Ο αραβικός κόσμος ζει μια δεύτερη εξέγερση εναντίον της αποικιοκρατίας. Η πρώτη ήταν αρχικά εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, με τη στήριξη των Αγγλογάλλων, και λίγο μετά, εναντίον της Ιταλίας, της Γαλλίας, και της Βρετανίας.
Στη διάρκεια της πρώτης και κλασικής αποικιοκρατίας, η εξουσία των αποικιακών δυνάμεων επί του αραβικού κόσμου ήταν εμφανής. Σήμερα, η εξουσία αυτή είναι αόρατη, και την ασκούν οι ΗΠΑ, η Γαλλία, και η Βρετανία, μέσω του ελέγχου των οικονομιών και των ηγετών των αραβικών χωρών, οι οποίοι στη πραγματικότητα υπηρετούν τα δυτικά συμφέροντα. Συνεπώς, το κύμα εξεγέρσεων που βλέπουμε σήμερα, είναι στην ουσία μια εξέγερση εναντίον της νέας αποικιοκρατίας.
Με μια πρώτη ματιά, ολόκληρος ο αραβικός κόσμος φλέγεται. Υπάρχουν όμως πολλά περισσότερα που συμβαίνουν.
Οι Άραβες γίνονται μάρτυρες καθημερινά, της ληστείας του φυσικού και εθνικού τους πλούτου από πλευράς των μεγάλων ξένων επιχειρήσεων και των τοπικών αντιπροσώπων τους , τους διεφθαρμένους δηλαδή ηγέτες των αραβικών χωρών. Οι Άραβες πλέον ξύπνησαν και κινητοποιούνται, προσπαθώντας επιτέλους να αντιμετωπίσουν τον ύπουλο εχθρό. Οι λαοί κατάλαβαν πως οι οικονομικές και πολιτικές ηγεσίες τους δεν είναι απλά διεφθαρμένες, αλλά και προδοτικές. Αποτελούν τους τοπικούς αντιπροσώπους των ξένων επιχειρήσεων, κυβερνήσεων, και συμφερόντων.
Πρόκειται για παρασιτικές ελίτ, που ρουφάνε τον πλούτο των χωρών τους, για λογαριασμό των ξένων αφεντικών τους. Αυτού του είδους οι παρασιτικές ελίτ κυριαρχούσαν και συνεχίζουν να κυριαρχούν στη Τυνησία, στην Αίγυπτο, και αλλού, ακόμη και στη παλαιστινιακή Αρχή.
Ο Αιγύπτιος Γκαμάλ Μουμπάρακ, τον οποίο ο πατέρας του Χόσνι Μουμπάρακ, προόριζε για διάδοχο του στη προεδρία, εργάζονταν για την Bank of America.
Στη Τυνησία, ο Ζιν Αλ-Αμπιντίν Μπεν Αλί ήταν παλιός αξιωματικός του στρατού, εκπαιδευμένος στην Αμερική και στη Γαλλία, που όσο ήταν πρόεδρος εξυπηρετούσε τα αντίστοιχα συμφέροντα αυτών των χωρών.
Στο Λίβανο, ο Φουάντ Σινιόρα ήταν πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος της Citibank πριν γίνει πρωθυπουργός, και ο Ραφίκ Αλ Χαρίρι εργάζονταν για λογαριασμό των συμφερόντων της γαλλικής κατασκευαστικής εταιρίας Ogre (πριν ιδρύσει τη Σαουδική Ogre), και της Σαουδικής Αραβίας, πριν γίνει και αυτός πρωθυπουργός.
Μέσα στη διεφθαρμένη παλαιστινιακή Αρχή, ο Σαλάμ Φαγιάντ εργάζονταν για τη Παγκόσμια Τράπεζα, και μια άλλη τράπεζα μέλος της αμερικανικής Federal Reserve, πριν αναλάβει τα αξιώματα μαϊμού του υπουργού οικονομικών, και αργότερα του πρωθυπουργού της Δυτικής Όχθης, διορισμένος από τον ημί- δικτάτορα Mahmoud Abbas.
Σε γενικές γραμμές, όλοι οι Άραβες υπουργοί των Οικονομικών, σχετίζονται με τις μεγάλες διεθνείς τράπεζες. Και επίσης, εφαρμόζουν απαρέγκλιτα τις επιταγές του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Οι ΗΠΑ παίζουν σε δυο ταμπλό. Η εφημερίδα New York Times, που πάντα στηρίζει την αμερικανική εξωτερική πολιτική, έγραψε πως η κυβέρνηση επιδιώκει έναν προσχεδιασμένο εκδημοκρατισμό της Αιγύπτου. «Ο πραγματικός σκοπός του Ομπάμα είναι να ξεφορτωθεί τον Μουμπάρακ, διατηρώντας τον έλεγχο επί των υφισταμένων του στρατιωτικών. Αν η Ουάσιγκτον πετύχει… δεν θα μιλάμε για μια ουτοπική δημοκρατικοποίηση αλλά για καθαρή realpolitic…».
Σωστά ή λάθος, το καθεστώς Μουμπάρακ υποστήριζε πως οι διαδηλώσεις υποκινήθηκαν από την Αμερική και το Ισραήλ. Η Αμερική τώρα, θέλει να διατηρήσει στην εξουσία το ίδιο κλεπτοκρατικό καθεστώς που ίσχυε και πριν, είτε μέσω δικτατορίας είτε μέσω μιας δημοκρατικής βιτρίνας. Δηλαδή, ο στόχος είναι να διατηρηθεί η ουσία, και να αλλάξει η φόρμα. Ούτως ή άλλως, η αμερικανοκινούμενη κλεπτοκρατία θα συνεχίσει να λειτουργεί.
Και καθώς τα κινήματα διαμαρτυρίας κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους προσπαθούν με τρόπο, να βάλουν στο παιχνίδι της αντιπολίτευσης, τους δικούς τους ανθρώπους, και να τους ανεβάσουν στην εξουσία.
Με άλλα λόγια, αν οι Άραβες δεν προσέξουν αυτή τη πονηρή διείσδυση, τότε ο λεγόμενος εκδημοκρατισμός του κόσμου τους δεν θα είναι παρά μια ελεγχόμενη από ξένες δυνάμεις πολιτική διαδικασία. Μια νέα αποικιοκρατία.
S.A.-Global Research
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου