Δεν έχουν τελειωμό όπως φαίνεται οι πιέσεις κατά της ελληνικής κοινωνίας με απλό θεατή την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Λίγα μόνο 24ωρα μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα εργασιακά που θεσμοθετεί για πρώτη φορά τις επιχειρησιακές συμβάσεις και καταργεί κάθε έννοια προστασίας των εργαζόμενων η Τρόικα, με διαφορετική προσέγγιση από ΔΝΤ και Κομισιόν, ανοίγει και πάλι το θέμα. Δεν φτάνει δηλαδή που η κοινωνία βρίσκεται στα όριά της και όλοι συζητούν αν θα έχουν δουλειά αύριο και με τι μισθό έρχονται τώρα οι δανειστές και ζητούν από την κυβέρνηση να επαναφέρει το θέμα. Είναι εντυπωσιακό, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ψηφίστηκε ο νόμος Κατσέλη, διαγράφηκε ένας ακόμη κυβερνητικός βουλευτής, κάηκε όλη η Αθήνα και οι τροϊκάνοι ζητούν αλλαγές. Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για γκρίνια κυρίως στην Κομισιόν σχετικά με τις ρυθμίσεις που αφορούν το νέο καθεστώς γύρω από τις συμβάσεις και της δυνατότητας επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων σε εργασιακούς χώρους που δεν εκπροσωπούνται στη συλλογική διαπραγμάτευση.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στελέχη της Κομισιόν πιέζουν ξανά την κυβέρνησης να προχωρήσει σε διορθωτικές κινήσεις με νέο νόμο που πρέπει να περάσει μέσα στον Ιανουάριο. Θέτουν μάλιστα θέμα μη χορήγησης της τέταρτης δόσης του δανείου αν δεν καταργηθεί η επέκταση ισχύος των κλαδικών συμβάσεων εργασίας στις επιχειρήσεις και στους εργαζομένους που δεν εκπροσωπούνται στις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Μια τέτοια προοπτική θα άνοιγε διάπλατα το δρόμο για μειώσεις μισθών ακόμη και κάτω από τα 740 ευρώ που έβαλε η κυβέρνηση ως κατώτερο πλαφόν. Ετσι, ακόμη και η όποια προσπάθεια να “μαλακώσει” ο νόμος – έκτρωμα τινάζεται στον αέρα από την επιμονή των Κομισάριων να καταλυθούν πλήρως τα εργασιακά δικαιώματα.
Από την Ουάσιγκτον οι ανταποκριτές μεταδίδουν ότι το θέμα δεν συζητήθηκε στη συνεδρίαση του ΔΝΤ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα ανοίξει στο μέλλον. Απλά οι του ΔΝΤ εμφανίζονται πιο χαλαροί και αφήνουν την Κομισιόν να κάνει τη βρόμικη δουλειά.
Το πρόβλημα, πάντως, δεν είναι μόνο οι απαιτήσεις της Κομισιόν στο ζήτημα των επιχειρησιακών συμβάσεων. Είναι ότι πιέζουν να μπει ακόμη πιο βαθιά το μαχαίρι στην πλάτη ελληνικής κοινωνίας η οποία είναι κλινικά νεκρή.
Είναι σοβαρότατο γεγονός να ψηφίζεται ένα τόσο επώδυνο νομοσχέδιο και λίγες ώρες μετά να έρχονται οι δανειστές και να ζητούν νέο νόμο. Οπως επίσης είναι σοβαρό η κυβέρνηση να μη μπορεί να σταθεί στα πόδια της, να στυλώσει τα πόδια της και να πει “ως εδώ”. Υπό το φόβο και τον εκβιασμό της χορήγησης των δόσεων, κάθε φορά που έρχεται η ώρα να εκταμιευτούν τα λεφτά οι δανειστές εγείρουν νέες απαιτήσεις. Το Δεκέμβριο σάρωσαν τα πάντα και μας έβαλαν το μαχαίρι στο λαιμό να κάνουμε αλλαγές μέχρι το Μάρτιο. Τώρα, με τον Μάρτιο να πλησιάζει ξαναζητούν ακόμη χειρότερα μέτρα.
Και η ερώτηση είναι μέχρι πότε θα συνεχιστούν οι πιέσεις. Ο λαός -έστω κι άθελά του- δέχθηκε ένα Μνημόνιο το Μάιο το οποίο μήνα με το μήνα αλλάζει προς το χειρότερο. Πότε δηλαδή θα ικανοποιηθούν οι ορέξεις της τρόικας η οποία σαν αδηφάγο τέρας τρώει τις σάρκες της Ελλάδας και η κυβέρνηση κάνει πως δεν καταλαβαίνει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου