- Το διήμερο Παρασκευή 14 και Σάββατο 15 Μαίου ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, δέκα υπουργοί της κυβέρνησής του και εκατό από τους μεγαλύτερους Τούρκους επιχειρηματίες θα βρίσκονται στην Αθήνα, βοηθώντας μας να απαντήσουμε το παμπάλαιο ρητορικό ερώτημα «τι θέλει η αλεπού στο παζάρι»; Κοτόπουλα, προφανώς…
Αυτό που ζητά εδώ και δεκαετίες η Τουρκία από την Ελλάδα είναι γνωστό: Απαιτεί τη συνδιαχείριση του Αιγαίου. Με πιο απλά λόγια διεκδικεί τον έλεγχο (και την εκμετάλλευση) του μισού Αιγαίου. Για να το πετύχει, η τουρκική διπλωματία διατυπώνει σταθερά και μεθοδικά τις θέσεις της και τις υπερασπίζεται με τον πιστικό τρόπο που της επιτρέπει η στρατιωτική της ισχύς. Ετσι λοιπόν η Τουρκία επίσημα (με απόφαση της τουρκικής βουλής) μας απειλεί με πόλεμο αν επεκτείνουμε, όπως έχουμε δικαίωμα από τις Διεθνείς Συνθήκες τα χωρικά μας ύδατα, στα 12 ναυτικά μίλια. Επίσης– με το επεισόδιο των Ιμίων– η Αγκυρα κατάφερε να επιβάλει (διεθνώς) τη θέση της πως στο Αιγαίο υπάρχουν νησιά, βράχοι και βραχονησίδες, επί των οποίων η κυριαρχία είναι αδιευκρίνιστη.
Με δεδομένες τις τουρκικές θέσεις (και πρακτική) το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση σπεύδει σε συνομιλίες και ακολουθεί μια πολιτική προσέγγισης— η οποία καλύπτεται κάτω από το πέπλο της οικονομικής συνεργασίας– σημαίνει μόνο ένα πράγμα: Η Αθήνα έχει παραδεχτεί την αδυναμία της να αντιμετωπίσει τον επεκτατισμό της Αγκυρας και προσέρχεται ως δορυφόρος στην σφαίρα επιρροής που διαμορφώνει η Τουρκία ως τοπική «υπερδύναμη». Η έναρξη αυτής της «νέας ελληνικής πορείας» που… επιλέγει η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και φαντάζει αναπότρεπτή εξ αιτίας της οικονομικής (και πολιτικής) χρεοκοπίας της χώρας, εγκαινιάζεται από την επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα.
Η ελληνική χρεοκοπία διευκολύνει τη διαδικασία πρόσδεσης της χώρας στο τουρκικό άρμα. Η ενέργεια, ο τουρισμός, το εμπόριο, το περιβάλλον αλλά και ο χρηματοοικονομικός (οι Τούρκοι ενδιαφέρονται για εξαγορές ελληνικών τραπεζών) τομέας, είναι ορισμένοι από τους τομείς που θα γίνει προσπάθεια καλλιέργειας της εντύπωσης των κοινών ελληνοτουρκικών συμφερόντων κατά την επίσκεψη του Ερντογάν.
Αξιοποιώντας αυτές τις (ψευδείς και κατασκευασμένες) εντυπώσεις , δηλαδή των μεγάλων δυνατοτήτων της ελληνοτουρκικής οικονομικής συνεργασίας η ελληνική κυβέρνηση επιχειρεί να πείσει την ελληνική κοινή γνώμη για την ανάγκη των διευθετήσεων των πολιτικών εκκρεμοτήτων μεταξύ των δύο χωρών. Δηλαδή, με απλά λόγια, για την ανάγκη ολοκλήρωσης των ελληνοτουρκικών συνομιλιών που εξελίσσονται παράλληλα και στο ημίφως των πανηγυρικών οικονομικών διαβουλεύσεων προκειμένου να καταλήξουν στην συμφωνία για τη διανομή του Αιγαίου.
Για να γίνει αποδεκτή από τον ελληνικό λαό μια συμφωνία διανομής του Αιγαίου η ελληνική κυβέρνηση προετοιμάζει το δίλημμα που μεθοδικά και με το πέρασμα του χρόνου θα τεθεί προς την ελληνική κοινή γνώμη ως εξής: τι μας συμφέρει ως χώρα; Να διατηρήσουμε τη ψευδαίσθηση ότι μας ανήκει το 100% του Αιγαίου το οποίο ωστόσο εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε; Ή να προχωρήσουμε σε μια διευθέτηση που μπορεί να μας αποφέρει ένα «καθαρό» 70- 80% στο οποίο θα μπορούμε ανεμπόδιστα να εκφράσουμε την κυριαρχία μας ως χώρα και να προχωρήσουμε στην όποια εκμετάλλευσή του; Η ευκολία με την οποία η ελληνική κυβέρνηση σπεύδει στο τραπέζι των συνομιλιών με κάποιον (Τουρκία) που απειλεί τη χώρα με πόλεμο περιγράφει την λογική της «συναλλαγής» στην οποία κινείται…
Οι φωστήρες που μας κυβερνούν όμως ξεχνούν ότι για να είναι δίκαιη μια συναλλαγή επιβάλλεται οι αντισυμβαλλόμενοι να είναι ισότιμοι. Στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε από την μία την κυβέρνηση της Τουρκίας και από την άλλη την ελληνική, δηλαδή τις μαριονέτες — εκπροσώπους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Κομισιόν και της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας που πραγματικά κυβερνούν την Ελλάδα…
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου