Μέσα στον ορυμαγδό των απαιτήσεων από την πλευρά της Τρόικας, αυτό που φυσικά ξεχώρισε -αφού ενδιαφέρει πολύ κόσμο- είναι το αίτημα για μείωση των μισθών μέσω των επιχειρησιακών συμβάσεων. Οι τροικανοί φέρονται να επιθυμούν να μειωθεί δραστικά το εργατικό κόστος διότι θα γίνει δήθεν ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία. Ωστόσο, εδώ μιλάμε για μισθούς πείνας κι όχι για μισθούς που ξεπερνούν τα 2.000 ευρώ. Όλες αυτές τις ημέρες γίνεται λόγος για 592 ευρώ, για 600 ή 700 ευρώ λες και αυτοί είναι μισθοί που εμποδίζουν την οικονομία να γίνει ανταγωνιστική. Είναι όμως έτσι, ή μήπως η κυβέρνηση κάνει πλάτες σε ορισμένους εργοδότες με τους οποίες έχει συνάψει συμφωνίες κάτω από το τραπέζι;
Αν μάλιστα επιβεβαιωθεί μια δήλωση που φέρεται να έχει κάνει αξιωματούχος του ΔΝΤ η οποία λέει «σιγά μην ενδιαφέρεται ο Στρος Καν για τους μισθούς των καμαριέρων», τότε εδώ έχουμε να κάνουμε με καραμπινάτη συμμαχία κυβέρνησης – νταβατζήδων παντός είδους με σκοπό να ξεκληριστούν κατακτήσεις δεκαετιών στο όνομα δήθεν την τρόικας και της κρίσης.
Οι πρώτοι που εκδήλωσαν ενδιαφέρον για να προχωρήσουν σε επιχειρησιακές συμβάσεις που θα υπερισχύουν των κλαδικών και θα προβλέπουν χαμηλότερους μισθούς είναι, όλως τυχαίως, οι τραπεζίτες, οι εργολάβοι, επικεφαλής μεγάλων εταιρειών και οι ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αλαφούζος στον Σκάι έκοψε εν μια νυκτί το 10% των μισθών και απειλεί με επιχειρησιακές συμβάσεις δημοσιογράφους, τεχνικούς και διοικητικούς. Ούτε είναι τυχαίο ότι σε ορισμένες εταιρείες καλούνται οι εργαζόμενοι να αποδεχθούν μείωση μισθών αλλιώς θα μπουν σε πρόγραμμα απολύσεων. Και φυσικά η ανακοίνωση της Πειραιώς για εθελούσια άδεια με μειωμένες αποδοχές, προς αυτή την κατεύθυνση είναι.
Όλοι αυτοί, με πρωτεργάτη φυσικά τον κ. Δ. Δασκαλόπουλο του ΣΕΒ πατούν πάνω στην αδυναμία της κυβέρνησης να διαπραγματευτεί με όρους εθνικής κυριαρχίας και περηφάνιας. Φαίνεται να έχουν οι ίδιοι αναλάβει το ρόλο του διαπραγματευτή με τη ΔΝΤ και βολεύονται με την αδιαφορία της τρόικας σ’ αυτό τον τομέα. Ποσώς τον ενδιαφέρει τον κ. Τόμσεν αν η καμαριέρα στο Μ. Βρετάνια που διαμένει θα παίρνει 1.000 ευρώ ή θα πέσει στα 700 ευρώ. Μήπως έτσι θα μειωθεί το έλλειμμα και το χρέος της χώρας; Αστεία πράγματα.
Όπως άλλωστε έχουμε γράψει, το πρώτο Μνημόνιο που συντάχθηκε με ευθύνη της κυβέρνησης έκανε λόγο για δυνητική ισχύ των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών. Η αναθεώρηση του καλοκαιριού, πάλι με ευθύνη της κυβέρνησης, έδιωξε το δυνητικό και έφερε την καθολική ισχύ των επιχειρησιακών συμβάσεων. Οι δήθεν μάχες που δίνει η κ. Κατσέλη για όρους και προϋποθέσεις που θα ισχύουν είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Το ζήτημα είναι ότι τα μεγάλα συμφέροντα, και μαζί και ορισμένα μικρά όπως οι έμποροι και οι εμποροβιοτέχνες, αποφάσισαν ότι είναι η κατάλληλη ευκαιρία να βγάλουν πολύ χρήμα μέσω της μείωσης των μισθών και επιδομάτων και της εγκαθίδρυσης εργασιακού Μεσαίωνα. Ολο αυτό το νταβατζιλίκι που κυβερνά εδώ και χρόνια τη χώρα, είδε φως και μπήκε και μπορεί πλέον να επιχαίρει ότι και επίσημα κυβερνά αφού κάνει το ίδιο τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Η τελευταία απλά βάζει πλάτη στους εργοδότες, εργολάβους, τραπεζίτες, mediάρχες γιατί θα τους χρειαστεί στα χρόνια που θα βρίσκεται στην Ελλάδα. Δεν είδατε πώς παρουσιάζουν οι εφημερίδες τις 10 εντολές της τρόικας. Ως αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, ανατροπές που έπρεπε να έχουν γίνει, επανάσταση που θα αναδιαρθρώσει το δημόσιο κυρίως τομέα κι άλλα τέτοια όμορφα λόγια. Δε λένε στον κόσμο τι πραγματικά τον περιμένει.
Όλα είναι δούναι και λαβείν με την τρόικα. Εμείς σας αβαντάρουμε κι εσείς βάζετε πλάτη για να διαλύσουμε τις ελάχιστες εγγυήσεις για το μισθό, την υγειονομική ή την ασφαλιστική κάλυψη των εργαζόμενων.
Η ιδιότυπη αυτή «συμφωνία» μεγαλοσυμφερόντων στην Ελλάδα με την τρόικα και την κυβέρνηση παρατηρητή θα φανεί ξεκάθαρα τους επόμενους μήνες. Όταν θα δούμε μισθούς πείνας στο όνομα της επιβίωσης μιας επιχείρησης, εντατικοποίηση της εργασίας χωρίς πρόσθετη αμοιβή, καταβαράθρωση της συνδικαλιστικής δράσης και πάλης.
Σε λίγο καιρό θα φωνάζουμε Ελλάς Ελλήνων Εργοδοτών αφού κατάφεραν να συμμαχήσουν με το διάβολο (βλέπε ΔΝΤ) προκειμένου να πετύχουν ότι δεν μπορούσαν από τη μεταπολίτευση και μετά.
Να μειώσουν δηλαδή το εργασιακό κόστος και να αυγατίσουν αυτοί τους
τραπεζικούς τους λογαριασμούς στην Ελβετία κι αλλού.
Κι όλα αυτά με πρόφαση την κρίση και τη σωτηρία της χώρας. Λες και ο… λαντζέρης στο εστιατόριο ή η καθαρίστρια θα σώσει την Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου