολλάει… Δεν υπάρχει τέτοιος Άξονας… Αν μη τι άλλο οι Κορεάτες Κινεζικό παιχνίδι κάνουν.
Να μην πολυλογώ, πιστεύω ότι ο Ψυχρός Πόλεμος ποτέ δεν τέλειωσε και οι Ρώσοι ζουν και βασιλεύουν. Δεν έχω τρόπο να ψάξω ανάμειξη Ρώσων με το 2001 (να πω την αμαρτία μου το μυαλό μου μάλλον σε …Γερμανούς πήγε), αλλά λίγο τα επεισόδια στο Κυργκυζστάν, στις αρχές του 2010 (που μου έδωσαν αφορμή να γράψω για την Αλεξάνδρεια Εσχάτη) , λίγο κάτι Ρωσικά υποβρύχια, λίγο η τόσο ελκυστική πρόταση της Ρωσίας να μας αγαπάει με αέριο, λίγο η φιλολογία των Γερμανών με το Desertec, λίγο η αμπελοσυζήτηση με το Ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, λίγο η χειραφέτηση της Τουρκίας, λίγο η προσέγγισή μας με το Ισραήλ… Κάτι γίνεται.
O Ιρανός δεν κουνιέται από μόνος του. Υποψιάζομαι ότι τα έχει βρει με την Ρώσικη Αρκούδα. Μπορεί να μην το ξέρει καν, αλλά τα έχει βρει. Ή, συναντήθηκαν στην τέως Σοβιετική Συρία, που δεν είναι Σιίτες αλλά να που τακίμιασαν με την Ιρανική Χεζμπολά. Δεν νομίζω ότι ο Bush είχε την Συρία στον Άξονα του Κακού, αλλά να μου το θυμηθείτε, οι σιγανοπαπαδιές οι Σύριοι, το παίζουν Καφενείον η «Συνάντησις» μεταξύ του Βλαδίμηρου Π. και του Μαχμούτ Α. Το αν αυτή η προσέγγιση υπήρχε το 2001, δεν το ξέρω, βασικά δεν πήγε το μυαλό μου εκεί. Αλλά τώρα μυρίζει.
Κι αν η οσμή έχει βάση, αυτά που γίνονται σε Τυνησία, Αίγυπτο, Λίβανο, Υεμένη, και, ίσως, Αθήνα, δεν είναι τυχαία. Δεν βλέπω Mahdi. Βλέπω Ιρανούς, Βλέπω συγκεχυμένη προπαγάνδα. Άλλ’ αντ’ άλλων, κομφούζιο. Υποψιάζομαι ότι το πανούργο τέως αφεντικό της KGB δοκιμάζει σχοινάκια, την ώρα που οι Δυτικοί είναι κουρασμένοι, τεντωμένοι και μάλλον έχουν ξοδέψει και τα μαλλιοκέφαλά τους, και το Ιράν αλαφιασμένο ότι θα του την πέσουν.
Και δεν ξέρω εάν ο Βλαδίμηρος πάει για ματ στο Σουέζ, ή ρουά ματ με Περσικό Κόλπο και Ισραήλ, ή απλά σπρώχνει τους Γερμανούς, να ψωνίζουν αέριο, ή να μην παρατείνουν την παρουσία τους στο Αφγανιστάν (που νομίζω μόλις παρέτειναν), ή απλά κάνει πλάκα στον άλλο συνοδοιπόρο σοσιαλιστή στην Ουάσινγκτον.
Δεν νομίζω ότι γίνεται πλάκα. Αν ο Λίβανος έχει σχεδόν μάθει να είναι πολεμική ζώνη, η Τυνησία είναι συμπαθείς μικροαστοί. Οι Υεμένιοι… και αυτοί φιλοσοβιετικοί δεν ήταν; Αλλά η Αίγυπτος… Αστάθεια στην Αίγυπτο… Το είπα και σε ένα σχόλιο: «Φρίκη».
Όσο για τον Τούρκο, πολυπολική σφίγγα. Λίγο διαμεσολαβητής, λίγο μετριοπαθής, λίγο απ΄ όλα, πάντα φίλος των Πακιστανών. Ότι χαλάει πετρέλαιο για να φοβερίζει εμάς ή να στέλνει ακτιβιστές σε κρουαζιέρες, δεν υπάρχει αμφιβολία. Και πείτε μου ότι ο αριστερίζων Αλαβάνος με τους Μαροκινούς του είναι σύμπτωση.
Archaeopteryx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου