"...Μήπως οι ηγέτες Ευρώ πραγματικά σκέφτονται ότι είναι αρκετά έξυπνοι για να ρίξουν στάχτη στα μάτια της Wall Street; Η Wall Street εφηύρε την απάτη! Και δεν πρόκειται να εξαπατηθούν από πολιτικούς με μπομπονί κοστούμια..."
αρθρογράφος στην Global Research
H Άνγκελα Μέρκελ έχει αφήσει μια μικρή φωτιά στην περιφέρεια να μετατραπεί σε κόλαση που μαίνεται σαρωτικά σε όλη την ήπειρο. Αν δεν ήταν οι αδέξιες διπλωματικές προσπάθειες του Βερολίνου και η άγρια την προσήλωσή του στην Hoover-ική οικονομία, το ελληνικό ζήτημα θα είχε τελειώσει τώρα. Αντ 'αυτού, η φωτιά συνεχίζει να καίει ενώ η Γερμανίδα Καγκελάριος ωθεί την ευρωζώνη πιο κοντά πιο κοντά στο γκρεμό. Και για τι; Να αποδείξει ότι άσωτες δαπανες από τα κράτη μέλη (Ελλάδα) δεν πρέπει να μένουν ατιμώρητες; Γι' αυτό πρόκειται; Είναι η Μέρκελ πραγματικά διατεθειμένη να διαλύσει την ΕΕ για να αποδείξει ότι έχει δίκιο και να αυτοδικαιωθεί;
Υπάρχει μια λύση για τα προβλήματα της ΕΕ, αλλά θα απαιτήσει τη συνεργασία, το όραμα και ένα υπερεθνικό θεσμικό όργανο της διακυβέρνησης για να εφαρμόζει τη δημοσιονομική πολιτική. Είναι όλα πολύ εφικτά, αλλά όχι σε μια ατμόσφαιρα που είναι επιφορτισμένη με την πικρία και το διαχωρισμό. Δεδομένου ότι το ισχυρότερο μέλος, η Γερμανία έχει έναν ειδικό ρόλο να διαδραματίσουν στη διατήρηση της συνοχής. Είναι η κόλλα που κρατά την ΕΕ ενωμένη. Δυστυχώς, η Μέρκελ & Σία φαίνεται να ενδιαφέρονται λιγότερο για την οικοδόμηση γεφυρών από τη διευθέτηση νέων τρόπων τιμωρίας κρατών που παραβαίνουν τον κανόνα του το πολύ 3% έλλειμμα. Η γερμανίδα καγκελάριος θέλει να βεβαιωθεί ότι οι χώρες που υπερβαίνουν τα όρια θα πρέπει να στερούνται επιδοτήσεων και των δικαιωμάτων ψήφου. Η Αυστριακή υπουργός Οικονομικών συνόψισε την πολιτική τέλεια όταν αποφάνθηκε, «Οι χώρες που είναι χαλαρές με τον προγραμματισμό του προϋπολογισμού πρέπει να είναι σε θέση να φάνε τις ξυλιές τους."
Καμία από τις χώρες της Ευρωζώνης δεν εντάχθηκε σε αυτή επειδή ήθελε να τις κάνουν παρατηρήσεις αλαζονικοί Γερμανο-Αυστριακοί γραφειοκράτες των οποίων η παλαιολιθική αντίληψη της οικονομίας έχει ώθησει τη συνομοσπονδίας των 16 κρατών στα πρόθυρα της καταστροφής. Εκτός αυτού, οι αγορές έχουν ήδη ψηφίσει με αντίχειρες κάτω, στη θεραπεία λιτότητας της Μέρκελ. Θέλουν τόνωσης της οικονομίας, της ανάπτυξης και της ρευστότητας! Που δεν προβλέπεται στο σχέδιο οικονομική συρρίκνωσης της "κυρίας όχι".
Αξίζει να ξαναδούμε ορισμένες από τις λεπτομέρειες της λεγόμενης «Ελληνικής διάσωσης" για να πάρετε μια ιδέα για το πόσο εξουθενωτικά είναι πραγματικά τα μέτρα λιτότητας της ΕΕ . Εδώ είναι ένα απόσπασμα από άρθρο του Πολύβιου Πετρόπουλου, πρώην καθηγητή οικονομικών στις ΗΠΑ, ο οποία περιγράφει μερικές από τις σκληρότερες περικοπές:
«Πρώτα από όλα, το ΔΝΤ / πρόγραμμα της ΕΕ ... δεν είναι" βοήθεια" ή "ενίσχυση" ή "διάσωσης", ή ακόμα και"απαλλαγή", όπως το ΔΝΤ, η ΕΕ και οι διάφοροι σχολιαστές, λένε . Αποτελείται από μια σειρά δανείων, στην πραγματικότητα δανείων με μη ευνοϊκούς όρους ... με πρωτοφανείς δρακόντειες προϋποθέσεις και το σύνηθες επιτόκιο το οποίο χρεώνεται από το ΔΝΤ σε όλες τις περιπτώσεις. Όσον αφορά το μέρος της ΕΕ, αυτό δίνεται σε ακόμη υψηλότερο επιτόκιο ...Πληρώνοντας 5-6% επιτόκιο, όταν η αύξηση του ΑΕΠ της χώρας είναι -4% ετησίως, καθιστά σαφές το πρόβλημα του χρέους της χώρας ανυπόφορο, όπως έχει αποδειχθεί από διάφορους οικονομολόγους ....
Δεύτερον, δεν προσφέρθηκε για να βοηθήσει τον "ελληνικό λαό". Προσφέρθηκε για να βοηθήσει τους κατόχους ομολόγων, τους τραπεζίτες, το ευρώ, και να αποφευχθούν οι αλυσιδωτές δυσάρεστες συνέπειες για την ΕΕ και την παγκόσμια οικονομία ...
Τρίτον, δεν υπάρχει καμία απολύτως "προστασία για τους πιο ευάλωτους", όπως θα περίμενε κανείς από το «σοσιαλιστή» (ή «πρώην σοσιαλιστή»;) επικεφαλής του ΔΝΤ, ή τη «σοσιαλιστική» ελληνική κυβέρνηση για το θέμα αυτό, και ο ισχυρισμός αυτός γίνεται πολλές φορές και στα δύο από τα έγγραφα που αναφέρονται ανωτέρω. Το αντίθετο ισχύει. Μια απλή απαρίθμηση ορισμένων από τα μέτρα λιτότητας, αρκεί, για να αποδείξει τον ισχυρισμό μου:
- Ένα πενιχρό λεγόμενο «επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης» για άπορους καταργήθηκε, παρά τις διαβεβαιώσεις του ΔΝΤ, στο τμήμα Q&A, ότι «η στόχευση των κοινωνικών δαπανών θα πρέπει να αναθεωρηθεί για την ενίσχυση του δικτύου κοινωνικής προστασίας για τους πιο ευάλωτους».
- Παρά τις διαβεβαιώσεις του τμήματος Q&A ότι "οι ελάχιστες συντάξεις και τα μέσα στήριξης της οικογένειας δεν θα κοπούν", όλες οι συντάξεις και τα επιδομάτα, έχουν κοπεί, ακόμα και πενιχρές συντάξεις των 450, 500, 550 ευρώ το μήνα κλπ., οι οποίες είναι πολύ κάτω από το όριο της φτώχειας (που θα καταστήσει αδύνατη την επιβίωση των γέρων συνταξιούχων) ...
- Μείωση των αποδοχών, ακόμη και των χαμηλότερα αμειβόμενων δημοσίων υπαλλήλων....
- Πάγωμα των χαμηλότερων μισθών και των συντάξεων για τα επόμενα χρόνια, αν και ο πληθωρισμός καλπάζει ήδη πάνω από το 4% ...
- ΦΠΑ (φόρος προστιθεμένης αξίας), ο οποίος ήταν πολύ υψηλότερος στην Ελλάδα από ό,τι στην Πορτογαλία και την Ισπανία, αυξήθηκε κατά 20% περίπου στο σύνολο των εμπορευμάτων, συμπεριλαμβανομένων των βασικών ειδών διατροφής, τα οποία αποτελούν την πλειονότητα των αγορών των φτωχών.
- Οι ειδικοί φόροι έχουν αυξηθεί σε-υποτίθεται-πολυτελή αγαθά ... όπως βενζίνη (+50%), τσιγάρα, μπύρα, κρασί κλπ. ...
Για να είμαστε δίκαιοι ... η μείωση των πενιχρών συντάξεων του ιδιωτικού τομέα δεν επιβλήθηκε από τους υπαλλήλους του ΔΝΤ στην Αθήνα, αλλά και από τους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. "(" Αλήθειες και μύθοι σχετικά με την «Ελληνικό Κρίση", Πολύβιος Πετρόπουλος, απομειώσεις πίστωσεων)
Έτσι, τα χρέη των τραπεζιτών και των κερδοσκόπων σηκώνονται στις πλάτες των φτωχών εργαζόμενων και των συνταξιούχων. Πού ακούστηκε αυτό;
Τα ελλείμματα της Ελλάδας δεν είναι το πρόβλημα έτσι κι αλλιώς. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι οι καταποντισμένες τράπεζες της ΕΕ (που κατέχουν ελληνικά ομόλογα) θα ανατραπούν εάν η Ελλάδα δεν πάρει μια σανίδα σωτηρίας.
Αυτό είναι από το Reuters:
"Οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι εκτεθειμένες, κατ 'εκτίμηση, 2.800 δισεκατομμύρια δολάρια στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ιταλία - χρέομένα βαριά έθνη της ζώνης του ευρώ που ανησυχούν τους επενδυτές. Οι τράπεζες αυτές μπορεί να πληγούν με απώλειες που κυμαίνονται από τα 350 δισ. δολάρια στα 700 δισεκατομμύρια, έγραψε ο Neela Gollapudi, εκτιμητής επιτόκιων της Citigroup....
«Η δέσμη μέτρων σταθεροποίησης της ΕΕ βοηθά προς αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους, αλλά δεν εξετάζει το χρέος του ιδιωτικό τομέα", δήλωσε ο Gollapudi ».
Έτσι η Μέρκελ μπορεί να σταματήσει να προσποιείται ότι η διάσωση είναι μια ανιδιοτελής πράξη φιλανθρωπίας. Κανείς δεν το πιστεύει. Ούτε μπερδεύονται σχετικά με το σωρό 1 τρισεκατομμύρια δολάρια ευρώ που η ΕΕ συγκεντρωσε για να αποκρούσει τους κερδοσκόπους. Οι κερδοσκόποι αντελήφθηκαν την εν λόγω απάτη σε λιγότερο από 24 ώρες και βυθίσαν τις αγορές και πάλι. Μήπως οι ηγέτες Ευρώ πραγματικά σκέφτονται ότι είναι αρκετά έξυπνοι για να ρίξουν στάχτη στα μάτια της Wall Street; Η Wall Street εφηύρε την απάτη! Και δεν πρόκειται να εξαπατηθούν από πολιτικούς με μπομπονί κοστούμια.
Θα μπορούσε κάποιος στην ΕΕ, τουλάχιστον, να αποδείξει ότι κατανοεί το βασικό πρόβλημα; Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι κάτι περισσότερο από ένα κοινό νόμισμα και μια συνθήκη. Απαιτεί πολιτική, τη διακυβέρνηση και την ενοποίηση. Το Νόμισμα αυτό καθ'αυτό, δεν είναι πολιτική και οι συνθήκες δεν είναι υποκατάστατα των κρατικών θεσμικών οργάνων. Η παρωδία έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να πάει χωρίς περισσότερες παραχωρήσεις από τα μεμονωμένα κράτη, σε μία κεντρική αρχή για την εφαρμογή της δημοσιονομικής πολιτικής. Η άποψη Μέρκελ είναι ότι η Γερμανία θα πρέπει να διατηρήσει την ανεξαρτησία της κυρίαρχης - μαζί με την γιγαντιαία πλεονάσματα της - συντηρώντας παράλληλα την αποκόμιση οφελών από ένα νόμισμα που εξυπηρετεί τα δικά της οικονομικά συμφέροντα. Αλλά τα μειονεκτήματα σε αυτό το πρόγραμμα έχουν ήδη εκτεθεί. Οι μικρότερες μη-εξαγωγικές χώρες ( Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία) χρειάζονται οικονομική διευκόλυνση ή θα είναι αναγκασμένες να αποχωρήσουν από την Ένωση. Δεν είναι ένα θέμα ασυλλόγιστης ελληνικής δαπανης έναντι της γερμανικής φειδούς. Είναι ένα πρακτικό ζήτημα της οικονομικής πραγματικότητας.
Έτσι, πώς μπορεί η ΕΕ να βγει μπροστά από τις αγορές πριν από την ατμοποιηση ευρώ και την οικονομική ύφεση;
Πρώτον, στις Βρυξέλλες πρέπει να αλλάξει τον αντιπαραγωγικό, τιμωρητικό τόνο τους προς την Αθήνα και να ενισχύσουν τις φιλικές σχέσεις. Όχι άλλη κουβέντα για "ξυλιές", παρακαλώ. Η Ελλάδα πρέπει να αναδιαρθρώσει το χρέος της (όλοι συμφωνούν σε αυτό το σημείο), ενώ η ΕΚΤ θα κινεί ένα ποσοτικό προγράμμα χαλάρωσης (ανακτώντας το Ελληνικο εμπορικο και δημόσιο χρέος) για την αύξηση της ρευστότητας, ώστε να μπορούν να αναπτυχθεί η Ελλάδα και να βγει από την ύφεση. Αυτό σημαίνει ότι οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες (και οι κάτοχοι ομολογιών), θα πρέπει να υποστούν ένα κούρεμα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πτώχευση. Σε αυτή την περίπτωση, η ΕΚΤ θα πρέπει να καθορίσει διευκόλυνση χρηματοδότησης για τα χρηματοπιστωτικά ιδρυμάτα ενώ οι ρυθμιστικές αρχές θα πρέπει να ελέγξουν αν υπάρχουν επαρκή κεφάλαια για να μην υπάρξουν χρεωκοπίες.
Οι αγορές είναι φοβισμένες, επειδή τα προτεινόμενα μέτρα είναι όλα αποπληθωριστικά και θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε ύφεση. Έτσι, η ΕΕ πρέπει να θεσπίσει εναλλακτικές πολιτικές που θα αυξήσουν την απασχόληση, θα τονώσουν τη ζήτηση και θα αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη.
Εδώ είναι μερικές συστάσεις:
1 - Η ΕΕ πρέπει να δείξει ότι λαμβάνει μέτρα για να καταστεί μια βιώσιμη πολιτική ένωση με υπερεθνική φορολογική αρχή και χάραξη πολιτικής.
2 - Η ΕΚΤ πρέπει να είναι πρόθυμη να δαπανήσει ό,τι χρειάζεται για να αποτραπεί μια άλλη κατάρρευση.
3 - Πολιτικές θα πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή για την ομαλή αποχώρηση των χωρών που δεν ταιριάζουν στο οικονομικό σχήμα της Ένωσης.
4 - Κανονισμούς για κερδοσκοπικές πρακτικές, τραπεζικές σκιές, παράγωγα, συναλλαγές επαναγοράς, για να αποφευχθεί άλλη μια συντριβή της αγοράς.
5 - Η ΕΕ πρέπει να αναπτύξει μια στρατηγική για την παροχή μακροπρόθεσμης δημοσιονομικής ανάπτυξης σε ολόκληρη την ευρωζώνη μέχρι να μειωθεί η ανεργία, η συνολική ζήτηση αυξηθεί, και οι ισολογισμοί των νοικοκυριών δείξουν σημάδια βελτίωσης.
Τα προβλήματα της ΕΕ μπορεί να λυθούν και η αγορά μπορεί να ηρεμήσει. Είναι ακριβώς ένα θέμα αλληλεγγύης, όραματος και πολλών χρήματων! Τα οποία είναι διαθέσιμα με τη σωστή ηγεσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου