Τουρκικός θρίαμβος και Ελληνικό Βατερλό

Η Αθήνα πληρώνει την εξωτερική πολιτική

των φόβων και των απομονωτικών συνδρόμων

Του Δ. Κωνσταντακόπουλου

Με «στρατηγικό βατερλό», πιθανόν εντός του έτους, απειλούνται Ελλάδα και Κύπρος, όπως «υπογράμμισαν» εύγλωττα οι δηλώσεις και οι συμφωνίες του Βλάντιμιρ Πούτιν κατά την επίσκεψή του στην Άγκυρα.
Μόνο μία ταχεία, αποφασιστική αντίδραση της κυβέρνησης και του πολιτικού κόσμου θα μπορούσε ίσως να το αποτρέψει, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι η χώρα (ακόμη περισσότερο η Κύπρος) διαθέτει κράτος και πολιτικό προσωπικό που χρειάζεται για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου (ο οποίος τουλάχιστον αποδέχθηκε έστω και λατινογενώς το σφάλμα του να υπογράψει στην Τουρκία μη εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στη θέση Μπάμπουρα), η Ελλάδα εγκατέλειψε την «εθνοκεντρική» εξωτερική πολιτική της, που συχνά επικρίθηκε ότι «απομόνωνε» τη χώρα από τους πλούσιους και ισχυρούς (ενώ σήμερα η χώρα έχει «ανοιχτεί» παντί τρόπω, λόγω και έργω, από τους ισχυρούς και τα τσιράκια τους). Υιοθέτησε, με λίγες εξαιρέσεις, την «ευρωατλαντική μονοκαλλιέργεια», εν ολίγοις έκανε αυτό που της έλεγαν η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες (οι οποίες ενεργούσαν και διέτασσαν για το δικό τους όφελος, παραγνωρίζοντας τα –κυρίως οικονομικά και εσχάτως εθνικά- οφέλη που η Ελλάδα πιθανότατα απεμπολούσε).
Δεκατρία χρόνια αργότερα, για πρώτη φορά ίσως στην ιστορία, η Τουρκία, βασικός γεωπολιτικός αντίπαλος της Ελλάδας, για την αντιμετώπιση του οποίου διαθέτει η χώρα μας τεράστιους οικονομικούς πόρους –με στρατιωτικούς και άλλους εξοπλισμούς, που όλως τυχαίως καρπώνονται Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες- έχει καλύτερες σχέσεις με όλους σχεδόν τους διεθνείς παίκτες! Τι και πως συνέβη και καταλήξαμε στο αντίθετο από το ποθητό σημείο; Ποιος, πως, πότε και γιατί άφησε έρμαιο της τύχης και των «φίλων» τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας; Για να «αποφύγουμε την απομόνωση», βρεθήκαμε περισσότερο απομονωμένοι από πότε!!!
Διεθνείς «παίκτες» που συναγωνίζονται για την εύνοια της Άγκυρας (η Ουάσιγκτον και οι φίλοι της, μάλιστα, και για το ποιος θα δώσει την πιο δυνατή «σφαλιάρα» στην Αθήνα!).
Η Τουρκία «μετράει» σήμερα στο διεθνές σύστημα πολύ περισσότερο από ότι στο παρελθόν, συγκρινόμενη με την Ελλάδα. Έχει καλύτερες σχέσεις και με το ατλαντικό μπλοκ και με τους αντιπάλους του, και με τις ΗΠΑ και με το Ιράν, και με το Ισραήλ και με τους Άραβες, όπως επίσης και με τις περισσότερες Βαλκανικές χώρες (τις τελευταίες ελέω Ισλάμ του οποίου «διεθνής νταβατζής» επιδιώκει να γίνει η Άγκυρα). Κύριος στόχος της Τουρκίας είναι να εκτοπίσει οριστικά Αθήνα και Λευκωσία από την προνομιακή σχέση που αποπειράθηκαν να αποκτήσουν με τη Μόσχα και να εξομαλύνει ταυτόχρονα τις σχέσεις με τους Κούρδους και τους Αρμένιους, κάποτε παραδοσιακούς φίλους και συμμάχους των Ελλήνων. Ισχυρές δυνάμεις στη Γαλλία και στη Γερμανία, που είναι εναντίον της τουρκικής ένταξης στην Ε.Ε., δεν μπορούν να συμμαχήσουν με την Αθήνα λόγω της υποστήριξης της τελευταίας στην Τουρκία και στην ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κλείνοντας όσο μπορεί όλα τα «μέτωπά» της, και στερώντας, με την ενεργό, πολύπλευρη και πολυμερή πολιτική της, την Ελλάδα από τα περισσότερα παραδοσιακά της στηρίγματα, η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν ετοιμάζεται για την «τελική» και περισσότερο φιλόδοξη πολιτικο-διπλωματική της έφοδο, προς δύο κατευθύνσεις. Από τη μία, η πολιτική πρωτοβουλία για την επίλυση του «υπαρξιακού» της κουρδικού προβλήματος. Από την άλλη, σχεδιάζει ένα «διπλωματικό μπλίτζκριγκ», ελπίζοντας να καταγάγει μείζονα, στρατηγικής σημασίας και αξίας, διπλωματική νίκη στο «δυτικό μέτωπο».
Στο χειρότερο (για εμάς) σενάριο, οδηγώντας Κύπρο και Ελλάδα σε αποδοχή επαχθών ρυθμίσεων για Κυπριακό – Αιγαίο, που, επιπλέον, θα της προσφέρουν από τώρα, μέσω της συζητούμενης κυπριακής λύσης, πολλά από τα πλεονεκτήματα της τελικής ένταξης στην Ε.Ε., καθιστώντας την εν πολλοίς αναπότρεπτη. Είτε (καλύτερο σενάριο) «ενοχοποιώντας» Κύπρο – Ελλάδα για τα προβλήματα στις σχέσεις και υποχρεώνοντάς τες να αποδεχθούν συνέχιση της ενταξιακής της πορείας, χωρίς να θέτουν όρους, αντίθετα, πιεζόμενες οι ίδιες να κάνουν «διευθετήσεις».

Kostasxan