Οι “ευαισθητούληδες” που συναντήσαμε ο Panos133 και η αφεντιά μου στο κτίριο “Υπατία” ήταν κατά μέσο όρο 20 – 25, αγόρια και κορίτσια σε αναλογία 2/1 περίπου. Δεν έκαναν παρέα με τους “απεργούς πείνας”, αντιθέτως προτιμούσαν να κάνουν “πηγαδάκια” μεταξύ τους και να συζητούν λεπτομέρειες της κατάστασης, όπως τη λειψανδρεία στις βάρδιες που είχε στήσει η επιτροπή συμπαράστασης στα νοσοκομεία. (ένας νεαρός μάλιστα με πλησίασε και μου ανέφερε το πρόβλημα κι εγώ τον ρώτησα “ποια νοσοκομεία, υπάρχουν άνθρωποι σε νοσοκομεία;”, οπότε ο νεαρός απλώς απομακρύνθηκε κι εγώ ακόμα γελάω με τη φάτσα του. Από εκείνο το σημείο και μετά βέβαια αρχίσαν τα στραβοκοιτάγματα).
Την εποπτεία των “απεργών πείνας”, την είχε ένας αλλοδαπός διερμηνέας με εμφάνιση επαρκώς καλοζωϊσμένου ανθρώπου.
Δύο – τρείς “απεργοί πείνας” εναλλάσονταν μπροστά σε δυό σόμπες στο προαύλιο, με τη συνοδεία ξένου διερμηνέα (δεν είναι πλάκα, ότι προσπαθούσε να πει ή να ακούσει ο Panos133 μεταφραζόταν με σχεδόν επίσημο ύφος).
Για να μην τα πολυλογώ, μισή ώρα μετά την είσοδό μας, μπήκε ένας φουριόζος 60άρης τύπος και διηγήθηκε πως νωρίτερα, ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ τους πρότεινε να μεταφερθούν οι “απεργοί πείνας” σε νοσοκομεία κι εκείνος βεβαίως αρνήθηκε (ευνόητον το ποιός παίρνει αποφάσεις εκεί μέσα και σε συννενόηση με ποιόν).
Κάπου εκεί, ο Panos133 ξεκίνησε μιά κουβέντα περί λαών και εθνών, οι τύποι ψιλοαγριέψαν γιατί “όλοι αδέρφια είμαστε κι εδώ Έθνη δεν υπάρχουν” κι Panos133 είπε:”Γιατί ρε παιδιά, μιά παρέα ανθρώπων από διαφορετικά Έθνη που τα λέμε δεν είμαστε;”
Το κλίμα από εκεί και μετά έγινε φανερά εχθρικό και έπειτα από καμιά δεκαριά λεπτά “έντονων διαξιφισμών” αποχωρήσαμε.
Σημειώνω ότι ο χώρος ήταν γεμάτος αφίσσες (μία μάλιστα με πληροφορούσε πως οι αλλοδαποί “απεργοί πείνας” έκαναν αυτό που δεν έκαναν οι Έλληνες εργαζόμενοι, διεκδίκησαν δηλαδή τα δικαιώματά τους. Υπήρχε και μία αγγλική εφημερίδα, με δισέλιδο ρεπορτάζ για την υπόθεση, δήθεν αντικειμενικό, με καλοκρυμμένη ανθελληνική προπαγάνδα.
Όλα αυτά στο προαύλιο, με τα άδεια αντίσκηνα. Μέσα στο κτίριο δεν μας επιτρέψαν να μπούμε.
Επίσης, οι “απεργοί πείνας” που είδαμε μόνο με τέτοιους δεν έμοιαζαν και μάλιστα στην 42η μέρα της απεργίας.
Πάνο, αν το διαβάσεις αυτό, διόρθωσέ το και συμπλήρωσέ το. Εγώ ήμουν ολίγον υπέρ του δέοντος “φορτωμένος” για να τα θυμάμαι όλα με ακρίβεια.
Δύο – τρείς “απεργοί πείνας” εναλλάσονταν μπροστά σε δυό σόμπες στο προαύλιο, με τη συνοδεία ξένου διερμηνέα (δεν είναι πλάκα, ότι προσπαθούσε να πει ή να ακούσει ο Panos133 μεταφραζόταν με σχεδόν επίσημο ύφος).
Για να μην τα πολυλογώ, μισή ώρα μετά την είσοδό μας, μπήκε ένας φουριόζος 60άρης τύπος και διηγήθηκε πως νωρίτερα, ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ τους πρότεινε να μεταφερθούν οι “απεργοί πείνας” σε νοσοκομεία κι εκείνος βεβαίως αρνήθηκε (ευνόητον το ποιός παίρνει αποφάσεις εκεί μέσα και σε συννενόηση με ποιόν).
Κάπου εκεί, ο Panos133 ξεκίνησε μιά κουβέντα περί λαών και εθνών, οι τύποι ψιλοαγριέψαν γιατί “όλοι αδέρφια είμαστε κι εδώ Έθνη δεν υπάρχουν” κι Panos133 είπε:”Γιατί ρε παιδιά, μιά παρέα ανθρώπων από διαφορετικά Έθνη που τα λέμε δεν είμαστε;”
Το κλίμα από εκεί και μετά έγινε φανερά εχθρικό και έπειτα από καμιά δεκαριά λεπτά “έντονων διαξιφισμών” αποχωρήσαμε.
Σημειώνω ότι ο χώρος ήταν γεμάτος αφίσσες (μία μάλιστα με πληροφορούσε πως οι αλλοδαποί “απεργοί πείνας” έκαναν αυτό που δεν έκαναν οι Έλληνες εργαζόμενοι, διεκδίκησαν δηλαδή τα δικαιώματά τους. Υπήρχε και μία αγγλική εφημερίδα, με δισέλιδο ρεπορτάζ για την υπόθεση, δήθεν αντικειμενικό, με καλοκρυμμένη ανθελληνική προπαγάνδα.
Όλα αυτά στο προαύλιο, με τα άδεια αντίσκηνα. Μέσα στο κτίριο δεν μας επιτρέψαν να μπούμε.
Επίσης, οι “απεργοί πείνας” που είδαμε μόνο με τέτοιους δεν έμοιαζαν και μάλιστα στην 42η μέρα της απεργίας.
Πάνο, αν το διαβάσεις αυτό, διόρθωσέ το και συμπλήρωσέ το. Εγώ ήμουν ολίγον υπέρ του δέοντος “φορτωμένος” για να τα θυμάμαι όλα με ακρίβεια.
Τα βασικά μου συμπεράσματα, είναι πως:
1. Δεν υπάρχει καμία απεργία πείνας, εκτός κι αν έχουν διαλλέξει κάποιον κακομοίρη για “μάρτυρα” και του κρύβουν τι καλά περνάνε οι υπόλοιποι.
2. Η επιτροπή αλληλεγγύης δεν είναι και πολύ εμψυχωμένη, ή κουραστήκανε πιά τα παιδιά.
3. Καμιά διαδήλωση δεν χρειάζεται. Καμιά δεκαριά από μας να τους πετούν ψητά κοτόπουλα και σουβλάκια στο προαύλιο δυο τρεις μέρες αρκούν και περισσεύουν. Η κατάσταση είναι σχεδόν κωμική.
1. Δεν υπάρχει καμία απεργία πείνας, εκτός κι αν έχουν διαλλέξει κάποιον κακομοίρη για “μάρτυρα” και του κρύβουν τι καλά περνάνε οι υπόλοιποι.
2. Η επιτροπή αλληλεγγύης δεν είναι και πολύ εμψυχωμένη, ή κουραστήκανε πιά τα παιδιά.
3. Καμιά διαδήλωση δεν χρειάζεται. Καμιά δεκαριά από μας να τους πετούν ψητά κοτόπουλα και σουβλάκια στο προαύλιο δυο τρεις μέρες αρκούν και περισσεύουν. Η κατάσταση είναι σχεδόν κωμική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου