Οικονομικός πόλεμος, είναι η χρησιμοποίηση οικονομικών μέσων, με σκοπό την εξασθένιση της ικανότητος, ενός γνωστού ή ενδεχομένου αντιπάλου, στο να μπορεί πλήρως ή μερικώς, στην παροχή δυνατότητας οικονομικής στήριξης στην Εθνική Άμυνά του. Ο οικονομικός πόλεμος αποτελεί βαρύνουσα συνιστώσα του πολιτικού πολέμου, κατά τον ορισμό, αλλά και την εφαρμογή της πολιτικής προπαγάνδας. Ομοίως αποτελεί και ουσιώδη παράγοντα, διεισδύσεως και διαβρώσεως του ιστού, που συγκροτεί την εδραίωση μιας ισχυρής Εθνικής Άμυνας. Δημοσιεύουμε το σχετικό άρθρο από την "Καθημερινή"
Δυσβάσταχτο το οικονομικό κόστος από τις φωτιές
Τι διδάσκει η εμπειρία του 2007, όταν το ΑΕΠ «γονάτισε» κατά μια ποσοστιαία μονάδα κι άνοιξε εκ νέου η ψαλίδα του ελλείμματος.
Αν οι πυρκαγιές του 2007 «στοίχισαν» περίπου μία ποσοστιαία μονάδα στο ΑΕΠ, καθώς υπολογίσθηκαν γύρω στα 400 με 500 εκατ ευρώ, οι τρέχουσες μόλις τώρα αρχίζουν να αποτιμώνται. Και σίγουρα ο λογαριασμός δεν θα είναι καθόλου ευκαταφρόνητος. Στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης έχουν ήδη τον συγκεκριμένο πονοκέφαλο στο πίσω μέρος του μυαλού τους, γιατί σε αυτούς θα καταλήξει ο λογαριασμός. Ο οποίος, συνήθως, είναι μακροχρόνιος κι επίπονος στην αποπληρωμή του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπως τον αναφέρουν από το τμήμα αναλύσεων μεγάλης τράπεζας: Το έλλειμμα του 2007, πριν τις φυσικές καταστροφές στην Ηλεία, την Αχαία και την Αττική, αναμένονταν στο 2,5%. Στο τέλος του έτους, όμως, διαμορφώθηκε στο 3,6%. «Με αυτό δεν θέλουμε να πούμε ότι οι πυρκαγιές ευθύνονται αποκλειστικά για το άνοιγμα του ελλείμματος, αλλά σαφώς επέτειναν την όλη κατάσταση» αναφέρεται χαρακτηριστικά. Υπάρχουν περιθώρια για να συμβεί κάτι ανάλογο και σε αυτή την περίσταση;
Στο ερώτημα αυτό είναι πρόωρο ακόμα να δωθεί απάντηση. Αλλωστε, όσοι παρακολουθούν από κοντά τα δημόσια οικονομικά, και διαθέτουν την εμπειρία του 2007, επισημαίνουν με νόημα ότι «σε αρκετές περιπτώσεις, φορτώνονται στα κονδύλια για τα έργα από τις φωτιές διάφορες δαπάνες, οπότε τα όρια είναι δυσδιάκριτα». Αλλωστε και τότε, όπως ενδεχομένως και τώρα, το σύνολο των καταστροφών που θα προκληθούν δεν θα καλυφθούν αποκλειστικά από τις δημόσιες δάπανες. Θα υπάρξουν και συνδρομές - δωρεές ιδιωτών αλλά και κοινοτικά κονδύλια, που θα εγκριθούν γι' αυτόν τον σκοπό. Ομως, και πάλι το κύριο βάρος θα κληθεί να σηκώσει το κράτος. Απλώς, το τωρινό κονδύλι υπολογίζεται ότι θα είναι μικρότερο, σε σχέση με εκείνο προ διετίας, αλλά παραμένει μη προσιοδρίσιμο.
Κι αυτό γιατί κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει από τώρα τις επιπτώσεις στο περιβάλλον, τον τουρισμό καθώς και σε μια σειρά από άλλα «μέτωπα», που θα μετρηθούν σε μεγάλο βάθος χρόνου.
Αν οι πυρκαγιές του 2007 «στοίχισαν» περίπου μία ποσοστιαία μονάδα στο ΑΕΠ, καθώς υπολογίσθηκαν γύρω στα 400 με 500 εκατ ευρώ, οι τρέχουσες μόλις τώρα αρχίζουν να αποτιμώνται. Και σίγουρα ο λογαριασμός δεν θα είναι καθόλου ευκαταφρόνητος. Στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης έχουν ήδη τον συγκεκριμένο πονοκέφαλο στο πίσω μέρος του μυαλού τους, γιατί σε αυτούς θα καταλήξει ο λογαριασμός. Ο οποίος, συνήθως, είναι μακροχρόνιος κι επίπονος στην αποπληρωμή του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπως τον αναφέρουν από το τμήμα αναλύσεων μεγάλης τράπεζας: Το έλλειμμα του 2007, πριν τις φυσικές καταστροφές στην Ηλεία, την Αχαία και την Αττική, αναμένονταν στο 2,5%. Στο τέλος του έτους, όμως, διαμορφώθηκε στο 3,6%. «Με αυτό δεν θέλουμε να πούμε ότι οι πυρκαγιές ευθύνονται αποκλειστικά για το άνοιγμα του ελλείμματος, αλλά σαφώς επέτειναν την όλη κατάσταση» αναφέρεται χαρακτηριστικά. Υπάρχουν περιθώρια για να συμβεί κάτι ανάλογο και σε αυτή την περίσταση;
Στο ερώτημα αυτό είναι πρόωρο ακόμα να δωθεί απάντηση. Αλλωστε, όσοι παρακολουθούν από κοντά τα δημόσια οικονομικά, και διαθέτουν την εμπειρία του 2007, επισημαίνουν με νόημα ότι «σε αρκετές περιπτώσεις, φορτώνονται στα κονδύλια για τα έργα από τις φωτιές διάφορες δαπάνες, οπότε τα όρια είναι δυσδιάκριτα». Αλλωστε και τότε, όπως ενδεχομένως και τώρα, το σύνολο των καταστροφών που θα προκληθούν δεν θα καλυφθούν αποκλειστικά από τις δημόσιες δάπανες. Θα υπάρξουν και συνδρομές - δωρεές ιδιωτών αλλά και κοινοτικά κονδύλια, που θα εγκριθούν γι' αυτόν τον σκοπό. Ομως, και πάλι το κύριο βάρος θα κληθεί να σηκώσει το κράτος. Απλώς, το τωρινό κονδύλι υπολογίζεται ότι θα είναι μικρότερο, σε σχέση με εκείνο προ διετίας, αλλά παραμένει μη προσιοδρίσιμο.
Κι αυτό γιατί κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει από τώρα τις επιπτώσεις στο περιβάλλον, τον τουρισμό καθώς και σε μια σειρά από άλλα «μέτωπα», που θα μετρηθούν σε μεγάλο βάθος χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου