Του Κώστα Ροδινού
Μεταξύ λαϊκισμού και υπευθυνότητας
Αλήθεια ποιό είναι το ζητούμενο για τον αρχηγό της Ν.Δ.; Να επιδίδεται σε αντιπολιτευτικές κορώνες (που είναι το εύκολο), ή να αντισταθεί στο λαϊκισμό και να ασκεί υπεύθυνη αντιπολίτευση προβάλλοντας μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας;
Βέβαια, το κομματικό ακροατήριο θέλει αντιπολιτευτικές κορώνες. Ετσι, λοιπόν, θα ήθελε τον Σαμαρά να είναι στην συζήτηση για τον Προϋπολογισμό οξύτερος απέναντι στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό προσωπικώς. Είχε άλλωστε πολλούς λόγους να το κάνει. Όμως, τι παραπάνω θα προσέθετε ο κ. Σαμαράς, μετά το «αναξιόπιστο» της κας Παπανδρέου; Καλύτερα, λοιπόν, που έμεινε ο χαρακτηρισμός της κ. Παπανδρέου! Προξενεί μεγαλύτερη ζημιά!
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Πρόεδρος της Ν.Δ. παρουσίασε μια άρτια και τεχνοκρατικά πλήρη ομιλία. Δεν έχουμε συνηθίσει να ακούμε από αρχηγό κόμματος εξουσίας, που βρίσκεται στην αντιπολίτευση, ομιλίες αυτού του επιπέδου. Γιατί είναι μεγάλος ο πειρασμός να ενδώσεις στην εύκολη κριτική, που ανυψώνει μεν το ηθικό του στρατεύματος, λίγα όμως, προσφέρει στην διεύρυνση της επιρροής του κόμματος σε άλλες κατηγορίες ψηφοφόρων.
Βεβαίως, με τη ραγδαία κυβερνητική φθορά και τη συνεχιζόμενη απομυθοποίηση του κ. Παπανδρέου, δεν έχει λόγο ο κ. Σαμαράς να αναλώνεται σε προσωπικές αντιπαραθέσεις. Τη δουλειά της αποδόμησης του προφίλ του πρωθυπουργού, μπορούν να την αναλάβουν άλλα στελέχη. Γιατί ελοχεύει πάντα ο κίνδυνος, να ξυπνήσει τα κομματικά αντανακλαστικά της άλλης πλευράς και έτσι θα κόψει τις γέφυρες της απ΄ ευθείας μετακίνησης ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ προς τη Ν.Δ.
Επίσης, οι τελευταίες έρευνες της κοινής γνώμης δείχνουν ότι βελτιώνεται από πού λέμε «πρωθυπουργική εικόνα» του αρχηγού της Ν.Δ. Για να την ενισχύσει ακόμα περισσότερο πρέπει να συμπεριφέρεται ως εν δυνάμει πρωθυπουργός και όχι ως αρχηγός κόμματος διαμαρτυρίας. Κάλλιστη η κριτική, αλλά στη δεδομένη συγκυρία, που ο κόσμος έχει απογοητευτεί από την πολιτική και βρίσκεται αντιμέτωπος με μια βαθειά κρίση, το τελευταίο που θα επιθυμούσε, είναι κοκορομαχίες. Αυτές εξυπηρετούν την κυβέρνηση, για αυτό και τις επιδιώκει. Για τον κ. Σαμαρά προέχει να πείσει ότι αποτελεί μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση.
Η τακτική του «ώριμου φρούτου»
Όμως, ο κ. Σαμαράς, από πλευράς αντιπολιτευτικής στρατηγικής, κινείται σ’ ένα κρίσιμο σημείο το οποίο πρέπει να διασαφηνιστεί σύντομα. Στόχος του είναι να οδηγήσει τον κ. Παπανδρέου σε πρόωρες εκλογές ή έχει επιλέξει την τακτική «του ώριμου φρούτου»; Αν επιθυμεί το πρώτο, τότε πρέπει να επιδιώξει μια εφ’ όλης της ύλης αντιπαράθεση. Αν επέλεξε το δεύτερο, τότε εγείρονται μερικά ερωτηματικά για τα οποία καλόν είναι να δοθούν απαντήσεις γιατί η τακτική αυτή μπορεί να καταρρεύσει.
1. Χρονικά ποιό είναι το απώτατο σημείο, από το οποίο ο κ. Σαμαράς θα θέσει ως στόχο τις πρόωρες εκλογές; Γιατί, όπως είπαμε και άλλες φορές, είναι υπαρκτός ο κίνδυνος ναοδηγηθεί η οικονομία μας σε μια τέτοια κατάσταση που ουσιαστικά το πρόγραμματης Ν.Δ. θα είναι ανεφάρμοστο, γιατί θα έχουν αλλάξει τα οικονομικά δεδομέναεπί των οποίων εκπονήθηκε.
2. Η τακτική του «ώριμου φρούτου» αφ’ ενός προσφέρει πολιτικό χρόνο στην κυβέρνηση, αφ’ ετέρου δημιουργεί στους πολίτες την αίσθηση ότι η αντιπολίτευση είτε δεν είναι έτοιμη, είτε φοβάται τη σύγκρουση, είτε δεν έχει την τόλμη να αναλάβει τις ευθύνες διακυβέρνησης της χώρας σε μια κρίσιμη περίοδο.
3. Επειδή υπάρχει μια γενικευμένη αίσθηση αποδοκιμασίας του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του, μια μακρά περίοδος αναμονής από την πλευρά του κ. Σαμαρά, ίσως οδηγήσει στην εσφαλμένη εντύπωση ότι «όλοι είναι ίδιοι» και ότι και «αυτός θα κάνει τα ίδια». Είναι η τακτική του κ. Παπανδρέου περί «μονοδρόμου». Αυτό, όμως, λειτουργεί σε βάρος της αντιπολίτευσης. Ο κ. Σαμαράς μπορεί να γίνει μέρος του προβλήματος.
4. Υπάρχει και ένα άλλο θέμα, εσωκομματικής φύσεως. Αν εμπεδωθεί η λογική του «ώριμου φρούτου», τα κομματικά στελέχη αντί να επιδιώκουν διακρίσεις στο μέτωπο της αντιπολίτευσης, θα διαγκωνίζονται να πάρουν θέσεις και να διατηρήσουν τις καρέκλες τους για την επόμενη ημέρα. Κάτι τέτοιο, ουσιαστικά θα εμπεδώσει την ήδη υπάρχουσα κομματική επετηρίδα και θα παρεμποδίσει το άνοιγμα στην κοινωνία που έχει ανάγκη η Ν.Δ.
Συμπέρασμα
Η συζήτηση για τον προϋπολογισμό κατέδειξε το αδιέξοδο της οικονομικής πολιτικής του κ. Παπανδρέου και έφερε στην επιφάνεια το πρόβλημα που αντιμετωπίζει στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Η κατάσταση είναι οριακή. Στο «δράμα» του κ. Παπανδρέου, ο «από μηχανής θεός», είναι η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές. Εκτιμώ ότι δεν θα τις αποφύγει.
Από την άλλη ο κ. Σαμαράς πρέπει να πείσει για δύο πράγματα:
Πρώτον ότι έχει μια άλλη πρόταση με την οποία μπορεί να βγάλει τη χώρα από το Μνημόνιο και την κρίση.
Δεύτερον, επειδή η παραμονή του κ. Παπανδρέου στην εξουσία επιδεινώνει την κατάσταση, πρέπει να επιζητήσει τις πρόωρες εκλογές για να αναλάβει τις ευθύνες διακυβέρνησης της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου