Η αμερικανική πρεμούρα να δρομολογηθούν εδώ και τώρα οι αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό της Αιγύπτου, η υποκριτική στάση αναμονής της Ε.Ε. (αφήνοντας για μια ακόμη φορά τις ΗΠΑ να βγάλουν το φίδι από την τρύπα), οι σπασμωδικές κινήσεις της κυβέρνησης Μουμπάρακ να χρησιμοποιήσει "ορδές αντιφρονούντων", η έκδηλη αγωνία του Ισραήλ για τα τεκταινόμενα, ο αποκλεισμός της Γάζας από την πλευρά της Αιγύπτου, οι αλλεπάλληλες μεσολαβήσεις Γ. Παπανδρέου ανάμεσα σε Ουάσιγκτον και Κάιρο και Τελ - Αβίβ, αλλά και τα οιονεί αμερικανικά τελεσίγραφα ("μέχρι την Παρασκευή"!) προς τον επιστήθιο φίλο και σύμμαχο Μουμπάρακ –αποσαφηνίζουν αρκούντως ικανοποιητικά την κατάσταση.
Αυτή τη στιγμή, οι Αμερικανοί εκμεταλλευόμενοι τα γεγονότα στην Τυνησία και την εξαθλίωση εκατομμυρίων Αιγυπτίων πολιτών από την ανεργία, την πείνα και τη διαφθορά, έστησαν ένα… "Πολυτεχνείο" μέσα στο οποίο θα γκρεμοτσακιστεί ο επί 30 χρόνια φίλος και σύμμαχός τους Χόσνι Μουμπάρακ.
Και για ποιο λόγο έστησαν στον Μουμπάρακ ένα Πολυτεχνείο οι Αμερικανοί; Για τον ίδιο λόγο που το έστησαν πρώτα στον φίλο και σύμμαχό τους στο Βιετνάμ Ντιέμ, ύστερα στον φίλο και σύμμαχό τους Γεώργιο Παπαδόπουλο στην Ελλάδα, μετά στον φίλο και σύμμαχό τους στο Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν και τώρα στον φίλο και σύμμαχό τους στο Κάιρο!
Διότι, ακόμη και οι συνετότεροι δικτάτορες, επειδή η ανεξέλεγκτη εξουσία τούς δίνει υπέρμετρη δύναμη, πολύ γρήγορα αρχίζουν να ερωτοτροπούν με την αυτονόμησή τους και να τα στυλώνουν ακόμη και στ’ αφεντικά τους – δηλαδή, ακόμη και σ’ εκείνους που τους έχρισαν δικτάτορες.
Ο Πρώτος που σήκωσε ανάστημα απέναντι στους προστάτες του ήταν ο Βιετναμέζος πρόεδρος Ντιέμ: Τον κάλεσαν οι Αμερικανοί για σύσκεψη και όταν έφευγε τον χτύπησαν με 200 οπλοπολυβόλα. Ναι, σωστά διαβάσατε: 200!
Ο δεύτερος που σήκωσε ανάστημα (στα 1973) ήταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, τον οποίο, με αφορμή τις φοιτητικές κινητοποιήσεις, εξουδετέρωσαν οι Αμερικανοί δια του Ιωαννίδη!
Ο τρίτος που σήκωσε ανάστημα ήταν ο Αλη Μπούτο του Πακιστάν, τον οποίο ανέτρεψαν αμερικανοκίνητοι στρατιωτικοί, τον συνέλαβαν, τον δίκασαν, τον καταδίκασαν και τον εκτέλεσαν.
Τέταρτος που σήκωσε ανάστημα ήταν ο πρόεδρος του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν, επιστήθιος φίλος και σύμμαχος της Ουάσιγκτον προς χάριν της οποίας πολέμησε επί 8 χρόνια εναντίον του Ιράν. Και κατέλαβαν τη χώρα του και τον εξόντωσαν…
Ο Χόσνι Μουμπάρακ είναι πέμπτος. Και δυστυχώς, δεν φαίνεται ότι θα είναι και τελευταίος. Διότι, πάντα θα υπάρχουν Ιωαννίδηδες να διαδεχθούν, αφού τους ανατρέψουν, τους Παπαδόπουλους.
Και αυτή είναι η τραγωδία των λαών – και του Αιγυπτιακού τώρα: να έχουν ξενοκίνητες ηγεσίες και να σφετερίζονται άλλοι τους αγώνες τους!
Χρήστος Θεοχαράτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου