Όπως ανακοίνωσε το αμερικανικό πεντάγωνο, οι τελευταίες μάχιμες μονάδες του αποχώρησαν από το Ιράκ. Η πολεμική αποστολή των ΗΠΑ στο Ιράκ, η περίφημη Operation Iraqi Freedom, είναι επίσημα προγραμματισμένη να λήξει την 31η Αυγούστου. Όμως το υπουργείο Εξωτερικών τονίζει με έμφαση, πως η αμερικανική εμπλοκή στο Ιράκ, κάθε άλλο παρά τελείωσε.
Ο λιγότερο πιστευτός άνθρωπος στην Αμερική είναι πάντα ένας πρόεδρος ή κάποιος στρατηγός, που εγγυάται μια σύντομη νίκη, σε συνδυασμό με την ταχεία αποχώρηση των στρατευμάτων από όπου τυχαίνει να μάχονται εκείνο το διάστημα. Η ρητορική τους δεν αλλάζει, παρά τις δεκαετίες που περνούν. Το 1970, ο πρόεδρος Νίξον είχε ανακοινώσει πως ο πόλεμος στο Βιετνάμ πήγαινε τόσο καλά, που αποφάσισε να αποσύρει τις 150.000 στρατιώτες από το μέτωπο. Όπως ισχυρίστηκε, ο στρατός του Νοτίου Βιετνάμ ήταν πλέον σε αρκετά καλή κατάσταση ώστε να αναλάβει από μόνος του τον πόλεμο. Στη πραγματικότητα, οι στρατιωτικές δυνάμεις του Νοτίου Βιετνάμ ήταν ανεκπαίδευτες, δεν ήθελαν να πολεμήσουν, και τις διοικούσαν διεφθαρμένοι αξιωματικοί που ετοίμαζαν τη φυγή τους προς τις ΗΠΑ. Ο πόλεμος είχε χαθεί, αλλά σύρθηκε άλλα πέντε χρόνια.
Το 2007 στο Ιράκ, ο στρατηγός Petraeus δήλωσε στα ΜΜΕ πως η στρατηγική του είναι πετυχημένη, και πως η ομαλότητα επέστρεψε στη Βαγδάτη. Το Fox News μάλιστα, πρότεινε τον στρατηγό για το βραβείο του «πλέον ειλικρινούς ανθρώπου της χρονιάς». Η αλήθεια ήταν εντελώς διαφορετική. Για λόγους άσχετους με τη στρατηγική του Petraeus, οι Σουνίτες σταμάτησαν να πολεμούν τους Αμερικανούς. Η Βαγδάτη ήταν γεμάτη ερείπια, και οι αρχικοί στόχοι του πολέμου είχαν προ πολλού διαψευστεί.
Το 2008, ο Ομπάμα έκανε την προεκλογική του εκστρατεία, υποσχόμενος ταχεία αποχώρηση από το Ιράκ. Σε μια ομιλία του στη στρατιωτική ακαδημία West Point πριν δυο εβδομάδες, ο πρόεδρος δήλωσε πως ο πόλεμος στο Ιράκ κερδήθηκε: «Έτσι είναι η επιτυχία», είπε. «Τα στρατεύματα που αποχωρούν, θα αφήσουν πίσω τους ένα δημοκρατικό και κυρίαρχο Ιράκ, και που δεν θα αποτελεί καταφύγιο των βίαιων εξτρεμιστών, όπως αυτοί που επιτέθηκαν στην Αμερική την 11/9/2001».
Πρόκειται για ένα παράξενο ορισμό της επιτυχίας. Η Σιιτική κυβέρνηση του Ιράκ, στηρίζεται από τον τρέχοντα δαίμονα της Αμερικής, το Ιράν. Αν ο πόλεμος έγινε για το πετρέλαιο, τότε οι ΗΠΑ δεν τα πήγαν πολύ καλά. Τα συμβόλαια που η ιρακινή κυβέρνηση έκανε τον Ιούνιο και τον Δεκέμβριο του 2009, πήγαν στη ρωσική Lukoil που σε συνεργασία με τη νορβηγική Statoil κέρδισαν τα δικαιώματα για τα πελώριας δυναμικής κοιτάσματα της περιοχής Qurna. Άλλες εταιρίες που σύναψαν συμφωνίες είναι η ρωσική Gazprom και η Petronas της Μαλαισίας.
Μόνο δυο αμερικανικές εταιρίες πέτυχαν κάποιο συμβόλαιο. Η ExxonMobil σε συνεργασία με την Royal Dutch Shell, και η Occidental σε κοινοπραξία με την ιταλική ENI και την Kogas της Νοτίου Κορέας. Όσο για τα κοιτάσματα της Rumaila, αυτά τα κέρδισε η ΒΡ με την κινεζική National Petroleum Company, ενώ αυτά του Majnoon τα πήρε η Shell με την Petronas.
Συνεπώς, ή η παντοδύναμη αμερικανική κυβέρνηση δεν μπόρεσε να «φτιάξει» τους διαγωνισμούς όπως θα ήθελε, ή οι πανίσχυρες αμερικανικές εταιρίες αποφάσισαν πως τα περιθώρια κέρδους δεν ήταν αρκετά ώστε να μπουν στον πειρασμό. Ούτως ή άλλως, ο πόλεμος για το πετρέλαιο δεν φαίνεται να τα πήγε πολύ καλά.
Εν τω μεταξύ, ο Αμερικανός διοικητής στο Ιράκ στρατηγός Odierno, σημείωσε πρόσφατα πως τουλάχιστον 50.000 στρατιώτες θα παραμείνουν στη χώρα. Οι ΗΠΑ θα διατηρήσουν μια σημαντική πολιτική παρουσία μαζί με τα στρατεύματα, έτσι ώστε «…να διασφαλιστεί η ιρακινή κυβέρνηση, και ο σεβασμός της κυριαρχίας της εκ μέρους των άλλων κρατών…».
Η αριστερά στην Αμερική είναι έξω φρενών. Κατηγορεί τον Ομπάμα και το πεντάγωνο για τη καθυστέρηση της αποχώρησης, και για τον συνεχιζόμενο έλεγχο του Ιράκ στο μέλλον. Το υπουργείο Εξωτερικών και οι ανώτατοι αξιωματούχοι του πενταγώνου, που επηρεάζουν τον πρόεδρο, δεν θέλουν να δουν την αμερικανική επιρροή να εξαφανίζεται με την αποχώρηση των μάχιμων μονάδων. Το Ιράκ είναι ερείπια. Αυτό πρέπει να καταγγέλλει η αριστερά. Καθώς και το γεγονός πως οι στόχοι των ΗΠΑ στο Ιράκ αποδείχθηκαν μια στρατηγική και στρατιωτική καταστροφή. Αυτό είναι το μάθημα που πρέπει να διαδοθεί.
Και τι έγινε με την υπόσχεση του Ομπάμα για την αμερικανική αποχώρηση και από το Αφγανιστάν μέσα στο 2011; Εδώ είναι που αποδεικνύεται πως η εσωτερική πολιτική είναι αυτή που καθορίζει την εξωτερική. Οι Δημοκρατικοί ανησυχούν πως δεν μπορούν να πάνε σε εκλογές το 2010 ή το 2012 και να τους κατηγορούν πως έχασαν το Αφγανιστάν. Αυτός, σε αντίθεση με το Ιράκ, είναι ένας πόλεμος του ίδιου του Ομπάμα. Η κυβέρνηση του ανακοίνωσε πως τα στρατεύματα θα αρχίσουν να αποσύρονται από τη χώρα τον Ιούλιο του 2011. Πριν λίγες ημέρες, σε συνέντευξή του στο NBC, ο νυν διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν στρατηγός Petraeus, ανακοίνωσε πως η ημερομηνία αποχώρησης «υπόκειται σε όρους», και ότι εν πάση περιπτώσει θα μπορούσε να αναβληθεί.
Η φράση «υπόκειται σε όρους», κυνικά θα μπορούσε να σημαίνει αυτό που ο Ομπάμα καυχιέται ως «αποστολή εξετελέσθη», κάτι που δύσκολα θα περάσει, μια και δεν υπάρχει καμία ένδειξη οποιασδήποτε επιτυχίας στο Αφγανιστάν. Παρόλα αυτά το πεντάγωνο συνεχίζει να μιλάει για «επιτυχία». Ο υπουργός Άμυνας Robert Gates δήλωσε πρόσφατα πως «όλοι, οι σύμμαχοί μας αλλά και εμείς στη κυβέρνηση, συμφωνούμε πως δυο είναι τα απαραίτητα πράγματα για μια επιτυχία στο Αφγανιστάν: Να ενισχυθεί ο αφγανικός στρατός, που τα πάει πολύ καλά, και η διακυβέρνηση της χώρας , που δεν τα πάει καλά. Κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά πολύ πιο αργά από ότι θα θέλαμε».
Κανένας αξιόπιστος δημοσιογράφος δεν θα συμφωνούσε με την άποψη του υπουργού για το αξιόμαχο του αφγανικού στρατού, αλλά όλοι θα συμφωνούσαν με την άποψη για την απόλυτη διαφθορά της αφγανικής «διακυβέρνησης».
Με βάση την εσωτερική της πολιτική, η Αμερική δεν μπορεί να τα παρατήσει, και δεν θα το κάνει έως και το 2012, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να στηρίζει οποιαδήποτε επιτυχία στο Αφγανιστάν. Και σε αντίθεση με το Ιράκ, μια νικηφόρα προέλαση δεν είναι κάτι που μπορούν να πλασάρουν οι Αμερικανοί, όπως παραδέχεται και ο Petraeus.
Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, που ξεκίνησε μυστικά πριν από τρεις δεκαετίες, θα μείνει μαζί μας για τουλάχιστον άλλα δυο χρόνια, ίσως και τέσσερα.
S.A. -The First Post-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου