Επειδή από σήμερα θα ξεκινήσει μια προσπάθεια να εμφανιστεί ως συμφωνία – ανάσα η επιμήκυνση στην επιμήκυνση που αποφασίστηκε, πιθανότατα, στο Λουξεμβούργο, νομίζουμε ότι πρέπει να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Διότι μια λύση που μεταθέτει το πρόβλημα για αργότερα, που δεν το λύνει αλλά αντιθέτως το επιτείνει και που δημιουργεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο σκληρών δημοσιονομικών μέτρων, δεν είναι λύση.
Δεν ξέρουμε αν εδώ που έχουμε φτάσει υπάρχει διέξοδος στο οικονομικό πρόβλημα. Έτσι που τα σχεδίασαν η κυβέρνηση και η τρόικα ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα πέσουμε στο γκρεμό. Το να προσπαθούν τώρα να μας ρίξουν σχοινί είναι αν μη τι άλλο υποκριτικό, σίγουρα όμως είναι και άνευ ουσίας αφού έχουμε ήδη πιάσει πάτο.
Έχουμε και λέμε:
Η Ελλάδα πρέπει το 2012 να βρει 45,5 δις ευρώ για την αναχρηματοδότηση των δανείων της. Τα 18,5 θα τα πάρει από το ταμείο στήριξης και τα υπόλοιπα από τις… αγορές. Δηλαδή πρέπει να δανειστούμε 27 δις ευρώ και με τα σημερινά δεδομένα να πληρώσουμε με επιτόκια… πιστωτικής κάρτας. Οσο κι αν η κυβέρνηση λέει ότι θα βγούμε στις αγορές του χρόνου, αυτό είναι αδύνατο.
Αυτό το ποσό ζήτησε ο Γ. Παπακωνσταντίνου προχθές. Φτάνει όμως; Για σκεφτείτε ότι ήδη το έλλειμμα του 2010 έκλεισε πολύ πάνω από τον σχεδιασμό και απαιτούνται πάνω από 4 δις για να κλείσει η μαύρη τρύπα. Επίσης, σύμφωνα με προβλέψεις της τρόικας, το έλλειμμα του 2011 αντί για 7,4% που προβλέπεται (από 10,5% πέρυσι) θα κλείσει στο 9,5%, δύο μονάδες πάνω ή πάνω από 5 δις. Σε συνδυασμό με τις αστοχίες του προϋπολογισμού μπορεί να χρειαστούν άλλα 7 δις συνολικά του χρόνου για να ισορροπηθεί η κατάσταση.
Επομένως, τι να τα κάνεις τα 27 δις αν χρειάζονται κι άλλα;
Πάμε τώρα στην αυτή καθ’ εαυτή επιμήκυνση. Όταν μεταθέτεις για αργότερα τις πληρωμές των ομολόγων που λήγουν, μπορεί να παίρνει «ανάσα» αλλά μεταθέτεις και το πρόβλημα στους κατέχοντες τα ομόλογα. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία έχουν κάποιες δεκάδες δις ευρώ σε ελληνικά ομόλογα. Πολλά από αυτά λήγουν το 2012 και 2013 και οι ιδιοκτήτες τους είχαν υπολογίσει ότι θα γεμίσουν τα ταμεία τους με τις πληρωμές που θα έκανε το κράτος. Τώρα θα αναγκαστούν να περιμένουν χρόνια να πληρωθούν. Αυτό σημαίνει άμεσο πρόβλημα ρευστότητας που θα πρέπει να καλυφθεί με κάποιο τρόπο, με κρατικές εγγυήσεις ή αυξήσεις κεφαλαίου. Σίγουρα, πάντως, κάποιες τράπεζες και ταμεία θα αντιμετωπίσουν σοβαρό πρόβλημα με ενδεχόμενο να βάλουν και λουκέτο. Επίσης, θεωρείται δεδομένη η υποβάθμισή τους από τους ξένους οίκους.
Υποβαθμισμένα, ακόμη και κάτω από τα σκουπίδια, θα είναι γενικά τα ελληνικά ομόλογα αφού η επιμήκυνση της πληρωμής τους καθιστά αναξιόπιστη γενικά την Ελλάδα.
Άμεσο επακόλουθο είναι να υποβαθμιστεί και η πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας με ότι αυτό σημαίνει για τις τράπεζες, το Χρηματιστήριο, τις επιχειρήσεις και γενικά την εικόνα της χώρας.
Θα εκτιναχθούν τα spreads, αφού πρώτα υποχωρήσουν και οι ξένοι θα βλέπουν την Ελλάδα ως μελλοντικά χρεοκοπημένη χώρα. Άλλωστε, μην ξεχνάτε ότι το 2013 ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης προβλέπει «κούρεμα» και αναδιάρθρωση σε χώρες προβληματικές όπως η Ελλάδα.
Επομένως, μήπως αυτές οι αποφάσεις που θα «επικοινωνηθούν» ως σωτηρία της χώρας, είναι μικρή ανάσα ή επιθανάτιος ρόγχος;
Και μήπως είναι μια καλή δικαιολογία ώστε να ληφθούν πολύ σκληρά μέτρα κατά του ελληνικού λαού χωρίς ελπίδες ανάκαμψης;
Η κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει σ’ αυτά κι αν όχι αυτή, σίγουρα η αντιπολίτευση πρέπει να εξηγήσει στον κόσμο τι τον περιμένει και να δώσει μια άλλη εναλλακτική πρόταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου