Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Ποιος θα είναι ο επόμενος που θα φύγει;


Ο Mubarak πάει. Ποιος θα είναι ο επόμενος; Με τους κάποτε αιώνιους δικτάτορες της Τυνησίας και της Αιγύπτου, να έχουν ήδη ανατραπεί, ο κόσμος όλος αναρωτιέται: Ποιος θα τους ακολουθήσει;
Μήπως ο  πρόεδρος της Υεμένης Ali Abdullah Saleh; Σίγουρα αποτελεί τον πλέον κατάλληλο υποψήφιο. Με 32 χρόνια στην εξουσία, ο Saleh έχει υποσχεθεί πως θα αποχωρήσει μόλις ολοκληρώσει τη θητεία του το 2013. Οι διαδηλωτές όμως δεν συμφωνούν, και βγαίνουν στους δρόμους προκειμένου να το δηλώσουν. Οι υψηλοί δείκτες της ανεργίας και η τεράστια κυβερνητική διαφθορά, αποτελούν βασικούς παράγοντες για μια πολυαναμενόμενη και άκρως απαραίτητη αλλαγή στη χώρα.
Στο Ιράν, η πτώση του Mubarak έχει αναθερμάνει τα πάθη που οδήγησαν τη «πράσινη επανάσταση» του 2009,  οι ηγέτες της οποίας έχουν διωχθεί από το καθεστώς, και παραμένουν κρυμμένοι.
Χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους της Τεχεράνης, σε ένδειξη συμπαράστασης στους Αιγυπτίους, αλλά φωνάζοντας και συνθήματα όπως «θάνατος στον δικτάτορα», υπονοώντας σαφώς τον πρόεδρο του Ιράν Mahmoud Ahmadinejad.
Στο Μπαχρέιν, οι διαδηλωτές πραγματοποίησαν τη δική τους «ημέρα οργής», και η τεράστια δυσαρέσκεια της Σιϊτικής μουσουλμανικής μειονότητας, καθιστούν τη χώρα αυτή ως μια από τις βασικές υποψήφιες στη περιοχή, για μια εξέγερση που πιθανόν να οδηγήσει σε αλλαγή καθεστώτος.
Ο βασιλιάς Hamad bin Isa al-Khalifa, μέλος της Σουνιτικής ελίτ που κυβερνά τη χώρα, προσπάθησε να δωροδοκήσει τους πολίτες, προσφέροντας μερικές χιλιάδες δολάρια σε  κάθε οικογένεια, αλλά μάλλον αυτά τα χρήματα δεν αρκούν για να σβήσουν την επαναστατική διάθεση κάποιων.
Την επομένη της ανατροπής του Mubarak, ο Abbas και το κυβερνών κόμμα της  Fatah στη Παλαιστίνη, προγραμμάτισαν επιτέλους εθνικές εκλογές για τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, με αποτέλεσμα να παραιτηθεί ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο. Αυτή η κίνηση αποδεικνύει, όπως γράφει η Jerusalem Post, ότι ο Abbas «τα έπαιξε». Στα μάτια πολλών Παλαιστινίων, ο Abbas δεν διαφέρει και πολύ από τον Hosni Mubarak, και οι κινήσεις απελπισίας που κάνει, αποτελούν απλά μια προσπάθεια να συγκρατηθεί το αντικαθεστωτικό κύμα που πλημμύρισε την Αίγυπτο, και να μη φτάσει στα δικά του χωράφια, ρίχνοντάς τον από την εξουσία.
Οι Αλγερινοί ήταν από τους πρώτους που βγήκαν στους δρόμους, αλλά το καθεστώς του προέδρου Abdelaziz Bouteflika, άργησε να αντιδράσει. Τελικά, όπως ανακοινώθηκε, θα τερματιστεί επιτέλους η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ισχύει επί 19 ολόκληρα χρόνια, αλλά όπως δήλωσε ο Bouteflika: «Η Αλγερία δεν είναι ούτε Τυνησία ούτε Αίγυπτος».
Στη πραγματικότητα, η κατάσταση της χώρας μοιάζει σε πολλά με αυτήν της Αιγύπτου, οπότε αυτά που λέει ο Bouteflika, μάλλον αποτελούν τη κρυφή  επιθυμία του, παρά οτιδήποτε άλλο.
S.A.-The Week

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου