Η ψεύτικη αγάπη των αντιρατσιστώνΔρατώμενος της ευκαιρίας που μου δόθηκε μετά από συζήτηση με κάποιον φίλο, λάτρη των λαθρομεταναστών (και όχι απαραίτητα της λαθρομετανάστευσης), θα ήθελα να παραθέσω εν συντομία τις απόψεις του στο θέμα που "καίει" την κυβέρνηση Καραμανλή και έχει δημιουργήσει ήδη πλείστα όσα προβλήματα στην καθημερινότητα των πολιτών αυτής της χώρας, με την μεγάλη ιστορία, τον θαυμάσιο πολιτισμό, τους υπέροχους φιλοσόφους και τους καινοφανείς επιστήμονες.
Κάλλιστο σε ένα δημοκρατικο πολίτευμα είναι να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των πολιτών και ιδιαίτερων των ΔΙΚΩΝ του πολιτών. Πρώτιστο χρέος είναι η κάλυψη όλων των απαραίτητων αναγκών που απαιτεί μία σύγχρονη κοινωνία. Και μάλιστα, να φροντισθεί αυτό σε βάθος χρόνου από την πολιτεία, εάν βέβαια αυτή η πολιτεία επιθυμεί να λύνει προβλήματα και όχι να δημιουργεί.
Ο Ελληνικός πολιτισμός πρώτος δίδαξε στην ανθρωπότητα όλα εκείνα που θα της ήταν απαραίτητα για να προχωρήσει προς τα εμπρός και να θέσει τα θεμέλια για έναν καλύτερο κόσμο, για καλύτερες πολιτείες και με καλύτερους πολίτες. Ανάμεσα στα πολλά που δίδαξαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν η φιλοξενία, την οποία και θεωρούσαν χρέος ιερό. Αλλά φιλοξενία και όχι μετοίκηση. Ο Όμηρος εξάλλου, στην Οδύσσεια, πάνσοφα τοποθετείται απέναντι στους μνηστήρες που λεηλατούν την περιουσία του Οδυσσέα, ο οποίος αφού τους έδωσε την ευκαιρία να φύγουν, τους τιμώρησε για το κακό που έκαναν στο σπίτι του, στο βασίλειό του και στο όνομά του. Τιμώρησε όσους δεν σεβάστηκαν και δεν τίμησαν την οικία του, προσέβαλαν την γυναίκα του και βυσοδομούσαν στο βασίλειό του.
Προς τι ο πόνος να τους εγκλείσουμε λοιπόν τους λαθρομετανάστες σε στρατόπεδα; Για να αυτοκατηγορηθούμε στη συνέχεια πως είμαστε φασίστες; Και δικαίως τότε θα κατηγορηθούμε και θα αναγκαστούμε να ανοίξουμε τις "ανοιχτές φυλακές", τα "στρατόπεδα συγκέντρωσης", τα "σύγχρονα Νταχάου" και θα τρέξουμε με όλες μας τις δυνάμεις να αποδείξουμε πως δεν ισχύουν όλα αυτά!!! Μόνο που μέσα στο τρέξιμό μας αυτό, δεν θα αντιληφθούμε ότι ξεχάσαμε και πάλι το σπίτι μας, την πατρίδα μας, την οικογένειά μας και τα παιδιά μας...
Να εκπαιδεύσουμε αυτούς τους ανθρώπους, που δεν επιθυμούν να μείνουν στη χώρα μας, για να τους κρατήσουμε για εργασίες χειρωνακτικές που δεν κάνουν οι Έλληνες; Ποιός ο λόγος; Ας ανεβούν τα ημερομίσθια και τότε θα δούμε εάν δεν ενδιαφέρεται ο Έλληνας πολίτης, ο οποίος στο μεταξύ έχει εθισθεί στην κομπίνα, στην πονηριά, στην αρπαχτή και βέβαια ζει με το όνειρο να μπορέσει να μπει κάποτε στο δημόσιο για να τα κάνει όλα αυτά μαζί και επιπλέον, να κάθεται και να πληρώνεται χωρίς να εργάζεται. Ας κατεβούνε οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων ή ας ανεβούνε οι μισθοί των εργατών... Ας παύσει πια αυτή η κλοπή της εργατικής τάξης , που προσφέρει και παράγει και δεν ζει με τον κόπο άλλων παρά μόνο με τον δικό της... Ας στηθεί ένα κράτος που θα ελέγχει πραγματικά και θα τιμωρεί όλους εκείνους που δεν ακολουθούν το γράμμα του νόμου, που πλουτίζουν από τον κόπο των εργατών ή των λαθρομεταναστών. Ας παύσει η λαθροεργασία και ας δούμε τότε ποιός θα εργάζεται... Ας σταματήσει πια να ισχύει το ρητό "δούλεψε να ζεις, κλέψε νά 'χεις"...
Να τους εκπαιδεύσουμε τους λαθρομετανάστες και να τους κρατήσουμε για να τους κάνουμε τί, αν το κράτος και οι υπηρεσίες του εργάζονται όπως ο νόμος ορίζει και είναι αποδοτικές και προς όφελος των Ελλήνων πολιτών; Σε μία τέτοια περίπτωση, έχουμε ρωτήσει τους λαθρομετανάστες εάν επιθυμούν να παραμένουν στην Ελλάδα;
Τους έχουμε ρωτήσει, αλήθεια, μήπως η Ελλάδα βρίσκεται απλά στο δρόμο τους και έχουν βρεθεί εδώ αναγκαστικά και χωρίς να το θέλουν; Φυσικά όχι... κι αυτό επειδή δεν νοιαζόμαστε πραγματικά γι αυτούς, αλλά μοναδικό μας μέλημα είναι να ικανοποιήσουμε τα ρηχά ανθρωπιστικά μας αισθήματα, για να μην κατηγορηθούμε ως "ρατσιστές" και ας γινόμαστε την ίδια στιγμή εγκληματίες εις βάρος των παιδιών μας...
Η ρηχότητα στο μεγαλείο της! Και αυτό ισχύει για όλους εκείνους που τρέχουν να αφορίσουν τους Έλληνες που επιθυμούν να ζουν με ασφάλεια εντός της πατρίδας τους, χωρίς να αναρωτιούνται για ποιό λόγο κλειδωνόμαστε τα βράδια στα σπίτια μας. Είναι εύκολο να κατηγορείς, δύσκολο να καταλαβαίνεις, δυσκολότερο να αγωνίζεσαι, μα το πιό δύσκολο από όλα να σκέφτεσαι... όλα εκείνα που είναι γύρω σου, όλα εκείνα που αγωνίστηκες για να πετύχεις, όλα εκείνα που θέλεις να τα κρατήσεις σαν εικόνα στο μυαλό σου... κι επειδή δεν σκέφτεσαι, όταν ανοίγεις τα μάτια σου διαπιστώνεις πως πια δεν τα έχεις...
Και βλέπεις τότε κάποιους να φωνάζουν, να ωρύονται και να διαλαλούν υπέρ του κλέφτη που μόλις έφυγε από το σπίτι σου παίρνοντάς σου όλα σου τα υπάρχοντα, όλες σου τις ελπίδες και όλα σου τα όνειρα... Και αυτοί συνεχίζουν να σου φωνάζουν... "κάλεσέ τον πίσω και δώσε του όλα όσα δεν πρόλαβε να πάρει..."
Και τότε, οργίζεσαι... επειδή έπρεπε να γίνεις θύμα για να καταλάβεις...
Αν πραγματικά κάποιος νοιάζεται γι αυτούς τους ανθρώπους, που άφησαν το σπίτι τους, την πατρίδα τους και με μόνο εφόδιο την ελπίδα για κάτι καλύτερο ξεκίνησαν έναν δρόμο που περνάει μέσα από τον θάνατο, αν κανείς από όλους εμάς πιστεύει πως σε αυτούς τους ανθρώπους αξίζει μία ευκαιρία, τότε πρέπει να τους αφήσει να φύγουν από τον τόπο μας, γιατί ο δρόμος τους δεν έχει τελειώσει και οι συγγενείς που τους περιμένουν βρίσκονται αλλού...
Δεν τους αξίζει να στοιβάζονται μέσα σε, ακατάλληλους για να ζήσουν, χώρους και να φωνάζουμε για τα δικαιώματά τους προκειμένου να νιώσουμε εμείς (και πλήρως αυτάρεσκα) περισσότερο δημοκράτες. Είναι άνθρωποι που έχουν έναν δρόμο, μία πορεία να διαβούν κι εμείς με τον ανθρωπισμό μας ή με τους νόμους μας, τους έχουμε σταματήσει...
Και όπως λέει ο σοφός λαός, "όταν αγαπάς πραγματικά κάποιον, δεν αγωνίζεσαι να τον κρατήσεις, αλλά τον αφήνεις ελεύθερο και ας φύγει..."
Κωνσταντίνος
Απο το μπλογκ Kostasxan-Ας μιλήσουμε επιτέλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου