Φυλάνε σύγχρονες Θερμοπύλες!

Φυλάνε «Θερμοπύλες» και δίνουν ζωή στα μικρά νησιά μας στο Αιγαίο.
Η οικογένεια του Δημήτρη Καμπόσου στη Λέβιθα, του Μικέ Κατσοτούρχη στην Κίναρο, τα δύο μικρά νησάκια ανατολικά από την Αμοργό και δυτικά από την Κάλυμνο, οι λιγοστοί κάτοικοι της Ψερίμου, της Τελένδου και αλλού.
Ολοι προσπαθούν να κρατήσουν τις «ρίζες» τους, στους τόπους όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Ομως, όταν υπάρχουν μικρά παιδιά στην οικογένεια, οι δυσκολίες γίνονται ακόμα μεγαλύτερες...
«Η ζωή εδώ έχει τις δυσκολίες της, έχει και τις ομορφιές της. Το βασικότερο είναι ότι νιώθεις ελεύθερος άνθρωπος», εξηγεί στο «Εθνος» ο 64χρονος Μικές Κατσοτούρχης, που μαζί με τη γυναίκα του, Ειρήνη, ζουν μόνοι τους, εδώ και μία δεκαετία, στην Κίναρο, κάνοντας το όνειρό τους πραγματικότητα.
Μόλις λίγα μίλια πιο μακριά, στη Λέβιθα, μένει η οικογένεια του 70χρονου Δημήτρη Καμπόσου, που, όπως μας λέει, «η οικογένειά μου ζει εδώ και 300 χρόνια σε αυτό το νησί». Από πάππου προς πάππου «ζυμωθήκαμε εδώ», όπως μας είπε ο ίδιος.
Λίγο διαφορετική η διαδρομή του κ. Κατσοτούρχη, που, όπως μας λέει, «η γυναίκα μου είχε γεννηθεί στην Κίναρο, εγώ είμαι από την Κάλυμνο, δούλευα ξυλουργός. Πήγαμε για χρόνια στην Αυστραλία και όταν γυρίσαμε μείναμε στην Κάλυμνο με το όνειρο να έρθουμε κάποτε εδώ. Οταν τα παιδιά μεγάλωσαν και δεν μας χρειάζονταν, κάναμε το όνειρό μας πραγματικότητα».
Η επιστροφή τους έδωσε ξανά ζωή στην Κίναρο, όπου «παλιά, απ ό,τι άκουγα, έμεναν 8 οικογένειες», λέει ο ακούραστος ακρίτας. Και συνεχίζει:
«Ομως, από το 1960 και μετά είχε μείνει μόνο η οικογένεια της γυναίκας μου και όταν αρρώστησε ο πεθερός μου, το νησί έμεινε για περίπου δύο χρόνια ακατοίκητο. Σε αυτό το διάστημα το λεηλάτησαν, τα σπίτια, όλα. Οταν ήρθαμε εμείς να μείνουμε ήταν πολύ δύσκολα. Αρχικά κοιμόμασταν στην ύπαιθρο. Μετά διαμορφώσαμε σε σπίτι μια παλιά αποθήκη κοντά στον γιαλό, για να βλέπουμε και κανέναν άνθρωπο, αφού έρχονται ψαράδες».
Οι ίδιοι άρχισαν ν ασχολούνται με την κτηνοτροφία και με το ψάρεμα, ενώ μία φορά την εβδομάδα έρχεται καϊκι από την Αμοργό που τους φέρνει όλα τα αναγκαία.

Ευκολίες
Σιγά σιγά η ζωή τους άρχισε να αποκτά ευκολίες, αφού, όπως λέει ο κ. Κατσοτούρχης, το Επαρχείο Καλύμνου φρόντισε να φτιαχτεί μια προβλήτα και ν αποκτήσουν ηλεκτρική ενέργεια με φωτοβολταϊκά. Ετσι τώρα περιμένουν να έρθει κοντά τους και ένα από τα παιδιά τους. Ο 31χρονος γιος τους, που έμενε μέχρι τώρα στην Αυστραλία και «έρχεται να μείνει εδώ». Στην κοντινή Λέβιθα ο κ. Καμπόσος έχει τη χαρά να έχει τα παιδιά του κοντά.
«Ζυμώθηκαν και αυτά εδώ. Ετσι, οι τρεις γιοι μου μόλις τελείωσαν το σχολείο ήρθαν και αυτοί, ενώ η κόρη μου έχει παντρευτεί στην Πάτμο», εξηγεί ο ίδιος, που, όπως λέει, η σύνδεση με την Πάτμο γίνεται με το δικό τους καϊκι.
Ο 70χρονος ακρίτας δεν εκφράζει παράπονα. Οπως λέει, «αρχικά είχαμε ρεύμα από γεννήτρια, μετά μας βάλανε φωτοβολταϊκά και η νομαρχία μάς έβαλε 2-3 ηλιακούς». Η οικογένειά του, «ζυμωμένη» στο μικρό νησί, θα συνεχίσει να του δίνει ζωή.

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ 12ΧΡΟΝΗΣ ΑΝΝΟΥΛΑΣ ΣΤΗΝ ΨΕΡΙΜΟ
Ψάχνουν λύση για να συνεχίσει τα μαθήματά της
Στα «σκαριά» βρίσκεται πιλοτικό πρόγραμμα που μπορεί να βοηθήσει να κρατηθούν «ζωντανά» τα μικρά νησιά του Αιγαίου.
Είναι μια πρόταση της Νομαρχίας Δωδεκανήσου, που αντιμετωπίζει θετικά το υπουργείο Παιδείας και θα δώσει τη δυνατότητα στη 12χρονη Αννούλα να συνεχίσει τα μαθήματά της στην Ψέριμο, που βρίσκεται περίπου 6 μίλια από την Κάλυμνο και ζει εκεί με την οικογένειά της.
«Το παιδί τελειώνει το Δημοτικό και η οικογένειά της δεν έχει τη δυνατότητα να μετακινηθεί για μόνιμη διαμονή στην Κάλυμνο, όπου χρειάζεται για να πάει το παιδί στο Γυμνάσιο. Γι αυτό επεξεργαστήκαμε στη νομαρχία μια πρόταση, ώστε να ξεκινήσει ένα πιλοτικό πρόγραμμα τηλεμάθησης, που θα δώσει τη δυνατότητα στο κορίτσι και στα δύο μεγαλύτερα αδέλφια της, που δεν μπόρεσαν να πάνε στην Κάλυμνο να παρακολουθήσουν μαθήματα στο Γυμνάσιο, να παρακολουθούν μαθήματα από το νησί τους», εξηγεί στο «Εθνος» η έπαρχος Καλύμνου, κ. Χρυσούλα Συφωνιού.
Η κ. Συφωνιού επισημαίνει ότι ανάλογο πρόβλημα υπάρχει και στην Τέλενδο, όπου επίσης το δημοτικό σχολείο θα κλείσει φέτος.
«Ομως η Τέλενδος απέχει μόλις 5 λεπτά της ώρας από την Κάλυμνο και με ένα σκάφος, που το κόστος του καλύπτεται από τη νομαρχία, μπορεί να γίνει η μετακίνηση των μαθητών», εξηγεί η ίδια. Σήμερα η 12χρονη Αννα, όπως όλα τα συνομήλικά της παιδιά, περιμένει τις ημέρες για τις καλοκαιρινές διακοπές. Ομως ακόμα δεν ξέρει εάν θα μπορέσει να συνεχίσει να παρακολουθεί μαθήματα στο Γυμνάσιο.
«Είμαστε από την αρχή της χρονιάς με το κορίτσι και φυσικά δεν μιλάμε για μάθημα όπως γίνεται σε μια τάξη. Είναι περισσότερο σαν φροντιστήριο και μεταξύ μας αναπτύχθηκε μια σχέση φιλίας», λέει η δασκάλα του Δημοτικού Σχολείου της Ψερίμου, κ. Χαρά Αγγελέτου.
Η ίδια θεωρεί θετική την ιδέα της τηλεμάθησης, όμως θεωρεί ότι θα είναι δύσκολη στην πράξη στο σχολείο της Ψερίμου.
«Δεν ξέρω πώς μπορεί να λειτουργήσει αυτό με ένα παιδί σε μια τάξη και απέναντί του η οθόνη ενός υπολογιστή. Ισως εάν υπήρχαν και άλλα παιδιά που σχημάτιζαν μια τάξη ή κάποιος εκπαιδευτικός να βοηθάει, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Αλλωστε δεν ξέρω πώς θα μπορέσει το παιδί να χειρίζεται τον υπολογιστή», λέει η κ. Αγγελέτου, καταθέτοντας προβληματισμούς, που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη στον σχεδιασμό του προγράμματος.
Αλλωστε, όπως μας είπε ο νομάρχης Δωδεκανήσου, Γιάννης Μαχαιρίδης, η πρόταση έχει γίνει αποδεκτή από το υπουργείο Παιδείας και «την Τρίτη ο υφυπουργός κ. Λυκουρέντζος συγκαλεί σύσκεψη για να δούμε πώς μπορεί να υλοποιηθεί».
«Εμείς από την πλευρά μας καλύπτουμε το κόστος του εξοπλισμού, η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση έχει συμφωνήσει και πιστεύουμε ότι με την κατάλληλη προετοιμασία, που μπορεί να γίνει μέσα στο καλοκαίρι, το κορίτσι θα μπορέσει να παρακολουθεί την επόμενη χρονιά μαθήματα Γυμνασίου της Καλύμνου ή της Ρόδου», τονίζει ο κ. Μαχαιρίδης, προσθέτοντας ότι η εφαρμογή του προγράμματος μπορεί να δώσει λύσεις για πολλά παιδιά που μένουν σε μικρά νησιά ή σε απομακρυσμένα ορεινά χωριά της ηπειρωτικής Ελλάδας.

http://greeknation.blogspot.com/2009/05/blog-post_9024.html