Υπάρχει άραγε κάτι πιο αποκρουστικό, από τον τρόπο με τον οποίο η βρετανική πολιτική ελίτ προσπαθεί να παρουσιάσει τη χώρα, ως ένα φωτεινό παράδειγμα σύγχρονης δημοκρατίας, που θα πρέπει να ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες, λιγότερο «φωτισμένες» χώρες;
Ο τελευταίος σε μια σειρά τέτοιων καθοδηγητών, είναι ο πρώην πρωθυπουργός John Major, που θεωρεί πως η Βρετανία έχει πολλά να διδάξει στη Λιβύη, όσον αφορά σε δημοκρατικές παραδόσεις, και άλλα παρόμοια.
Είναι όμως η Βρετανία το ιδανικό μοντέλο για μια δημοκρατία, το οποίο θα έπρεπε να αντιγράψει η Λιβύη, αν και όποτε ο λαός της ξεφορτωθεί τον Καντάφι;
Ο Καντάφι μπορεί να γαβγίζει επί παντός επιστητού, αλλά όταν σύγκρινε τον εαυτό του με την Α.Μ. τη βασίλισσα, μια ακόμη μη εκλεγμένη αρχηγό κράτους, που είναι και ζάπλουτη, μάλλον είχε δίκιο.
Όσοι θεωρούν τη Βρετανία, ως δημοκρατική χώρα, ας παρακολουθήσουν τον επερχόμενο βασιλικό γάμο, όπου ο φεουδαρχικός χαρακτήρας της Βρετανίας του 21ου αιώνα θα εκτεθεί για μια ακόμη φορά σε δημόσια θέα. Τουλάχιστον όμως, ο οίκος των Windsor δεν ασκεί πολιτική εξουσία, όπως αυτή που ασκεί η Βουλή των Λόρδων.
Παρά τις κατά καιρούς προτάσεις για τη θέσπιση μιας δημοκρατικά εκλεγμένης δεύτερης βουλής, βρισκόμαστε ήδη στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, και ακόμη ανεχόμαστε ένα αντιδημοκρατικό μίγμα κληρονομικών αρχόντων, λόρδων, και διορισμένων. Μερικοί από αυτούς μάλιστα, είναι αποτυχημένοι πρώην βουλευτές, που καταψηφίστηκαν από το εκλογικό σώμα.
Όχι βέβαια πως και η Βουλή των Κοινοτήτων, που είναι εκλεγμένη, είναι καλύτερη. Ο φιλόσοφος του 18ου αιώνα Jean-Jacques Rousseau έγραφε: «Ο αγγλικός λαός πιστεύει πως είναι ελεύθερος, αλλά κάνει λάθος. Είναι ελεύθερος όταν ψηφίζει τους βουλευτές, μόλις όμως αυτοί εκλεγούν, τότε είναι ξανά υπόδουλος. Δεν είναι τίποτα». Πόσο δίκιο είχε!
Σε κάθε ζήτημα που ανακύπτει, είτε πρόκειται για την επανακρατικοποίηση των σιδηροδρόμων, είτε για τη θανατική ποινή, είτε για το ότι οι τραπεζίτες θα πρέπει να πληρώσουν για τη κρίση που προκάλεσαν, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού, αδιαφορούν για τη κοινή γνώμη.
Η βρετανική κυβέρνηση δεν κυβερνά προς το συμφέρον της πλειοψηφίας, όπως θα έπρεπε σε μια δημοκρατία, αλλά προς το συμφέρον μιας μικρής οικονομικής ελίτ, που δεν λογοδοτεί σε κανέναν. Και προκειμένου να κρύψουν τις πραγματικές τους προθέσεις, οι πολιτικοί ψεύδονται ασύστολα, για να κερδίζουν ψήφους.
Θα βρίσκονταν ποτέ στη κυβέρνηση οι Φιλελεύθεροι, αν ο Nick Clegg είχε πει την αλήθεια προεκλογικά, ότι δηλαδή θα τριπλασιάσει τα πανεπιστημιακά δίδακτρα, αντί να υποσχεθεί πως θα καταψηφίσει οποιαδήποτε αύξηση;
Ο John Harris της εφημερίδας Guardian, αναφέρει πως έγινε ένα πετυχημένο «πραξικόπημα» από πλευράς του κυβερνητικού συνασπισμού: «Η πιο αποτελεσματική απόπειρα να αλλάξει η βρετανική κοινωνία, των τελευταίων 60 χρόνων… κι όλα έγιναν με τρομερή ταχύτητα, και σε πλήρη αντίθεση με αυτά που είχαν υποσχεθεί μόλις πριν μερικούς μήνες…».
Αν η Λιβύη που θα προκύψει μετά τον Καντάφι χρειαστεί συμβουλές για το πώς θα επέλθει η δημοκρατία στη χώρα, καλά θα κάνει να αγνοήσει τη φεουδαρχική και ολιγαρχική Αγγλία, και να ψάξει αλλού για βοήθεια.
Σύμφωνα με τον δείκτη δημοκρατικότητας του Economist, τα τέσσερα πιο δημοκρατικά κράτη στο κόσμο βρίσκονται όλα στη Σκανδιναβία. Η Βρετανία είναι στη 19η θέση, κάτω από τις ΗΠΑ, την Ισπανία, και τη Μάλτα.
Δεν αποτελεί καθόλου τυχαίο γεγονός το ότι οι κορυφαίες τέσσερις σε δημοκρατικότητα χώρες (Νορβηγία, Ισλανδία, Δανία, και Σουηδία) είναι επίσης και οι τέσσερις με τη μεγαλύτερη ισονομία και ισοτιμία, κάτι που αποδεικνύει την άμεση σχέση μεταξύ οικονομικής ισότητας και δημοκρατίας.
Ο περίφημος νόμος της Νορβηγίας Allemannsretten (το δικαίωμα δημόσιας πρόσβασης), που επιτρέπει στον πολίτη να στήσει αντίσκηνο σε ιδιωτική έκταση, ακόμη και στον κήπο των ανακτόρων του Όσλο, είναι μια καταπληκτική επιβεβαίωση της πίστης ότι χωρίς ισονομία, δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική δημοκρατία.
Έχει γραφτεί κάποτε σε ένα διήγημα, ότι «η Αγγλία δεν είναι δημοκρατία, απλά αποκαλείται δημοκρατία».
Από τότε που γράφτηκε το παραπάνω, πολλά έχουν βελτιωθεί. Έχουμε όμως ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας, μέχρι οι ηγέτες μας να είναι σε θέση να παραδίδουν σε άλλους, μαθήματα δημοκρατίας…
S.A.-The First Post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου