Η επιχείρηση των ακτιβιστών, να σπάσουν το ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας, δεν περιορίζεται μόνο σε ανθρωπιστικές διαστάσεις. Ενέχει περισσότερο πολιτικές προεκτάσεις, που εκφεύγουν των όποιων αλτρουϊστικών προθέσεων των ΜΚΟ οργανώσεων και των μελών τους να προσφέρουν βοήθεια στους Παλαιστινίους
«…Σε μια περίοδο, που ένας ολόκληρος κόσμος έχει εισέλθει σε μια διαδικασία αλληλεπίδρασης, τους πυρήνες των νέων κέντρων ισχύος θα αποτελέσουν οι κοινωνίες, οι οποίες θα κατορθώσουν να διατηρήσουν ακμαία την αυτοπεποίθησή τους». Προφανώς, ο Νταβούτογλου εννοεί την Τουρκία ως έναν εκ των πυρήνων των νέων κέντρων ισχύος στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Πέρα, λοιπόν, από την ανθρωπιστική πτυχή της επιχείρησης και πέρα από την καταδίκη του θανάτου ακτιβιστών, από τα πυρά Ισραηλινών στρατιωτών, θεωρούμε ότι το Ισραήλ έπεσε σε μια καλοστημένη παγίδα, που του έστησαν η Τουρκία και η Χαμάς. Θα μπορούσε να ενεργήσει άλλως πως, στην αντιμετώπιση των ακτιβιστών; Ίσως. Ο τρόπος και ιδίως το αποτέλεσμα της επιχείρησης, έφερε ξανά άφθονο νερό στο μύλο της προπαγάνδας και της καταδίκης του Ισραήλ από τη διεθνή κοινότητα. Ας προσεχθούν ιδιαίτερα οι αντιδράσεις της Τουρκίας. Η κατοχική της Κύπρου χώρα εμφανίζεται ως ο διαπρύσιος κήρυκας της ειρήνης και ως ο μόνος προασπιστής των δύστυχων Παλαιστινίων και των Αράβων. Καταδικάζει την «πειρατεία» του Ισραήλ και μιλά για παραβίαση του διεθνούς δικαίου! Από την άλλη, η Χαμάς καλεί τους Άραβες σε εξέγερση κατά του Ισραήλ, ενώ από το χορό της καταδίκης δεν μπορούσε να λείψει και ο πρόεδρος του Ιράν, Αχμαντινεζάντ.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όποιες εξηγήσεις και να δώσει το Ισραήλ, θα χαθούν κάτω από τον επικοινωνιακό ορυμαγδό, που ήδη επικάλυψε τα διεθνή ΜΜΕ. Ποιος θυμάται τις 10.000 ρουκέτες που η Χαμάς εκτόξευσε μέχρι σήμερα κατά του Ισραήλ; Όλοι θυμούνται, όμως, την επιχείρησή του κατά της Χαμάς, στη Γάζα. Ποιος θυμάται την απαγωγή του Ισραηλινού στρατιώτη Γκιλάντ Σιαλίτ, πριν από τρία χρόνια;
Όλοι θυμούνται, όμως, τους βομβαρδισμούς κατά των Παλαιστινίων και το ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας, μετά τη νίκη της Χαμάς. Ας προσεχθεί ακόμα ένα σημείο: Ισραήλ και Τουρκία επικαλούνται το διεθνές δίκαιο! Κι όμως, και οι δύο χώρες, για διαφορετικούς λόγους, είναι κατοχικές, άλλων λαών, χώρες. Η Τουρκία κατέχει το 37% της ευρωπαϊκής Κύπρου. Και το Ισραήλ κατέχει εδάφη, που οι Παλαιστίνιοι θεωρούν δικά τους. Δύο κατοχικές χώρες επικαλούνται το διεθνές δίκαιο, που καταδικάζει τις πράξεις τους!
Ορθά, συνεπώς, η κυβέρνηση αποφάσισε την περ. Παρασκευή να απαγορεύσει τον απόπλου σκαφών ακτιβιστών, επικαλούμενη σοβαρά και κρίσιμα συμφέροντα της Κύπρου. Πράγματι, φαίνεται πως ζωτικά συμφέροντά μας, που σχετίζονται με εντυπωσιακή αναβάθμιση των σχέσεών μας με το Ισραήλ, τους τελευταίους μήνες, επέβαλαν την αλλαγή στάσης και πολιτικής. Στηρίζουμε τον αγώνα των Παλαιστινίων (εμείς δεν είδαμε ποτέ Παλαιστινίους να στηρίζουν το δικό μας αγώνα…), αλλά η Κύπρος πρέπει να νοιάζεται και για τα δικά της συμφέροντα. Να τα υπερασπίσει με σύνεση και πολλή προσοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου