Η βαρυχειμωνιά στην Ελλάδα μπορεί να ξεκίνησε από χθες και να έχει πνίξει τη χώρα στο χιόνι, η άλλη «βαρυχειμωνιά» όμως, αυτή της οικονομίας έχει ξεκινήσει εδώ και πολλούς μήνες. Κι αν τα κρύα και τα χιόνια υποχωρήσουν τις επόμενες ώρες, στην οικονομική κατάσταση της χώρας η επιδείνωση θα είναι ταχέως κλιμακούμενη και με άγνωστη ημερομηνία λήξεως.
Την «παγωνιά» των ανθρώπων τη βλέπει κανείς όπου κι αν πηγαίνει. Από τις ταβέρνες, τα εμπορικά καταστήματα, μέχρι τα γραφεία και τους δρόμους. Ολοι συζητούν για το μέλλον τους και αυτό των παιδιών τους, κι όλοι είναι «παγωμένοι». Οι ερωτήσεις στους δημοσιογράφους που υποτίθεται ότι γνωρίζουν τα πράγματα από κοντά είναι σχεδόν πάντα οι ίδιες: «Θα χρεοκοπήσουμε; Θα γίνουμε Βουλγαρία; Θα μειωθούν κι άλλο οι μισθοί μας; Πώς θα τα βγάλουμε πέρα; Πώς θα πληρώσουμε το δάνειο του σπιτιού, τα φροντιστήρια ή τις σπουδές των παιδιών;»
Δραματικές ερωτήσεις χωρίς να υπάρχουν απαντήσεις. Τι να πει κανείς σε κάποιον που παίρνει μια ζωή 1.400 ευρώ και θα έλθει ο εργοδότης και θα τους κόψει με το έτσι θέλω το 20%;
Τι να πει κανείς για τους δημοσίους υπαλλήλους των κατώτερων κλιμακίων που υφίστανται εκτός από μειώσεις στους μισθούς και τους «προπηλακισμούς» του κάθε Πάγκαλου που λέει ότι δε δουλεύουν;
Η κυβέρνηση, με το να στοχοποιεί το δημόσιο και να δίνει διαρροές για γερό μαχαίρι στα «ρετιρέ» του δημοσίου στην ουσία το κάνει για να πούμε όλοι εμείς που είμαστε εκτός ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι ίδιοι, παίρνουν 4.000 ευρώ και πάνω, παίρνουν επιδόματα, δε δουλεύουν και άλλα πολλά.
Ωστόσο, η κατάσταση δεν είναι ίδια και δεν είναι παντού. Υπάρχουν χιλιάδες χαμηλόμισθοι και στο δημόσιο τομέα που βρίσκονται τώρα στη δυσάρεστη θέση να χειροτερεύσουν το βιοτικό τους επίπεδο λες και πριν ζούσαν σαν Κροίσοι.
Οσο για τον ιδιωτικό τομέα, εκεί η απόλυτη ζούγκλα. Ολοι αναρωτιούνται τι τους περιμένει τους επόμενους μήνες όταν οι επιχειρησιακές συμβάσεις θα ισχύουν στο ακέραιο κι αυτοί που τις υλοποίησαν θα έχουν πάει σπίτια τους.
Απόλυτη παγωμάρα λοιπόν στην ελληνική κοινωνία και δεν είναι από το χιόνι. Αντίθετα, το λευκό του χιονιού λειτουργεί και εξαγνιστικά.
Το μαύρο που έχει ρίξει η κυβέρνηση και η τρόικα πάνω από τη χώρα, δυστυχώς δε φεύγει με ένα αεράκι. Χρειάζονται αγώνες, προσπάθεια στο δρόμο και στους εργασιακούς χώρους και κυρίως πίεση με κάθε δύναμη προς την κυβέρνηση να πάρει πίσω τις αντεργατικές ρυθμίσεις που προωθεί. Αλλιώς, προειδοποιούν ότι το καζάνι που βράζει θα εκραγεί.
Και το βλέπει κανείς στα μάτια του κόσμου, αυτού που δεν έχει χρήματα για τα καθημερινά. Είναι αγριεμένο το βλέμμα, είναι έτοιμοι να εκραγούν, δεν αντέχουν άλλο. Και με το 2011 να προοιωνίζεται ακόμη δυσκολότερες ημέρες, ίσως θα πρέπει όλοι να προετοιμαζόμαστε να γίνουμε Αργεντινή. Όχι ως προς τη φτώχεια αλλά προς την αντίδραση. Διότι όταν οι περήφανοι Αργεντινοί κατάλαβαν την κοροϊδία του ΔΝΤ τους πήραν με τις κατσαρόλες.
Αυτό έχει αρχίσει να γίνεται κατανοητό από τον κόσμο. Οποιος κυκλοφορεί έξω καταλαβαίνει ότι η ηρεμία είναι λίγο πριν τη θύελλα. Όχι τη χιονοθύελλα των τελευταίων ωρών. Την κοινωνική που δεν φεύγει έτσι εύκολα.
Στο κάτω – κάτω, τι είναι ο πάγος μπροστά στον… γύψο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου