Είμαι εδώ και 10 χρόνια συγγραφέας στον χώρο του Παράξενου και του «Μεταφυσικού» (τα εισαγωγικά τα βάζω ως ειρωνεία, γιατί ελάχιστοι γνωρίζουν τι σημαίνουν όροι όπως «μεταφυσικό»). Επί πολλά χρόνια διετέλεσα αρχισυντάκτης του περιοδικού Strange και έχω κυκλοφορήσει, ως συγγραφέας, επιμελητής ή μεταφραστής πολλά βιβλία με σχετική θεματολογία.
Όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν, έτυχε να γνωρίσω τους περισσότερους από τους ανθρώπους που έχουν επηρεάσει αυτούς τους χώρους. Γνώρισα συγγραφείς που έχουν διαμορφώσει τις πεποιθήσεις χιλιάδων ανθρώπων. Γνώρισα επίσης και πάρα πολλούς «ερευνητές», όπως και κάποιους πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους που δεν είναι συγγραφείς, ούτε δηλώνουν ερευνητές, αλλά είναι πηγές διαφόρων παράξενων και πολύ ενδιαφέροντων πληροφοριών…
Στις περισσότερες όμως των περιπτώσεων αυτών των θαυμαστών ανθρώπων, έκανα μια δυσάρεστη διαπίστωση: Αν και οι περισσότεροι από αυτούς είναι εξαιρετικά έξυπνοι, εξαιρετικά διαβασμένοι και σχεδόν πάντα γοητευτικότατοι, υποστηρίζουν σχεδόν πάντα κάποια πολύ παράξενα πράγματα, τα οποία θα χαρακτήριζα μάλλον… τρελά! Πράγματα που δεν συμβαδίζουν καθόλου με το υψηλό επίπεδο της νοημοσύνης και της μόρφωσής τους. Παραδοξότητες που όχι απλώς ακούγονται τρελές, αλλά που οι άνθρωποι αυτοί τις παρουσιάζουν με εξαιρετικά αστήριχτο τρόπο, κάνοντας οποιονδήποτε άνθρωπο που θέλει να διατηρεί κάποιο επίπεδο λογικής, να νιώθει την ανάγκη να γελάσει ή να διαμαρτυρηθεί!
Θέλετε παραδείγματα; Χωρίς να αναφέρω ονόματα, έχω συναντήσει τους παρακάτω:
- Υψηλόβαθμο στρατιωτικό, εξαιρετικά μορφωμένο, που ισχυριζόταν ότι επικοινωνεί με τους Αρχαίους Έλληνες Θεούς μέσω …email.
- Εφευρέτη/μηχανικό που ισχυριζόταν ότι έφτιαξε διαστημόπλοιο που κινείται με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός (με ούτε ένα παραμικρό και ελάχιστο ίχνος απόδειξης για αυτό).
- Καθηγητή θετικών επιστημών που ήταν σίγουρος ότι το “Τέλος του Κόσμου” θα γινόταν πριν μερικά χρόνια και για αυτό έπρεπε να κρυφτούμε σε σπηλιές σε ψηλά βουνά (διαψεύστηκε επανειλημμένα, αλλά δεν νομίζω ότι άλλαξε γνώμη ακόμη).
- Τεχνοκράτη του Δημοσίου, που ό,τι παράξενο έβλεπε σε βίντεο θεωρούσε ότι είναι εξωγήινης προέλευσης (ακόμη και αν οι «εξωγήινοί» του ήταν κακοφτιαγμένα κουκλάκια που «έβγαζαν μάτι» ότι ήταν ψεύτικα).
- Καθηγητή που είναι σίγουρος ότι μέσα από τα μαθηματικά απέδειξε ότι το σύμπαν …δεν υπάρχει (τότε όμως και τα μαθηματικά δεν υπάρχουν, άρα… φαύλος κύκλος).
- Μαθηματικό που βλέπει το μέλλον μέσα από τα barcodes των προϊόντων («Το ποτό σου έχει barcode 23914536, άρα θα μαλώσεις με τον Κώστα»).
Όλοι αυτοί δεν είναι οι μόνοι που γνώρισα και υποστηρίζουν παράξενα πράγματα, φυσικά. Τα μάτια μου και τα αυτιά μου είδαν και άκουσαν πολλές παράξενες ακόμη πεποιθήσεις, που ίσως κάποτε θα έχω τη διάθεση να σχολιάσω…
Αυτοί οι γοητευτικότατοι και πανέξυπνοι άνθρωποι δεν είναι παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις απατεώνες. Κάθε άλλο. Είναι άνθρωποι με ευαισθησίες, με καλοσύνη, με ήθος.
Απορούσα λοιπόν πάντοτε πώς γίνεται να λένε όλες αυτές τις …αρλούμπες (συγχωρέστε με, αλλά έτσι μου φαίνονται τις περισσότερες φορές, αν και προσπαθώ να έχω πάντα ανοιχτό το μυαλό μου και να αφήνω πιθανότητες να ισχύει και το πιο απίστευτο γεγονός…)
Εδώ συμβαίνει βέβαια και κάτι παράξενο. Ακούγοντας τις «αρλούμπες», πολλές φορές εντοπίζω ότι …δεν είναι τόσο παλαβές όσο ακούγονται. Έχουν μέσα τους ψήγματα σημαντικών πληροφοριών, που, αν μη τι άλλο, υποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι που τις διατυπώνουν, ξέρουν κάποια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα!
Μερικά παραδείγματα:
-Για το θέμα π.χ. της «αστρικής επίδρασης στο ανθρώπινο DNA» (την οποία υποστηρίζει γνωστός Έλληνας συγγραφέας) υπάρχουν πράγματι κάποιες παράξενες επιστημονικές έρευνες μεγάλων ερευνητικών ιδρυμάτων, που μοιάζουν να ψάχνουν πράγματι αυτό το θέμα.
-Για το θέμα του «υπεραναπτυγμένου αρχαίου πολιτισμού», υπάρχουν πράγματι πολλά στοιχεία που στηρίζουν τις υποψίες ότι στο παρελθόν υπήρχε ένας υπεραναπτυγμένος πολιτισμός που χάθηκε.
Καθώς λοιπόν εντοπίζω κάποιες ιδιαίτερες και πραγματικά «ψαγμένες» γνώσεις κρυμμένες μέσα στις παλαβομάρες, τότε είναι που νευριάζω περισσότερο! Αφού γνωρίζουν σοβαρές πληροφορίες, γιατί διαλέγουν να τις παρουσιάσουν έτσι ώστε να ακούγονται τελείως ανόητες και τρελές;
Π.χ. τα ιδρύματα που μελετούν την «αστρική επίδραση στο ανθρώπινο DNA», μάλλον ΔΕΝ ψάχνουν τον μετενσαρκωμένο Ηρακλή ή Θησέα (για όνομα του Θεού) όπως αφήνει να εννοηθεί ο συγγραφέας που ανέφερα πριν, αλλά, μάλλον, την επίδραση των κοσμικών ακτινοβολιών στο DNA!
Αναλόγως, στην έρευνα για τον αρχαίο υπερπολιτισμό, ΔΕΝ υπάρχει πουθενά ούτε ένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι αυτός ο πολιτισμός ήταν οι Έλληνες, οι Μάγια, οι Καλαμαριώτες ή οι Άνω Γλυφαδιώτες! Με τι στοιχεία μπορούμε να υποστηρίξουμε κάτι τόσο φαιδρό, από τη στιγμή που δεν έχει καν επιβεβαιωθεί η ύπαρξη εκείνου του αρχαίου πολιτισμού;
Είναι όλα αυτά παρανοήσεις; Είναι αποτελέσματα ημιμάθειας; Σε κάποιες περιπτώσεις, ίσως ναι, πράγματι να είναι. Αλλά οι περισσότεροι από τους ανθρώπους για τους οποίους μιλώ, ούτε ανόητοι είναι, ούτε ημιμαθείς, ακριβώς το αντίθετο.
Θεώρησα λοιπόν ότι οι προσωπικές απόψεις του καθενός, τα προσωπικά δόγματα, ήταν ο λόγος της τερατολογίας. Προσπαθώντας να παντρέψουν κάποια θέματα, όπως π.χ. την αγάπη τους για την Ελλάδα με τους εξωγήινους, οδηγούνταν στην τερατολογία…
Όμως, με την τερατολογία, ένιωθα ότι καταστρέφονταν τα θέματα, ότι γελοιoποιούνταν, ότι μαζί με τα «ξερά» των διαφόρων τρελών πραγμάτων που έλεγε ο κάθε συγγραφέας, καίγονταν και οι «χλωρές» σοβαρές πληροφορίες…
Με όλες λοιπόν αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου, άρχισα να πιστεύω ότι είχα υποχρέωση να βάλω κάποια από αυτά τα πράγματα στη θέση τους. Να πιάσω ένα-ένα αυτά τα θέματα και να διαχωρίσω τις «σοβαρές» πληροφορίες από τις «τρελές». Να αφαιρέσω τις διάφορες παράξενες και αδικαιολόγητες απόψεις, και να παρουσιάσω τα επιβεβαιωμένα στοιχεία.
Σ’ αυτά τα πλαίσια λοιπόν, έγραψα κάποια άρθρα που προσπαθούσα να παρουσιάζουν με «αντιδογματικό» τρόπο όλα εκείνα τα θέματα που θεωρούσα ότι αν και φαίνονταν «φαιδρά», στην ουσία δεν ήταν. Ήθελα να δείξω ότι αν και κάποια πράγματα που λέγονταν ήταν φαιδρά ή απάτες, τα θέματα από πίσω τους ίσως ήταν τελικά πολύ σοβαρά και έκρυβαν μεγάλα μυστήρια…
Τι παρατήρησα όμως μετά τη συγγραφή αυτών των άρθρων;
Εδώ είναι το αστείο!
Διαπίστωσα ότι τα «σοβαρά» άρθρα, δεν τραβούν το ενδιαφέρον του κοινού! Είτε τα γράφεις είτε όχι, ελάχιστοι ασχολούνται μαζί τους, ελάχιστοι τα προσέχουν! Αντίθετα, οι περισσότεροι αναγνώστες φαίνεται να προτιμούν τα «τρελά» κείμενα και τις τρελές απόψεις! Όσο πιο μεγάλη η τρέλα, τόσο πιο μεγάλο το ενδιαφέρον του κοινού!
Έτσι, π.χ., άρθρα μου που με πάμπολα επιχειρήματα έδειχναν ότι η ταινία με την «Ανατομία του Εξωγήινου του Ρόσγουελ» ήταν ψεύτικη, ή που έδειχναν ότι ο μύθος για την «Εξωγήινη Καταγωγή των Ελλήνων» είναι μάλλον εμπνευσμένος από την τηλεοπτική σειρά Galactica, δεν φαίνονταν να ενδιαφέρουν κανέναν. Από την άλλη, άρθρα-«χαβαλέ», όπως π.χ. για τον «Χρονοταξιδιώτη Τζον Τίτορ», ή τη «χρονομηχανή του Μοναχού Ερνέτι», γίνονταν αντικείμενα πάμπολων συζητήσεων (ακόμη με κυνηγούν διάφοροι για να με ρωτήσουν για αυτά…)
Καταρχήν, πριν προχωρήσω παρακάτω, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν εκφράζω κάποιο παράπονο εδώ. Δεν νιώθω αδικημένος, ούτε έχω κάποιο πρόβλημα δημοσιότητας, ούτε αναγνώρισης. Αντίθετα, θα έλεγα ότι έχω δεχτεί μεγαλύτερα ποσοστά από αυτά τα δύο πράγματα, από όσα νομίζω ότι δικαιούμαι. Δεν προσπαθώ να παραπονεθώ, αλλά να καταδείξω -και να καταλάβω και εγώ γράφοντας- ένα βασικό πρόβλημα της ανθρώπινης αντίληψης.
Το συμπέρασμα των παραπάνω νομίζω ότι είναι το ακόλουθο: Αν ένας συγγραφέας προσπαθήσει να γράψει και να αναπτύξει λογικά τα θέματά του, αν θέλει να δείξει τα σοβαρά στοιχεία χωρίς να φτάσει σε υπερβολές, τότε αυτός ο συγγραφέας είναι καταδικασμένος να παραμείνει στην αφάνεια! Ελάχιστοι θα ενδιαφερθούν για τα κείμενά του. Αν δεν προσθέσει κάποια τερατολογία, δεν θα τραβήξει την προσοχή του κοινού και των αναγνωστών…
Λέτε για αυτό λοιπόν οι αξιόλογοι άνθρωποι για τους οποίους μιλούσα προηγουμένως να υποστηρίζουν τόσο τρελά και ακραία πράγματα; Είναι στα πλαίσια της προσπάθειάς τους να ξεχωρίσουν; Ή μήπως γιατί τους υποχρεώνουν οι αναγνώστες με την απάθειά τους, από την οποία βγαίνουν μόνο όταν τους παρουσιάσεις τέρατα;
Μήπως αυτό υπονοεί και η γνωστή έκφραση «Καλό το παραμύθι σου, αλλά δεν έχει δράκο;» Εννοούμε ότι αν δεν έχει κάποιο «δόλωμα» η όλη ιστορία, αν δεν έχει μια απίστευτη τρέλα, δεν πρόκειται κανείς να την προσέξει;
Όλα αυτά λοιπόν, ίσως τα γνωρίζουν οι συγγραφείς, οι ερευνητές και οι φιλόσοφοι… Για να πιάσει λοιπόν τόπο η δουλειά τους, βάζουν άφθονους δράκους και τέρατα και τρέλες στις ιστορίες τους…
Αν όμως οι ιστορίες που είναι τόσο διάσημες ώστε να έχουν επηρεάσει -και ίσως διαμορφώσει- τον πολιτισμό μας, υπακούουν πάντοτε σ’ αυτόν τον κανόνα της τερατολογίας, αυτό τι σημαίνει για τον πολιτισμό μας; Μήπως όλα αυτά που πιστεύουμε και νομίζουμε αληθινά είναι τελικά απλώς ακρότητες, οι οποίες έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας της ανικανότητάς μας να ενδιαφερθούμε για οτιδήποτε …συμβατικό;
Μήπως και η πολιτική είναι μια τέτοια ακρότητα, γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται να βρει μια λογική «μέση οδό», αλλά όλοι προτιμάμε να σκεφτόμαστε και να προτιμάμε τις ακραίες λύσεις, όπως π.χ. την Αναρχία και τον Κομμουνισμό ή το Φασισμό και τη Δικτατορία;
Μήπως η «Φιλοσοφία» βασίζεται στην άρνησή μας να δούμε τα πράγματα απλά; Μήπως η αναζήτησή μας για το περίφημο «νόημα της ζωής» είναι στην ουσία η αναζήτηση για μια Απόλυτη Τρέλα που θα μας απελευθερώσει από τη δικτατορία της απλής λογικής;
Μήπως η θρησκεία είναι το άκρον Άωτον αυτής της τερατολογίας, αφού αντί να μας μιλήσει για την ευγένεια και την καλοσύνη που τόσο έχουμε ανάγκη, μας μιλάει για δαίμονες και υπεροντότητες που -άλλη δουλειά δεν έχουν- από το να ασχολούνται με τις πράξεις μας;
Χαρακτηριστικό της αντίληψης των πολλών είναι λοιπόν αυτό που υποχρεώνει τους ανθρώπους του πνεύματος να γίνονται τερατολόγοι, ίσως πολλές φορές τόσο έντονα που πιστεύουν και οι ίδιοι στις τερατολογίες τους;…
Ποιος φταίει όμως; Οι τερατολόγοι, ή μήπως αντίθετα φταίμε εμείς, όλοι εμείς, που για να ενδιαφερθούμε για κάτι, απαιτούμε αυτό να …περιέχει «δράκο» μέσα του;
Μήπως η διανοητική μας απάθεια έχει αμβλύνει την αντίληψή μας σε τέτοιο βαθμό, που έχουμε χάσει το ενδιαφέρον για τα πράγματα γύρω μας, και το μόνο που μας «ξυπνάει» για λίγο είναι η παραδοξότητα και η τρέλα;
Την επόμενη φορά που θα αφήσετε ένα καλό κείμενο ή ένα καλό βιβλίο που προσπαθεί να αναλύσει κάτι με σοβαρό τρόπο, για να δείτε κάποια τερατολογία στην τηλεόραση ή για να «μάθετε» κάτι που απλώς θα ικανοποιήσει τα ένστικτά σας, θα σας παρακαλέσω να σκεφτείτε τα προηγούμενα…
http://www.antidogma.gr/?p=588
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου