Οι πρόσφατες εξελίξεις στο Μάλι με την προέλαση των Ισλαμιστών, την αποστολή και την εμπλοκή Γαλλικών και Αφρικανικών στρατευμάτων και την κινητοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Διεθνών Οργανισμών, αναδεικνύουν μια πτυχή της Διεθνούς πολιτικής και ανακατατάξεων, που δεν μπορούν να αξιολογηθούν μόνο στο πλαίσιο των στρατηγικών επιλογών και προτεραιοτήτων μιας μεγάλης δύναμης, όπως εν προκειμένω είναι η Γαλλία.
Η περίπτωση του Μάλι αποτελεί, ιδίως στην Αφρικανική Ήπειρο την επιβεβαίωση ενός αποτυχημένου κράτους (failed state, χαρακτηριστική άλλη περίπτωση, είναι αυτή της Σομαλίας). Είναι μια εξέλιξη εύλογη, καθώς πέρα από συγκυριακούς συσχετισμούς και πρόσωπα, η χάραξη κατά κανόνα των αφρικανικών κρατών, καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ουαιώνα, έγινε επί τη βάσει των ορίων των πρώην αποικιών. Ως αποτέλεσμα περιέλαβαν φυλές, που δεν είχαν καμία ομοιότητα και σχέση μεταξύ τους, με ανύπαρκτες υποδομές και κουλτούρα κράτους. Το σαθρό αυτό υπόβαθρο επέτειναν τοπικοί ανταγωνισμοί, η υπανάπτυξη και ο θρησκευτικός φανατισμός. Έτσι στην περίπτωση του Μάλι, που αφορά όλη την περιοχή του Σάχελ και της ερήμου, ο πρωταγωνιστικός ρόλος που διεκδικεί το Μαρόκο, η πληθυσμιακή ανομοιογένεια των Τουαρέγκ με τις άλλες εθνότητες και πληθυσμούς και οι ‘αγέλες’ των μισθοφόρων που παρουσιάσθηκαν μετά την πτώση του Καντάφι, σύμπτυξαν την ετερόκλητη αυτή δύναμη των λεγόμενων Ισλαμιστών ανταρτών, που οι εκτιμήσεις τους ανέβαζαν στις 8.000. Η δύναμη αυτή κατάφερε να ελέγξει το Βόρειο Τμήμα και να διεκδικήσει όλη τη ‘χώρα’, που οι φατριασμοί και οι φυλετικές αντιπαραθέσεις, είχαν ούτως ή άλλως υποσκάψει.
Η Γαλλική επέμβαση, πέρα από τις αναμφισβήτητες σκοπιμότητες ενίσχυσης του ‘προφίλ’ του Γάλλου Προέδρου Ολάντ και της Γαλλίας, ως μεγάλης δύναμης , συντελεί στην αποτροπή δημιουργίας ‘ζωνών θεσμικής ανομίας’ και διαρκών απειλών στο μαλακό υπογάστριο της Ευρωπαϊκής Ηπείρου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ένα νέο Αφγανιστάν πολύ κοντύτερά μας). Όπως μάλιστα το έθεσε και η Δανία (μία από τις χώρες που με τη Μεγάλη Βρετανία προσέφεραν άμεσα στήριξη και μέσα στη Γαλλία) η βοήθεια στη Γαλλία είναι και βοήθεια στα συμφέροντα της Δανίας.
Η Ελλάδα και ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών, βρέθηκαν αμέσως στο επίκεντρο των εξελίξεων. Ο Δ. Αβραμόπουλος συμμετείχε στην έκτακτη σύνοδο των Ευρωπαίων Υπουργών Εξωτερικών και στήριξε τις θέσεις και τις ενέργειες της Γαλλίας. Στάση που αναμένεται εκ νέου να επιβεβαιώσει και να προβάλει κατά την επικείμενη συνάντησή του με τη Γαλλική πολιτική ηγεσία στο Παρίσι, στις 4 Φεβρουαρίου. Πέρα από τη σκοπιμότητα και την αναγκαιότητα του εγχειρήματος, είναι ένα forum επιβεβαίωσης της Κοινοτικής Αλληλεγγύης, προπαρασκευής και προώθησης της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Άμυνας. Την Κοινοτική αυτή Αλληλεγγύη έχει επικαλεστεί η Γαλλία και για τη στήριξή μας στα θέματα δημοσιονομικής πολιτικής, μέσα μάλιστα από την πρόταξη της ανάπτυξης. Είναι μια θεματική που δεν μπορούμε επιλεκτικά να αντιμετωπίσουμε. Και με ωριμότητα δείχνουμε ότι πλέον αναδεικνύουμε.
antiεξωτερικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου