Ποιοι και γιατί ,έκρυβαν 110 χρόνια τον υπερπράκτορα Αλεξάντερ Πάρβους. (Ίσραελ Λαζάρεβιτς Χέλιφαντ) ;

Ποια η σχέση των «εργοδοτών» του Πάρβους ,με τη γέννηση του «Μακεδονικού» και την Μικρασιατική καταστροφή;

Μέρος B.

Σπύρος Χατζάρας

O επαναστάτης-πράκτορας-έμπορος όπλων , Ίσραελ Λαζάρεβιτς Χέλιφαντ -Αλεξάντερ Πάρβους, ο φίλος και σύντροφος του Λένιν και του Τρότσκι, συνδύαζε πολλές ιδιότητες. Εκτός από σοσιαλιστής και θεωρητικός της επανάστασης , ήταν μασόνος και διασυνδεδεμένος με το σιωνιστικό κίνημα , την B'nai B'rith, τον Jacob Schiff, τους Kuhn, τους Loeb, και τους Ρότσιλντ. Δούλευε επίσης για τις μυστικές υπηρεσίες της Γερμανίας.

Ποιος από όλους τον έστειλε στα Βαλκάνια και γιατί ;

Ο «αδελφός» Ισραέλ Λαζάρεβιτς-Πάρβους , συγκρατούμενος, και συνεκδότης της "Ροσσίσκαγια Γκαζέτα" με τον Τρότσκι, «μετακόμισε» λοιπόν, το 1909 στην Κωνσταντινούπολη. Λίγο καιρό μετά ο Τρότσκι δημοσιεύει εκτενή ανάλυση για το καθεστώς των Νεοτούρκων.

Ένα από τα κατορθώματα του ήταν η ίδρυση του εργατικού κινήματος στην Οθωμανική αυτοκρατορία.

«Ο «επαναστάτης»- Πράκτορας,Ισραέλ Λαζάρεβιτς - Πάρβους, ήταν ο χορηγός της «Φεντερασιόν» του Αβραάμ Μπεναρόγια . Λίγο καιρό μετά, επέστρεψε στα Βαλκάνια ο «επαναστάτης Χαίμ Ράκοβερ –Ρακόφσκι, που ανέλαβε την καθοδήγηση των Μαρξιστών σε Βουλγαρία και Ρουμανία. Το Τρίγωνο ήταν, Πάρβους-Ράκοβερ-Μπεναρόγια και μαζί «λάνσαραν» την ιδέα της «Βαλκανικής Ομοσπονδίας» στη «Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη του Βελιγραδίου» το 1909.

Όταν λέγω ότι το «εργατικό κίνημα», δημιουργήθηκε από το τρίγωνο των Πρακτόρων, Πάρβους-Ράκοβερ-Μπεναρόγια, δεν λέω, ότι δεν υπήρχε εργατική τάξη, ούτε ότι δεν υπήρχε ταξική πάλη, ούτε ότι δεν υπήρχε κίνημα. Επισημαίνω ,ότι χάρις στα άφθονα χρήματα, που είχαν στην διάθεση τους, οι πράκτορες, «καπέλωσαν» το εργατικό κίνημα και το κατηύθηναν προς την πολιτική που επιθυμούσαν οι εργοδότες και καθοδηγητές τους, από το Λονδίνο.

Την παραμονή του Βαλκανικού Πολέμου , δημοσιεύσαν, σαν «σοσιαλιστές της Τουρκίας και των Βαλκανίων» ένα «Μανιφέστο», «Προς τον εργαζόμενο λαό των Βαλκανίων και της Μικράς Ασίας» , στις 12 Οκτωβρίου 1912, με την υπογραφή του Κρίστιαν Ρακόφσκι. Για το κείμενο αυτό δούλεψε και ο Τρότσκι, που είχε εγκατασταθεί στο σπίτι του Ράκοβερ, σαν πολεμικός ανταποκριτής .
Στο μανιφέστο έλεγαν:
…….
«…εμείς, οι σοσιαλιστές των βαλκανικών χωρών και της Εγγύς Ανατολής, που επηρεαζόμαστε πιο άμεσα από τον πόλεμο, δεν θα επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να σαρωθούν από το κύμα του σοβινισμού. Υψώνουμε ακόμη πιο δυνατά τις φωνές μας ενάντια στον πόλεμο και καλούμε τις μάζες των εργατών και των αγροτών από κοινού με όλους τους ειλικρινείς δημοκράτες να ενωθούν μαζί μας ενάντια στην πολιτική της αιματηρής βίας».
«Το προλεταριάτο των Βαλκανίων δεν έχει τίποτα να κερδίσει απ’ αυτή την περιπέτεια, επειδή τόσο οι ηττημένοι όσο και οι νικητές θα αντιμετωπίσουν μιλιταρισμό, γραφειοκρατία, πολιτική αντίδραση και οικονομική κερδοσκοπία, με τα συνηθισμένα τους επακόλουθα, τους βαρείς φόρους και τις αυξήσεις των τιμών, την εκμετάλλευση και την απόλυτη μιζέρια» .
……….
«Το δικαίωμα των εθνοτήτων στην αυτόνομη ζωή είναι άμεση συνέπεια της πολιτικής και κοινωνικής ισότητας και της εξάλειψης όλων των προνομίων λόγω τάξης, κάστας, φυλής ή θρησκείας, που απαιτεί η Εργατική Διεθνής. Αλλά θα πραγματοποιηθεί αυτή η ενότητα μέσω του διαμελισμού των πληθυσμών και των εδαφών της Τουρκίας μεταξύ των μικρών βαλκανικών κρατών;
Η εθνική ενότητα, που θεμελιώνεται στην υποδούλωση των εθνικών στοιχείων άλλων φυλών, φέρει μέσα της ένα προπατορικό αμάρτημα, το οποίο θα την απειλεί συνέχεια. Ο εθνικισμός αλλάζει μόνο τα ονόματα των δυναστών και το βαθμό της καταπίεσης, αλλά δεν τα εξαλείφει. Μόνο η πολιτική δημοκρατία με αληθινή ισότητα για κάθε στοιχείο, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας ή τάξης, μπορεί να δημιουργήσει πραγματική εθνική ενότητα.
Στα αιματοβαμμένα ιδανικά των εθνικιστών, που θα θυσιάσουν τις ζωές των λαών τους με τον πόλεμο και θα παζαρέψουν τα δικαιώματα και τα εδάφη τους, απαντούμε επιβεβαιώνοντας την επιτακτική ανάγκη, που ήδη διακηρύχθηκε από τη Διαβαλκανική Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη του Βελιγραδίου το 1909, της στενής σύνδεσης όλων των λαών των Βαλκανίων και της Εγγύς Ανατολής χωρίς διάκριση φυλής ή θρησκείας. Χωρίς μια τέτοια ομοσπονδία των λαών της Ανατολικής Ευρώπης, η εθνική τους ενότητα δεν θα είναι ούτε δυνατή ούτε διαρκής. Δεν θα υπάρξει ταχεία οικονομική και κοινωνική πρόοδος, επειδή η ανάπτυξή τους θα απειλείται συνέχεια από τη συνεχή επανάκαμψη της εσωτερικής αντίδρασης και της ξένης κυριαρχίας.
Όσον αφορά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ιδιαίτερα, θεωρούμε ότι μόνο η ριζική μεταρρύθμιση των εσωτερικών της σχέσεων μπορεί να επαναφέρει την ειρήνη και τις κανονικές συνθήκες ζωής, θα αποκρούσει την ξένη επέμβαση και τον κίνδυνο πολέμου και επιτέλους θα κάνει δυνατή μια δημοκρατική βαλκανική ομοσπονδία».
Κάτω ο πόλεμος!
Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη των λαών!».

Ο Ρακόφσκι,(Χαίμ Ράκοβερ), το 1912, ζούσε στο κτήμα, που κληρονόμησε από τον πατέρα του, (μαζί με 40.000 δολλάρια ΗΠΑ), στην Μανγκάλια στη Ρουμανία, όπου έφθασε ,ο φίλος και συνεκδότης του Πάρβους, Λεβ Νταβίντοβιτς Μπρόνσταϊν , σαν πολεμικός ανταποκριτής της εφημερίδας του Κιέβου Kievskaya Mysl. Η απόφαση της Kievskaya Mysl ,για την αποστολή του Τρότσκι, ελήφθη τον Σεπτέμβριο του 1912!!!!.
Ο Ρακόφσκι ήταν ανταποκριτής της L'Humanité.
(Και οι δύο στις ανταποκρίσεις τους ανησυχούσαν για την τύχη, του «μακεδονικού λαού»!!!!
Ο Ρακόφσκι παρότι «κομμουνιστής» ,υποστήριξε την εθνικιστική εξέγερση του Ιλιντεν).
Η εμπλοκή του εργατικού κινήματος με το «μακεδονικό» ξεκινάει από αυτή τη σχέση. Πάρβους-Τρότσκι-Ράκοβερ-Μπεναρόγια, όπως και οι θέσεις τις Τρίτης Διεθνούς, για την «ανεξάρτητη Μακεδονία-Θράκη».

Ο Τρότσκι, στα βαλκάνια είχε και άλλη αποστολή. Όπως αποκάλυψε το 1938, o Ράκοβερ στην NKVD, ο «αδελφός» Λεβ , είχε επαφες με τη σερβική μασονική οργάνωση «Μαύρη Χειρ» και αναμίχθηκε στη συνωμοσία για τη δολοφονία ενός μέλους αυστριακού θρόνου, που οδήγησε τελικά, στην δολοφονία του δούκα Φερδινάνδου, στο Σαράγιεβο, και στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όταν έφυγε από την Κωνσταντινούπολη τον Απριλίο του 1915, για νέα αποστολή, ο Πάρβους, ειχε ήδη αποφασιστεί και προγραμματιστεί η εξόντωση των Αρμενίων. Αφησε πίσω του και ένα δίκτυο εταιριών που θα χρηματοδοτούσαν του μπολσεβίκους.
Η σχέση του Πάρβους με τους ντονμέ νεότουρκους, και παράλληλα η στενή σχέση του με τους Λένιν και Τρότσκι, εξηγούν γιατί ο Λένιν υποστήριξε τον Κεμάλ".
Η πολιτική των μπολσεβίκων απέναντι στην Τουρκία και το κίνημα του Κεμάλ, καθορίστηκε από τη σχέση, Τραπεζίτες Λονδίνου- Πάρβους-Νεότουρκοι και τη σχέση Πάρβους-Τρότσκι-Λένιν.
Ο ντονμές Κεμάλ Ατατούρκ ,ολοκλήρωσε το σχέδιο για την Οθωμανική αυτοκρατορία, που εφάρμοσαν στην πρώτη φάση οι Νεότουρκοι, Εβρέν,Ταλαάτ,Κεμάλ.

Στον Καύκασο, ο «Κόκκινος στρατός»,με την ηγεσία του Μπρονστάιν, απέσυρε τη ρωσική μεραρχία από την Τραπεζούντα, και άφησε τον Κεμάλ να σφάξει (με την ησυχία του), Έλληνες και Αρμένιους. Ο Κεμάλ με τη σειρά του ,απέσυρε τους δικούς του από τον Καύκασο, και επιτέθηκε στον ελληνικό στρατό.
Ο ηρωικός «κόκκινος στρατός», δεν πολέμησε με τους «συντρόφους» Τούρκους στον Καύκασο ,αλλά με τους Γεωργιανούς Μενσεβίκους ,(όσους δεν έσφαξαν οι Τούρκοι) και με κάτι ρεταλάκια του «λευκού στρατού».

Για τον Βαλκάνιο «επαναστάτη», Χαίμ Ράκοβερ .

«Ο Χρίστο ή Κριστιάν Ρακόφσκι ,Кръстьо Георгиев Станчев γεννήθηκε το 1873 κοντά στο Κοτέλ ,την κοιτίδα της εβραϊκής πολιτικής δραστηριότητας , εκτός Θεσσαλονίκης, στα βόρεια Βαλκάνια, σαν Кръстьо Георгиев Станчев. Το εβραϊκό του όνομα ηταν Χαίμ.(Chaim).Ήταν γιος του εμπόρου Γκίοργκι Στάντσεβ.
Η μητέρα του ήταν Εβραία .Ήταν ανιψιός του «μεγάλου Βούλγαρου επαναστάτη», Кръстьо Георгиев Станчев (Ράκοβερ), που έγινε γνωστός σαν Γκεόργκι Στόικοφ Ρακόφσκι. (Οταν γεννήθηκε τον ονόμασαν Σαμπί (Sabi), που είναι εβραϊκό όνομα, και το οικογενειακό του όνομα ήταν Πόποβιτς (Popovich) ,που ήταν επίσης ψευδώνυμο, για να κρύβει το πραγματικό εβραϊκό όνομα της οικογένειας, Ρακόβερ.
Ο Χαίμ Ράκοβερ-Ρακόφσκι- Στάντσεβ ήταν ένας άνθρωπος χωρίς πατρίδα Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βουλγαρία, έζησε στην Γαλλίδα , τη Ρουμανία, και τη Ρωσία, και σπούδασε στην Ελβετία, τη Γερμανία και τη Γαλλία.
Τα ονόματα του Ρακόφσκι : αρχικά Кръстьо Георгиев Станчев, που το άλλαξε μόνος του σε Кръстьо Раковски. Στη Ρουμανία ονόμαζε τον εαυτό του Κριστιάν ή Χριστιάν και υπέγραφε ως Racovski, Racovschi, η Rakovski. Στον κύκλο των συμμαθητών του, ήταν γνωστός ως Ristache. Στή Ρωσία, έγινε Χριστιάν (Xристиан Георгиевич Раковский και Християн Георгійович Раковський), αλλά σε έγγραφα αναφέρεται ως Christian Cristian ,Kristian.Στην Ουκρανία υπέγραφε ως Християн Георгійович Раковський. Χρησιμοποίησε και πολλά ψευδώνυμα. Σε ρωσικές επαναστατικές εφημερίδες υπέγραφε άρθρα σαν H. Insarov και σαν Grigoriev».
(συνεχίζεται)

Δελτίο των 11