Η πολύπλευρη πολιτική, κοινωνική και οικονομική κρίση που τώρα ουσιαστικά αρχίζουμε να μπαίνουμε, αλλά και οι θανατηφόρες δόσεις του φαρμάκου που επιβάλλονται από επάνω προς τα κάτω, έχουν αρχίσει να δημιουργούν μια λαϊκή κινητικότητα από τα κάτω, η οποία προς το παρόν είναι ασύνδετη και ανοργάνωτη, μιας και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες πρόδωσαν τους εργαζόμενους και έχουν γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη στο λαό, ακυρώνοντας στην πράξη το μόνο συγκολλητικό λαϊκό στοιχείο που....
θα μπορούσε να υπάρξει αυτή τη στιγμή.Κατηγορείται συνολικά ο λαός ότι ήταν αντιπαραγωγικός και ζούσε με δανεικά και καλείται τώρα να νηστέψει και να μαρτυρήσει για να εξιλεωθεί. Καλείται ο λαός να πεινάσει και να εξαθλιωθεί προκειμένου να γίνει λέει παραγωγικός. Δηλαδή στην ουσία ετοιμάζεται το έδαφος για να έλθουν οι κεφαλαιούχοι να μας εκμεταλλευτούν. Να εκμεταλλευτούν την φθηνή και απροστάτευτη εργασία μας, να αρπάξουν τις περιουσίες μας και να εξάγουν τον πλούτο μας στο εξωτερικό.
Και ποιος είναι αυτός που λέει σε μας τους απλούς πολίτες να πεινάσουμε και να γίνουμε παραγωγικοί;
Το λέει το σάπιο, διαφθαρμένο και απόλυτα υπεύθυνο καθεστώς το οποίο όχι μόνο δεν είναι παραγωγικό το ίδιο, αλλά είναι ταυτόχρονα κρατικοδίαιτο και κλεπτοκρατικό, χωρίς εθνική και πατριωτική συνείδηση. Αυτό λοιπόν το καθεστώς διεκδικεί να βάλει εμάς στον «ίσιο δρόμο», διατηρώντας για τον εαυτό του το δικαίωμα της εξουσίας και της εκμετάλλευσης των ευκαιριών της κρίσης.
Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι οι βίαιες κοινωνικές αλλαγές στη βάση της κοινωνίας και οι βίαιες αλλαγές προς το χειρότερο στη ζωή μας που επιχειρούνται από πάνω, από το απόλυτα υπεύθυνο για την κατάντια μας, πολιτικοοικονομικό καθεστώς, νομοτελειακά δεν μπορούν να προχωρήσουν, αν πρώτα δεν αλλάξει η σάπια κεφαλή της κοινωνίας, δηλαδή το ίδιο το καθεστώς. Αυτός εξάλλου είναι κοινωνικός νόμος.
Για να μπορέσει όμως η ασύνδετη λαϊκή κινητικότητα, η οποία άρχισε ήδη να παρατηρείται, να αποτελέσει συντεταγμένη και ειρηνική δύναμη ανατροπής του σάπιου και διεφθαρμένου καθεστώτος, θα πρέπει να συντρέξουν τρεις βασικές προϋποθέσεις, διαφορετικά φοβόμαστε ότι θα υπάρξει άλογη και ανεξέλεγκτη έκρηξη με τρομερές κοινωνικές και εθνικές συνέπειες.
Οι τρεις προϋποθέσεις είναι:
Α) Εχθρός.
Θα πρέπει να αναγνωριστεί από το λαό και να συνειδητοποιηθεί ο συγκεκριμένος εχθρός, ο οποίος και θα πρέπει να εξουδετερωθεί.
Β) Στοχοποιημένη δράση.
Θα πρέπει να γνωρίζουμε την Αχίλλειο πτέρνα του εχθρού, προκειμένου να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε και
Γ) Οργάνωση.
Τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς οργάνωση των ασυντόνιστων αυτή τη στιγμή λαϊκών δυνάμεων.
Α) Ο εχθρός είναι εύκολο να αναγνωριστεί, είναι γνωστός και είναι εντός των τειχών. Δεν είναι ούτε η Τρόϊκα, η οποία δεν ήρθε σε μας, αλλά εμείς πήγαμε σ’ αυτήν και ζητήσαμε χρήματα με τους δικούς της όρους, ούτε κάποιοι διεθνείς συνωμότες. Φυσικά και οι ξένοι παράγοντες προσπαθούν να επωφεληθούν, αλλά βρίσκουν τις Κερκόπορτες ανοικτές. Ο εχθρός λοιπόν είναι εντός και είναι: 1) τα κρατικοδίαιτα και χωρίς καμία παραγωγική ή πατριωτική νοοτροπία οικονομικά παράσιτα, τα οποία με τα δικά μας χρήματα που απομυζούν, χρηματοδοτούν και ελέγχουν τα κόμματα, χρηματοδοτούν και ελέγχουν τη ροή των πληροφοριών, κρατώντας την κοινωνία σε καταστολή και εύκολη λεία για αρπαγή του κοινωνικού πλούτου. 2) Είναι η διαπλεκόμενη με τα οικονομικά παράσιτα, εντολοδόχος κληρονομική πολιτική ελίτ και οι διάφοροι πολιτικοί δορυφόροι της και πολιτικοί παρακοιμώμενοι και 3) Είναι η παρακμιακή οικογενειοκρατική πνευματική ηγεσία του τόπου, που παριστάνει τον ηθικό κολαούζο του καθεστώτος.
Β) Αυτός είναι ο εχθρός που πρέπει να ανατραπεί. Όμως ποια είναι η Αχίλλειος πτέρνα του; Ποιο είναι το τρωτό του σημείο;
Ολόκληρο αυτό το σάπιο καθεστώς έχει πλεχτεί γύρω από ένα θεσμικό πλαίσιο, στην καρδιά του οποίου κινείται το άνευρο, ευάλωτο και φοβικό ολιγαρχικό πολίτευμα της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, στο οποίο κυριαρχούν μόνο οι κομματικοί αρχηγοί, εξαφανίζοντας κάθε άλλη άποψη ή γνώμη, αντίθετη με αυτή του κομματικού αρχηγού, η οποία συνήθως και ευθυγραμμίζεται με αυτή των κρατικοδίαιτων παρασίτων. Αλλάζοντας λοιπόν εδώ τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού, τραβιέται το χαλί κάτω από τα πόδια του καθεστώτος. Επομένως βασικός Στόχος για την ανατροπή του καθεστώτος είναι η αλλαγή του Καταστατικού Χάρτη του Κράτους, προς την κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού, δηλαδή της μετατόπισης του κέντρου βάρους της πολιτικής εξουσίας προς το λαό, η οποία μετατόπιση και θα αλλάξει ειρηνικά ολόκληρο το πλέγμα των καθεστωτικών συσχετισμών και καθεστωτικών δυνάμεων. Αυτή η αλλαγή θα πρέπει να εγκριθεί από το λαό με ένα δημοψήφισμα.
Γ) Η τρίτη προϋπόθεση, δηλαδή η οργάνωση, είναι η βασικότερη παράμετρος αλλά και η πιο δύσκολη. Εδώ υπάρχουν δύο τρόποι: Ή κάποιος εκ των υπαρχόντων κομματικών αρχηγών θα αρνηθεί τον συστημικό του εαυτό και θα μπει μπροστάρης της ανατροπής διαθέτοντας ήδη μια έτοιμη κομματική οργάνωση ή θα δημιουργηθεί μια νέα πολιτική δύναμη από ομοϊδεάτες όλων των πολιτικών χώρων. Αυτή η τελευταία προσπάθεια για να επιτύχει θα πρέπει να έχει την πλήρη στήριξη κάποιων ΜΜΕ, διαφορετικά δεν μπορεί να επιτευχθεί τίποτα, με τις σημερινές κοινωνικές συνήθειες. Το διαδίκτυο δεν είναι ακόμα τεχνολογικά σε θέση να παίξει αυτόν το ρόλο.
Αυτός είναι ο ειρηνικός και δημοκρατικός τρόπος ανατροπής του καθεστώτος. Σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή υπάρξει ανεξέλεγκτη λαϊκή εξέγερση, τότε θα υπάρξει αναγκαστικά, ξαφνική και ασύντακτη κατάρρευση του καθεστώτος, η οποία θα δημιουργήσει χάος, με αβέβαιες και απρογραμμάτιστες εξελίξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου