Πρόκειται για μία τραγική φάρσαΤου Κ. Κυριακόπουλου
Δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως πρόκειται αναμφισβήτητα για μια παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού ο ιστορικός του μέλλοντος εκ των πραγμάτων θα κληθεί να εντρυφήσει, όχι μόνο στα πολιτικά πεπραγμένα, στο βίο και στην πολιτεία του, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται οτιδήποτε συμβαίνει έξω από την εξώπορτα του σπιτιού του (μιάς και που αυτά που συμβαίνουν μέσα απ αυτήν την εξώπορτα, ουδόλως απασχολούν τον Έλληνα πολίτη).Ήρθε στην κυβέρνηση με τις καλύτερες των προσδοκιών, όχι μόνο από φίλους αλλά και από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Ακόμη και η εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ το οποίο παραμέρισε για να το αντικαταστήσει στην κυβερνητική εξουσία, είχε την ελπίδα πως κάποια πράγματα θα άλλαζαν προς το καλύτερο γι αυτόν τον τόπο.
Μπορεί ο καθένας από μας να διατηρούσε από επιμέρους έως και γενικευμένες πολιτικές διαφωνίες για το περιεχόμενο του πολιτικού του προγράμματος, διατηρούσε όμως και τη λαχτάρα πως η κυβερνητική αλλαγή, αν μη τι άλλο θα συνέθλιβε το καθεστώς του ΠΑΣΟΚ που έζεχνε κυριολεκτικά μέσα στη διαφθορά, τον εθνικό τσαρλατανισμό στα κορυφαία εθνικά θέματα, και στην πολιτική ρεμούλα, και θα αντιμετώπιζε με νηφαλιότητα, αποφασιστικότητα και εθνικό κατά κανόνα προσανατολισμό τα σημαντικότερα προβλήματα της πολιτικής, της κοινωνίας και τον εθνικών μας προτεραιοτήτων.
Εκεί άλλωστε που είχε οδηγήσει τα πράγματα το ΠΑΣΟΚ, δε χρειαζόταν να είναι δεξιός, πασόκος ή κομμουνιστής ο πρωθυπουργός της χώρας, για να βάλει μια τάξη και πέντε κανόνες στοιχειώδεις στην πολιτική πρακτική.
Αρκούσε να είναι αμείλικτος ως προς την αταλάντευτη τήρηση αρχών και κανόνων.
Αταλάντευτα προσανατολισμένος σε πέντε αξίες που εξ αντικειμένου οφείλουν να τοποθετούνται -από όλους- πέρα και πάνω από τις όποιες ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές.
Και ασυμβίβαστα προσηλωμένος σε μια ξεκάθαρη γραμμή για τα κορυφαία εθνικά ζητήματα, συναισθανόμενος την μεγάλη του ευθύνη σ ένα περιβάλλον με πιέσεις, με εν εξελίξει αλλαγές, και με «καντήλια» επικίνδυνων εντάσεων να σιγοκαίνε, να υπονομεύουν και να απειλούν τη γεωπολιτική σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή.
Έτσι, θα ήταν ένας πραγματικά περήφανος πρωθυπουργός, που ναι μεν δεν ταλαντεύτηκε από τις πολιτικές του θέσεις, αντίθετα τις πάλεψε και τις διαχειρίστηκε μέσα στο ξεκάθαρο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης, ωστόσο, υπηρέτησε το ίδιο αταλάντευτα τα θεμελιώδη συμφέροντα της χώρας του, του λαού της, των κορυφαίων αξιών και των σημαντικών εθνικών της προτεραιοτήτων.
Έχοντας απέναντί σου έναν τέτοιο πολιτικό αρχηγό, δικαιούσαι να αντιπαρατίθεσαι μαζί του πολιτικά, και με ένταση και με οξύτητα.
Οφείλεις όμως να του βγάζεις το καπέλο διότι στα καθολικού ενδιαφέροντος ζητήματα, στάθηκε ορθός σαν αδιαφιλονίκητος ηγέτης.
Δυστυχώς ο κύριος Καραμανλής, ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ο πρωθυπουργός που περιγράφουμε.
ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ο πρωθυπουργός που περιμέναμε.
ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΔΕΣΕΙ τη σύντομη πρωθυπουργική του θητεία με συναισθήματα περηφάνιας για το λαό τον οποίο διοίκησε.
Και αυτή την αποτυχία την χρωστά ολόκληρη στον ίδιο του τον εαυτό.
Τόσος ήταν. λίγος ήταν. ανεπαρκέστατος ήταν.
Ήταν όμως και κουφός. ήταν και τυφλός. ήταν και ανεπίδεκτος.
Δεν άφησε τον εαυτό του να δει. να ακούσει. να συνειδητοποιήσει το μεγάλο κακό που έκανε στην πατρίδα του.
Σε μια πατρίδα που ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΠΑΛΛΑΞΕ από τα δεινά που της φόρτωσε στην πλάτη το ΠΑΣΟΚ.
Αντίθετα ήρθε να της ΠΡΟΣΘΕΣΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ.
Και το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ είναι ότι θα την παραδώσει και πάλι ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟ ΠΑΣΟΚ, που με τα έργα και τις ημέρες του το έκανε να αισθάνεται δικαιωμένο.
Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη φάρσα στην σύντομη πολιτική του ιστορία.
Να παραδώσει σε ένα ακόμα χειρότερο από αυτόν ΠΑΣΟΚ, που φρόντισε ο ίδιος να το κάνει να αισθάνεται δικαιωμένο!!!
Απίστευτος πρωθυπουργός.
Αυτός ήταν ο πρωθυπουργός Καραμανλής.
Ο άνθρωπος που διέψευσε ακόμη και την τελευταία προσδοκία ακόμη και του πιο υπομονετικού και φανατικού ψηφοφόρου του.
Ο άνθρωπος που το περιβάλλον του γέμισε μόνο με .τρύπες τα κρατικά ταμεία και εκποίησε κάθε εθνική δυνατότητα, με τίμημα το θρίαμβο της ρεμούλας στην πολιτική.
Ο άνθρωπος που το επιτελείο του κατέστρεψε ολοκληρωτικά την εθνική οικονομία ενώ ταυτόχρονα ξεζούμιζε αδίστακτα και τον τελευταίο άνθρωπο που μιλάει ελληνικά μέσα σ αυτή τη χώρα.
Ο άνθρωπος που μαζί με το επιτελείο του αποσάθρωσε τον κοινωνικό ιστό αυτής της χώρας, κορύφωσε το συναίσθημα της ανασφάλειας με τις επιλογές αλλά και με τις ανοχές του, αλλοίωσε τη γειτονιά, εδραίωσε την αδίστακτη εγκληματικότητα, έκανε τον Ελληνικό λαό να αισθάνεται ξένος ακόμη και μέσα στο ίδιο του το σπίτι.
Ο άνθρωπος που με τα πρωτοπαλίκαρα του, αποχρωμάτισε την εθνική παιδεία, ολοκλήρωσε τον αφελληνισμό του περιεχομένου της, φρόντισε να παραδίδονται στην κοινωνία οι επόμενες γενιές πιο . «άδειες», πιο . «βουβές», πιο άβουλες και πνευματικά λιγότερο έως καθόλου ανθεκτικές στα πολυεπίπεδα «χτυπήματα» της νέας τάξης.
Ο άνθρωπος που σε αγαστή συνεργασία με το γόνο του Μητσοτακισμού, δήλωσε πιστός στον ενδοτισμό του Σημιτισμού και συνέχισε το καταστροφικό έργο του, μετατρέποντας την εξωτερική πολιτική της χώρας μας σε καμένο χαρτί και αντικείμενο χλευασμού και απαξίωσης στην Ευρώπη και στους διεθνείς οργανισμούς.
Αυτός ήταν ο πρωθυπουργός Καραμανλής.
Ο άνθρωπος που διέψευσε τους πάντες και τα πάντα.
Που θα έπρεπε αν αισθάνεται ανίκανος να βρει το θάρρος και να το ομολογήσει στον ελληνικό λαό.
Αν πάλι αισθάνεται ότι τον υπονόμευσαν, να βγει και να καταγγείλει με λόγια ξεκάθαρα αυτούς που τον έχουν υπονομεύσει γιατί μαζί του υπονόμευσαν ολόκληρο τον ελληνικό λαό και τα συμφέροντα του τόπου.
Όσο δεν τολμά ούτε το ένα ούτε το άλλο, επιβεβαιώνει την ελάχιστη πολιτική του ποσότητα αλλά και την συνενοχή του στο έγκλημα που συντελέστηκε στον τόπο επί των ημερών του.
Διέψευσε τους πάντες και τα πάντα.
Αυτό που μένει είναι να διαψεύσει και τον ίδιο του τον εαυτό.
Προφανώς αδιαφορεί ή δε συναισθάνεται το με τι χρώματα θα γράφει αύριο γι αυτόν η ιστορία.
Όπερ έδει δείξαι.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου