απο το http://cacofonix-cacofonix.blogspot.com/
Από μια ενδιαφέρουσα συζήτηση εδώ μεταφέρω τις απόψεις μου:
Καταρχήν να ζητήσω συγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση...
Μα φυσικά και αφορά τον φιλελευθερισμό ως ιδεολογία... Η ιδεολογία φανερώνει στράτευση δεν δείχνει σίγουρα πειθώ... Γι' αυτό και η έλλειψη σαφήνειας που οδηγεί σε δευτερεύοντες ορισμούς του φιλελευθερισμού: κοινωνικός, οικονομικός και άλλοι.
Θα προτιμούσα μια έννοια παρόμοια με αυτή της ανεξιθρησκίας του Ευγένιου Βούλγαρη. Κάτι σαν ανεξιδεολογία, όπου κανείς δεν θα μιλά για την ιδεολογία του αλλά θα αφήνει αυτή να αναδειχθεί μέσα από τις πράξεις...
Επίσης, ο ορισμός του φιλελευθερισμού ως την άλογη επικράτηση των προσωπικών ελευθεριών, χωρίς ηθικό υπόβαθρο, αναγκαστικά επιζητεί το καθεστώς για την επιβολή του. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα που θα σου αναφέρω. Όποτε μίλησα με "φιλελεύθερο" πάντοτε μου έφερε σαν απόλυτο κακό κάποιον που έχει "εθνικιστικές" ιδέες και πιστεύει στο έθνος κράτος σαν πολιτική - κι όχι οικονομική - οντότητα. Και φυσικά βγάζει σπυράκια, ξεχνώντας βέβαια τη Θάτσερ και το Ρέιγκαν που έκαναν τέτοιες ιδέες πράξεις. Το πρόβλημα βέβαια ξεκινά όταν απορρίπτει ότι μπορεί κάποιος να είναι φιλελεύθερος και να έχει τέτοιες ιδέες. Κι εδώ αρχίζει η καθεστοποίηση της ιδεολογίας. Και ταυτόχρονα η καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Επίσης πολλές φορές συχνά βλέπουμε να μπερδεύονται "ανθρώπινα" δικαιώματα με μειοψηφικές ή πλειοψηφικές αποφάσεις... Είδαμε τους λεγόμενους φιλελεύθερους να ζητούν την κατάργηση των θρησκευτικών από τα δημόσια σχολεία, στερώντας το δικαίωμα από τους χριστιανούς γονείς - που συμπωματικά είναι και η πλειοψηφία - να δώσουν τέτοια μόρφωση στα παιδιά τους. Περιττό δε να πω ότι ο σχολιασμός και μόνο μιας τέτοιας απόφασης είναι πάλι καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων, και το έχω δει να το κάνουν κατ' επανάληψη οι φερόμενοι ως "φιλελεύθεροι" στη χώρα μας... Η σωστή φιλελεύθερη άποψη θα ήταν το σύστημα να προσφέρει την αντίστοιχη θρησκευτική κατήχηση μέσα από επιλογή... Όμως μόνο αυτό δεν έχει γίνει...
Ένα ακόμη παράδειγμα είναι και η ιστορία με τη Ρεπούσια ιστορία. Πέρα από την αντι επιστημονικότητα της ρεπούσιας πατσαβούρας (80% περίπου οι λανθασμένες ημερομηνίες για αρχή), αναφανδόν οι φερόμενοι κι ως φιλελεύθεροι έδωσαν νότα στήριξης στη Ρεπούση. Κι όμως αυτό ακριβώς εκφράζει καθεστωτική νοοτροπία και καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων, από ιδεολογική ορμή... Όμως ο φιλελεύθερος έπρεπε να ζητήσει να δοθούν επιλογές στους δασκάλους και στους γονείς για αυτό που θα διδάσκονταν τα παιδιά τους. Και τίποτε άλλο...
Αντίθετα είδαμε μια συστράτευση ιδεολογική των φερόμενων κι ως φιλελεύθερων για να καταπνίξουν αυτό το βασικό δικαίωμα των γονιών και των δασκάλων. Ούρλιαζαν δε, ότι αντιστέκονται στη Ρεπούση οι νοικοκυρές κι οι αγράμματοι. Εμένα μου θύμισαν τους ερυθροφρουρούς της πολιτιστικής επανάστασης του Μάο. Και φυσικά ζητούσαν να εφαρμοσθεί καθεστωτικά η Ρεπούσεια ιστορία, που στην πρώτη ανάγνωσή της ήταν και σαθρή επιστημονικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου