Από την 1 Δεκεμβρίου 2009, 27 Ευρωπαϊκά κράτη θα θέσουν σε ισχύ την συνθήκη της Λισσαβόνας. Η συνθήκη μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην κατάργηση των εθνικών κρατών προς χάριν μιας Ευρωπαϊκής ομοσπονδίας.
Τρεις είναι οι κεντρικές καινοτομίες της συνθήκης:
1. Εγκαθιδρύεται ο θεσμός του Ευρωπαίου Προέδρου με πλήρη καθήκοντα και θητεία δυόμιση ετών. Επιπλέον η Ε.Ε. αποκτά μόνιμο Αντιπρόσωπο Εξωτερικών. Και οι δύο εκλέγονται από τους αρχηγούς των χωρών μελών. Αν και σε αυτό το στάδιο η δύναμη των δύο θεσμών θα είναι περιορισμένη, η σύσταση τους αποτελεί ένα μόνο ένα βήμα προς την εδραίωση μιας κεντρικής Ευρωπαϊκής εξουσίας. Αναμένεται ότι στο μέλλον οι ιδιότητες των θεσμών αυτών θα επεκταθούν.
2. Οι προαιρετικές αρχές τις Ένωσεις αποκτούν νομική βαρύτητα. Καταρχήν καταργούνται οι τρεις “κίονες“ της Ε.Ε. που καθόριζαν τις κοινές αρχές λειτουργίας των κρατών μελών. Έναντι αυτών η Ευρωπαική Ένωση αποκτά την ιδιότητα νομικού προσώπου που έχει την δυνατότητα να συνάψει συνθήκες για λογαριασμό σου συνόλου των μελών κρατών. (http://www.cori.ie/Justice/Publications/51-BriefingDocuments/530-briefing-on-lisbon-treaty)
Δέυτερον ο “Ευρωπαικός Χάρτης Ανθρωπίνων δικαιωμάτων“ αποκτά νομική ισχύ επί του εγχώριου νόμου και είναι δευσμευτικός για όλα τα μέλη με κάποιες εξαιρέσεις! Τούτο αποτελεί πρωτοφανής εξέλιξη στα Ευρωπαϊκά δρώμενα. Ο χάρτης επιβάλλεται από τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το δικαστήριο όμως αποφασίζει συχνά ενάντια των αποφάσεων των τοπικών δικαστηρίων, των διεθνών συνθηκών, και της βούλησης της πλειοψηφίας των ευρωπαίων πολιτών. Με αυτό τον τρόπο η συνθήκη της Λισσαβόνας μειώνει σημαντικά την εθνική επικυριαρχία των νόμων. Επίσης θεσπίζει τις βάσεις ενός μελλοντικού νομικού κώδικα για ολόκληρη την Ευρώπη.
3. Τέλος ενισχύεται τυπικά η επιρροή του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου στην νομοθετική διαδικασία με το σύστημα της “συναπόφασης“. Με το νέο σύστημα, η Ευρωπαϊκή επιτροπή θα συντάσσει τα νομοσχέδια, τα οποία θα συζητά και θα τροποποιεί το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και το Υπουργικό συμβούλιο. Στην συνέχεια τα νομοσχέδια θα επιστρέφουν στην Ε. Επιτροπή για να τα επικυρώσει. Σε περίπτωση που δεν επικυρώσει το κείμενο του Κοινοβουλίου τότε το νομοσχέδιο περνά από μια συμβιβαστική επιτροπή με μέλη από το κοινοβούλιο και την επιτροπή Σε αυτή την διαδικασία η Επιτροπή έχει ίση δύναμη με το Κοινοβούλιο. Στην ουσία όμως διατηρεί την πρωτοβουλία κινήσεων μιας και είναι μόνη αρχή που συντάσσει τα νομοσχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σήμερα οι γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχουν επιβάλει την οικονομική τους επικυριαρχία στα κράτη μέλη. Πριν από 25 χρόνια, ουδείς μπορούσε να διανοηθεί την σημερινή δυνατότητα της Ε.Ε. να επιβλέπει την εθνική οικονομική πολιτική. Όμως με κριτήριο τα βήματα της τότε Κοινότητας κάποιος μπορούσε να προβλέψει την πορεία και την κατάληξη της. Με την συνθήκη της Λισσαβόνας, η Ένωση διαγράφει σήμερα τα ίδια βήματα σε άλλους τομείς, εδραιώνοντας σταδιακά μια Ευρωπαϊκή κεντρική αρχή εξουσίας που δρα με κάθε άλλο παρά δημοκρατικές και διάφανες διαδικασίες.
ΕΨ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου