Οι προεδρικές εκλογές στην Κύπρο δεν (θα έπρεπε να) είναι κομματικές. Δεν (θα έπρεπε να) είναι ούτε καν απλώς συνάρτηση του ποιος μπορεί να διαχειριστεί τα εσωτερικά πολιτικά πράγματα με τον καλύτερο τρόπο, διότι οι Ελληνοκύπριοι βρίσκονται συνεχώς αντιμέτωποι με ένα πολύ ευρύτερο ζήτημα, ένα ζήτημα ύπαρξης για αυτούς και το κράτος τους: την έκβαση του «Κυπριακού». Σε αυτά τα πλαίσια, θα μπορούσαμε να πούμε πως η κύρια διάκριση σχετικά με τους υποψηφίους προέδρους (θα έπρεπε να) είναι το ποιοι είναι «ανανικοί» και το ποιοι δεν είναι «ανανικοί»: το ποιοι αντιτάχθηκαν εμπράκτως σε μια τουρκική και βρεττανική «λύση» που καταργεί σε μια νύκτα την Κυπριακή Δημοκρατία, «λύση» απολύτως άδικη, με ασύλληπτα νομικά προβλήματα και μηδενική προοπτική βιωσιμότητας, και το ποιοι συναίνεσαν, προώθησαν, προπαγάνδισαν. Ναι, αναφέρομαι στο Σχέδιο Ανάν παρά το ότι το «μεγάλο θέμα» στην Κύπρο σήμερα είναι η επικρεμάμενη χρεωκοπία της και το επερχόμενο Μνημόνιο, διότι αυτά τα ζητήματα δεν είναι καθόλου ασύνδετα.
Σημειώνουμε το αυτονόητο, ότι το Σχέδιο Ανάν δεν αποτελεί κάτι που ανήκει στο «παρελθόν». Για την ακρίβεια, αποτελεί κάτι που ανήκει στο μέλλον, και δη στο εγγύς μέλλον: εδώ και χρόνια εμφανίζονται διαρκώς αναλύσεις, διεθνώς, που υπενθυμίζουν πως η καλύτερη λύση για το κυπριακό θα ήταν «κάτι σαν το Σχέδιο Ανάν», και ας μην έχει κανείς αμφιβολίες πως όταν ο καιρός κριθεί κατάλληλος, θα κατατεθεί από τους διεθνείς εγκαρδίους φίλους της Μεγαλονήσου πρόταση λύσης σχεδόν ταυτόσημη με το Σχέδιο Ανάν, με τα βασικά του χαρακτηριστικά αναλλοίωτα. Ο κ. Φερχόϊγκεν δεν παραλείπει να εντοπίζει το πρόβλημα στις δημόσιες τοποθετήσεις του στο γεγονός ότι «οι Ελληνοκύπριοι γνώριζαν πως ούτως ή άλλως θα μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ανεξαρτήτως του τι θα ψηφίσουν στο δημοψήφισμα, και έτσι δεν υπήρχε μοχλός πίεσης». Βέβαια, δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος «μοχλός πίεσης», για οποιαδήποτε απόφαση, από το σαφώς επερχόμενο κυπριακό Μνημόνιο. Όποιος δεν βλέπει το νήμα που συνδέει το κυπριακό Μνημόνιο με το επερχόμενο Σχέδιο Ανάν είναι, απλώς, πολιτικά τυφλός. Δεν είναι τυχαίος ο πανικός που κατέλαβε την Αρχή Ραδιοτηλεόρασης της Κύπρου, η οποία απαγόρευσε την τηλεοπτική μετάδοση αυτού του βίντεο ενός εκ των υποψηφίων ακριβώς επί τη βάσει αυτής της συσχέτισης – διότι καμία άλλη εξήγηση αυτής της απαγόρευσης δεν θα μπορούσε να στέκει.
Με αυτήν την λογική, τα πράγματα όπως διαφαίνονται από τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των κυπριακών προεδρικών εκλογών είναι σκούρα, πολύ σκούρα. Κατ’ ουσίαν εξελέγη ήδη πρόεδρος ο Νίκος Αναστασιάδης του ΔΗΣΥ με 45,46% και απλώς περιμένει τον δεύτερο γύρο για επιβεβαίωση, αφού ο συνυποψήφιος του δικαίως αμαυρωμένου από μιαν εγκληματική πενταετία ΑΚΕΛ Σταύρος Μαλάς έλαβε μόλις 26,91% και ο ανεξάρτητος υποψήφιος Γιώργος Λιλλήκας αποκλείστηκε με 24,93% από τον τρίτο γύρο. Ο Νίκος Αναστασιάδης του ΔΗΣΥ ουδέποτε απέκρυψε την εμβριθή ανανικότητά του, αφού απετέλεσε έναν από τους πιο φανατικούς προπαγανδιστές του Σχεδίου Ανάν στο νησί, χωρίς λύπην, αιδώ, μεταμέλεια ή μετάνοια, παρά την πασιφανή γελοιοποίηση όλων των απειλών που εκτοξεύονταν στον κυπριακό λαό αν δεν υπερψήφιζε την πλεκτάνη: την θρυλούμενη απομόνωση από την διεθνή κοινότητα, την πολυποίκιλη καταστροφή, ακόμα και την μη είσοδο στην ευρωπαϊκή ένωση κλπ. κλπ. Κάθε άνθρωπος που οι εκτιμήσεις του και οι διαβεβαιώσεις του σε παρόμοιες συνθήκες θα διαψεύδονταν τόσο πανηγυρικά σε βάθος χρόνου, θα έχανε κάθε υπόληψη, φερεγγυότητα και αξιοπιστία στον δημόσιο λόγο. Δεν ισχύει το ίδιο για τους φανατικούς προπαγανδιστές του Σχεδίου Ανάν στην Ελλάδα και στην Κύπρο: τον Γιώργο Παπανδρέου, την Ντόρα Μπακογιάννη, τον Νίκο Αναστασιάδη. Μπορεί η πραγματικότητα να τους γελοιοποίησε βάναυσα, όμως τράβηξαν ξανά προς την δόξα: ο πρώτος έγινε πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας, την οποία εισήγαγε στα Μνημόνια, η δεύτερη οργανώνει ακόμα σήμερα (κι όμως!) τις ασύμμετρες με το πολιτικό της ύψος φίλαρχες φιλοδοξίες της, έστω και μέσω… απογόνων, και ο τρίτος, όπως όλα δείχνουν, θα στεφθεί σε λίγες ημέρες Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
(Επ’ ευκαιρία να σημειώσουμε ότι το Σχέδιο Ανάν αποτελεί και για την Ελλάδα θέμα που τέμνει και ορίζει την πολιτική πραγματικότητα, και ως εκ τούτου η συνύπαρξη φανατικών προπαγανδιστών του και φυσιολογικών ανθρώπων στο ίδιο κεντροδεξιό κόμμα δεν φανερώνει «πολυσυλλεκτικότητα», αλλά μείζονα τρικυμία εν παραταξιακώ κρανίω.)
Θυμίζουμε ότι ο Νίκος Αναστασιάδης δεν έχει απλώς ταχθεί υπέρ του επερχομένου κυπριακού Μνημονίου (όπως άλλωστε και το μεγαλύτερο κομμάτι των Ελληνοκυπρίων), αλλά μετουσιώνει σε πολιτική πράξη το «πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή»: στο πρόσωπό του οι διεθνείς εταίροι εντοπίζουν τον «αξιόπιστο» υποψήφιο πρόεδρο, που «δεν θα πει ποτέ όχι». Η οικονομία της Κύπρου βασίζεται εν πολλοίς στο τραπεζικό της σύστημα, οπότε τυχόν μνημονιακή έμπρακτη διάλυσή του (με δέσμευση υψηλών καταθέσεων πολιτών εκτός Ε.Ε. επί παραδείγματι) θα σήμαινε και αφαίρεση ενός βασικού πυλώνα του ενδεχομένου ανάκαμψης. Φανατικά Ανανικός, σφόδρα Μνημονιακός, διεθνώς «αξιόπιστος» – είναι προφανές: οι καρδιακοί διεθνείς φίλοι της Κύπρου χτύπησαν τζακ-ποτ.
Μιλάμε για την διάδοχη κατάσταση της προεδρίας Χριστόφια, ο οποίος εκτός από τους απίστευτους πολιτικούς χειρισμούς του άφησε να εκκολάπτεται το «νεοκυπριακό» ιδεολόγημα, κατά το οποίο Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι συγκροτούν ξεχωριστό Έθνος, του Κυπρίους, που έχουν περισσότερα κοινά π.χ. με τους Σύριους παρά, τυχαίο παράδειγμα φέρνω, με τους Έλληνες. Η διάχυση αυτής της αντίληψης και η συνειδητή ψήφος των Ελληνοκυπρίων (συνειδητή, διότι ο Αναστασιάδης ουδέποτε έκρυψε τα πιστεύω του) στο Σχέδιο Ανάν και στο Μνημόνιο-χωρίς-αναστολές δημιουργούν ένα πραγματικά εκρηκτικό μείγμα.
Ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ Σταύρος Μαλάς δεν χρήζει ειδικής αναφοράς, αφού το κόμμα του τον προέταξε… ώστε να ηττηθεί. Δύο ποσοστιαίες μονάδες δεν επέτρεψαν στον ανεξάρτητο από τους κομματικούς μηχανισμούς -και την μυωπία τους- υποψήφιο, τον Γιώργο Λιλλήκα, να συμμετάσχει στον δεύτερο γύρο. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, θα είχε ενδιαφέρον η μάχη, σε έναν δεύτερο γύρο, ενός κομματικού ανανικού υποψηφίου, έτοιμου να στρώσει το χαλί σε μνημόνια και ανανικές «λύσεις», με μια ανεξάρτητη φωνή άλλης προτεινόμενης γραμμής πλεύσης επί τη βάσει της αξιοπρέπειας και του ρεαλισμού. Δυστυχώς δεν προλάβαμε να δούμε κάτι τέτοιο σε αυτές τις Κυπριακές εκλογές, και δεν ξέρουμε αν θα μπορέσουμε στις επόμενες διότι ο πρόεδρος της «νέας» Κύπρου ενδέχεται να είναι (εκ περιτροπής) Τούρκος, όπως άλλωστε προέβλεπε το Σχέδιο Ανάν.
Ο Νίκος Αναστασιάδης θα παραλάβει ανεξάρτητο κράτος, μα δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι στο τέλος της πενταετούς θητείας του θα παραδώσει ανεξάρτητο κράτος και όχι κάποια «κοινότητα» ή κάποιο υπο-κρατικό μόρφωμα στα πλαίσια μιας υπέροχης «τελικής λύσης» του Κυπριακού.
Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Κύπρο, το φάντασμα του Κόφι Ανάν. Και τα φαντάσματα κάποτε εκδικούνται.
Σωτήρης Μητραλέξης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου