Η Αθήνα επιθυμεί άμεσα λύση στο θέμα της ονομασίας ΠΓΔΜ, δηλώνει σε συνέντευξή του ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δ. Δρούτσας, σημειώνοντας ότι το “Βόρεια Μακεδονία” («Republic of Northern Macedonia») είναι κοντά στο πλαίσιο της λύσης που περιγράφει η Ελλάδα. Το κρίσιμο ζητούμενο παραμένει ωστόσο το εύρος χρήσης της ονομασίας, αν θα χρησιμοποιείται δηλαδή στις διμερείς σχέσεις ή erga omnes (έναντι όλων), στους Διεθνείς Οργανισμούς και στις σχέσεις με τρίτα κράτη. Ουσιαστικά, η Ελλάδα διολισθαίνει επικίνδυνα σε μία αμφίβολης έκβασης επίλυση του προβλήματος, σαφώς δυσανάλογη του συσχετισμού ισχύος, με έντονα τα στοιχεία της δέσμης ιδεών που είχε παρουσιάσει το Σεπτέμβριο του 2008 ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ Matthew Nimetz. Όπως είχα γράψει και τότε, το Σχέδιο Νίμιτς ως βάση διαπραγμάτευσης είναι τόσο ικανοποιητικό όσο ήταν το Σχέδιο Ανάν για την Κύπρο, αφού ως γνωστόν, η “Bόρεια Μακεδονία” προϋποθέτει και …”Νότια Μακεδονία”, οπότε είναι μαθηματικά βέβαιη η έγερση εκ νέου ζητήματος “μακεδονικής μειονότητας” στην Ελλάδα. Ας θυμηθούμε πως φτάσαμε μέχρι εδώ:
Σεπτέμβριος 2006: Η αντιπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΑΣΕ Felice Gaer θέτει θέμα κακομεταχείρισης της “τουρκικής, αλβανικής και μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα”. Παρά τα διαβήματα και τις αντιδράσεις της Αθήνας, το State Department δεν θα κρατήσει αποστάσεις από τις δηλώσεις αυτές. Ακολούθησαν έκθεση της CIA που αναφέρεται σε «μειονότητες» χωρίς να τις προσδιορίζει και δηλώσεις του πρώην επιτετραμμένου της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα Τhomas Countryman στο ίδιο πνεύμα.
Ιούλιος 2008: Με επιστολή προς τον Κ. Καραμανλή ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ N. Gruevski ζητά αναγνώριση “μακεδονικής μειονότητας” στην Ελλάδα. Ενημερώνει γραπτώς όλα τα διεθνή fora και τον γ.γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν.
Σεπτέμβριος 2008: Ο ειδικός μεσολαβητής του ΟΗΕ Μatthew Nimetz καταθέτει στους διαπραγματευτές της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ πρόταση στην οποία διασυνδέει το πρόβλημα της ονομασίας με την αναγνώριση “μακεδονικής γλώσσας και εθνικότητας”.
O Νimetz ζητά δηλαδή να αναγνωρίσουμε “εθνότητα Μακεδόνων”, πράγμα που δε δέχονται οι Αλβανοί των Σκοπίων, και “γλώσσα Μακεδονική”, πράγμα που απορρίπτει και η Βουλγαρία. Άγνωστο παραμένει αν θα διατηρηθεί η συνταγματική ονομασία της ΠΓΔΜ, κύρια πηγή του αλυτρωτισμού της γείτονος. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι τα σχολικά εγχειρίδια της ΠΓΔΜ θα συνεχίσουν τα σοβινιστικά κηρύγματα μίσους, στα σκοπιανά στρατόπεδα θα συνεχίσουν να υπάρχουν οι χάρτες της “Μεγάλης Μακεδονίας” και φυσικά παραμένει το προοίμιο του Συντάγματος που κάνει λόγο για “ιστορική, πολιτιστική, πνευματική και κρατική κληρονομιά του Μακεδονικού Λαού”.
Ένα ακόμα μείζον ζήτημα είναι η αποκλειστικότητα του όρου “Μακεδονία”. Ήδη, ως κίνηση καλής θέλησης προς την σκοπιανή πλευρά, η κυβέρνηση Παπανδρέου κατήργησε το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, μπορεί όμως να απαλείψει την Ιστορία χιλιάδων ετών για χάρη μιας Ατζέντας αμερικανικής έμπνευσης; Μπορεί η ελληνική κοινή γνώμη να ανεχθεί τους νεοκομιτατζήδες του ΣΝΟΦ ως …”μακεδονομάχους”; Οψόμεθα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου