Θρηνωδίες και κατάρες: Τα αδιέξοδα της υποταγής

Η Ιστορία διδάσκει ότι δεν

διδασκόμαστε τίποτε από αυτήν

Η φύση και τα δάση έζησαν εκατομμύρια χρόνια χωρίς προστασία και δεν έπαθαν τίποτα.Άρχισε να βιάζεται και να καίγεται η φύση από τότε που υπήρξαν οι «προστάτες».
Ήταν οι «προστάτες» αυτοί και ο πολιτικός τους μηχανισμός (το κράτος αποτελεί την κεντρική πολιτική δομή των «προστατών») που «βίαζαν» τη Φύση (περιβάλλον και ανθρώπινη φύση) και έκαιγαν τα δάση για την προώθηση των ποικίλων και πολύμορφων συμφερόντων τους.
Σήμερα οι υπερεθνικοί «προστάτες» («νταβάδες») και τα τοπικά τους παραρτήματα είναι που εξοντώνουν τη Φύση, καίνε τις κοινωνίες, τους λαούς και τη Γη τους.
Χωρίς τη βαθιά γνώση αυτής της πραγματικότητας οι κοινωνίες, οι λαοί και η γη τους δεν μπορούν να σωθούν. Μόνο οι λαοί με τη γνώση και την αγωνιστική τους ΠΟΛΙΤΙΚΗ πράξη και οργάνωση μπορεί να σώσουν την ανθρωπότητα και τη Φύση.
Οι θρήνοι, τα απελπισμένα αναθέματα και οι οργισμένες κατάρες δεν οδηγούν ΠΟΥΘΕΝΑ. Ή μάλλον οδηγούν στην ΥΠΟΤΑΓΗ στους «νταβάδες», στους «βιαστές» και εμπρηστές «προστάτες».
Αυτά σαν πρόλογος.
Τα ίδια λόγια
Αν ανατρέξουμε στην ιστορία των τελευταίων 35 χρόνων (από τη μεταπολίτευση και μετά) θα διαπιστώσουμε το εξής τραγικό:
35 χρόνια τώρα ακούμε για τις φωτιές (ακριβέστερα για τους εμπρησμούς) τα ίδια λόγια από τους πολιτικούς και τα ίδια θρηνώδη αναθέματα απελπισίας.
Ακατάπαυστα επί 35 χρόνια καιγόμαστε κάθε χρόνο, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που δεν το ήθελαν οι «νταβάδες»!!!
α) Το 1997: καλοκαίρι των παγκόσμιων αγώνων στίβου στην Αθήνα, «πρόβα» για την ανάθεση των Ολυμπιακών (ελέω Αμερικάνων) στην Ελλάδα του Σημίτη!
β) Το 2002: όταν ξένοι πράκτορες, από κοινού με τους εγχώριους σκηνοθετούσαν την «εξάρθρωση» της «τρομοκρατίας»!
γ) Το 2004: καλοκαίρι της πλανητικής φιέστας των Ολυμπιακών Αγώνων!
Επί 35 χρόνια ακούμε από τους πολιτικούς τα ίδια, σαν καρμπόν, λόγια.
Σημείωση: Σε αυτές τις τρις χρονιές δεν υπήρχαν «καιρικές συνθήκες» ή «οικοπεδοφάγοι» και άλλα φαιδρά που ακούμε επί 35 χρόνια;
Κάθε κυβέρνηση μίλαγε για έντονες καιρικές συνθήκες, για αέρηδες, για κουκουνάρες που «πετούσαν», για το «συντονισμό» και «ηρωισμό» των κρατικών λειτουργών και τα παρόμοια.
Και κάθε αντιπολίτευση επαναλάμβανε το ίδιο τραγούδι: Για τις ελλείψεις της δασικής «πρόληψης» και «προστασίας», τις παραλείψεις του κρατικού μηχανισμού, για το «ανίκανο κράτος», την «ανίκανη κυβέρνηση» και τα παρόμοια.
Οι εναλλαγές των κυβερνήσεων απλώς άλλαζαν τους ρόλους. Τα λόγια τα ίδια, αλλά αντίστροφα.
ΣΗΜΕΡΑ ακριβώς τα ίδια ακούμε. Αυτά που επί 35 χρόνια μας πρήξανε τα αυτιά.
ΚΑΜΙΑ απολύτως πρόοδος στις «ατέλειες» του κράτους και στην «προστασία», παρά το γεγονός ότι οι φανατικοί πολιτικοί «προστάτες» με τους πύρινους λόγους ήρθαν εναλλάξ στην κυβερνητική εξουσία με μακρόχρονη θητεία.
ΓΙΑΤΙ δεν άλλαξε ΤΙΠΟΤΑ; Φταίνε τα «κακά» ή «ανίκανα» άτομα ή ότι η πολιτική μας «προστάτες» και το κράτος (που από χρόνο σε χρόνο γίνεται όλο και πιο «ανίκανο») αποτελούν το «πολιτικό προσωπικό» των μεγάλων, υπερεθνικών, οικονομικών «προστατών»;
Φαύλος κύκλος
Επίσης επί 35 χρόνια ακούμε τις ίδιες θρηνωδίες και κατάρες εναντίον του «ανίκανου κράτους» και των «ανίκανων κυβερνήσεων».
Ούτε όμως τα θρηνώδη αναθέματά μας και η οργή μας οδήγησαν σε καμία βελτίωση.
ΓΙΑΤΙ; Γιατί ήταν απλώς απελπισμένη και τυφλή οργή και ΟΧΙ ΓΝΩΣΗ των πραγμάτων.
Αυτού του είδους η οργή και απελπισία, γενικά οι θρήνοι και οι κατάρες είναι αδιέξοδες. Είναι απελπισμένο «συναίσθημα» και όχι ΓΝΩΣΗ. Είναι «στοιχεία» που πάρα πολύ εύκολα χειραγωγούνται και αξιοποιούνται από τις εκάστοτε αντιπολιτεύσεις. Είναι στοιχεία που αξιοποιούνται απλώς από τους «προστάτες» για τα εκλογικά τους παιχνίδια και τις αναγκαίες κυβερνητικές πτώσεις.
Φαύλος κύκλος δηλαδή: Ρίχνουμε το συγκεκριμένο ορατό «εχθρό» και ανεβάζουμε αυτόν τον «εχθρό» που είχαμε ρίξει χθες…
Και ακόμα χειρότερα: Πιστεύουμε σε «Μεσσίες» και σε «ισχυρούς άνδρες». Δηλαδή σε καινούργιους απατεώνες που οι μεγάλοι «προστάτες» τούς εμφανίζουν σαν «ηγέτες» όταν οι περιστάσεις το απαιτήσουν…
ΣΗΜΕΡΑ γίνεται κάτι ακόμα χειρότερο: Οδηγούμαστε σε μια γενικευμένη αηδία και αποστροφή για την πολιτική. Σε αυτό, δηλαδή που επιδιώκει η πλανητική εξουσία: Στον ολοκληρωτικό μηδενισμό και στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ αδράνεια.
Οι χλευαστικές θρηνωδίες, τα αφοριστικά αναθέματα και οι μηδενιστικές κατάρες αποτελούν τον ιδανικότερο παράγοντα διαιώνισης και διάσωσης αυτού που καταριόμαστε. Το πιο γόνιμο έδαφος των μοιρολατρικών εκτονώσεών μας και της ασυνείδητης υποταγής μας στους «προστάτες», σε όλους αυτούς δηλαδή που αφορίζουμε.
Έτσι θέλουν να μας κατασκευάσουν σήμερα: Να αηδιάζουμε και να οργιζόμαστε για όλους και τυφλοί, άβουλοι και μοιραίοι να περιφερόμαστε σαν θυμωμένες σφήκες.
Να εκτονωνόμαστε στα αδιέξοδα της πολιτικής άγνοιας περί «ανικάνου κράτους», «προσώπων», κ.λπ
Η διέξοδος
Αν καταπολεμούσαμε την άγνοιά μας, αν αναζητούσαμε τη βαθύτερη γνώση των πραγμάτων θα διαπιστώναμε ότι είναι καταστροφική ουτοπία να περιμένουμε λύσεις από Μεσσίες, από το κράτος και τα κομματικά διακοσμητικά ντεκόρ των διεθνών και εγχώριων «νταβάδων».
Η μόνη ΔΙΕΞΟΔΟΣ βρίσκεται στη συνειδητή πράξη και ΟΡΓΑΝΩΣΗ (αυτό-οργάνωση) των λαϊκών κινημάτων.
Η ΓΝΩΣΗ των πραγμάτων οδηγεί μόνο εκεί: Στη συνειδητή ΠΟΛΙΤΙΚΗ πράξη και οργάνωση του ελληνικού λαού.
ΠΡΟΣ αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε και όχι σε εκλογικά υποκατάστατα της πολιτικής αθλιότητας των «προστατών».

http://kostasxan.blogspot.com/2009/08/blog-post_9196.html