Ο πόλεμος για το νερό... μπαίνει στο "αυλάκι"

Το νερό θύμα του φασισμού της κερδοφορίας...

Αφού από ετών ιδιωτικοποιήθηκαν οι μικρότερες επιχειρήσεις ύδρευσης και αποχέτευσης της ελληνικής επαρχίας, ήρθε τώρα η σειρά της ΕΥΑΘ.

Βέβαια από καιρό έλεγα πως θα έπρεπε να αντισταθούμε μαζικά στην ιδιωτικοποίηση του νερού, που είχε επιβάλλει κρατικά η κυβέρνηση όπως και να αρνηθούμε το χαράτσι (ειδικό τέλος) 80% με 19% ΦΠΑ, το οποίο επέβαλαν οι ιδιωτικού πλέον δικαίου "Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης και Αποχέτευσης"....

Κανείς δεν αντιστάθηκε τότε, επειδή ήταν "νόμιμο" το χαράτσι... παρά το άδικο και παράλογο της σχετικής ρύθμισης σε ένα από τα βασικότερα αγαθά της ζωής μας, το οποίο έγινε εμπορεύσιμο προϊόν, μολονότι δεν χρειάζεται να το "παράγει" καμία από τις ιδιωτικές εταιρίες που το καπηλεύονται ή το εμφιαλώνουν... θησαυρίζοντας από τα δώρα της Φύσης.

Αυτός είναι ο φασισμός του κέρδους και τα αποτελέσματα του...

Μήπως να περιμένουμε και "ιδιωτικοποίηση του εισπνεόμενου αέρα"? με συνακόλουθη φορολόγηση? ή να θεωρήσουμε πως ήδη συνέβη -έμμεσα- με την καμπάνια "ενάντια στο CO2?....

Διαβάστε το παλαιότερο άρθρο

Το Νερό και τροφή μας

όπως επίσης το σχετικό μήνυμα που μου απεστάλη χθες, με πηγές και στοιχεία για μια ανάλογη ιστορία με αυτή της εξαγοράς της υδροδότησης της Θεσσαλονίκης από τη γαλλικών συμφερόντων SUEZ - τον πόλεμο στη Βολιβία...

που ουσιαστικά αποτελεί αναδημοσίευση από την πολύ καλή εργασία που παρουσίασε το alepouda.blogspot στις αρχές Απρίλη 2009 με τίτλο "Πολεμώντας για το νερό", στο οποίο έχω εισαγάγει τα προτεινόμενα βίντεο και τις εικόνες, όπως και ορισμένες υπογραμμίσεις:

Η γαλλική SUEZ θέλει να αποκτήσει το μονοπώλιο του νερού
στην Θεσσαλονίκη

Διαβάστε για την υπόθεση της πώλησης της ΕΥΑΘ (tvxs) και δείτε παρακάτω, τι συνέβη σε μια παρόμοια περίπτωση στη Βολιβία και γιατί οι πολυεθνικές επιβουλεύονται το νερό, ακόμα και εδώ στην Ελλάδα


(εικόνα Cochabamba Originally uploaded by sabeth718)

Θέματα:

1. Βολιβία - o Πόλεμος για τη Βροχή
2. Cochabamba, Βολιβία και οι μνηστήρες-νταβατζήδες του κέρδους
3. Αφού αυτός ο πλανήτης είναι γαλάζιος, γιατί έχουμε πρόβλημα με το νερό;
4. Το ξεπούλημα του νερού της Θεσσαλονίκης
5. Η SUEZ και ο Δεύτερος Πόλεμος για το Νερό στη Βολιβία

Εικόνα La crisis:
(The Crisis is not economical... is personal)
photo by Discaciate: http://www.flickr.com/people/discaciate

Βολιβία - Ο Πόλεμος για τη Βροχή

Σεπτέμβριος 1998

Όλα ξεκινάνε από τα δάνεια.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εγκρίνει δάνειο 138 εκ. δολαρίων στην Βολιβία, για να συγκρατηθεί ο πληθωρισμός και να ενισχυθεί η ανάπτυξη της χώρας. Το ΔΝΤ όμως, δεν δίνει μόνο λεφτά αλλά δίνει και «συμβουλές». Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, είναι περισσότερος εντολές παρά συμβουλές. Η εντολή λοιπόν που δόθηκε στην Βολιβία ήταν να πουλήσει όσες κρατικές επιχειρήσεις είχαν μείνει στα χέρια της, μεταξύ των οποίων, τα Εθνικά Διυλιστήρια και μια τοπική εταιρία ύδρευσης, την SEMAPA.

Σεπτέμβριος 1999

Η Βολιβία ξεπουλάει το νερό της σε πολυεθνική

Η Βολιβία υπογράφει ένα συμβόλαιο 2,5 δις δολαρίων για να παραδώσει τη διαχείριση του συστήματος ύδρευσης της πόλης Cochabamba στην Aguas del Tunari (μια διεθνής εταιρική συνεργασία επενδυτών). Συμπτωματικά (?) αυτοί ήταν και οι μοναδικοί ενδιαφερόμενοι για την αγορά. Συνεπώς και πλειοδότες του διαγωνισμού πώλησης.

Οκτωβριος 1999

Η Aguas del Tunari ανακοινώνει τα σχέδια της και το κράτος νομοθετεί την ιδιωτικοποίηση του νερού

Η Aguas del Tunari ανακοινώνει ότι πήρε τα δικαιώματα εκμετάλλευσης του νερού και του αποχετευτικού συστήματος της Cochabamba για 40 χρόνια. Επίσης ανακοινώνει ότι θα προχωρήσει σε παραγωγή ρεύματος και κατασκευή αρδευτικού συστήματος για τις αγροτικές καλλιέργειες τις περιοχής. Ο κυριος μέτοχος της Aguas del Tunari, είναι η περίφημη Bechtel. Η Bechtel λοιπόν που είναι η θυγατρική της International Water Ltd (τρομακτικό όνομα) υποστηρίζει ότι μέσα σε 5 χρόνια θα γίνουν και της Παναγιάς τα μάτια στην περιοχή της φτωχής Cochabamba. Την ίδια ώρα που οι μέτοχοι υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, η κυβέρνηση περνά την νομοθεσία που επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση του νερού και του συστήματος αποχέτευσης.

Κατά συνέπεια γίνεται νομικά δυνατό να απαιτηθεί από τους κατοίκους της περιοχής να πληρώσουν για το νερό, όσο αξιώνει η ιδιωτική εταιρία που το εκμεταλλεύεται.

Ιανουάριος 2000

Οι τεράστιες αυξήσεις στην τιμή του νερού και οι πρώτες αντιδράσεις του κόσμου

Η Aguas del Tunari παρόλο που είχε υποσχεθεί στην κυβέρνηση ότι θα ανεβάσει τα τιμολόγια του νερoύ μόνο 35% για να καλύψει τα έξοδα της αναβάθμισης του συστήματος ύδρευσης, προχωρά σε αυξήσεις 200% και 300%. Η πόλη ακινητοποιείται για 4 μέρες, με απεργίες, διαδηλώσεις και οδοφράγματα από τους κατοίκους που διαμαρτύρονται για την ιδιωτικοποίηση και τις αυξήσεις.

4-5 Φεβρουαρίου 2000

Από τις ειρηνικές διαδηλώσεις στην εξέγερση

Ο κόσμος έχει φτάσει στα όρια του με την απραξία της κυβέρνησης.

Δημιουργείται ένα συντονιστικό όργανο, La Coordinadora, 'η συμμαχία για τη υπεράσπιση του νερού και της ζωής'. Επι κεφαλής μπαίνει ο Oscar

Olivera, συνδικαλιστής και γνωστός ακτιβ! ιστής με δράση κατά της παγκοσμιοποίησης. Πραγματοποιείται ειρηνική πορεία στην πόλη. Τα ΜΑΤ συγκρούονται με τους διαδηλωτές. Γίνεται μεγάλη χρήση δακρυγόνων. Οι τραυματίες φτάνουν τους 175, μεταξύ των οποίων δύο τελικά τυφλώνονται. Τα ΜΜΕ της Δύσης αρχίζουν να μιλάνε για τον 'Πόλεμο για το νερό'.

22 Μαρτίου 2000

Ανεπίσημο δημοψήφισμα - 96% ενάντια στην ιδιωτικοποίηση

Η Coordinadora, διεξάγει δημοψήφισμα. Το 96% των ψηφοφόρων (50.000 ψήφισαν συνολικά) αποδοκιμάζει την πώληση στην Aguas del Tunari, αλλα η κυβέρνηση δείχνει σαφέστατη προτίμηση στα 2,5 δις δολάρια και αρνείται να διακόψει το συμβόλαιο.

3 Απριλίου 2000

Η εξέγερση εξαπλώνεται

Οι διαδηλώσεις από την την κεντρική πλατεία της Cochabamba εξαπλώνονται στην La Paz και σε άλλες πόλεις και φτάνουν μέχρι τις πιο απομακρυσμένες κοινότητες της Βολιβίας. Χιλιάδες πολίτες συγκρούονται με τα ΜΑΤ, στήνουν οδοφράγματα και δεν διαμαρτύρονται πλέον μόνο για το νερό αλλά και για την οικονομία και την ανεργία στη χώρα.

6 Απριλίου 2000

Η κυβέρνηση συλλαμβάνει τον ηγέτη της Coordinadora

Το κράτος ανίκανο να χειριστεί την κρίση, αποφασίζει να παγιδεύσει και να συλλάβει τον ηγέτη του Συντονιστικού. Κυβερνητικοί αξιωματούχοι καλούν τον Olivera και άλλα μέλη της Coordinadora για διαπραγματεύσεις σε σχέση με τα τιμολόγια. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, η αστυνομία εισβάλλει και συλλαμβάνει όλους τους ακτιβιστές.

8 Απριλίου 2000

Η δολοφονία του 17χρονου και η 'κατάσταση πολιορκίας'

Ο Πρόεδρος της Βολιβίας, Hugo Banzer, κηρύσσει τη χώρα σε 'κατάσταση πολιορκίας'. Πρόκειται για κάτι ανάλογο της 'κατάστασης πολέμου' που μπορεί, σύμφωνα με το Σύνταγμα, να ισχύσει για 90 μέρες. Κατά την περίοδο αυτή επιτρέπονται οι συλλήψεις χωρίς ένταλμα, μπορεί να επιβληθεί απαγόρευση της κυκλοφορίας και να περιοριστεί η μετακίνηση καθώς και τα ταξίδια. Ο στρατός έχει κατεβεί στους δρόμους για να επιβάλλει την τάξη. Ένας λοχαγός του Στρατού ντυμένος με πολιτικά στέκεται δίπλα στους αστυνομικούς σημαδεύει το πλήθος και πετυχαίνει στο κεφάλι ένα 17χρονο, τον Victor Hugo Daza. (φωτοCochabambaShooter.jpg) Eνας δημοσιογράφος ανεξάρτητου Βολιβιανού καναλιού θα απαθανατίσει τη σκηνή σε βίντεο.

(βιντεο , πυροβολισμός στο 32').

O δολοφόνος του 17χρονου ήταν άρτια εκπαιδευμένος σε τακτικές επιβολής της τάξης και τακτικές τους πολέμου. Ένας από τους δεκάδες χιλιάδες απόφοιτους των στρατιωτικών σχολών των Η.Π.Α. που χρόνια τώρα εκπαιδεύουν Λατινοαμερικάνους στρατιωτικούς, πράκτορες και αστυνομικούς. Δύο χρόνια αργότερα γίνεται η δίκη του, σε στρατιωτικό δικαστήριο και ο λοχαγός Robinson Iriarte αθωώνεται... και λίγο αργότερα προάγεται σε ταγματάρχη.

9 Απριλίου 2000

Δακρυγόνα, σφαίρες τραυματίες και νεκροί

Τα ΜΑΤ της Βολιβίας συνεχίζουν να επιτίθενται στους διαδηλωτές με πραγματικές σφαίρες και δακρυγόνα.. Όλοι είναι στους δρόμους, ακόμα και οι νοικοκυρές έχουν κατέβει και πετάνε πέτρες. Οι ξένοι δημοσιογράφοι στέλνουν ανταποκρίσεις και δηλώνουν ότι δεν έχουν ξαναδεί τέτοιο ξεσηκωμό. Η Αστυνομία στην La Paz και στη Santa Cruz ξεσηκώνεται και διαμαρτύρεται για τους χαμηλούς μισθούς. Οι διαδηλώσεις του Απρίλη αφήνουν πίσω 6 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες καθώς και πολλές βίαιες συλλήψεις και κρατήσεις

10 Απριλίου 2000

Η κυβέρνηση υποχωρεί και δίνει τον έλεγχο του νερού στην Coordinadora

Το τελευταίο βίαιο κύμα των διαδηλώσεων οδηγεί σε μια ιστορική νίκη των κατοίκων της πόλης της Cochabamba. Ο Oscar Olivera υπογράφει συμφωνία με την κυβέρνηση, σύμφωνα με την οποία γίνεται ανάκληση της πώλησης στην Aguas del Tunari και παράδοση της διαχείρισης στην Συμμαχία των κατοίκων της πόλης, την Coordinadora. Επίσης διασφαλίζεται η απελευθέρωση των συλληφθέντων, αποσύρεται η νομοθεσία που επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση, καθώς και ο νόμος που απαγορεύει από τους αγρότες να βγάζουν νερό από τα πηγάδια τους(!)

12 Απριλίου 2000

Οι απαράδεκτες δηλώσεις του προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας

Όταν ρωτήθηκε για τα γεγονότα, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, James Wolfensohn, υποστήριξε ότι το νερό δεν πρέπει να ανήκει στο κράτος, αλλά να είναι ιδιωτικό. Μάλιστα δήλωσε ότι «Το μεγαλύτερο πρόβλημα με το νερό είναι η σπατάλη του επειδή δεν τιμολογείται υψηλά.»

16 Απριλίου 2000

Διαμαρτυρίες στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη Παγκόσμια Τράπεζα.

Χιλιάδες διαδηλωτές ενάντια στην παγκοσμιοποίηση επιχείρησαν να αποκλείσουν την συνάντηση του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσιγκτον. Τα αιτήματα τους ήταν η διαγραφή του χρέους των φτωχών κρατών - όπως της Βολιβίας. Ο Oscar Olivera ήταν παρών και δήλωσε πως «Οι άνθρωποι ξαναβρήκαν την αξιοπρέπεια τους, την ικανότητα της αυτό-οργάνωσης και το πιο σημαντικό από όλα, οι άνθρωποι δεν φοβούνται πια»

6 Αυγούστου 2001

Παραίτηση του Προέδρου της Βολιβίας

Βαριά άρρωστος από καρκίνο στους πνεύμονες και στο συκώτι, ο Hugo Banzer παραιτείται από πρόεδρος της χώρας και τη θέση του αναλαμβάνει ο 41χρονος αντιπρόεδρος Jorge Quiroga. Ο νέος πρόεδρος κατάγεται από την Cochabamba, είναι πρώην μεγαλοστέλεχος της IBM και θα προεδρεύσει ένα χρόνο, όσο χρειάζεται δηλαδή για να κλείσει η τρέχουσα προεδρική 5ετία.

Νοέμβριος 2001

Η Aguas del Tunari ζητάει αποζημίωση

Η Aguas del Tunari που επιχείρησε να εκμεταλλευτεί το νερό της Cochabamba απαιτεί να αποζημιωθεί και πηγαίνει το θέμα στην ICSID. Η 'International Centre for Settlement of Investment Disputes' είναι ένας Οργανισμός που έχει σαν σκοπό την διαιτησία και την επίλυση διαφορών που προκύπτουν μεταξύ επενδυτών του ιδιωτικού τομέα και κυβερνήσεων. Η Aguas del Tunari ισχυρίζεται ότι η Βολιβία καταπάτησε διμερή εμπορική συμφωνία με την Ολλανδία(!). Ας θυμηθούμε ότι η Bechtel που ήταν ο κυρίως μέτοχος της Aguas del Tunari είναι θυγατρική της International Water Ltd που έχει την έδρα της στην Ολλανδία.

27 Νοεμβρίου 2001

Ο Oscar Olivera συλλαμβάνεται από τις βολιβιανές αρχές

Ο Oscar Olivera συλλαμβάνεται στην Cochabamba από τις βολιβιανές αρχές με τις κατηγορίες: της στάσης, συνωμοσίας, πρόκληση διατάραξης της δημόσιας τάξης και άλλων εγκληματικών πράξεων. Με ανάλογες κατηγορίες συλλαμβάνονται και άλλα δυο μέλη της Coordinadora. Ο Olivera αφήνεται ελεύθερος αλλα πρέπει να παρουσιάζεται σε Α.Τ. κάθε 72 ώρες.

30 Νοεμβρίου 2001

Οι κατηγορίες αποσύρονται

Εκατοντάδες γράμματα διαμαρτυρίας φτάνουν στις αρχές και η κυβέρνηση αναγκάζεται να δηλώσει ότι θα αποσυρθούν οι κατηγορίες εναντίον του Olivera και των άλλων δύο ακτιβιστών.

18 Δεκεμβρίου 2001

Οι θέσεις της Bechtel για την εξέγερση και το νερό

Η εκπρόσωπος τύπου της Bechtel, δήλωσε ότι «είναι σημαντικό να καταλάβουμε την διαφορά μεταξύ της μονάδας χρέωσης του νερού και των λογαριασμών, που είναι ανάλογοι με την ποσότητα της κατανάλωσης. Για τους φτωχούς η αύξηση ήταν μικρή. Ούτε 10%» και προσθέτει λέγοντας πως «υπεύθυνη για την οργή του κόσμου ήταν η πολιτική αστάθεια και όχι οι αυξήσεις στο νερό» και κλείνει καθησυχάζοντας πως η Bechtel πηγε στην ICSID για διαμεσολάβηση και όχι γιατί θέλει να κάνει μήνυση. Αλλά αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που η Bechtel δήλωνε άλλα και έκανε άλλα.

2 Φεβρουαρίου 2002

Δαυίδ εναντίον Γολιάθ

Η Bechtel προχωρά σε απαίτηση να αποζημιωθεί για τη ζημία που προκλήθηκε από την αθέτηση συμφωνίας από την Βολιβία. Το ποσό που ζητά είναι τεράστιο. Η Bechtel με ετήσια έσοδα πάνω από 14 δις, ζητάει 25 δις από την Βολιβία που έχει κρατικό προϋπολογισμό μόλις 2,7 δις. Και ας μην ξεχνάμε πως το συμβόλαιο αγοράς ήταν στα 2,5 δις

Cochabamba, Βολιβία και οι μνηστήρες-νταβατζήδες του κέρδους

Η Cochabamba είναι μια πόλη 800.000 κατοίκων που βρίσκεται πάνω στις Άνδεις. Είναι η 3η μεγαλύτερη πόλη της Βολιβίας, της φτωχότερης χώρας της Λατινικής Αμερικής.. Πάνω από το 70% του πληθυσμού της χώρας ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Ένα στα δέκα παιδιά πεθαίνει πριν κλείσει τα 5 χρόνια. Η χώρα, από το 80 και μετά έχει αναγκαστεί να δανείζεται συνεχώς από την Διεθνή Δανειοδοτική Κοινότητα με τελείως ασύμφορα επιτόκια. Τα δάνεια αυτά είναι αδύνατο να ξεχρεωθούν, γιατί είναι φτιαγμένα έτσι ώστε να μη ξεχρεώνονται, αλλά να σε αναγκάζουν να ξεπουλάς τη χώρα. Έτσι λοιπόν η Βολιβία πούλησε την κρατική της αεροπορική εταιρία, τον οργανισμό σιδηρόδρομων, τα ορυχεία της και την δημόσια εταιρεία ηλεκτρισμού σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Τα έσοδα που προήλθαν από τις αποκρατικοποιήσεις συγκράτησαν τον πληθωρισμό, αλλά προκλήθηκε ύφεση και εκτίναξη της ανεργία στα ύψη.

Σημείωση: Πολλές φορές οι αγοραστές δεν κάνουν περικοπές και απολύσεις, αλλά τους συμφέρει να προχωρήσουν σε πλήρη διάλυση της εταιρίας που αγόρασαν. Παράδειγμα, η κρατική αεροπορική εταιρία της Αργεντινής, επι πρωθυπουργίας Μένεμ, πουλήθηκε στο 1/10 της αξίας της. Ηταν κερδοφόρα και με μεγάλο και ολοκαίνουργιο στόλο αεροπλάνων. Η εταιρία που την αγόρασε, αντί να την λειτουργήσει, την διέλυσε. Πούλησε ο,τι πουλιόταν, δηλαδή τα πάντα. Πούλησε τα αεροπλάνα, ακόμα και σαν ανταλλακτικά, πούλησε τις καρέκλες, τα πλακάκια, τις γλάστρες. και έτσι εξαργύρωσε άμεσα τα 9/10 της αξίας της.

Η Παγκόσμια Τράπεζα, κυρίαρχος δανειστής των φτωχών κρατών, εδώ και χρόνια άλλαξε την τακτική της, πάντα στοχεύοντας στο υψηλότερο κέρδος. Ενώ λοιπόν τα προηγούμενα χρόνια έδινε εύκολα δάνειο για να φτιαχτούν μεγάλα φράγματα τώρα έχει σταματήσει. Αυτό συνέβη γιατί τα φράγματα αποδείχτηκαν τεράστιες αποτυχίες, με λίγα έως καθόλου κέρδη. Οι μοναδικοί που όπως φαίνεται επωφελήθηκαν ήταν οι πολιτικοί και οι κατασκευαστικές, αφήνοντας πίσω τους μεγάλες καταστροφές και δημόσια χρέη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το φράγμα που ακόμα χτίζεται στη Αργεντινή και το κόστος του έχει φτάσει στο 10πλάσιο του αρχικού δανείου. Έτσι η Παγκόσμια Τράπεζα προχωράει με ασφάλεια εξαναγκάζοντας τις φτωχές χώρες με χρέος να παραδώσουν το νερό τους στα διεθνή συμφέροντα.

Αυτό που κι εμείς στην Ελλάδα ακούμε τόσο συχνά ως αποκρατικοποίηση ή ιδιωτικοποίηση.

Αφου αυτος ο πλανήτης είναι γαλάζιος, γιατί έχουμε πρόβλημα με το νερό;

Ο περισσότερος κόσμος έχει την εντύπωση ότι η έλλειψη του νερού έχει σχέση με τη συχνότητα των βροχοπτώσεων. Στην πραγματικότητα αυτό δεν είναι ούτε η μισή αλήθεια. Για παράδειγμα η Πολωνία έχει συχνές βροχοπτώσεις, άλλα οι λίμνες, τα ποτάμια και ο υδροφόρος ορίζοντας της είναι τόσο μολυσμένα που τελικά το νερό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί δεν είναι περισσότερο από αυτό του Μπαχρέιν(!).

Επίσης μην ξεχνάμε ότι έτσι κι αλλιώς μόνο το 1% του συνολικού νερού είναι πόσιμο.

Ήδη σήμερα πολλές περιοχές (Νότια Καλιφόρνια, χώρες του Περσικού Κόλπου) αγοράζουν νερό και το εισάγουν με αγωγούς και άλλα μέσα. Οι εκτιμήσεις λένε ότι πολύ σύντομα η αξία και τα κέρδη του νερού θα ξεπεράσουν αυτά του πετρελαίου. Δεν μπορεί κανείς να τους αδικήσει, αν σκεφτούμε πως για τα καύσιμα μπορούμε να βρούμε εναλλακτικές, για το νερό όμως όχι. Στο κάτω-κάτω ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς βενζίνη, χωρίς τηλέφωνο και χωρίς ηλεκτρισμό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ζήσει χωρίς νερό.

Το ξεπούλημα του νερού της Θεσσαλονίκης

Οι ερευνητές της επιχειρησιακής στρατηγικής μεγάλων υπερ-πολυεθνικών έχουν προβλέψει ότι η έλλειψη του πόσιμου νερού θα επιφέρει τεράστια κέρδη. Το νερό είναι για αυτούς το τέλειο προϊόν, δεν χρειάζεται να μας πείσουν να το αγοράσουμε, μας είναι αναγκαίο ήδη. Έτσι, εδώ και δυο δεκαετίες έχει ξεκινήσει ένα σχέδιο απόκτησης του μονοπωλίου του νερού. Οι πιο μεγάλες επιχειρήσεις στο χώρο της εκμετάλλευσης του νερού είναι οι γαλλικές Vivendi Environment και Suez.

Η Suez είναι ήδη μέτοχος της ΕΥΑΘ (Εταιρεία Υδρεύσεως Αποχετεύσεως Θεσσαλονίκης) και σύντομα θα ολοκληρώσει τα σχέδια της για να γίνει ο κυρίως μέτοχος της επιχείρησης. Αυτό σημαίνει ότι θα αποκτήσει το μονοπώλιο του συστήματος ύδρευσης και αποχέτευσης της Θεσσαλονίκης. Η Bechtel, εξαιτίας της οποίας ξεσηκώθηκε ολόκληρη η Βολιβία, είναι γνωστή για τις πολιτικές διασυνδέσεις τις. Παρόλα αυτά δεν φτάνει σε επιχειρηματική ανάπτυξη τις γαλλικές, οι οποίες ήδη διαχειρίζονται αμερικάνικο νερό.

Εδώ θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση, σημειώνοντας το αυτονόητο. Οι επενδυτικές εταιρίες δεν είναι φιλανθρωπικοί οργανισμοί. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα δώσουν τα λεφτά τους για ανθρωπιστικούς σκοπούς, αλλά για να έχουν κέρδος. Συνεπώς, είναι αφελές να πιστεύουμε ότι πχ. η Suez θα κάνει θαύματα με το υδρευτικό σύστημα της Θεσσαλονίκης. Σε ο,τι πράξεις προχωράει μια ιδιωτική επενδυτική εταιρία, προχωράει γιατί αποσκοπεί στο κέρδος, αυτή είναι η Φύση της. Το κέρδος όμως προέρχεται από την εκμετάλλευση και την υπερτίμηση. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, όπου θα γίνει μονοπωλιακά, μιλάμε για εκβιασμό γιατί θα εμπορεύονται με γνώμονα το κέρδος το - απολύτως αναγκαίο σε εμάς - νερό.

Το νερό είναι δικαίωμα του ανθρώπου και όχι εμπορεύσιμο αγαθό.

Όπως δεν μπορούμε να πείσουμε ένα λιοντάρι να γίνει χορτοφάγο έτσι δεν μπορούμε να πείσουμε έναν επενδυτή να μην μας βλέπει αποκλειστικά και μόνο σαν ευρώ. Οι υπέρμαχοι των ιδιωτικοποιήσεων, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, έχουν να αντιπαρατάξουν επιχειρήματα. Πιστεύουν ότι μια πλήρης ιδιωτικοποίηση όλων των επιχειρήσεων θα φέρει μια ισορροπία στην αγορά. Το κυριότερο. θα σταματήσουν οι πολιτικοί να λυμαίνονται τις κρατικές επιχειρήσεις. Αυτό αληθεύει. Το θέμα είναι ότι το κυνήγι του κέρδους θα γίνει ακόμα πιο άγριο και δεν θα υπάρχει τίποτα να μας προστατεύσει όταν θα είμαστε τα απόλυτα θύματα. Συνεχίζουν οι υπέρμαχοι, λέγοντας πως μόνο όταν κάτι κοστίζει δεν το σπαταλάμε εύκολα. Κι αυτό αληθεύει. Θα ήθελα να μάθω όμως για αυτούς, πόσο κοστίζει μια ανθρώπινη ζωή. Φοβάμαι ότι αν τολμούσαν να απαντήσουν ειλικρινά θα λέγανε ότι κοστίζουμε όσο το χρήμα που έχουμε.

Γι' αυτό οι φτωχοί δεν έχουνε κόστος και οι πλούσιοι αξίες.

Η SUEZ και ο Δεύτερος Πόλεμος για το Νερό στη Βολιβία

Για αυτούς που αναρωτιούνται τι απέγινε η Βολιβία με το θέμα του Πολέμου για το νερό, ιδού η συνέχεια της ιστορίας.

Το 2005 ξεκίνησε δεύτερος πόλεμος (narconews.com)

Αυτήν την φορά από την πόλη του El Alto ενάντια στην SUEZ. Ναι, ναι! την ίδια που θέλει να πάρει και την ΕΥΑΘ...

Σύμφωνα με στοιχεία στο indymedia η εταιρία αυτή ανάγκασε 200.000 κατοικους να μεινουν χωρις νερό γιατί επέβαλε τέλος σύνδεσης 500 δολάρια, σε ανθρωπους που κερδιζουν 1 δολαριο τη μέρα...

Οι κάτοικοι της πόλης τελικά κατάφεραν να διώξουν την SUEZ

φωτο

από τη διοίκηση της εταιρίας ύδρευσης.

To ίδιο συνέβη και στην Αργεντινή το 2003 οπού η SUEZ κατείχε το 40% και είχε φτάσει το κόστος του νερού σε αβάσταχτα υψη, ειδικά μετά την πτώχευση της χώρας. Όμως δεν χρειαζεται να πτωχεύσει κανεις για να εξεγερθεί. Στη Ατλάντα, των Η.Π.Α οι πολίτες αναγκάσαν την γαλλική εταιρία να αφήσει την διοικηση της επιχείρησης ύδρευσης εξαιτίας της ακρίβειας, των συχνών διακοπών και της κακής ποιότητας νερού.

Μια ακόμα μάχη τελείωσε,
αλλά ο πόλεμος μόλις αρχίζει...

Τώρα η Suez στοχεύει στην ΕΥΑΘ, ίσως να ήρθε η ώρα της Θεσσαλονίκης να πολεμήσει για το δικαίωμα στο νερό... και να οργανωθεί, όπως η Αργεντινή, η Βολιβία, η Ουρουγούαη και οι Φιλιππίνες

World Prout Assembly

Stop SUEZ! Water for People and the Planet, Not for Profit!

• 
  

Υπογραφές:

για να μην περάσει στα χέρια

ιδιωτικής επιχείρησης

η ΕΥΑΘ

Προτάσεις για να μάθετε περισσότερα:

• Δείτε το 4λεπτο απόσπασμα του πολύ καλού ντοκιμαντέρ "The Corporation" που αναφέρεται στη Bechtel και στον Πόλεμο του Νερού στη Βολιβία. (eng)

• Δείτε το απόσπασμα του ντοκιμαντέρ Zeitgeist Addendum, που εξηγεί τις αρπακτικές πρακτικές των πολυεθνικών απέναντι στις χρεωμένες χώρες, χάριν στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Αυτό που συμβαίνει στην Βολιβία άλλα και στην Ελλάδα. Το μεγάλο ξεπούλημα. Τις ιδιωτικοποιήσεις. (eng)

• Διαβαστε τo άρθρο του William Finnegan στο περιοδικό The New Yorker (eng)

• Διαβάστε τι δεν θελει η E.E. να μάθουμε για τις ιδιωτικοποιήσεις (eng)

• Δείτε ντοκουμέντα με τους λογαριασμούς του νερού

http://democracyctr.org/bolivia/investigations/water/jaldin.htm

στην Cochabamba πριν και μετά την ανάληψη της επιχείρησης από την Aguas the Tunari (ναι, μπορεις να βρεις τα πάντα στο ιντερνετ)

• Ενα σχετικό κείμενο του Democracy Center με πολλά ενδιαφέροντα links (eng)

• Πληροφορίες για τον Πόλεμο του Νερού απο την wapedia
  

(το αντιστοιχο της wiki για τα κινητα - eng)

• Ενα ενδιαφέρον πόστ για το θέμα της ιδιωτικής εκμετάλλευσης του νερού στο εξωτερικό και στην Ελλάδα (ελληνικά)

• Φωτογραφίες από τον Πόλεμο του Νερού στην Cochabamba το Φεβρουάριο του 2000

Σχετικά με την SUEZ

Δείτε ένα σύντομο βίντεο-παρουσίαση των δραστηριοτήτων της Suez (eng)

• Αρθρο για την Suez απο μια μεγαλη ερευνα για τους "Βαρωνους του Νερού" που πραγματοποιησε μια διεθνης οργανωση ανεξάρτητων δημοσιογράφων (eng)

To who is who της εταιρίας (eng)

Σχετικά ντοκιμαντέρ που μπορείτε να δείτε:

• BLUE GOLD:- World Water Wars

• THIRST: The movie

• The BIG Sellout

και τέλος... το blog των συνδικαλιστών της ΕΥΑΘ

Πηγή


Απο το μπλογκ της Βίκυς Χρυσού