Το Κολοσαίο της Ρώμης, όπου ομάδα οικονομολόγων έχει αμφισβητήσει ανοιχτά το μέλλον του ευρώ
- Η εξέγερση εναντίον των οικονομικών και νομισματικών πολιτικών που ακολουθούν τα μέλη του "ευρωσυγκροτήματος" κερδίζει ολοένα έδαφος
Telegraph - 16 Ιουνίου 2010
Η ιταλική εφημερίδα Ιλ Σόλε δημοσίευσε ανοιχτή επιστολή που φέρει την υπογραφή 100 Ιταλών οικονομολόγων, οι οποίοι προειδοποιούν ότι οι πολιτικές λιτότητας που κατευθύνονται από Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη απειλούν να σπρώξουν την Ευρώπη σε έναν κατήφορο δίχως φρένο. Αντί να δημιουργήσουν τις επιθυμητές συνθήκες σύγκλισης στην ευρωζώνη, θα γίνουν αιτία για τον βίαιο εξοστρακισμό των ασθενέστερων χωρών από την ΟΝΕ, ενώ κάποιες άλλες θα αποχωρήσουν με δική τους πρωτοβουλία, προκειμένου να ανακτήσουν τον εθνικό έλεγχο που είχαν κάποτε πάνω στους μεγάλους τραπεζικούς οργανισμούς τους και στις εργασιακές πολιτικές τους.
Στην χειρότερη πιθανή περίπτωση, οι πολιτικές αυτές θα τινάξουν την ΕΕ στον αέρα, προκαλώντας εκείνες ακριβώς τις οξύτητες που το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης προορίστηκε να αποτρέψει.
Όσοι αναγνώστες καταλαβαίνουν Ιταλικά μπορούν να διαβάσουν το άρθρο της Ιλ Σόλε στο πρωτότυπο:
Δεν συμμερίζομαι απόλυτα τις αριστερίζουσες απόψεις αυτών των καθηγητών, ούτε τη λανθάνουσα αποστροφή τους προς την ελεύθερη αγορά. Ωστόσο, συμφωνώ σε αρκετά σημεία με την ανάλυσή τους.
Παραθέτω μια πρόχειρη μετάφρασή μου:
"Η μεγάλη παγκόσμια οικονομική κρίση και οι συσχετισμοί της με την κρίση στην ευρωζώνη δεν θα ξεπεραστεί με τις περικοπές των μισθών, των συντάξεων, των δαπανών για την κοινωνική πρόνοια, την παιδεία, την επιστημονική έρευνα……… Το πιο πιθανό είναι οι "πολιτικές των θυσιών" που εφαρμόζονται στην Ιταλία και αλλού στην Ευρώπη να κινδυνεύσουν τελικά να οξύνουν ακόμα περισσότερο την κρίση, επιταχύντοντας την αύξηση του δείκτη ανεργίας και αυξάνοντας την πιθανότητα αδυναμίας εξώφλησης χρεών των επιχειρήσεων και, σε κάποια φάση, ίσως να αναγκάσει κάποιες χώρες να φύγουν από τη νομισματική ένωση. Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι η σημερινή αστάθεια της νομισματικής ένωσης δεν είναι απλά το αποτέλεσμα χρηματοπιστωτικής απάτης ή μεγάλης σπατάλης. Στην πραγματικότητα, προέρχεται από τις έντονες αλληλοεπιδράσεις μεταξύ της οικονομικής κρίσης και των ανισοτήτων που παρατηρούνται μέσα στην ευρωζώνη….Για την κρίση η ομάδα των 100 θεωρεί υπαίτιες τις "οικονομικές πολιτικές αποπληθωρισμού" που εφαρμόζονται στα πλουσιότερα κράτη. "Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η Γερμανία, όπου χρόνια τώρα και συστηματικά κρατούνται οι μισθοί σε χαμηλά επίπεδα σε σχέση με την παραγωγικότητα, ενώ συγρόνως διεισδύει στις ξένες αγορές, αποκτώντας έτσι για λογαριασμό των γερμανικών εταιρειών ένα μεγάλο μερίδιο.
Τονίζουν επίσης ότι "η τακτική αυτή είχε ως αποτέλεσμα ένα αυξανόμενο πλεόνασμα για τη Γερμανία, που αντισταθμιζόταν από τα ολοένα αυξανόμενα χρέη των χωρών της νότιας Ευρώπης. Ο μηχανισμός διάρθρωσης δεν έχει απλώς αποτύχει. Τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. "Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που οι χρηματιστές στοιχηματίζουν στην κατάρρευση της ευρωζώνης. Διαβλέπουν ότι, καθώς η κρίση παρατείνεται, θα οδηγηθούμε σε μείωση του προϊόντος φόρου, πράγμα που θα κάνει ολοένα και δυσκολότερη την αποπλήρωση χρεών, δημόσιων και ατομικών. Κάποιες χώρες θα αποβληθούν σταδιακά από την ευρωζώνη, ενώ άλλες θα αποφασίσουν να αποχωρήσουν από μόνες τους προκειμένου να σταματήσουν τον κατήφορό τους λόγω αποπληθωρισμού. Αυτό ακριβώς το ρίσκο της εκτεταμένης χρεωκοπίας και της αναγκαστικής επιστροφής στα εθνικά νομίσματα των χωρών-μελών είναι που πυροδοτεί την κερδοσκοπία στα χρηματιστήρια.
Οι Ιταλοί οικονομολόγοι αποκηρύσσουν "την αδιαλλαξία με την οποία οι αρχές της ΕΕ και οι κυβερνήσεις ακολουθούν πολιτικές που επιδεινώνουν την ύφεση" και κάνουν έκκληση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα "να εγκαταλείψει την τακτική της αγοράς και "αποστείρωσης" ελληνικών, πορτογαλικών και ισπανικών ομολόγων και να προχωρήσει σε πλήρη άρση των ποσοτικών περιορισμών για να αυξηθεί η προσφορά χρήματος. "Θα πρέπει να διεξαχθεί άμεσα δημόσιος διάλογος με θέμα τα εξαιρετικά σοβαρά σφάλματα που διαπράττονται στην οικονομική πολιτική…
Ακριβώς κύριοι. Συγχαρητήρια.
Για να είμαι σαφής, δεν συμμερίζομαι την άποψή τους ότι τα τεράστια οικονομικά ελλείματα είναι αθώα. Κατά τη γνώμη μου, όλος ο δυτικός κόσμος θα πρέπει επειγόντως να φροντίσει να μειώσει το έλλειμά του μέσα στα επόμενα 10-15 χρόνια. Και οι ρυθμοί που θα υιοθετηθούν είναι σημαντικοί. Οι υπερβολικά γρήγοροι θα είναι μάλλον αναποτελεσματικοί, ενώ οι υπερβολικά αργοί αποκλέιονται εκ των πραγμάτων.
Η αντίθεσή μου στον συνδυασμό των πολιτικών που ακολουθεί η ΕΕ βασίζεται στο ότι η υπερβολικά αυστηρή οικονομική λιτότητα εφαρμόζεται σε διάφορες χώρες χωρίς να αντισταθμίζεται με χρηματικά κίνητρα. Το αναφέρω αυτό παρόλο που γνωρίζω ότι κάποιοι θα με κατηγορήσουν ότι κάνω λάθος παραλληλισμούς.
Η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία ήδη άρχισαν να ολισθαίνουν προς έναν αισθητά αυξανόμενο αποπληθωρισμό. Το ονομαστικό ΑΕΠ της Ιρλανδίας έπεσε 18,6 μονάδες κάτω από την μέγιστη τιμή του. Οι τρείς χώρες πέφτουν όλο και βαθύτερα σε μια παγίδα αποπληθωρισμού του στυλ Irving Fisher κατά τη διάρκεια του μεγάλου κραχ του '29.
Πρόκειται για καθαρή ανοησία μιας ομάδας αντιδραστικών. Στο "κολέγιο" της Ευρωπαϊκής Επιτροπής χρειάζεται ένα δημόσιο μαστίγωμα μπροστά από το κτίριο Breydel, που την στεγάζει στις Βρυξέλλες, για την απαίτησή της να επιβληθούν ακόμα μεγαλύτερες περικοπές στην Ισπανία, η οποία ήδη έχει περικόψει τους μισθούς κατά 5% και είναι μια χώρα με δημόσιο χρέος που υπερβαίνει το 280% του ΑΕΠ. Υπάρχει πιο παράλογη λύση από αυτήν που εφαρμόστηκε;
Όσο για τη Γερμανία, ειλικρινά είναι δύσκολο να εκφέρει κανείς γνώμη. Σοκάρει από μόνο του το γεγονός ότι η καγκελάριος Μέρκελ παρουσίασε ένα πακέτο οικονομικής λιτότητας αξίας 80 δις ευρώ χωρίς να διαβουλευθεί καν με τους Ευρωπαίους εταίρους της. Αυτό ύψωσε τον πήχυ, υποχρεώνοντας τα υπόλοιπα μέλη να πάρουν ακόμα πιο αυστηρά μέτρα για να ανταποκριθούν. Ούτε καν περνάει από το νου της κυρίας Μέρκελ ότι η Γερμανία είχε αναλάβει κάποιες δεσμεύσεις όταν ίδρυσε τη νομισματική ένωση.
Η ΟΝΕ έχει μετατραπεί σε τοπίο κόλασης. Η συγκεκριμένη επιστολή των οργισμένων οικονομολόγων σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου