“Χρωστάμε σε όσους ήρθαν, πέρασαν,. θα’ ρθούνε, θα περάσουν.Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί…”
Κωστής Παλαμάς
Μπορεί πολλοί να νιώθουν άβολα με τον χαρακτηρισμό «τζάμπα μάγκας», αλλά πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηρισθεί η σημερινή αντιμετώπιση από την πλευρά του Ελληνικού λαού, ο οποίος παραμένοντας τελείως αδρανής –σαν θεατής σε ταινία τρόμου- παρακολουθεί τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις που του καταστρέφουν το παρόν και του εξαφανίζουν το μέλλον…;
Ωρυόμαστε, για όλα εκείνα που με την ισχύ της ύπαρξής μας θα έπρεπε να έχουμε ήδη κατακτήσει. Κι εδώ είναι ίσως το ζητούμενο: Ποιάς ύπαρξής μας; Είμαστε επιρρεπείς στην διχόνοια και έχουμε απολέσει την ίδια μας την ύπαρξη. Μας πετάνε χάντρες και καθρεφτάκια κι εμείς επαιρόμαστε που μας τα προσέφεραν, ενώ στην πραγματικότητα μας κρατάνε μακριά από τα σημαντικά…
Τζάμπα μάγκες, σας λέω. Μας κλέβουν χαμογελώντας και στη συνέχεια μας λένε πως «μαζί τα φάγαμε» κι εμείς σιγομουρμουρίζουμε τον θυμό μας, βράζουμε στο ζουμί μας!!!
Ποιοι μάγκες μωρέ;
Εμείς; Εμείς, όλοι μας, είμαστε για το ανάθεμα. Και οι άρχοντές μας το γνωρίζουν και μας στέλνουν σούμπιτους εκεί που μας αξίζει.
Αύριο δεν θα έχουμε να φάμε. Και αυτό είναι γεγονός. Και τι κάνουμε σαν μάγκες; Τίποτε… Τίποτε απολύτως. «Μούγκα στη στρούγκα» και φραπεδιά στον ήλιο για να φανούμε όμορφοι και υπεράνω…
Κότες είμαστε μωρέ. Κότες ξεπουπουλιασμένες, έτοιμες για βράσιμο… Άκου εκεί, μάγκες!
Πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Έχουμε αποτύχει σαν κοινωνία επειδή δεχτήκαμε να γίνουμε κοινωνία που άρχουν οι ανίκανοι και οι βολεμένοι. Οι βολεμένοι μάγκες… Που δεν τολμούν να σηκώσουν ούτε το φρύδι τους μπροστά στους αφεντάδες τους…
Μας παίρνουν την δουλειά μας, μας φορτώνουν με δικά τους χρέη, μας στέλνουν στην πείνα και στην εξαθλίωση, ενώ διώχνουν τα νιάτα μακριά από τα σπίτια τους, σε άλλη γη, σε άλλα μέρη, για να μπορέσουν να ζήσουν αξιοπρεπώς…
Κι εμείς, οι μάγκες κάνουμε τις κότες, μην χαλάσει η μαγιά των αρχοντάδων και ξυνίσουν τα μούτρα τους! Νούμερα είμαστε μωρέ. Μεγάλα νούμερα και τίποτε άλλο. Νούμερα που δεν αξίζουν δεκάρα τσακιστή. Νούμερα που θέλουν να τα μικρύνουν για να τα φέρουν στα μέτρα τους…
Αν είμασταν μάγκες, όλο αυτό το σκυλοσόι που βγάζει τα απωθημένα του επάνω μας θα είχε βγάλει φτερά… Αν είμασταν μάγκες…
Έλα όμως που δεν είμαστε. Το λέμε και το πιστεύουμε για να ξεχνιόμαστε, για να βρίσκουμε καμιά δικαιολογία στον εαυτό μας.
Όμως, το αύριο έρχεται. Και όταν θα πεινάσουν τα παιδιά μας και θα μας κοιτάξουν στα μάτια, τι θα τους πούμε εμείς;
Ο μάγκας είναι υπερήφανος. Ο μάγκας αναγνωρίζει τα λάθη του και πληρώνει τον λογαριασμό του, την «ζημιά» που έχει κάνει. Ο μάγκας δεν κάνει βήμα πίσω από τον χώρο του. Μάγκας είναι ο ντόμπρος και μαχητής της ζωής… Ο μάγκας έχει μπέσα ρε… Εμείς, όπως είμαστε σήμερα, δεν έχουμε μπέσα ούτε στη σκιά που πατάμε… για να μην πω ότι την φοβόμαστε...
Φαίνεται ξεκάθαρα, πως δεν έχουμε βρει οι Έλληνες ακόμα την περπατησιά μας και δεν καταφέραμε ακόμα να συναντηθούμε, σε όλα εκείνα που θα έπρεπε να μας ενώνουν και να μας αναδεικνύουν, γιατί ξεχάσαμε ποιοί είμαστε...
Άντε να κοιταχτούμε στον καθρέφτη μας, για να γελάσουμε με το ανέκδοτο που θα δούμε εκεί μέσα…
Κωνσταντίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου