Γιατί δεν λέει σε τι έχει συμφωνήσει;
Η απουσία διαπραγματευτικών θέσεων του κ. Χριστόφια είναι δεδομένη και αποδεικνύεται από τη χρήση του βλακώδους όρου «εποικοδομητικές συνομιλίες», που υιοθέτησε με εισήγηση της κας Μπακογιάννη και το Ελληνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτική.
Ο κ. Χριστόφιας «προσέρχεται» στις διαπραγματεύσεις με τον Ταλάτ, χωρίς καμιά απολύτως συγκεκριμένη θέση στα κρίσιμα θέματα:
- των τουρκικών στρατευμάτων στα κατεχόμενα,
- των εκατοντάδων χιλιάδων εποίκων,
- των ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα,
- των εδαφικών ορίων ελέγχου κάθε πλευράς,
Μιλάει για «ενιαίο κράτος και κοινή ιθαγένεια», χωρίς να διευκρινίζει πώς το εννοεί. Δεν το διευκρινίζει, αλλά από την κριτική που άσκησε στον Τάσο Παπαδόπουλο σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας είναι προφανές ότι οι συγκεχυμένες απόψεις του δεν απέχουν από εκείνες του σχεδίου Ανάν, φυσικά «καλλωπισμένες» και «εξευγενισμένες».
Από το άλλο μέρος ο Ταλάτ είναι σαφής και συγκεκριμένος:
- ανεξαρτησία της τουρκοκυπριακής κοινότητας [την οποίαν ονομάζει κράτος][state]
- καμία αλλαγή στο υφιστάμενο πολιτικό – στρατιωτικό και οικονομικό καθεστώς στα κατεχόμενα και μάλιστα ιδία στο οικονομικό, οι όποιες αλλαγές να επιβαρύνουν αποκλειστικά την ελληνοκυπριακή πλευρά..
- καμιά συζήτηση επί διαμφισβητουμένων εδαφικών και περιουσιακών θεμάτων.
Τελικά λοιπόν τι διαπραγματεύεται ο ανεκδιήγητος κ. Χριστόφιας; Ο «καλός», ο «σοσιαλιστής», ο «φιλειρηνιστής» -σε αντίθεση με τον ‘κακό και αδιάλλακτο εθνικιστή» Τάσσο Παπαδόπουλο- κ. Χριστόφιας;
Ο κ. Χριστόφιας συσκοτίζει την όλη μεθόδευση με την αφειδώς και κατά κόρο χρησιμοποίηση της λέξης «συμφιλίωση», την οποίαν έχει αναγάγει σε αυτονομημένο ιδεολόγημα για να αποφύγει τη δέσμευσή του σε επίπεδο συγκεκριμένων πολιτικών θέσεων.
Με τον τρόπο αυτό δεν αποδυναμώνει απλά, αλλά υπονομεύει τα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα της ελληνοκυπριακή πλευράς για τους ακόλουθους λόγους:
πρώτον, διότι εξισώνει το βάρος των ευθυνών για την υφισταμένη διαίρεση της Μεγαλονήσου μεταξύ των δύο πλευρών, γεγονός που οδηγεί εμμέσως πλην σαφώς στη δικαιολόγηση του «Αττίλα».
Ο κ. Χριστόφιας αγνοεί ή θέλει να αγνοεί τη μεθοδευμένη εξώθηση των πραγμάτων σε σύγκρουση των δύο κοινοτήτων από τους Αγγλοαμερικανούς, που οδήγησαν σε μετωπική ρήξη, όπως σαφέστατα στοιχειοθετείται στο βιβλίο του Murdock «ο βιασμός της Ελλάδας»[εκδόσεις Παπαζήση] και πρόσφατα στο στο έξοχο βιβλίο του Άγγλου διαμεσολαβητή Martin Pachard “Getting it wrong”, Fragments of a Cyprus Diary 1964”[ εκδόσεις Bloomington]
δεύτερον, διότι ο κ. Χριστόφιας έχει πλήρως εγκαταλείψει τη γραμμή ότι το Κυπριακό είναι υπόθεση εισβολής και κατοχής και υιοθέτησε την τουρκική γραμμή ότι το κυπριακό είναι υπόθεση πολιτικής ισοτιμίας και προστασίας της τουρκοκυπριακής μειονότητας,
τρίτον, διότι έχει «παγώσει» πλήρως το χαρτί της σύνδεσης της Κύπρου με την Ε.Ε. και των διαπραγματευτικών πλεονεκτημάτων, που αυτό συνεπάγεται,
τέταρτον, διότι εσκεμμένα αφήνει αναξιοποίητα τα «ατού» που απορρέουν από τη ρητή και απερίφραστη υποστήριξη προς το νόμιμο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας από χώρες όπως η Γαλλία, η Ρωσία κ.α. και επαιτεί την αγγλική άσκηση επιρροής προς την τούρκικη πλευρά για να ευοδωθούν οι «συμφιλιωτικές συνομιλίες»…
Αντίθετα ο κ. Χριστόφιας προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες - συνειδητά ή ασυνείδητα αδιάφορο- στους αντιπάλους του κυπριακού ελληνισμού :
- Στους Τούρκους γιατί, πέραν όλων των άλλων, τους επιτρέπει να εκτονώνουν σε μεγάλο βαθμό τη βαθύτατη κρίση του πολιτικού τους συστήματος με την επικέντρωση του ενδιαφέροντος στο Κυπριακό.
- Στους Αμερικανούς, διότι τους εμφανίζει ως ειρηνοποιούς στη Μέση Ανατολή.
- Στους Άγγλους, διότι τους αφήνει περιθώρια να εξακολουθούν να επιδιώκουν αυτό που πάντοτε επεδίωκαν: Τη μεταβολή ολόκληρης της Κύπρου σε ελεγχόμενο από αυτούς προτεκτοράτο.
Για όλους αυτούς τους λόγους ο κ. Χριστόφιας είναι ο ολετήρας σε βάρος των συμφερόντων του κυπριακού ελληνισμού.
Σε τελευταία ανάλυση αφήνει ανοικτά πόρτες και παράθυρα για να γίνουν οι Τούρκοι αδιαμφισβήτητοι ρυθμιστές όχι μόνον του κατεχομένου τμήματος, αλλά ολόκληρης της Κύπρου, αναγκάζοντας τον κυπριακό ελληνισμό σε κατάθεση όπλων, παραίτησης και φυγής.
Η πρότασή του για μείωση της στρατιωτικής θητείας είναι ένα πρώτο βήμα, θα ακολουθήσουν και άλλα «καλής θέλησης» αν δεν ξεσηκωθεί ο κυπριακός λαός όπως έκανε με το δημοψήφισμα του Απριλίου του 2004 και δεν ανακόψει την πορεία προς την καταστροφή, που έχει χαράξει ο πολύς κ. Χριστόφιας.
Αθήνα 10 Σεπτεμβρίου 2008
Βασίλη Φίλια, Καθηγητού
πρώην Πρύτανη Παντείου Πανεπιστημίου
http://kostasxan.blogspot.com/2009/04/blog-post_2041.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου