Στην Ελλάδα λείπει ο νόμος που θα αναγκάζει την εφαρμογή του νόμου

Πυρκαγιές, οικόπεδα με θέα και

η πολιτική αλλαγή που δεν έρχεται…

Του Γιάννη Σακιώτη*

Μιας και το σήριαλ της συλλογικής μας οικολογικής αυτοκτονικής πορείας παίζει συνέχεια τα ίδια επεισόδια, αναγκαστικά επανέρχομαι στα των πυρκαγιών με το υλικό που παρουσίασα το 2007 στον δημόσιο λόγο.
Τίποτε δεν έχει -δυστυχώς- αλλάξει και δεν προβλέπεται να αλλάξει στο προσεχές μέλλον, εκτός και γίνει κάποιο … θαύμα και αφυπνισθούν οι μάζες των αθλίων που αφού βιώνουν τις συνέπειες των καταστροφών σπεύδουν στις εκλογές να εξαργυρώσουν την ψήφο τους ανταλλακτικά κυρίως προς τα δύο κόμματα εξουσίας ή να κοροϊδέψουν τους εαυτούς τους ψηφίζοντας Αριστερά (ευτυχώς που ο Κοροβέσης και ο Βότσης έβαλαν τα πράγματα στην θέση τους…).
Ας δούμε τα δεδομένα:
Το σύστημα ΝΔ – Κ. Καραμανλή νεότερου,
- διέλυσε την πυροσβεστική για να βολέψει τους κομματικούς νεάτερνταλ
- έκανε “οικονομία” μη μισθώνοντας ελικόπτερα πυρόσβεσης,
- ουδέν εγνώριζε και βέβαια ουδόλως αξιοποίησε τα διαθέσιμα κονδύλια από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό πολιτικής προστασίας που παρέχει σημαντικούς πόρους για την κατάρτιση επιστημόνων και στελεχών του κρατικού μηχανισμού και της τοπικής αυτοδιοίκησης, έρευνα για την δημιουργία μοντέλων έγκαιρου εντοπισμού και αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών κοκ.,
- δεν προετοίμασε την παραμικρή οργάνωση πρόληψης πυροπροστασίας ούτε καν σε επίπεδο νομαρχιακής και τοπικής αυτοδιοίκησης,
- κατάφερε να αφήσει να καεί η αρχαία Ολυμπία, η μισή Ηλεία, η Πάρνηθα και μεγάλα τμήματα της Αρκαδίας, της Λακωνίας και της Μεσσηνίας το 2007,
- επέτυχε φέτος να καεί ολότελα μια τελείως αραιοβλαστημένη περιοχή 150.000 στρεμάτων στην Αττική, ανάμικτη με ζώνες κατοικίας, μην καταφέρνοντας να στείλει εγκαίρως τις δυνάμεις πυρόσβεσης για να σώσει το ελάχιστο πράσινο της βορειοανατολικής Αττικής, από πυρκαγιές εμπρηστών μεν, συνθήκες θερμοκρασίας όμως σχεδόν ανοιξιάτικες .
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
1. Κατά τα ειωθότα βρισκόμαστε σε προεκλογικό έτος και οι ανά την Ελλάδα προσμένοντες τερατώδη οικονομικά οφέλη από την καταπάτηση και οικοδόμησης της μη χαρτογραφημένης δασικής γης, γνωστοί πυρομανείς, οργανώνουν τις προσδοκίες πλουτισμού από την ιδιοποίηση -συνήθως δημόσιας- δασικής γης χτυπούν με οργανωμένους εμπρησμούς.
2. Η οργάνωση της πολιτικής προστασίας, της πυρόσβεσης συμπεριλαμβανόμενης, στην Ελλάδα είναι κατώτερη των περιστάσεων. Χρειαζόμαστε περισσότερα πυροσβεστικά οχήματα, περισσότερα πυροσβεστικά αεροπλάνα, περισσότερους δασοπυροσβέστες.
3. Για την πρόληψη των πυρκαγιών χρειάζονται σημαντικά έργα που τελούν εν ανεπαρκεία, όπως δασικοί δρόμοι, ζώνες πυροπροστασίας, δίκτυα μεταφοράς νερού στις επικίνδυνες περιοχές, απαγόρευση κυκλοφορίας σε δασικές εκτάσεις μετά τη δύση του ηλίου, περιπολίες δασοφυλάκων, γενικά όλα όσα κάνει κάθε ευνομούμενο κράτος.
4. Οι δήμαρχοι και κοινοτάρχες θα όφειλαν να μην εισηγούνται την ύδρευση και ηλεκτροδότηση των καταπατημένων και αυθαίρετων οικημάτων, τα οποία γνωρίζουν πολύ καλά ποια είναι, απλούστατα διότι ζουν εκεί.
5. Η πολιτεία θα όφειλε να έχει συντάξει προ πολλού δασικό κτηματολόγιο και να έχει αναβαθμίσει το καθεστώς προστασίας εθνικών δρυμών και περιοχών NATURA.
6. Η εκτός σχεδίου δόμηση, στη βάση της κατοχής 4 στρεμμάτων «αγροτικής γης» θα έπρεπε να έχει εκλείψει προ πολλού, σε μια χώρα που καθημερινά το κρέας βαπτίζεται ψάρι και το δάσος αμπελώνας.
7. Μέσα στα δάση θα έπρεπε να εργάζονται και να ζουν δασοκόμοι, αναπτύσσοντας δραστηριότητες αειφόρου υλοτομίας των δασών, μελισσοκομίας, ρητινοσυλλογής, φροντίδας και συλλογής καρπών οπωροφόρων δένδρων (πχ καστανοδάση).
Το έγκλημα με την πολύτιμη δασική γη είναι διαρκείας και έχει ηθικούς αυτουργούς τα μεγάλα κόμματα εξουσίας. Ιδού οι αποδείξεις:
- Την τελευταία δεκαετία, ιδίως μετά από τη πρόταση του Ευ. Βενιζέλου και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το 2000-2001 και αργότερα, το 2005, με την επίμονη προσπάθεια της κυβέρνησης Καραμανλή να αναθεωρηθεί το άρθρο 24 του Συντάγματος που προστατεύει δάση και δασικές εκτάσεις, έτσι ώστε να αποχαρακτηρισθούν οι δασικές εκτάσεις και να χτιστεί όλη η χώρα, στα δασαρχεία έχουν κατατεθεί 2 εκατομμύρια αιτήσεις για αποχαρακτηρισμούς δασικών εκτάσεων.
- Επίσης, και χωρίς να έχει αναθεωρηθεί το άρθρο 24, οι καίοντες δικαιώνονται, όπως έδειξε ο αποχαρακτηρισμός 10.185 στρεμμάτων δασικής έκτασης στο Νέο Βουτζά μετά τις πυρκαγιές του 2005, με απόφαση του περιφερειάρχη Αττικής ως ανέκαθεν αγροτικές γαίες (sic) και παρά τις διαβεβαιώσεις Καραμανλή ότι θα αναδασωθούν όλα τα τότε καμμένα!
- Με λίγα λόγια 2 εκατομμύρια ελληνικές οικογένειες, ένα δηλαδή εκτεταμένο στρώμα συμφερόντων έχει ΑΜΕΣΟ ΚΙΝΗΤΡΟ να μπορέσει να καταχτίσει στα δάση εφ’ όσον η δασική γη μετατραπεί σε οικοδομήσιμη.
- Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι και το ΠΑΣΟΚ έκανε τα ίδια με τη σημερινή κυβέρνηση. Προς επίρρωσιν, παραπέμπω σε τηλεοπτική εκπομπή του EXTRA κατά την διάρκεια των πυρκαγιών του 2007, όπου ο Κώστας Γείτονας, πρώην αναπληρωτής υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, απαντώντας στις αιτιάσεις του συμμετέχοντος στην ίδια εκπομπή προέδρου των Δημοκρατικών Μελέτη Μελετόπουλου, ότι “ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τακτοποίησαν με παροχές περί το 1 εκατομμύριο αυθαίρετα την τελευταία 20ετία”, απάντησε, «τι να κάναμε, ήταν ένα κοινωνικό πρόβλημα». Το οποίο, ας προσθέσω, επιλυόμενο προσεκόμισε ισάριθμες ψήφους -ή και περισσότερες, μιας και η ψήφος στην μισή Ελλάδα είναι “οικογενειακή υπόθεση”- στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας.
- Τέλος, ο αυθαίρετος οικιστής, που βέβαια δεν είναι το φτωχαδάκι της ψωροκώσταινας, αλλά ο ιδρυτής της κιτς οικογενειακής του βίλλας και ο καταπατητής που αξιοποιούν όλα τα κενά του νόμου και τις άκρες των κυκλωμάτων προσφεύγουν με συστηματικό τρόπο στην δικαιοσύνη και κατά κανόνα στο τέλος αποκτούν με νόμιμους μάλιστα τίτλους την καμμένη πρώην δασική γη, που στη συνέχεια την πωλούν για μερικά εκατομμύρια Ευρώ.
Όλοι αυτοί ΔΕΝ μπαίνουν φυλακή, όχι για να εκτίσουν τερατώδεις ποινές, αλλά μόνον αυτές που προβλέπει ο νόμος.
Συνεπώς, δεν υπάρχει καμία τιμωρία για μια σειρά σοβαρών και πολύ σοβαρών εγκλημάτων, οπότε το κοινωνικό ρεύμα που μέχρι πρότινος ήταν νομοταγές γλιστράει σιγά σιγά και αυτό προς την ανομία.
Η δύναμη του παραδείγματος είναι συντριπτική: Εκείνοι που έχτισαν στην καμμένη Πεντέλη του 1980 και του 1995, οι άλλοι που έχτισαν στα καμμένα του Νέου Βουτζά του 2005, αλλά και οι προγενέστεροι, όχι μόνο δεν έπαθαν τίποτε αλλά αντιθέτως καταξιώθηκαν κοινωνικά ως επιτυχημένοι.
Η Ελλάδα δεν έχει κανένα πιο σημαντικό πρόβλημα από την ανυπαρξία του ευνομούμενου κράτους. Ο Ροΐδης, σχεδόν ενάμισι αιώνα παραμένει ο επιτυχέστερος πολιτικός επιστήμων της χώρας. Η επιταγή του «εν Ελλάδι, ενός μόνον νόμου που έχομεν χρείαν, του περί εφαρμογής των νόμων», εξακολουθεί να είναι το διαρκώς εκκρεμές αίτημα του κοινωνικού σώματος, αυτού του ελάχιστου που έχει απομείνει και το οποίο εξακολουθεί να αρνείται πεισματικά να χτίσει το δάσος.
Το ζήτημα είναι πώς μπορεί να γίνει αυτό, δηλαδή να εφαρμόζεται ο νόμος.
Φυσικά η ελπίδα πεθαίνει πάντοτε τελευταία, οπότε μπορεί κάποιος να περιμένει πιθανές σοβαρές πολιτικές εξελίξεις το προσεχές διάστημα που θα φέρουν το τέλος της νοσηρής εποχής της μεταπολίτευσης και θα δώσουν το έναυσμα σε μια εποχή ουσιαστικής και ευνομούμενης δημοκρατίας.
Οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ αγωνίζονται με πάθος για αυτήν την διέξοδο.
Επειδή είναι ακόμη καλοκαιράκι, ας δεχτούμε και την εκδοχή αυτή που στην καλύτερη περίπτωση παραπέμπει σε όνειρο θερινής νυκτός…
* Αναπληρωτής πρόεδρος Δημοκρατικών
Πηγή