Σε αντίθεση με τη Τυνησία και την Αίγυπτο, στην Λιβύη δεν είναι ο στρατός αυτός που κρατά την ισορροπία των δυνάμεων στα χέρια του.
Αντ αυτού, υπάρχει ένα περίπλοκο δίκτυο παραστρατιωτικών ομάδων, επαναστατικών επιτροπών, φυλών, ξένων μισθοφόρων, και αφοσιωμένων υποστηριχτών του Καντάφι.
Ο στρατός της Λιβύης είναι μικρός και αδύναμος, σχεδόν συμβολικός, με μια συνολική δύναμη 40.000 ελλιπώς εκπαιδευμένων και φτωχά εξοπλισμένων ανδρών. Αυτή ήταν μια μακροπρόθεσμη στρατηγική επιλογή του Καντάφι, για να αποφύγει κάποιο τυχόν πραξικόπημα, όπως αυτό που έφερε τον ίδιο στην εξουσία το 1969.
Έτσι, η πρόσφατη αυτομόληση κάποιων στρατιωτικών μονάδων, δεν ανησυχεί ιδιαίτερα το καθεστώς. Όχι μόνο μπορεί να τα βγάλει πέρα χωρίς τη συνδρομή τους, αλλά όπως είδαμε, οι δυνάμεις ασφαλείας δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν μέχρι και τα Μινγκ εναντίον τους.
Τότε ποιος είναι ο βασικός πυλώνας στήριξης του κανταφικού καθεστώτος; Ποιος του επιτρέπει να επιβιώνει, όταν άλλοι δικτάτορες της περιοχής ανατράπηκαν;
Όπως και οι άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής, έτσι και η Λιβύη διαθέτει μια πανίσχυρη μυστική αστυνομία.
Αν θυμηθούμε την περιβόητη Στάζι της Ανατολικής Γερμανίας, και τη Ρουμανική Σεκουριτάτε του Τσαουσέσκου, τότε θα καταλάβουμε τι ισχύει σήμερα και στη Λιβύη.
Ο κόσμος φοβάται τη μυστική αστυνομία και δύσκολα εκδηλώνεται. Ακόμη και κάποιοι από τους γιους του Καντάφι δούλεψαν για αυτήν, ενώ σήμερα ο πιο σημαίνων αρχηγός της είναι ο γαμπρός του Καντάφι, ο Abdullah Senussi. Πρόκειται για έναν σκληροπυρηνικό τραμπούκο, που μάλλον είναι και ο υπεύθυνος για τα πρόσφατα σκληρά κατασταλτικά μέτρα εναντίον των διαδηλωτών, κυρίως στη Βεγγάζη. Όσο αυτός ο άνθρωπος συνεχίζει να συμβουλεύει τον Καντάφι, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να δούμε τη παραίτησή του.
Στη Λιβύη δρουν και αρκετές παραστρατιωτικές «ειδικές ταξιαρχίες», που δεν δίνουν λόγο στο στρατό, αλλά στις κανταφικές επαναστατικές επιτροπές. Μια από αυτές έχει ως ηγέτη της τον «άσωτο» γιο του Λίβυου ηγέτη, Αννίβα. Πρόκειται για αυτόν που δημιουργεί συνεχώς προβλήματα στην ελβετική αστυνομία, δημιουργώντας επεισόδια σε ξενοδοχεία της Γενεύης.
Οι παραστρατιωτικές αυτές ομάδες, που αυτοαποκαλούνται «λαϊκές», είναι μέχρι στιγμής αφοσιωμένες στον Καντάφι και στον στενό του κύκλο, που αποκαλούνται στα αραβικά ως Ahl al-Khaimah (άνθρωποι των αντίσκηνων). Αν αυτές οι ομάδες αποσύρουν την αφοσίωσή τους και πάνε με τους διαδηλωτές, η επιβίωση του Καντάφι θα γίνει δύσκολη.
Υπάρχουν επίσης και οι αλλοδαποί μισθοφόροι, μια από τις πιο σκοτεινές παραμέτρους της λιβυκής εξέγερσης.
Όπως λέγεται, το καθεστώς τους χρησιμοποιεί εναντίον των διαδηλωτών, και πρόκειται για πληρωμένα άτομα, που προέρχονται κυρίως από τον Νίγηρα και το Τσάντ, και που προκαλούν ανείπωτες θηριωδίες εναντίον των αμάχων αντιφρονούντων. Σύμφωνα με μαρτυρίες, πυροβολούν αδιάκριτα εναντίον του πλήθους, κρυμμένοι σε ταράτσες κτιρίων, και εκτελούν τις απάνθρωπες διαταγές που οι Λίβυοι στρατιώτες αρνούνται να εκτελέσουν.
Ο Καντάφι διατηρεί εδώ και καιρό στενές σχέσεις με τις αφρικανικές χώρες, έχοντας στρέψει τη πλάτη του στον αραβικό κόσμο προ πολλού. Σήμερα στη Λιβύη ζουν περί τις 500.000 Αφρικανοί, σε έναν πληθυσμό 6.000.000. Οι μισθοφόροι είναι πολύ λιγότεροι, όμως πιστεύεται πως είναι εξαιρετικά πιστοί στο καθεστώς και τις τελευταίες μέρες ενισχύονται και με περισσότερους που καταφθάνουν με ειδικές πτήσεις.
Τέλος, στη Λιβύη, όπως και στην Υεμένη αλλά και στο Ιράκ, υπάρχουν πάμπολλες φυλές.
Ο ίδιος ο Καντάφι προέρχεται από τη φυλή των Qadhaththa, τα μέλη της οποίας χρησιμοποιεί ως σωματοφύλακες, αλλά και σε θέσεις κλειδιά του καθεστώτος του. Όπως έκανε παλιότερα ο Ιρακινός Saddam Hussein, ή όπως κάνει σήμερα ο πρόεδρος Saleh της Υεμένης, έτσι και ο συνταγματάρχης Καντάφι βάζει τις φυλές να τρώγονται μεταξύ τους, με σκοπό, όντας διαιρεμένες, να μην αποτελέσουν απειλή για το καθεστώς του.
Απομένει να δούμε αν όλες οι παραπάνω ομάδες θα εκπληρώσουν τη πρόβλεψη του Καντάφι, πως χωρίς αυτόν, η χώρα θα βυθιστεί σε αιματηρό εμφύλιο πόλεμο.
S.A.-BBC
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου