Γιατροί γιατί ΣΙΩΠΑΤΕ;

Παραγκωνίζεται η ιατρική κοινότητα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας!

Δεν πρόκειται για μέτρα υγείας και πρόληψης αλλά για νομιμοποίηση αυθαιρεσιών με τις ευλογίες του ΠΟΥ (WHO)

3η συνέχεια του Γρίπη των χοίρων- Εμβόλια & Δημοκρατία
της Βίκυς Χρυσού

Είδαμε λοιπόν παραπάνω τι λέει η γερμανική ένωση γιατρών σχετικά με τα εμβόλια και αναρωτιόμαστε σίγουρα γιατί δεν είναι περισσότερες οι φωνές των γιατρών που προειδοποιούν για τις διεθνείς (ΠΟΥ) αλλά και κρατικές αποφάσεις υπέρ του εμβολιασμού...

Είναι δυνατόν η ιατρική κοινότητα των κρατών μελών της ΕΕ, των ΗΠΑ και της υφηλίου ολόκληρης, να μη γνωρίζει τους υπαρκτούς κινδύνους; Να μην είναι σε θέση να διαπιστώσει πως ο κίνδυνος από τον εμβολιασμό είναι τεράστιος ενώ η ίδια η γρίπη Η1Ν1 δεν δικαιολογεί τέτοιες αποφάσεις; Και αν το γνωρίζουν γιατί προσαρμόζονται και δεν μιλούν? Πως ανέχονται την επιβολή ιατρικών μέτρων που πιθανότατα θα βλάψουν τους συμπολίτες, τους φίλους και τα παιδιά τους; Ξεχνούν πως η σιωπή σημαίνει συνενοχή;...

Τολμώ να πω, πως ως ένα σημείο δεν είναι θέμα –μόνο- της ιατρικής κοινότητας, αφού αυτή εντέχνως παρακάμπτεται με:

• τις εξαγγελίες πανδημίας από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (που συνεπάγεται πολύ συγκεκριμένα μέτρα που προβλέπονται σε διεθνείς νομοθεσίες του ίδιου οργανισμού... που θα δούμε παρακάτω) και
  
• τις επιμέρους κρατικές πολιτικές αποφάσεις που υιοθετούν και νομιμοποιούν τα μέτρα που «συστήνει» ο ΠΟΥ.

Σίγουρα δεν ρωτήθηκαν οι γιατροί αν συμφωνούν ή όχι με τις εξαγγελίες περί «πανδημίας γρίπης των χοίρων» και τις αποφάσεις εμβολιασμού των πληθυσμών 194 χωρών. Κάποιοι μετρημένοι στα δάχτυλα –ίσως και γιατροί ανάμεσα τους- αποφάσισαν να συμβεί αυτός ο «παγκόσμιος» εμβολιασμός. Αυτοί είναι μια ολιγομελής επιτροπή εμβολιασμών του ΠΟΥ.

Βέβαια και οι γιατροί συνήθως κερδίζουν σε χρήμα όταν γίνονται εμβολιασμοί (γενικώς) –πράγμα που δείχνει επίσης τι είδους ζημιές επιφέρει το κυνήγι του πλουτισμού στο χώρο της υγείας, γιατί αν δεν αποτελούσε κριτήριο και κίνητρο πολλές ιατρικές επιλογές, που αφορούν την θεραπευτική ή προληπτική αγωγή, θα ήταν στην πράξη σίγουρα διαφορετικές...-, όμως στην προκειμένη περίπτωση μάλλον κάτι άλλο πολύ τραγικότερο συμβαίνει: οι εθνικές-κρατικές υπηρεσίες υγείας είναι δέσμιες των αποφάσεων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και ακολουθούν πιστά και κατά γράμμα τις εντολές του, παραβλέποντας πως ο ρόλος τους είναι να προστατεύουν τους πολίτες της χώρας τους και όχι να τους παραδίδουν στα χέρια διεθνών οργανώσεων και ιδιωτικών φαρμακευτικών βιομηχάνων.

Οι πολίτες που πληρώνουν για τη λειτουργία των κρατικών υπηρεσιών υγείας δεν προστατεύονται ούτε ενημερώνονται κατάλληλα. Το ερώτημα είναι ΓΙΑΤΙ.

Προσπαθώντας να κατανοήσω το μηχανισμό λειτουργίας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και του πως επιβάλλονται οι αποφάσεις του στις χώρες μέλη του –ειδικά σε περιπτώσεις πανδημίας-, άρχισα να μελετώ τις διεθνείς συμφωνίες που δεσμεύουν τις χώρες μέλη του –μεταξύ των οποίων είναι φυσικά και η χώρα μας-, αλλά και το ελληνικό νομοθετικό πλαίσιο που τις επιτρέπει –στην περίπτωση μας.

Πολύ γρήγορα, όπως ήταν φυσικό, συνάντησα το «ΕΘΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΓΡΙΠΗΣ», του Οκτώβρη 2005, το οποίο χειρίζεται στη χώρα μας το ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ (ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ) και το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ. Στην 90σέλιδη αυτή έκθεση εγείρονται δεκάδες ερωτήματα, τα οποία σημειώνω επιτόπου (το λινκ παραπέμπει στο ίδιο το Σχέδιο Πανδημίας της χώρας μας με ταυτόχρονη παράθεση όλων των ερωτημάτων μου), όμως δύο σημεία αξίζουν ιδιαίτερη αναφορά:

• Δεν γίνεται λόγος για κανένα άλλο μέτρο πρόληψης ή αντιμετώπισης της γρίπης, πέρα από τα εμβόλια και τα αντιγριπικά φάρμακα, -μολονότι πολλές εναλλακτικές μορφές πρόληψης και θεραπείας είναι ήδη γνωστές.

Ολόκληρη η έκθεση, σύμφωνα με την αναφερόμενη εκεί βιβλιογραφία, είναι προϊόν:

• υιοθέτησης προγενέστερων εργασιών του ίδιου του ΠΟΥ
• ανάλογων πανδημικών σχεδίων άλλων χωρών
• εργασιών που έγιναν για λογαριασμό της Ολλανδίας και
• λίγων μόνο επιστημονικών εκθέσεων που αφορούν δημοσιευμένες μελέτες σχετικά με τη δράση πολύ περιορισμένων φαρμακευτικών ουσιών όπως: Amantadine, Rimantadine, zanamivir, oseltamivir (δηλαδή και το Tamiflu).

Αναρωτιέμαι ειλικρινά πως η ελληνική ιατρική κοινότητα –κλασικής αλλά και εναλλακτικής ή ολιστικής προσέγγισης- δέχεται σιωπηλά ένα τέτοιο παραγκωνισμό από την ίδια τη χώρα της. Δεν έχουμε γιατρούς με κύρος και άποψη ικανούς να την εκφέρουν, ώστε να σχεδιάσει η χώρα μας το δικό της σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση μιας γρίπης? Η απλή αντιγραφή και αναπαραγωγή εργασιών τρίτων χωρών γίνεται χάριν «οικονομίας δυνάμεων και χρημάτων»; Είναι η Τσεχία, η Σλοβακία, η Ουγγαρία κ.α. χώρες ικανές να σχεδιάσουν το σχέδιο δράσης τους και η Ελλάδα όχι; (Δεν αμφιβάλλω βέβαια πως και τα άλλα εθνικά σχέδια δράσης που λαμβάνονται υπ’ όψη στην βιβλιογραφία, δεν υστερούν σε «ζήλο» αναπαραγωγής μέτρων και αντιλήψεων που υποστηρίζει ο ίδιος ο ΠΟΥ...) Να γίνονται μήπως οι επιμέρους σχεδιασμοί των κρατών μελών με τέτοιο τρόπο «χάριν ομοιομορφίας» και σύμπλευσης με τις προδιαγραφές του ΠΟΥ; Και ποιος ο λόγος τότε να διαχωρίζονται από τα σχέδια δράσης αντιμετώπισης πανδημίας γρίπης του ΠΟΥ ως «εθνικά»;

Προφανώς οι επιλογές αυτές έχουν να εξυπηρετήσουν κάποιο άλλο ρόλο που δεν σχετίζεται καθόλου με την προστασία της υγείας των ανθρώπων: τη νομιμοποίηση εφαρμογής τους στην κάθε μία από της χώρες αυτές...

Και αυτό ακριβώς θα φανεί στην επόμενη συνέχεια...

http://vickytoxotis.blogspot.com/