Όπως έχουμε πει κατ’ επανάληψη, η πολιτική εξουσία είναι σαν το νερό. Όπου βρίσκει μαλακό έδαφος το διαβρώνει και περνάει. Όπου όμως βρει σκληρή πέτρα, αλλάζει δρόμο. Στην περίπτωση τη δική μας το μαλακό έδαφος είμαστε εμείς οι απλοί, ασύνδετοι μεταξύ μας και προδομένοι από τις συνδικαλιστικές μας ηγεσίες πολίτες, ενώ οι σκληρές πέτρες είναι τα ΜΜΕ που διαμορφώνουν και χειραγωγούν την Κοινή Γνώμη.Σύμφωνα λοιπόν με το μνημόνιο και συγκεκριμένα το άρθρο 5 παρ. 12 του νόμου 3845/2010,«Επιβάλλεται ειδικός φόρος στις διαφημίσεις που προβάλλονται από την τηλεόραση. Ο συντελεστής του φόρου ορίζεται σε ποσοστό είκοσι τοις εκατό (20%) επί της αξίας της διαφήμισης που υπολογίζουν τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις. Ο φόρος βαρύνει άμεσα τη διαφημιζόμενη επιχείρηση ή τον διαφημιστή που μεσολαβεί και το τιμολόγιο εκδίδεται στο όνομά του. Εφόσον το τιμολόγιο εκδίδεται στο όνομα του διαφημιστή που μεσολαβεί, αντίγραφο του τιμολογίου με τη σφραγίδα και την υπογραφή του εκδότη αποστέλλεται στο διαφημιζόμενο μέχρι το τέλος του επόμενου μήνα από την έκδοση του τιμολογίου. Στα πιστωτικά τιμολόγια που εκδίδουν τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης πρέπει να αναγράφονται και οι αριθμοί των σχετικών τιμολογίων.
Τον ειδικό φόρο εισπράττουν τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης και αποδίδουν στο Δημόσιο με μηνιαίες δηλώσεις που υποβάλλουν στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. φορολογίας εισοδήματος αυτών, μέχρι την εικοστή (20ή) ημέρα κάθε μήνα, για τα έσοδα από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις του προηγούμενου μήνα.»
Τον ειδικό φόρο εισπράττουν τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης και αποδίδουν στο Δημόσιο με μηνιαίες δηλώσεις που υποβάλλουν στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. φορολογίας εισοδήματος αυτών, μέχρι την εικοστή (20ή) ημέρα κάθε μήνα, για τα έσοδα από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις του προηγούμενου μήνα.»
Το μνημόνιο επομένως προβλέπει ότι, ο ανωτέρω φόρος, δηλαδή…. το 20% επί της αξίας της διαφήμισης θα έπρεπε να προεισπράττεται από το τηλεοπτικό κανάλι και να αποδίδεται μέσα σε 20 ημέρες κάθε επόμενου μήνα από εκείνον που εισπράχτηκε η διαφημιστική αμοιβή.
Έτσι λέει το μνημόνιο.
Όμως το μνημόνιο δεν εφαρμόζεται για όλους το ίδιο. Κάποιοι μπορούν και εξαιρούνται.
Εδώ, η πολιτική εξουσία, βρίσκοντας απέναντί της σκληρές πέτρες, άλλαξε δρόμο, αναβάλλοντας για δύο χρόνια την εφαρμογή αυτής της διάταξης, που πιθανότατα αυτό να οδηγήσει και στις καλένδες, γιατί ποιος θα μπορεί μετά από δύο χρόνια, σε μια ρημαγμένη χώρα να θυμηθεί το γεγονός αυτό;
ΥΓ. Αλήθεια γιατί κανένα κόμμα δεν μιλάει για το θέμα; Ούτε μια τόση δα ανακοίνωση για την τιμή των όπλων. Μούγκα στη στρούγκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου