Ο Καθηγητής John Tyndall, ο διακεκριμένος Βρετανός φυσικός του περασμένου αιώνα, που υπερείχε στη Μοριακή Φυσική, την Ακουστική, και την Ακτινοβολία Θερμότητας, εκτέλεσε ένα ελάχιστα γνωστό πείραμα στα τέλη του 18ου αιώνα.
Ο Tyndall γέμισε έναν δοκιμαστικό σωλήνα με τους ατμούς συγκεκριμένων οξέων, «iodides» και «nitrites». Ο σωλήνας τοποθετήθηκε στο πλάι του σε οριζόντια θέση, ώστε ο άξονάς του και οι παράλληλες συγκεντρωτικές, ακτίνες ηλεκτρικού φωτός ή εστιασμένου ηλιακού φωτός, συνέπιπταν. Έγιναν ρυθμίσεις στην εστίαση έως ότου οι ατμοί άρχισαν να αντιδρούν. Βαθμιαία και προς κατάπληξη του Tyndall αυτά τα σύννεφα ατμού άρχισαν να ενώνονται σχηματίζοντας έγχρωμες τρισδιάστατες εικόνες ζώων, φυτών και άλλων σχημάτων, συμπεριλαμβανομένων γεωμετρικών παραστάσεων σφαιρών, κύβων και πυραμίδων. Σε κάποιο στάδιο του πειράματος, ο Tyndall έμεινε κατάπληκτος όταν είδε τα στροβιλιζόμενα, σύννεφα να αλλάζουν ξαφνικά στο σχήμα ενός «κεφαλιού ερπετού» και καθώς το στόμα του ερπετού άνοιξε, ένας μακρύς έλικας ατμού αναδύθηκε σχηματίζοντας μια τέλεια γλώσσα. Δεν είχε καλά-καλά ξεθωριάσει η εικόνα αυτή, όταν αντικαταστάθηκε από μια άλλη, αυτή τη φορά ενός καλοσχηματισμένου ψαριού με βράγχια, κεραίες, λέπια και μάτια.
Σχολιάζοντας ο Tyndall την «πληρότητα» της εικόνας είπε: «Η διπλή συμμετρικότητα του σχήματος του ζώου αναπαριστάνονταν από άκρο σε άκρο, και δεν υπήρχε δίσκος σπείρα ή στίγμα που να υπήρχε απ’ τη μια μεριά (της εικόνας) και να μην υπάρχει και απ’ την άλλη.»
Αυτή η συμμετρικότητα καθώς την έθεσε ο Tyndall θα μπορούσε να δώσει κάποια αξιοπιστία στο πείραμα. Το γεγονός ότι κάθε διπλή λεπτομέρεια της εικόνας αναπαράγεται πιστά, π.χ. τα δύο μάτια, τα δύο αυτιά κλπ., δηλώνει ότι η εικόνα δημιουργείται με σκοπό και δεν είναι απλά ένα τυχαίο συμβάν, όπως το να βλέπουμε τα σύννεφα στον ουρανό να σχηματίζουν χοντροκομμένες, καρικατούρες γνωστών αντικειμένων.
Όσον αφορά στην «εστίαση» των ακτινών, είναι πιθανόν αφού το τέχνασμα του «συντονισμού» των ακτινών φωτός είχε επιτευχθεί, συγκεκριμένες εικόνες θα μπορούσαν να είχαν προ-επιλεχθεί κατά βούληση;
Οι επικριτές του Tyndall, έδειξαν ότι τα φαινόμενα μπορούσαν να εξηγηθούν εύκολα απ’ τη μηχανική δράση μιας ακτίνας φωτός που θα ανάδευε φυσιολογικά τα μόρια του ατμού σε συγκεκριμένα σχήματα όπως σφαίρες και ατράκτους, μια διαδικασία, την οποία είπαν είχε επιδείξει πρόσφατα ο φυσικός Sir William Crookes. Ακόμα παρέλειψαν να αναφέρουν το ακριβώς σχηματισμένο σχήμα των λουλουδιών, των βάζων, των κοχυλιών, των ψαριών, του κεφαλιού του ερπετού και πλήθους άλλων σχημάτων που αναπαράχθηκαν πειραματικά.
Άραγε οι σκέψεις του Tyndall επενέβησαν στο το πείραμα ή μήπως οι ατμοί συγκεκριμένων χημικών ουσιών έχουν την τάση να σχηματίζουν εικόνες; Κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει σ’ αυτή τη δεδομένη στιγμή.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο Tyndall, ήταν ένας επιστήμονας κάποιας φήμης, Διευθυντής του Βασιλικού Ινστιτούτου, Πρόεδρος της Βρετανικής Ένωσης και μαθητής και έμπιστος του Michael Faraday. Ήταν μετριόφρων και φιλεύσπλαχνος άνθρωπος, σύμφωνα με τους ομότιμούς του, του οποίου το ερευνητικό έργο, τα γραπτά και οι διαλέξεις ήταν ιδιαίτερα υπολογίσιμα απ’ την επιστημονική κοινότητα. Δεν ήταν ο τύπος ανθρώπου που συνήθιζε να βλέπει πράγματα που δεν υπήρχαν.
Άλλο ένα πείραμα που ακούγεται όμοιο με του Tyndall εκτελέστηκε απ’ τον Sir Thomas Browne, έναν φυσικό και συγγραφέα του 17ου αιώνα. Ο Browne το αποκαλούσε μεταξύ άλλων: Παλιγγενεσία (ή επανα-ατομικοποίηση «re-individuality») του αποτεφρωμένου φυτού».
Ο Browne, αφού μετέβαλε σε στάχτες ένα φυτό με εκπύρωση, διαχώρισε τα άλατα απ’ τις στάχτες και μετά από «ειδική ζύμωση» τα τοποθέτησε σ’ ένα γυάλινο φιαλίδιο. Κατόπιν έκανε τις ακόλουθες παρατηρήσεις: « … με τη θερμότητα της θράκας, ή τη φυσική θερμότητα ενός σώματος η φόρμα και η ιδέα (του φυτού) θα αναπαρασταθούν· το οποίο θα εξαφανιστεί ξαφνικά, καθώς η θερμότητα θα αφαιρείται απ’ τον πάτο του γυαλιού»
Ένας αυτόπτης μάρτυρας περιέγραψε το πείραμα καθώς εκτελούνταν σ’ ένα λουλούδι: «… με εκπύρωση διαχώρισε τα άλατα απ’ τις στάχτες και τα αποθήκευσε σε μια γυάλινη φιάλη· ένα χημικό μείγμα (αντίδραση) επενέργησε πάνω του, έως ότου στη ζύμωση απέκτησαν μία γαλαζωπή και φασματώδη απόχρωση. Αυτή η σκόνη, μόλις διεγέρθηκε με θερμότητα, εκτοξεύτηκε προς τα πάνω στις πρωταρχικές της μορφές· από συμπάθεια τα μέρη ενώνονται και καθώς καθένα επιστρέφει στην προκαθορισμένη του θέση, βλέπουμε ευδιάκριτα το βλαστό, τα φύλλα και το λουλούδι αναδύεται· είναι το χλωμό φάντασμα ενός λουλουδιού που εμφανίζεται αργά απ’ τις στάχτες του. Καθώς η θερμότητα εκπνέει η μαγική σκηνή φθίνει, μέχρι που το όλο υλικό κατακρημνίζεται ξανά στο χάους του πυθμένα. Το φυτό – φοίνικας κείτεται συγκαλυμμένο στις κρύες του στάχτες.
Σκιές του Semyon Kirlian! Μιλώντας για τη φωτογράφηση φύλλα – φαντάσματα και κλαδιά – φαντάσματα.
Φανταστείτε την επανάσταση που θα μπορούσαν αυτά τα πειράματα να προκαλέσουν στη σύγχρονη επιστήμη. Αυτά τα πειράματα, αν αποδειχθούν αληθή, θα παρουσιάσουν την μοναδική πιθανότητα του να μπορούμε να δούμε την αποθήκη της φύσης από «βιο-σχεδιαγράμματα» ή «φύλλα-ιδέες» πριν (και μετά) αυτή τα ντύσει με σάρκα.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την Ιατροδικαστική· καμένες μαρτυρίες, στοιχεία, πειστήρια, θα μπορούν να “νεκραναστηθούν” οπτικά. Και στην Αρχαιολογία, αυτές οι παλιές στάχτες και οι άνθρακες των καμένων υπολειμμάτων θα μπορούσαν να μας δείξουν, πώς στην πραγματικότητα οι άνθρωποι έζησαν (και πέθαναν). Και θα μπορούσαν τα δείγματα από δέρμα ή οστά των αιγυπτιακών μούμιων και άλλων αρχαίων ανθρώπων αφού μεταχειριστούν κατάλληλα να μας κάνουν να ατενίσουμε άλλη μια φορά τα κομψά χαρακτηριστικά της Νεφερτίτης ή να δούμε ξανά αυτό το ελληνικό χαμόγελο που κάποτε καθέλκυσε χιλιάδες πλοία;
Άλλο ένα ενδιαφέρον πείραμα παρόμοιο σε κάποιες απόψεις με τα παραπάνω, εκτελέστηκε στη δεκαετία του 1940 χρησιμοποιώντας τον θάλαμο διαστολής νεφών του Wilson (Wilson expansion cloud chamber). Αυτός ο θάλαμος που γεμίζει με ένα αέριο ή ατμούς (συνήθως νερού), κανονικά χρησιμοποιείται για να ανιχνεύει την τροχιά ατομικών και υπο-ατομικών σωματιδίων.
Ο Δρ. R.A. Watters, διευθυντής του Ιδρύματος William Bernard Johnston για Ψυχολογικές Έρευνες στο Reno, της Νεβάδα, θεώρησε ότι η ανθρώπινη ψυχή ή αυτή των ζώων υπάρχει σε ένα «δια-ατομικό χώρο μεταξύ των ατόμων των ανθρώπινων κυττάρων”. Αποφάσισε να δοκιμάσει τη θεωρία χρησιμοποιώντας των θάλαμο νεφών [cloud chamber].
Μια μεγάλη ακρίδα τοποθετήθηκε στο θάλαμο και εξοντώθηκε με αιθέρα. Ακριβώς τη στιγμή του θανάτου, συνέβη διαστολή των υδρατμών που με τη σειρά της πυροδότησε μια φωτογραφική μηχανή που φωτογράφησε τη συμπυκνωμένη εικόνα. Συνολικά εκτελέστηκαν περίπου 40 πειράματα με βατράχια και λευκά ποντίκια. Σύμφωνα με τον Watters, σε όλες τις δοκιμές όπου τα πλάσματα πέθαναν μόνιμα, ακόμα και μετά από 8 ώρες παρατήρησης, ένα «φαινόμενο σκιάς» εμφανίζονταν στο θάλαμο, ακολουθώντας το σχήμα του πλάσματος. Εντούτοις, αν το ζώο ξαναζωντάνευε, καμιά εικόνα συμπύκνωσης δεν εμφανίζονταν στη φωτογραφία.
Φωτογράφισε ο Watters την ψυχή αυτών των πλασμάτων; Συλλαμβάνεται η ψυχή πιο εύκολα σε ένα φιλμ καθώς εγκαταλείπει το σώμα (με κάποιο μικρό ποσό του υλικού κόσμου προσκολλημένο ακόμα σ’ αυτήν) απ’ ότι κάποια ώρα αργότερα;
Μια σύντομη προκλητική αποτίμηση των πειραμάτων ενός Γάλλου επιστήμονα, δείχνει καθαρά, πόσο εύκολα μπορούν να συμβούν στιγμιαίες ανακαλύψεις, και επίσης πόσο εύκολα μπορούν κατόπιν να χαθούν στο σκοτάδι.
Το 1856 ο Δρ. Jobard στο Παρίσι δήλωνε στο κατάπληκτο τύπο: «Κρατάω μια ανακάλυψη που με φοβίζει. Υπάρχουν δύο είδη ηλεκτρισμού· ο ένας, τραχύς και τυφλός παράγεται απ’ την επαφή μετάλλων και οξέων· ο άλλος είναι έξυπνος και διορατικός. Ο τραχύς … ακολουθεί τους Jacobii, Bonelli, και Moncal, ενώ ο έξυπνος ακολουθεί τους Bois-Robert, Thilorier, και Chevalier Duplanty. Η ηλεκτρική σφαίρα ή σφαιρικός ηλεκτρισμός (σφαιρική αστραπή;) περιέχει μια σκέψη που παραβαίνει τον Newton (βαρύτητα;) και τον Mariotte ακολουθώντας τα δικά του καπρίτσια … έχουμε στα χρονικά της ακαδημίας χιλιάδες αποδείξεις της εξυπνάδας του χτυπήματος του κεραυνού … αλλά παρατηρώ ότι επιτρέπω στον εαυτό μου να γίνομαι αδιάκριτος. Λίγο ακόμα και θα είχα προδώσει το κλειδί που πρόκειται να μας αποκαλύψει το παγκόσμιο πνεύμα”.
http://www.promitheasblog.com/2009/08/blog-post_9852.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου