Η συνταγή που ακολουθεί η τρόικα στην Ελλάδα δεν είναι άγνωστη. Δεν αποτελεί έκπληξη για την κυβέρνηση, κι ούτε πρέπει να κάνει την αιφνιδιασμένη από τις κινήσεις, τις τακτικές και τη συμπεριφορά των εκπροσώπων της.
Όπου κι αν πήγε το ΔΝΤ για να «βοηθήσει» μια οικονομία ακολούθησε ακριβώς το ίδιο σχέδιο το οποίο ουσιαστικά εξελίσσεται σε δύο στάδια:
Πρώτο στάδιο: Το πρώτο έρχεται το ΔΝΤ και απαιτεί από τη χρεοκοπημένη, πλην τίμια χώρα, να μειώσει το έλλειμμά της με γενναίες περικοπές παντού. Να κόψει μισθούς και συντάξεις, να ψαλιδίσει δημόσιες δαπάνες ακόμη και σε κρίσιμους τομείς όπως η παιδεία και η υγεία. Επίσης, απουσιάζει παντελώς η λέξη ανάπτυξη όπου κι αν πήγε. Μόνη έγνοια είναι οι αριθμοί, πώς θα μειωθεί το έλλειμμα με βάση τους στόχους που έχουν αυτοί βάλει. Σε χώρες με δικό τους νόμισμα ζητούν και μια υποτίμηση, σε χώρες όπως η Ελλάδα με το ευρώ κάνουν εσωτερική υποτίμηση. Το στάδιο αυτό είναι επώδυνο, προκαλεί εκρήξεις, κοινωνική αναταραχή και εξεγέρσεις αλλά έχει κι ένα επικοινωνιακό κόλπο. Οπου κι αν πήγε το ΔΝΤ, μαζί με την κυβέρνηση των προθύμων που βρήκε, επιχείρησε να ενοχοποιήσει τους πολίτες για τα δεινά της οικονομίας. Σας θυμίζει κάτι αυτό, διότι έγινε και στη Λετονία, και στην Ουγγαρία και στην Αργεντινή αλλά και σε αφρικανικές χώρες που ζήτησαν βοήθεια.
Δεύτερο στάδιο: Το δεύτερο στάδιο είναι ότι ξεχνούν ξαφνικά οι επιτηρητές το έλλειμμα και καταπιάνονται με το χρέος. Όπως και στην Ελλάδα όπου εδώ κι ένα – δύο μήνες δε συζητάμε για το έλλειμμα αλλά για το πόσο μεγάλο είναι το χρέος. Μόνο μ’ αυτό ασχολούμαστε με στόχο προφανή. Να ξετυλίξουμε το δεύτερο στάδιο του σχεδίου που επιβάλλει ξεπούλημα των πάντων. Αν είναι δυνατόν όλων των ακινήτων, επιχειρήσεων, παραλιών, βουνών κι όποιων άλλων ασημικών είναι διαθέσιμα. Σας θυμίζει τίποτε αυτό διότι έγινε και σε άλλες χώρες όχι με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Εδώ στην Ελλάδα περάσαμε από προχθές στο στάδιο νούμερο 2 όπου οι δανειστές μας, ζητούν 50 δις από πώληση παγίων. Και να δεχθούμε ότι αυτά μπορούν να βρεθούν και μπορούν να πουληθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το ερώτημα είναι σε ποιους θα πάνε και αν από την πώληση θα σωθεί η χώρα. Για το δεύτερο πολύ αμφιβάλλουμε όσο για το πρώτο έχουμε τις υποψίες μας ότι θα πάνε στα γνωστά επιχειρηματικά κέντρα που κάνουν μπίζνες στα καμένα των χρεοκοπημένων χωρών. Ξένοι κι εγχώριοι νταβατζήδες ετοιμάζουν πάρτι, αφενός για τις αποκρατικοποιήσεις σε ενέργεια, τυχερά παιχνίδια, λιμάνια, διαχείριση νερού και αφετέρου για τα ακίνητα φιλέτα.
Αν παραδεχθούμε ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από το να τα πουλήσουμε, ας τα δώσουμε. Το θέμα είναι αν η κυβέρνηση έχει τα κότσια να απαιτήσει λεφτά που αξίζουν κι όχι να δώσει την Ελλάδα μπιρ παρά. Διότι από αυτά που ακούμε τις τελευταίες ώρες, μάλλον πάμε προς γενικό ξεπούλημα. Θυμηθείτε μόνο τα έργα υποδομών. Κάποιοι ήδη σκέφτονται την επιμήκυνση του χρόνου παράδοσης στο δημόσιο έργων όπως η Αττική οδός και το αεροδρόμιο. Κάποιοι δηλαδή θέλουν να «πουλήσουν χρόνο» στους νταβατζήδες που διαχειρίζονται σήμερα την περιουσία αυτή. Αν λειτουργήσει η κυβέρνηση με τέτοιο σκεπτικό, ζήτω που καήκαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου