Αν και δεν έχουμε ακόμη φτάσει στο «τέλος της ιστορίας», η παγκοσμιοποίηση μας έχει φέρει στο «τέλος της γεωγραφίας» όπως τη ξέραμε. Η τρίτη βιομηχανική επανάσταση, από το 1980 και μετά, έχει αλλάξει τα πάντα. Για πολλούς, η παγκοσμιοποίηση είναι επιθυμητή και αναπόφευκτη, έχοντας αναπτύξει σημαντικά τις συνθήκες διαβίωσης στο πλανήτη. Άλλοι όμως αντιδρούν, θεωρώντας την όργανο του επιχειρηματικού ιμπεριαλισμού που λεηλατεί και κερδοσκοπεί στο όνομα του ανεξέλεγκτου καταναλωτισμού.
Η παγκοσμιοποίηση όμως, δεν είναι ανεξέλεγκτη. Η διακίνηση των ανθρώπων παραμένει αυστηρά περιορισμένη. Η ροή των κεφαλαίων είναι ασύμμετρη. Στη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών, η οικονομική βοήθεια από τα πλούσια προς τα φτωχά κράτη, ήταν περίπου $50-$80 δισ. κάθε χρόνο, ενώ τα παράνομα χρήματα από τα φτωχά προς τα πλούσια κράτη άγγιζαν τα $500-$800 δισ. το χρόνο. Δηλαδή, για κάθε επίσημο δολάριο που η Δύση προσφέρει πάνω από το τραπέζι, παίρνει πίσω $10 κάτω από το τραπέζι. Παράλληλα όμως, καταγγέλλει και τη διαφθορά.
Τα βιομηχανοποιημένα κράτη είναι αλληλοεξαρτώμενα. Τα αναπτυσσόμενα είναι κυρίως ανεξάρτητα όσον αφορά στις οικονομικές σχέσεις μεταξύ τους, αλλά πάρα πολύ εξαρτώμενα από τα αναπτυγμένα κράτη. Την εξίσωση αυτή άρχισαν να αλλάζουν η Κίνα, η Ινδία, και η Βραζιλία.
Υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση στα επίπεδα εισοδήματος μεταξύ χωρών και λαών, και υπάρχει μια αυξανόμενη ανισότητα μεταξύ, αλλά και μέσα σε πολλά κράτη. Τα κεφάλαια γίνονται όλο και πιο συγκεντρωμένα. Τα ημερομίσθια πέφτουν. Τα κέρδη αυξάνονται. Η κινητικότητα του κεφαλαίου, σε σχέση με την ακινησία του εργατικού δυναμικού, έχουν μειώσει τη διαπραγματευτική ισχύ των οργανωμένων συνδικάτων. Η ταχεία ανάπτυξη των παγκόσμιων αγορών, δεν έχει συνοδευτεί και από παράλληλη ανάπτυξη κοινωνικών και οικονομικών θεσμών που θα σιγούρευαν μια σταθερή και ισορροπημένη ανάπτυξη για όλους. Τα εργασιακά δικαιώματα δεν προστατεύονται όσο αυτά της ιδιοκτησίας και του κέρδους, με αποτέλεσμα την ασύμμετρη επίδραση της ανάπτυξης στα πλούσια και στα φτωχά κράτη.
Ακόμη και πριν την παγκόσμια κρίση, τα ασθενέστερα κράτη φοβόντουσαν πως η παγκοσμιοποίηση θα τα προκαλέσει προβλήματα στη κοινωνική τους συνοχή, στην οικονομική τους ανεξαρτησία, και στη πολιτική τους σταθερότητα. Η παγκοσμιοποίηση απέδειξε πως ελλείψει αποτελεσματικών ρυθμιστικών θεσμών, οι αγορές, οι κοινωνίες, και τα ίδια τα κράτη μπορεί να τσαλαπατηθούν από διεθνείς ανεξέλεγκτες δυνάμεις. Η παγκοσμιοποίηση απελευθέρωσε τη διεθνή τρομοκρατία, το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων, της λευκής σαρκός, των ναρκωτικών, τη πειρατεία, και τις πανδημίες.
Η απόρριψη της παγκοσμιοποίησης και η επιστροφή στην αυτάρκεια δεν είναι ούτε πρακτική ούτε επιθυμητή επιλογή. Το να αντιτίθεσαι στην παγκοσμιοποίηση είναι σαν να αντιτίθεσαι στην ανατολή του ήλιου. Εξάλλου, ποιος ζηλεύει τη Β. Κορέα;
S.A.- The Hindu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου