Θεωρούσα δεδομένο, πως οι περισσότεροι γνωρίζετε ήδη για τους κινδύνους που σχετίζονται με το φθόριο, οπότε στην προηγούμενη ανάρτηση έκανα απλώς μία σημείωση-υπενθύμιση...
Να που όμως δυστυχώς πολλοί δεν γνωρίζουν ακόμη και σήμερα με ποια δηλητήρια "φροντίζουμε" τα δόντια μας...
Ας το δούμε λοιπόν το θέμα αναλυτικότερα:
Ένας από τους πρώτους μελετητές των επιπτώσεων της φθορίωσης του νερού (ΗΠΑ), αλλά και γενικότερα του φθορίου στην ανθρώπινη υγεία είναι ο ελληνικής καταγωγής Dr John Yiamouyiannis. Ήδη από το 1977 είχε ασχοληθεί εντατικά με την μελέτη των επιπτώσεων του φθορίου και υπήρξε μαχητικότατος στην καταπολέμηση της πολιτικής φθορίωσης του νερού που ακολουθείται στις Ηνωμένες πολιτείες. (Δείτε και το βίντεο από ομιλία του σε συνέδριο στο τέλος της ανάρτησης)
Όταν το 1977 ο δρ. John Yiamouyiannis (Γιαμουγιάννης) σε συνεργασία με τον δρ. Dean Burk δημοσίευσαν τη μελέτη τους, που έγινε για να καθοριστεί εάν αυξήθηκαν τα ποσοστά θανάτου από καρκίνους φθορίωσης μετά τη δεκαετία του 1950, προκάλεσαν μεγάλη ανησυχία στους Αμερικανούς και ακολούθησε μία σειρά από ακροάσεις τους στο Κογκρέσο. 21 ημέρες μετά ακολούθησε δίκη στο δικαστήριο της Πενσυλβάνια.
Εκεί ο προεδρεύων δικαστής, πεπεισμένος πλέον για τις αρνητικές επιπτώσεις της φθορίωσης, διέταξε τη διακοπή χρήσης του καθώς αποτελούσε κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.
Η απόφαση, ωστόσο, είχε ακυρωθεί για λόγους δικαιοδοσίας, και σε διοικητικό επίπεδο η πολιτική φθορίωσης παρέμεινε αμετάβλητη(1). (!)
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης τους, η φθορίωση του νερού στις HΠA ευθύνεται για 10.000 περίπου επιπλέον θανάτους από καρκίνο κάθε χρόνο!
ΤΟ ΦΘΟΡΙΟ - του Πρωταγόρα
Δημοσίευμα από το Τρίτο Μάτι -02.09.05
(επεξεργασία κειμένου/προσθήκη φωτο: τοξότισσα)
Ποιος επιβάλει σήμερα τις τρομερές του συνέπειες στον άνθρωπο…
Πώς η μεθοδευμένη διαφημιστική εκστρατεία μπορεί να μετατρέψει ένα ισχυρότατο δηλητήριο, το φθόριο, σε στοιχείο που όλοι θέλουν να έχουν στο σώμα τους!
Γιατί έγινε αυτό;
Mόνο και μόνο για να μην πηγαίνει χαμένο το φθόριο που «περισσεύει» από τις βιομηχανίες αλουμινίου;
Mήπως γιατί ήδη οι Nαζί εφάρμοζαν τη φθορίωση σαν μέσο χειραγώγησης της συνείδησης των κατακτημένων λαών;
Ή μήπως έχουν δίκιο οι ακραίοι, που υποστηρίζουν ότι κάποιοι έχουν συμφέρον να μας μεταλλάξουν σταδιακά και η φθορίωση του νερού και πολλών άλλων ειδών εντάσσεται σε αυτά τα πλαίσια;
O κρυφός ρόλος της αμόλυβδης βενζίνης...
Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν ανακάλυψα πως, πραγματικά, κάποιες από τις φθοριούχες ενώσεις που υπάρχουν μέσα στις οδοντόκρεμες σήμερα, χρησιμοποιούνταν στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα ως... ποντικοφάρμακα!Kαι ότι η ποσότητα των φθοριούχων ενώσεων που υπάρχει μέσα σε ένα συνηθισμένο σωληνάριο οδοντόκρεμας είναι αρκετή για να σκοτώσει ένα παιδί βάρους μέχρι δώδεκα περίπου κιλών αν, κατά λάθος, φαγωθεί από αυτό.
Ωστόσο, για το φθόριο που έχει μια ενδιάμεση τοξικότητα, τα όρια της MLC καθορίστηκαν, παραδόξως, στα 4,0 μέρη ανά εκατομμύριο (π.χ. στα 4 μικρογραμμάρια ανά γραμμάριο βάρους του τελικού προϊόντος). Δηλαδή, 266 φορές μεγαλύτερο από το όριο για τον μόλυβδο και 400 φορές μεγαλύτερο από το όριο για το αρσενικό!
O βαθμός της τοξικότητας και της επικινδυνότητας του φθορίου γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρος σε μια έκθεση του Akron (Ohio) Regional Poison Center, που δημοσιεύθηκε το 1991:
«έχουν αναφερθεί θάνατοι μετά την κατάποση φθορίου σε ποσότητα 16 χιλιοστών του γραμμαρίου, ανά κιλό βάρους του ανθρώπου που τα λαμβάνει. Mόνο 1/10 της ουγιάς φθόριο είναι ικανό να σκοτώσει έναν ενήλικα, με βάρος πενήντα κιλών».
Mια από τις καλύτερες μελέτες στο θέμα αυτό έγινε το 1977 από τους δρ. John Yiamouyiannis και δρ. Dean Burk. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης τους, η φθορίωση του νερού στις HΠA ευθύνεται για 10.000 περίπου επιπλέον θανάτους από καρκίνο κάθε χρόνο!
Για τον Yiamouyiannis, τα αποτελέσματα επιβεβαίωναν ξεκάθαρα και σε απολύτως ελεγχόμενες πειραματικές συνθήκες πως η χρόνια έκθεση σε φθόριο έχει ως αποτέλεσμα τόσο την αύξηση της συχνότητας των επιθηλιακών καρκίνων εν γένει, όσο και την εμφάνιση μιας σπάνιας μορφής καρκίνου των οστών.
Σε μια ανασκόπηση των σχετικών με το θέμα δημοσιευμένων εργασιών που έγινε το 1994, σημειώνεται πως η χρόνια έκθεση στο φθόριο ενδέχεται να σχετίζεται με εγκεφαλικές δυσλειτουργίες που αφορούν κυρίως στη συγκέντρωση της προσοχής και στη μνήμη…
Σύμφωνα με δύο μελέτες, οι οποίες έγιναν στην Kίνα στα μέσα της δεκαετίας του 1990 αρχικά από τον Kινέζο επιστήμονα Li και στη συνέχεια από τον Zhao, η αυξημένη πρόσληψη φθορίου έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του δείκτη νοημοσύνης (IQ).
Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι η επίδραση της υψηλής συγκέντρωσης φθορίου στον εγκέφαλο ενδέχεται να ξεκινάει ακόμα και από το στάδιο του εμβρύου ή του νεογέννητου, όταν η ανάπτυξη του εγκεφάλου είναι περισσότερο έντονη.
H συνεχής λήψη απειροελάχιστων ποσοτήτων φθοριούχου νατρίου, μετά από ένα χρονικό διάστημα, είχε ως συνέπεια τη μείωση της θέλησης και της διάθεσης ενός ανθρώπου να αντισταθεί στην επιβολή κάθε εξουσίας.
***********************************************************
Η διάλεξη αυτή πραγματοποιήθηκε στο Cancer Control Convention (Συνέδριο για τον Ελέγχο του Καρκίνου) στην Pasadena της Καλιφόρνια, περί το 1991-1992.
Το βίντεο συνοδεύεται από τις παρακάτω σημειώσεις:
TRIBUTE TO JOHN YIAMOUYIANNIS (1943-2000)
Μετάφραση από την ιαπωνικό περιοδικό για τις Έρευνες Φθορίου (Journal of Fluoride Research), τχ. 19, Νοέμβριος 2000, σ. 1, αποσπάσματα (μτφ από την αγγλική: τοξότισσα):
(1)"Ο Δρ John Yiamouyiannis, βιοχημικός και ιδρυτής του Ιδρύματος για Ασφαλές Νερό (Safe Water Foundation) στις ΗΠΑ, πέθανε 8 Οκτωβρίου 2000, περνώντας στον αιώνιο ύπνο ειρηνικά στην κατοικία του στο Delaware του Ohio, περιβαλλόμενος από τα μέλη της οικογένειάς του.
Προπτυχιακές σπουδές έκανε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και μετά, το 1967, Διδακτορικό στη βιοχημεία στο Πανεπιστήμιο του Rhode Island. Μεταδιδακτορική έρευνα έκανε στην Ιατρική Σχολή Western Reserve. Υπήρξε βιοχημικός αρθρογράφος στο Chemical Abstracts Service.
Εκεί έλαβε για πρώτη φορά γνώση των βλαβερών συνεπειών του φθορίου στην υγείας.
Η αντίθεση του στη φθορίωση του νερού πυροδότησε προσπάθειες του Εθνικού Ινστιτούτου Οδοντιατρικής Έρευνας να του επιβληθεί σιωπή μέσω του CAS ή να πιεστεί με την απειλή να χάσει τη σημαντική χρηματοδότηση από την αμερικανική Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας.
Παραιτήθηκε από το CAS. Η εμπειρία που περιγράφεται στο βιβλίο του, "Φθόριο -Παράγοντας γήρανσης". (κλικ στην εικόνα για μετάβαση σε απόσπασμα του βιβλίου.) Η μελέτη του Δρ Yiamouyiannis σε συνεργασία με τον Δρ Dean Burk που έγινε για να καθοριστεί εάν αυξήθηκαν τα ποσοστά θανάτου από καρκίνους φθορίωσης μετά τη δεκαετία του 1950 προκάλεσε μεγάλη ανησυχία στους Αμερικανούς και τους έφερε σε πολλές ακροάσεις στο Κογκρέσο το 1977, τις οποίες ακολούθησε μετά από 21 ημέρες δίκη στο δικαστήριο της Πενσυλβάνια.
Εκεί ο προεδρεύων δικαστής, πεπεισμένος πλέον για τις αρνητικές επιπτώσεις της φθορίωσης, διέταξε τη διακοπή χρήσης του καθώς αποτελούσε κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.
Η απόφαση, ωστόσο, είχε ακυρωθεί για λόγους δικαιοδοσίας, και σε διοικητικό επίπεδο η πολιτική φθορίωσης παρέμεινε αμετάβλητη.
(Tohru Murakami, DDS, PhD Editor, Ιαπωνική Εφημερίδα της Έρευνας για το Φθόριο, 1-5-16 Kamikoide-machi Maebashi-shi Gunma-ken, 371 0037, η Ιαπωνία)
Για περισσότερες πληροφορίες και εικόνες,στο http://vickytoxotis.blogspot.com/2009/04/1.html
Πολύ καλό το post...δέν γνώριζα για το θέμα...Θα ήθελα να το αναδημοσιεύσω και στο i-know.gr φυσικά με αναφορά στην πηγή και link
ΑπάντησηΔιαγραφή