Εάν κάτι με προσβάλλει και με εξοργίζει είναι τα ψέματα. Ψέματα υπάρχουν δύο ειδών: Αυτά που είναι από ασχετοσύνη και βλακεία, και αυτά που είναι με δόλο. Εδώ και καιρό εισπράττουμε και από τα δύο.
Το πρόβλημα που έχουμε είναι η αδυναμία διαχείρισης ενός υπαρκτού προβλήματος. Το υπαρκτό πρόβλημα είναι: (1) το υψηλό δημόσιο χρέος, σε συνδυασμό με (2) την ύφεση και το μειούμενο ΑΕΠ, (3) το ψευδεπίγραφο ΑΕΠ που έχει βασιστεί σε παροχές, επιδοτήσεις και μη παραγωγικά δάνεια, και (4) οι αδέξιες, ή εγκληματικές, διαχειριστικές κινήσεις. Το πρόβλημα γίνεται πολυπλοκότερο από σειρά ψεμάτων στα όποια έχουν εγκλωβιστεί οι ψεύτες, από την σαλαμοποίηση του προβλήματος, από μειούμενη εμπιστοσύνη της κοινωνίας σε Κυβέρνηση και πολιτικό σύστημα και από απίθανο τυχοδιωκτισμό διαφόρων παρασίτων και τρωκτικών που είδαν πεσμένη βελανιδιά και ήρθαν να κόψουν ξύλα.
Όταν μίλησαν οι ψεύτες για τα 50 δις Δημόσιας περιουσίας, μπέρδεψαν, ως συνήθως τα μπούτια τους. Κατ αρχάς, η λίστα που ανέφεραν είναι λίστα από εποχής Σημίτη, ή Μητσοτάκη. Κατά δεύτερον, το ένα «αξίζουν» αυτά τα πράγματα «50 δις», δεν σημαίνει ότι κάποιοι θα εκταμιεύσουν 50 δις για να τα πάρουν. Δηλαδή, ΔΕΝ θα μειωθεί το δημόσιο χρέος από αυτά, ή κατά 50 δις. Κατά τρίτον, όταν στήνουν οι ψεύτες δήθεν επενδύσεις για να προσελκύσουν κεφάλαια, και τις πριμοδοτούν με υπερτιμολογήσεις ή υπερφορολογήσεις, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να μειώσουν το μελλοντικό ΑΕΠ χωρίς να μειώσουν το σημερινό χρέος. Αυτό κάνουν και με τα ενεργειακά, αλλά δεν είναι του παρόντος.
Το τι αξίζει κάτι, apriori, ή exante (για να το κάνω σοβαροφανές) δεν έχει καμία μα καμία σχέση με το πόσο πιάνει σε πραγματική συναλλαγή, δηλαδή με την expost τιμή. Ας πάρουμε την ΔΕΗ σαν εύκολο παράδειγμα. Η όποια «αξία» της ΔΕΗ δεν έχει καμία σχέση με την ισόποση μείωση χρέους. Και τα πολλά ψέματα αρχίζουν με το «πόσο αξίζει η ΔΕΗ».
Η ΔΕΗ «αξίζει» πολλά λεφτά, αφού χάρη σε αυτή υπάρχουμε. Ή δεν «αξίζει» τίποτα, εάν πας να την πουλήσεις. Και αυτό επειδή είναι εταιρία «κοινής ωφέλειας», utility, που λένε. Για να σε πληρώσει κάποιος λεφτά για να πάρει την ΔΕΗ, πρέπει ή να έχει κρυμμένες υπεραξίες που θα αναδείξει κάποιος καινούργιος, ή να βγάζει υπερκέρδη, πέρα από τις χρηματοδοτικές ανάγκες της, για να δίνει έξτρα μέρισμα στον ιδιοκτήτη. Μόνο με αυτήν την σύντομη παράγραφο, σας έχω βγάλει 3-4 «αξίες», για την ΔΕΗ. Και γίνεται χειρότερο:
Eάν πουλήσεις το 10% της ΔΕΗ και εκχωρήσεις την Διαχείριση, ακόμα και εάν πουλήσεις το 10% με πριμ π.χ 30%, στην πράξη χαρίζεις την ΔΕΗ. Αυτός που θα πάρει τον έλεγχο, θα βγάλει λεφτά («αξία») από 100 διαφορετικούς τρόπους , που δεν έχουν καμία σχέση με τα όποια λεφτά θα πάρει το Δημόσιο για να μειώσεις τα δάνειά του. Αυτό είναι και το παράδειγμα του ΟΤΕ. Κλέβεις το Δημόσιο, εκχωρώντας την Διοίκηση, στην ουσία, τσάμπα. Και ας μου πει κάποιος φωστήρας, πόσο κάνει το 80% του ΟΤΕ, όταν ή DT έχει το 20% και την Διοίκηση.
Αλλά πίσω στην ΔΕΗ: Μπορείς να ανεβάσεις την τιμή του ρεύματος. Αυτό αυτόματα δημιουργεί πλεονάζουσες ταμειακές ροές, και μεγαλώνουν την «εκ των προτέρων» αξία. Αλλά στην ουσία εκχωρείς μελλοντικές εισπράξεις, που, εάν δεν έχουν σχέση με την μελλοντική ηλεκτροπαραγωγή, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μελλοντικοί φόροι, προεξοφλημένοι και εκχωρημένοι από τώρα. Στοιχηματίζω το πληκτρολόγιό μου, ότι η εκχώρηση θα γίνει σε τιμή πολύ χαμηλότερη και σαν «θεωρητική αξία» και σαν «μετρητά για μείωση χρέους» από αυτήν που θα έβγαζα εγώ με την HP12Cμου (ή, εάν τολμάτε, με το PCμου).
Κάποια κοροϊδία, αντίστοιχη με την προηγούμενη παράγραφο ανέφερε και ο Π-Π, στο σχόλιό του. Το να χρηματοδοτήσεις ένα δρόμο ή ένα αεροδρόμιο με projectfinance απλά εκχωρείς μελλοντικούς φόρους, άμεσους ή έμμεσους. Καλό σαν ιδέα, καλό για τον εργολάβο και τους χρηματοδότες, αλλά ΔΕΝ μειώνει χρέος. Αυξάνει χρέος, και, για την ακρίβεια, απομυζά ένα μέρος από το διαθέσιμο περισσευούμενο εισόδημα του πολίτη για το έργο, δε βάρος π.χ. της άμυνας ή της παιδείας ή άλλων χρήσεων χρημάτων. Άσε για την χρησιμότητα ή παραγωγικότητα του έργου. Το projectfinance χρηματοδοτεί έργα, ΔΕΝ μειώνει χρέος. Είναι στην πράξη δημιουργός εξωλογιστικού χρέους, off-balancesheetdebt, για τους αγγλομαθείς . Εάν ήθελες να μειώσεις χρέος, δεν κάνεις το έργο και βάζει ς φόρο για να μειώσεις χρέος.
Πάμε στα παιχνίδια με τις λέξεις. Ιδιωτικοποιήσεις, μετοχοποιήσεις, στρατηγικές συμμετοχές, αξιοποιήσεις. Παραμύθια, για να κοροϊδεύουμε τον κόσμο και για να θυμούνται το σχολείο τους όσοι σπούδασαν οικονομικά. Το πρόβλημά μας, δεν είναι οι λέξεις. Το πρόβλημά μας είναι η ουσία. ΔΕΝ παράγουμε, ούτε ΘΑ παράγουμε για να εξυπηρετήσουμε είτε τα 350 δις, είτε τις παιδείες και τις ΜΚΟ, και τους άσχετους παρατρεχάμενους, ή τις συντάξεις, ή το ΕΣΥ, ή τους μισθούς υπουργών. Και κάθε βλάκας θα έπρεπε να ξέρει ότι για να μοιράζεις πίττα, πρέπει να φτιάχνεις πίττα. Η πίττα με δανεικά τέλειωσε. Η πίττα των 50 δις, πρώτον ΔΕΝ υπάρχει, και δεύτερον, εάν υπάρχει σε κάποιο ποσοστό, να δούμε ποιος θα την απαιτεί… Τα 350 που χρωστάμε, ή οι μισθοί των Βουλευτών, ή το ταμείο ανεργίας των ανέργων;
Η λύση; Την έχω πει, βαριέμαι να λέω τα ίδια και τα ίδια, θα την αναφέρω επιγραμματικά: Μείωση φόρων, κατάργηση πόθεν έσχες, μείωση του Κράτους (πώληση στρατηγικής μειοψηφίας της ΔΕΗ ,ΔΕΝ είναι μείωση του Κράτους), μείωση παροχών, μονομερής και επιλεκτική στάση πληρωμών μέχρι να βρεθεί βιώσιμη φόρμουλα.
Όλα τα άλλα είναι αερολογίες, και σαλαμοποιήσεις εκ του πονηρού και σε βάρος των συμφερόντων του Ελληνικού Λαού.
Καλή μας νύχτα.
Arcaeopteryx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου