Έχουμε κουραστεί να γράφουμε ότι στον καπιταλισμό δεν υπάρχει η έννοια “προδότης”. Όλα τα πρότυπα του νεοφιλελευθερισμού περιστρέφονται στη μεγιστοποίηση του κέρδους έχοντας ως όριο το νομικό σύστημα της χώρας που βεβαίως είναι κατασκευασμένο ώστε να διαβάλλεται από τον πλούτο.
Βομβαρδιζόμαστε λοιπόν από ειδήσεις “εκτροπών” της νομιμότητας εντός των πανεπιστημίων. Σήμερα είχαμε το φιάσκο της επαναλειτουργίας της ΕΦΕΕ που διακόπηκε λόγω επεισοδίων από την “εξωκοινοβουλευτική αριστερά”.
Για άλλη μια φορά, απασχολούν το διαδίκτυο οι δηλώσεις του καθηγητή Ηρακλείδη, που συνηθίζει να υποστηρίζει τις φασιστικές επιδιώξεις Σκοπίων, Τουρκίας με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζεται “προδότης” και άλλα γραφικά.
Κάθε τρεις και λίγο έχουμε το θέμα του “ασύλου” που από μόνο του σε μία δημοκρατία αποτελεί κωμωδία. Τρομοκράτες που κρύβονται στο άσυλο, εμπόριο ναρκωτικών στο άσυλο, κατασκευή βομβών στο άσυλο, πυροβολισμοί μέσα από το άσυλο, απόπειρες δολοφονίας φοιτητών από μη φοιτητές πάλι μέσα στο “πανεπιστημιακό” άσυλο.
Διαφορετικές περιπτώσεις που αντί να αντιμετωπίζονται ορθολογικά, καταλήγουν σε κλαψούρισμα για το “χάλι των πανεπιστημίων”. Λάθος και εθελοτύφλωση. Το πανεπιστήμιο δεν είναι τίποτε διαφορετικό από οποιοδήποτε δημόσιο εφεύρημα όπως άλλωστε τα λιμάνια. Σε έναν εναγκαλισμό εκλεκτών της εξουσίας που αρπάζουν μια θέση γλύφοντας τα πολιτικά αφεντικά, το πανεπιστήμιο είναι απλώς μια επικερδής φάμπρικα. Όλες οι προαναφερόμενες περιπτώσεις είναι εκφάνσεις του χορού των εκατομμυρίων που αναγκαστικά περνούν από τα πανεπιστήμια.
Περίπτωση πρώτη (”αριστερή”, αντεξουσιαστική δράση): Εδώ και πενήντα χρόνια, θα έπρεπε να έχουμε διδαχθεί ότι όσο περισσότερες αντιστασιακές κραυγές ακούμε τόσο μεγαλύτερες απολαβές να περιμένουμε. Η Πόπη Τσουκάτου για παράδειγμα ήταν πρόεδρος της βαρύγδουπης “Αντιφασιστικής, αντιιμπεριαλιστικής πρωτοβουλίας”. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε εκατοντάδες περιπτώσεις αλλά αυτή είναι πραγματικά διασκεδαστική. Ακούσατε καμμία τέτοια “αντι” οργάνωση να βγάλει άχνα για τα δισεκατομύρια που κλάπηκαν στο Πάντειο; Κυκλοφορούσαν πρυτάνεις με Φεράρι και κανείς δεν έβγαλε άχνα. Πανηγύρι ρεμούλας με “αντιστασιακή” προστασία. Πίσω από κάθε κλοπή εξοπλισμού, κάθε φθορά εγκατάστασης κρύβεται και μία μίζα δίκαια μοιρασμένη. Και οι Ελληναράδες προσπαθούν να εξηγήσουν με συνωμοσιολογικά επιχειρήματα τις “υπόγειες συνδέσεις” πρυτανείας, αντεξουσιαστών, Σόρος, Τάρας Μπούλμπα και Ανδρομέδιων. Εδώ πιάστηκε η σπείρα του αιώνα που έκανε τα μεγαλύτερα δημόσια έργα χρησιμοποιώντας και ενίοτε τσιμεντώνοντας ανασφάλιστους μετανάστες και κανείς “ευαίσθητος” δεν έβγαλε άχνα. Ούτε μια αντιρατσιστική “πρωτοβουλία”. Οι αντεξουσιαστές Τεγόπουλος, Λαμπράκης, Μπόμπολας άλλωστε τιμούν τα αντεξουσιαστικά τέκνα. (Ενάντια στον καλοπληρωτή λαό βέβαια, που είναι η “εξουσία”).
Περίπτωση Δεύτερη (καθηγητές με φιλοκεμαλικές θέσεις): Εδώ η εμμονή να βλέπουμε παντού προδότες είναι εξοργιστική. Μα βλέπουμε διεθνώς ότι δε μπορεί άνθρωπος με στοιχειώδεις γνώσεις να υπερασπίζεται ανιδιοτελώς την όποια Τουρκική θέση. Όλοι οι Δυτικοί (Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι) με φιλοτουρκικές θέσεις αποδεικνύεται συνεχώς ότι έχουν άμεσα οικονομικά ή άλλα συμφέροντα. Μόνο εμείς οι πρωτόγονοι επιμένουμε να βλέπουμε “διεθνείς συνωμοσίες” από υπόγεια συμφέροντα που επιβουλεύονται την Ελλάδα. Είναι τόσο δύσκολο να κατανοήσουμε ότι η Τουρκία όπως κάθε καπιταλιστική χώρα επενδύει στα συμφέροντα της; Το Ισραήλ δηλαδή για ποιό λόγο προσπαθεί να θωρακιστει νομικά απέναντι στις ενέργειες ακόμα και τις δηλώσεις εις βάρος του; Λίγοι Ισραηλινοί θα προσέτρεχαν να λάβουν στήριξη από Αραβικά κεφάλαια για να παριστάνουν τους περισπούδαστους κριτές αν δεν φοβόντουσαν τις κυρώσεις; Έλεος πια.
Περίπτωση τρίτη (άσυλο): Ο Καπιταλισμός οφείλει την ύπαρξη του και την ταξική σταθερότητα στην ύπαρξη του μαύρου χρήματος. Εάν δεν υπήρχε μαύρο χρήμα, θα υπήρχαν ίσες ευκαιρίες για όλους, άρα και αξιοκρατία βάσει του μόχθου. Γι’ αυτό και λέμε ότι “δεν είναι δυνατόν αυτός να έκανε τόσα λεφτά με τον ιδρώτα του ή με το σταυρό στο χέρι”, πράγμα απολύτως αληθές. Το μαύρο χρήμα λοιπόν (όπλα, ναρκωτικά, μαφία, πορνεία) χρειάζεται απαραίτητα την έννοια του ασύλου. Εδώ ολόκληρο κράτος δημιουργήθηκε στην καρδιά της Ευρώπης για να λειτουργήσει ως άσυλο (με την προστασία του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ παρακαλώ!) ώστε να ενισχυθούν όλες αυτές οι δραστηριότητες. Από την εποχή της ποτοαπαγόρευσης και τα γκέτο της ΚΚΚ, τα γκέτο της μαφίας με τα “συνδικάτα” των λιμανιών στη ΝΥ του ‘50 εμείς απορούμε πως είναι δυνατόν να υπάρχει “άσυλο” σε μια δημοκρατία. Ιδεολογικοί βαυκαλισμοί για την κοινωνική μας αυτοεξαπάτηση που ντρέπεται να πει τη λέξη “κονόμα” κρύβοντας κάτω από το χαλί του ασύλου το φακελάκι που πηγαινοέρχεται, το φόρο που δεν αποδίδουμε, τον ημιυπαίθριο που χτίζουμε.
Πως θα είμασταν τέτοιο μπορντέλο εάν δεν υπήρχε η Ανωτάτη Σωματεμπορική;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου